Ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἐπρόδωσε τό μάθημα καί τόν λαόν τοῦ Θεοῦ
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ τῶν Θρησκευτικῶν δέν θά εἶναι εἰς τό ἑξῆς ὡς ἦτο ἕως σήμερον. Θά εἶναι μᾶλλον ὑποχρεωτικόν, ἀλλά δέν θά διδάσκη τήν Πίστιν εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν. Οὔτε θά διδάσκη τήν Λατρείαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία κατοχυρώνεται ὑπό τοῦ Συντάγματος ὡς ἡ Νομοκρατοῦσα, ἀλλά εἰς τήν οὐσίαν εἶναι περιθωριοποιημένη καί ἐκμεταλλευομένη ὑπό φαύλων, διεφθαρμένων, μή Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πολιτικῶν. Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν θά ἔχη χαρακτῆρα θρησκειολογικόν, ἀφοῦ θά διδάσκη τήν ἱστορίαν τῶν θρησκειῶν. Βεβαίως τοῦτο τό ἀρνοῦνται ψευδοπροοδευτικοί θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται εἰς τά δεξιά Οἰκουμενιστῶν καί Νεοεποχιτῶν τοπικῶν Ἀρχιεπισκόπων. Ἡ πραγματικότης εἶναι ὅτι τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν γίνεται θρησκειολογικόν. Τό ὄνειρον ὅλων τῶν ἀθέων καί ἐκκλησιομάχων πολιτικῶν καί δημοσιογράφων καθίσταται πραγματικότης. Βοηθός ὅλων αὐτῶν τῶν πολιτικῶν δημοσιογράφων καί πολιτικῶν, μία ὁμάς ψευτοπροοδευτικῶν καί ἀντιπατερικῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ὑπό τήν καθοδήγησιν Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν ἐσάρωσαν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἐπέβαλον τήν θρησκειολογίαν.
Τήν μάχην διά τό ὑποχρεωτικόν τοῦ μαθήματος καί τήν διατήρησίν του ὑπό τήν σημερινήν μορφήν ἔδωσεν ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) καί ὡρισμέναι Ἱερατικαί Συνάξεις Ἱερῶν Μητροπόλεων.
Οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἐτάχθησαν ὑπέρ τῆς σημερινῆς διατηρήσεως τοῦ μαθήματος μετροῦνται εἰς τά δάκτυλα. Ἐπειθάρχησαν εἰς τό σύνολόν των εἰς τήν γραμμήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου καί ἐπρόδωσαν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἀποδοχή τῆς ἀλλαγῆς τοῦ μαθημάτος τῶν Θρησκευτικῶν ὑπό Μητροπολιτῶν συνιστᾶ τό «ἔγκλημα» τῆς ἐκπτώσεως ἀπό τήν Πίστιν, διότι ἀπεδέχθησαν τήν θρησκειολογικήν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία στερεῖται τήν ἀναφοράν εἰς τήν Πίστιν, εἰς τόν Θεόν, εἰς τό μεταφυσικόν καί ἐξαντλεῖται εἰς τήν περιγραφικήν διδασκαλίαν περί τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί, διά νά ἱκανοποιήσουν τά πολιτικά ἀφεντικά των, ἀπεδέχθησαν οὐσιαστικῶς, μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν. Τοῦτο ἄλλωστε τό διακηρύσσει καί τό «ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα» τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καί θρησκευμάτων, τό Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον, τό ὁποῖον διακηρύσσει ὅτι στόχος τοῦ νέου μαθήματος θά εἶναι ἡ «οὐδέτερος καί ἀπροκάλυπτος ἐξέτασις τῶν θεμελιωδῶν ἐξηγήσεων τῆς ὑπάρξεως, πού δίδεται ἀπό ἄλλες θρησκεῖες ἤ φιλοσοφίες». Τά νέα θρησκευτικά, τά ὁποῖα θά διδάσκωνται εἰς τά σχολεῖα, μέ τάς εὐλογίας ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων καί Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν θά προσφέρη μηδενικήν πίστιν εἰς τούς νέους καί ἀποσύνδεσίν των ἀπό τόν Θεόν. Τό μάθημα αὐτό εὑρίσκεται εἰς ἀντίθεσιν μέ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τό Κράτος πρέπει μεριμνᾶ διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Μέ ποῖον τρόπον θά ἀναπτυχθῆ ἡ θρησκευτική συνείδησις μέ τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας, τό ὁποῖον ἀπομακρύνει τόν μαθητήν ἀπό τήν πίστιν καί τήν παράδοσιν τῶν γονέων καί τῶν προγόνων του;
Εἶναι λυπηρόν εἰς τήν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἰς τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παιδιῶν ἀπό τήν Πίστιν καί τήν Παράδοσιν νά πρωταγωνιστοῦν Οἰκουμενισταί Μητροπολῖται καί ψευδοπροοδευτικοί θεολόγοι. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πίστις προδίδεται ἐκ τῶν ἔσω. Ἄν λειτουργοῦσε τό Συνοδικόν Σύστημα, ἡ Ἱεραρχία θά εἶχεν ἐγκαλέσει τούς συγκεκριμένους Μητροπολίτας καί τήν συγκεκριμένην ὁμάδα τῶν ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων. Τό Συνοδικόν Σύστημα δέν λειτουργεῖ. Ἐλέγχεται καί κατευθύνεται ἀπό μία Ὁμάδα Ἀρχιερέων διά τούς ὁποίους ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει καί τάς «καλυτέρας» ἐντυπώσεις. Αὐτή ἡ Ὁμάς ἐπρόδωσε μέ τούς «ἀνθρώπους» της καί μέ συγκεκριμένους θεολόγους καί τά Ἐκκλησιαστικά Λύκεια. Μέ εἰσηγήσεις της ἤρχισεν τό κλείσιμόν των καί ὅταν τοῦτο ἔγινεν ἀντιληπτόν ὑπό τῶν ἐντίμων καί «ἀθώων τοῦ αἵματος» Μητροπολιτῶν ἐπανεστάτησαν, ἀλλά ἦτο πολύ ἀργά.
Ἄν ἡ Ἱεραρχία δέν «ταρακουνήση» τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τούς Οἱκουμενιστάς Μητροπολίτας, ἡ Πολιτεία θά προχωρήση εἰς τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν μέ «ταχεῖς ρυθμούς». Σήμερον τά Θρησκευτικά, αὔριο ἡ ἀποκαθήλωσις τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τά δημόσια κτήρια, ἀκολούθως ἡ κατάργησις τοῦ Σταυροῦ ἀπό τήν Σημαίαν, ἡ κατάργησις τῆς προσευχῆς εἰς τά σχολεῖα καί μεθαύριον ἠ ἐπίσκεψις τῶν μαθητῶν τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα εἰς τήν Συναγωγήν διά νά ἐνημερωθοῦν ὑπό τοῦ Ραββίνου διά τήν Σταύρωσιν τοῦ Χριστοῦ. Δέν θά ἀπορήσωμεν, ἐάν ἡ ὁμάς τῶν ἐπιόρκων Μητροπολιτῶν καί θεολόγων ἀποδεχθῆ «αὔριον» τήν ἀντικατάστασιν τῶν διακοπῶν τοῦ Πάσχα ἀπό τάς «ἡμέρας τῆς Ἀνοίξεως», ὡς θέλουν μελλοντικῶς νά πράξουν οἱ κυβερνῶντες κατά τά πρότυπα τοῦ Γαλλικοῦ Λαϊκοῦ Κράτους. Τί θά σημάνη μία τοιαύτη ἐξέλιξις; Θά σημάνη ὅτι τά παιδιά ἠμπορεῖ νά κάμνουν σχολεῖον τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα. Τί θά γίνη τότε; Θά ἀντιδράση ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία; Μά αὐτή ἐπρόδωσε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἀπεδέχθη ἕνα μάθημα τό ὁποῖον δέν διδάσκει τήν Πίστιν εἰς τόν Θεόν, τήν Παράδοσιν καί τό μεταφυσικόν.
Τήν μάχην διά τό ὑποχρεωτικόν τοῦ μαθήματος καί τήν διατήρησίν του ὑπό τήν σημερινήν μορφήν ἔδωσεν ἡ Πανελλήνιος Ἕνωσις Θεολόγων (ΠΕΘ) καί ὡρισμέναι Ἱερατικαί Συνάξεις Ἱερῶν Μητροπόλεων.
Οἱ Μητροπολῖται, οἱ ὁποῖοι ἐτάχθησαν ὑπέρ τῆς σημερινῆς διατηρήσεως τοῦ μαθήματος μετροῦνται εἰς τά δάκτυλα. Ἐπειθάρχησαν εἰς τό σύνολόν των εἰς τήν γραμμήν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου καί ἐπρόδωσαν τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἡ ἀποδοχή τῆς ἀλλαγῆς τοῦ μαθημάτος τῶν Θρησκευτικῶν ὑπό Μητροπολιτῶν συνιστᾶ τό «ἔγκλημα» τῆς ἐκπτώσεως ἀπό τήν Πίστιν, διότι ἀπεδέχθησαν τήν θρησκειολογικήν ἐκπαίδευσιν, ἡ ὁποία στερεῖται τήν ἀναφοράν εἰς τήν Πίστιν, εἰς τόν Θεόν, εἰς τό μεταφυσικόν καί ἐξαντλεῖται εἰς τήν περιγραφικήν διδασκαλίαν περί τῶν διαφόρων θρησκειῶν τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ Μητροπολῖται αὐτοί, διά νά ἱκανοποιήσουν τά πολιτικά ἀφεντικά των, ἀπεδέχθησαν οὐσιαστικῶς, μέ τήν ἀλλαγήν τοῦ χαρακτῆρος τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν Ὀρθοδόξων μαθητῶν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν. Τοῦτο ἄλλωστε τό διακηρύσσει καί τό «ἐκτελεστικό ἀπόσπασμα» τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καί θρησκευμάτων, τό Παιδαγωγικόν Ἰνστιτοῦτον, τό ὁποῖον διακηρύσσει ὅτι στόχος τοῦ νέου μαθήματος θά εἶναι ἡ «οὐδέτερος καί ἀπροκάλυπτος ἐξέτασις τῶν θεμελιωδῶν ἐξηγήσεων τῆς ὑπάρξεως, πού δίδεται ἀπό ἄλλες θρησκεῖες ἤ φιλοσοφίες». Τά νέα θρησκευτικά, τά ὁποῖα θά διδάσκωνται εἰς τά σχολεῖα, μέ τάς εὐλογίας ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων καί Οἰκουμενιστῶν Μητροπολιτῶν θά προσφέρη μηδενικήν πίστιν εἰς τούς νέους καί ἀποσύνδεσίν των ἀπό τόν Θεόν. Τό μάθημα αὐτό εὑρίσκεται εἰς ἀντίθεσιν μέ τό Σύνταγμα, τό ὁποῖον ὁρίζει ὅτι τό Κράτος πρέπει μεριμνᾶ διά τήν ἀνάπτυξιν τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως. Μέ ποῖον τρόπον θά ἀναπτυχθῆ ἡ θρησκευτική συνείδησις μέ τό μάθημα τῆς θρησκειολογίας, τό ὁποῖον ἀπομακρύνει τόν μαθητήν ἀπό τήν πίστιν καί τήν παράδοσιν τῶν γονέων καί τῶν προγόνων του;
Εἶναι λυπηρόν εἰς τήν ἅλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἰς τήν ἀπομάκρυνσιν τῶν παιδιῶν ἀπό τήν Πίστιν καί τήν Παράδοσιν νά πρωταγωνιστοῦν Οἰκουμενισταί Μητροπολῖται καί ψευδοπροοδευτικοί θεολόγοι. Ἡ Ἐκκλησία καί ἡ Πίστις προδίδεται ἐκ τῶν ἔσω. Ἄν λειτουργοῦσε τό Συνοδικόν Σύστημα, ἡ Ἱεραρχία θά εἶχεν ἐγκαλέσει τούς συγκεκριμένους Μητροπολίτας καί τήν συγκεκριμένην ὁμάδα τῶν ψευδοπροοδευτικῶν θεολόγων. Τό Συνοδικόν Σύστημα δέν λειτουργεῖ. Ἐλέγχεται καί κατευθύνεται ἀπό μία Ὁμάδα Ἀρχιερέων διά τούς ὁποίους ὁ λαός τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει καί τάς «καλυτέρας» ἐντυπώσεις. Αὐτή ἡ Ὁμάς ἐπρόδωσε μέ τούς «ἀνθρώπους» της καί μέ συγκεκριμένους θεολόγους καί τά Ἐκκλησιαστικά Λύκεια. Μέ εἰσηγήσεις της ἤρχισεν τό κλείσιμόν των καί ὅταν τοῦτο ἔγινεν ἀντιληπτόν ὑπό τῶν ἐντίμων καί «ἀθώων τοῦ αἵματος» Μητροπολιτῶν ἐπανεστάτησαν, ἀλλά ἦτο πολύ ἀργά.
Ἄν ἡ Ἱεραρχία δέν «ταρακουνήση» τόν Ἀρχιεπίσκοπον καί τούς Οἱκουμενιστάς Μητροπολίτας, ἡ Πολιτεία θά προχωρήση εἰς τόν ἀπογαλακτισμόν τοῦ Κράτους ἀπό τήν Ὀρθοδοξίαν μέ «ταχεῖς ρυθμούς». Σήμερον τά Θρησκευτικά, αὔριο ἡ ἀποκαθήλωσις τῶν Ἱερῶν εἰκόνων καί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπό τά δημόσια κτήρια, ἀκολούθως ἡ κατάργησις τοῦ Σταυροῦ ἀπό τήν Σημαίαν, ἡ κατάργησις τῆς προσευχῆς εἰς τά σχολεῖα καί μεθαύριον ἠ ἐπίσκεψις τῶν μαθητῶν τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα εἰς τήν Συναγωγήν διά νά ἐνημερωθοῦν ὑπό τοῦ Ραββίνου διά τήν Σταύρωσιν τοῦ Χριστοῦ. Δέν θά ἀπορήσωμεν, ἐάν ἡ ὁμάς τῶν ἐπιόρκων Μητροπολιτῶν καί θεολόγων ἀποδεχθῆ «αὔριον» τήν ἀντικατάστασιν τῶν διακοπῶν τοῦ Πάσχα ἀπό τάς «ἡμέρας τῆς Ἀνοίξεως», ὡς θέλουν μελλοντικῶς νά πράξουν οἱ κυβερνῶντες κατά τά πρότυπα τοῦ Γαλλικοῦ Λαϊκοῦ Κράτους. Τί θά σημάνη μία τοιαύτη ἐξέλιξις; Θά σημάνη ὅτι τά παιδιά ἠμπορεῖ νά κάμνουν σχολεῖον τήν Μεγάλην Ἑβδομάδα. Τί θά γίνη τότε; Θά ἀντιδράση ἡ Διοικοῦσα Ἐκκλησία; Μά αὐτή ἐπρόδωσε τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καί ἀπεδέχθη ἕνα μάθημα τό ὁποῖον δέν διδάσκει τήν Πίστιν εἰς τόν Θεόν, τήν Παράδοσιν καί τό μεταφυσικόν.
Γ. ΖΕΡΒΟΣ
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΡ.ΦΥΛ. 1860
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου