ΟΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ

"Μακάριοι εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς". (Ματθ. ε’ , 11)

* Στον Αββά Αντώνιον ήλθε κάποτε ένας αδελφός από κάποιο κοινόβιο ο οποίος συκοφαντήθηκε για πορνεία. Ήλθαν και οι αδελφοί από το κοινόβιο για να τον θεραπεύσουν και να τον πάρουν. Και άρχισαν να τον ελέγχουν, ότι:
-Έτσι έκαμες. Κι’ αυτός απολογιόταν, ότι:
- Τιποτα τέτοιο δεν έκαμα.
Με μια ευκαιρία, ήταν εκεί και ο αββάς Παφνούτιος ο Κεφαλάς και είπε την εξής παραβολή:
- Είδα στην όχθη του ποταμού έναν άνθρωπο, πούχε χωθή στο βόρβορο ως τα γόνατά του και καθώς ήλθαν μερικοί να του δώσουν χέρι βοηθείας, τον κατεπόντισαν μέχρι το λαιμό.
Τούς λέγει τότε ο αββάς Αντώνιος, για τον αββά Παφνούτιο:
- Να, άνθρωπος αληθινός, που μπορεί να θεραπεύση και να σώση ψυχές.
Συγκινήθηκαν τότε από τα λόγια των γερόντων και έβαλαν μετάνοια στον αδελφό. Ηρέμησαν έτσι από τούς Πατέρες και έλαβαν τον αδελφό στο κοινόβιον.

*******

Ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος είπε: Αν ποτέ συκοφαντηθής, και αποκαλυφθή η αθωότητά σου, μην υψηλοφρονήσης. Δούλευε τον Κυριον σου με ταπεινοσύνη και ευχαρίστησέ τον, που σε λύτρωσε από τις συκοφαντίες των ανθρώπων, για να τηρής πιστά τις εντολές του.

*******

Τον Αββά Βαρσανούφιο ρώτησε ένας αδελφός. Γεροντα· εάν ακούσω περί τινος ότι κακώς με λέγει, τι ποιήσω;
Και ο Γεροντας απεκρίθη.
-Ευθέως ανάστα και ποίησον ευχήν πρώτον υπέρ εκείνου, και ούτως υπέρ σεαυτού, λέγων· Κυριε Ιησού Χριστέ, ελέησον τόνδε τον αδελφόν, και εμέ τον αχρείον δούλόν σου· και σκέπασον ημάς από του πονηρού, ευχαίς των σων αγίων. Αμήν.

*******

Όταν ο Αββάς Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης ήταν Πρεσβύτερος στη σκήτη, μεταξύ των αδελφών ήταν και κάποιος Διάκονος, πολύ ενάρετος και ευλαβής. Ο Αββάς Ισίδωρος σκόπευε να τον κάνη Πρεσβύτερο και να τον αφήση διάδοχό του. Εκείνος όμως, από μεγάλη ταπεινοσύνη, δε δεχόταν χειροτονία, λέγοντας πως ήταν ανάξιος να γίνη ιερεύς. Αυτόν τον ενάρετο αδελφό τον εμίσησε τόσο πολύ κάποιος άλλος μοναχός στη σκήτη, νικημένος από το πάθος του φθόνου, και γύρευε με κάθε τρόπο να τον βλάψη και να τον δυσφημήση.
Να λοιπόν τι τον έβαλε ο διάβολος να κάνη: Πήρε μια μέρα ένα από τα βιβλία του και το έβαλε κρυφά στο κελλί του Διακόνου, χωρίς εκείνος να πάρη είδησι. Ύστερα πήγε στον Αββά Ισίδωρο και του παραπονέθηκε πως έχασε το βιβλίο του και πως κάποιος από τούς αδελφούς έπρεπε να το είχε κλέψει. Απαιτούσε λοιπόν να γίνη έρευνα σ’ όλα τα κελλιά.
- Τετοιο πράγμα, παιδί μου, έκανε έκπληκτος ο Γεροντας, δεν έχει ξαναγίνει στη σκήτη. Αλλά, για να βεβαιωθής, πάρε δυο αδελφούς και ψάξε τα κελλιά.
Έτσι κι’ έγινε. Αφού έψαξαν μερικά άλλα κελλιά, επήγαν και στου Διακόνου και φυσικά εκεί βρήκαν το βιβλίο. Το πήραν λοιπόν και το έφεραν στην Εκκλησία την ώρα του εσπερινού, που ήσαν συγκεντρωμένοι οι αδελφοί, και είπαν μεγαλοφώνως στον Αββά Ισίδωρο, για ν’ ακουστή απ’ όλους, που είχε βρεθή το βιβλίο.
Ο αθώος Διάκονος δεν διαμαρτυρήθηκε για την συκοφαντία. Έπεσε με ταπείνωσι στα γόνατα και ζήτησε απ’ όλους συγχώρησι, λέγοντας πως έσφαλε.
- Συγχωρήσατέ με, αδελφοί, γιατί είμαι κλέφτης.
Σαν πέρασαν οι τρεις εβδομάδες και ο Διάκονος τελείωσε το επιτίμιόν του και έγινε δεκτός στο Άγιον Βήμα, ο συκοφάντης δαιμονίστηκε και με γοερές κραυγές ωμολόγησε την αμαρτία του.
- Αδίκως κατηγόρησα τον δούλο του Θεού, φώναζε για να ξαλαφρώση την συνείδησί του.
Οι αδελφοί στην σκήτη έκαναν ολονύκτιο προσευχή γι’ αυτόν, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Εκείνος ο δυστυχής βασανιζόταν σκληρά από το πονηρό πνεύμα. Τοτε ο Όσιος Ισίδωρος είπε στον Διάκονο:
- Προσευχήσου γι’ αυτόν, αδελφέ, γιατί μόνο συ, που συκοφαντήθηκες, αν το ζητήσης, θα τον ελεήση ο Κυριος.
Και πράγματι, όταν προσευχήθηκε ο συκοφαντηθείς, ελευθερώθηκε από την τυραννία του δαίμονος ο συκοφάντης.

*******

* Ο Μεγας Αντώνιος στις "Παραινέσεις" του έλεγε:
Εφ’ όσον εννοείς τα περί Θεού, να είσαι ευσεβής, χωρίς φθόνο, αγαθός, σώφρων, πράος, χαριστικός κατά δύναμιν, κοινωνικός, αφιλόνεικος και τα όμοια. Διότι αυτό είναι το απαραβίαστο απόκτημα της ψυχής, να αρέση στο Θεο με τέτοιες πράξεις και με το να μην κρίνη κανέναν και να λέει για κανέναν, ότι ο δείνα είναι κακός και αμάρτησε. Αλλά καλλίτερο είναι να συζητάμε τα δικά μας κακά, και να ερευνάμε μέσα μας τη δική μας πολιτεία, εάν είναι αρεστή στο Θεο. Διότι, τι μας μέλει εμάς, εάν άλλος είναι πονηρός;

*******

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, γράφει:

"Δεν είναι μικρός άθλος (δηλαδή το να υπομένει κανείς τη συκοφαντία), αλλά πολύ μεγάλος, αυτός ο της συκοφαντίας"...

"Και αν ακόμα είναι αλήθεια εκείνα που λέγει κάποιος για μας, και αν ακόμα τέτοια που τα αναγνωρίζομε και εμείς, αν εμείς δεν βρίσωμε εκείνον που λέγει αυτά, αλλά στενάξωμε πικρά και παρακαλέσωμε τον Θεο για τα αμαρτήματά μας, θα μπορέσωμε ν’ αποβάλωμε όλα τα αμαρτήματά μας"...

"Πολλοί λοιπόν λύγισαν με τις επικρίσεις κι έχασαν την ψυχή τους. Γιατί δεν υπάρχει, δεν υπάρχει για τούς αγωνιζόμενους τίποτα πιο ανυπόφορο από τα λόγια που μπορούν να πληγώσουν την ψυχή"...

"Διότι δεν βλάπτει τόσον εκείνος ο οποίος σπαράσσει την ανθρωπίνην σάρκα, όσον εκείνος ο οποίος δαγκώνει την ψυχήν· διότι όσον πολυτιμοτέρα είναι η ψυχή από το σώμα, τόσον μεγαλυτέρα είναι η βλάβη της".

*******

Ο Άγιος Μαξιμος ο Ομολογητής στα κεφάλαια περί αγάπης γράφει για την Συκοφαντία:

55. Αν η αγάπη δεν κάνει κακό στον πλησίον (Ρωμ. 13, 10), εκείνος που φθονεί τον αδελφό και λυπάται για την προκοπή του και με ειρωνείες προσπαθεί να κηλιδώσει την υπόληψή του η με όποια κακοήθεια τον επιβουλεύεται, πως αυτός δεν αποξενώνεται από την αγάπη και δεν κάνει τον εαυτό του ένοχο για την αιώνια Κρίση;

56. Αν η αγάπη είναι το πλήρωμα του νόμου (Ρωμ. 13, 10), εκείνος που έχει μνησικακία για τον αδελφό και κάνει δόλια σχέδια εναντίον του και τον καταριέται και δοκιμάζει χαρά για κάθε πτώση του, πως δεν καταπατεί το νόμο και δεν είναι άξιος για την αιώνια κόλαση;

57. Αν εκείνος που κατηγορεί και κρίνει τον αδελφό του κατηγορεί και κρίνει το θείο νόμο (Ιακ. 4, 11), και ο νόμος του Χριστού είναι η αγάπη, πως δεν ξεπέφτει από την αγάπη του Χριστού εκείνος που καταλαλεί, και δεν προξενεί ο ίδιος στον εαυτό του την αιώνια κόλαση;

58. Μην παραδώσεις την ακοή σου στούς λόγους όποιου καταλαλεί, ούτε τούς δικούς σου λόγους στην ακοή ενός φιλοκατήγορου, μιλώντας η ακούγοντας μ’ ευχαρίστηση κατά του πλησίον σου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και βρεθείς απόκληρος από την αιώνια ζωη.

60. Κλείνε το στόμα εκείνου που κατηγορεί τον άλλον, για να μην αμαρτάνεις μαζί του διπλή αμαρτία· και συνηθίζοντας ο ίδιος σε καταστρεπτικό πάθος, και μη σταματώντας εκείνον που φλυαρεί κατά του πλησίον.

61. "Εγώ όμως σας λέω, είπε ο Κυριος, αγαπάτε τούς εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, προσεύχεσθε για όσους σας βλάπτουν" (Ματθ. 5, 44). Γιατί τα διέταξε αυτά; Για να σε ελευθερώσει από το μίσος, τη λύπη, την οργή και την μνησικακία και να σε αξιώσει να λάβεις το μέγιστο απόκτημα, την τέλεια αγάπη, που είναι αδύνατο να την έχει όποιος δεν αγαπά εξίσου όλους τούς ανθρώπους, κατά μίμηση του Θεού, ο οποίος αγαπά εξίσου όλους τούς ανθρώπους και θέλει να σωθούν και να λάβουν πλήρη γνώση της αλήθειας (Α’ Τιμ. 2, 4).

*******

Ένας αδελφός έκανε την εξής ερώτηση σε κάποιον πατέρα· "Πως ρίχνει ο διάβολος τούς πειρασμούς στούς αγίους;". Του απάντησε ο γέροντας· "Ήταν κάποτε στο όρος Σινά ένας μοναχός που ονομαζόταν Νικων". Καποιος πήγε στη σκηνή ενός Άραβα Φαρανίτη, βρήκε μονάχη την κόρη του, πλάγιασε μαζί της κι ύστερα της λέει· "Να πεις ότι το πάθημά μου αυτό μου το έκαμε ο αναχωρητής, ο αββάς Νικων". Όταν ήρθε ο πατέρας της και πληροφορήθκε το γεγονός, πήρε το ξίφος του και τράβηξε κατά του γέροντα. Σαν χτύπησε την πόρτα, βγήκε έξω ο γέροντας κι όταν εκείνος σήκωσε το ξίφος να τον σκοτώσει, παράλυσε το χέρι του. Τοτε ο Φαρανίτης πήγε στην εκκλησία και κατάγγειλε το συμβάν στούς πρεσβυτέρους. Έστειλαν εκείνοι και τον κάλεσαν κι ο γέροντας παρουσιάστηκε. Τοτε του δώσανε πολύ ξύλο και σκέφτονταν να τον διώξουν, όμως εκείνος τούς παρακάλεσε έτσι· "Αφήστε με εδώ να ζήσω σε μετάνοια". Τον απομόνωσαν λοιπόν τρία χρόνια κι έδωσαν εντολή κανένας να μη του μιλάει. Έτσι πέρασε τα τρία χρόνια κι ερχόταν κάθε Κυριακή και με μετάνοια παρακαλούσε κι έλεγε· "Προσεύχεστε στον Κυριο για μένα".
Αργότερα όμως εκείνος που είχε κάμει την αμαρτία κι είχε ρίξει τον πειρασμό στον αναχωρητή, κυριεύτηκε από δαιμόνιο κι ομολόγησε στην εκκλησία· "Εγώ ήμουν που αμάρτησα και μίλησα για να συκοφαντηθεί ο δούλος του Θεού". Τοτε σηκώθηκε όλος ο λαός κι είπε μετανιωμένος στον γέροντα· "Αββά, συγχώρεσέ μας". Εκείνος τούς απάντησε· "Όσο για τη συγχώρηση, σας έχω συγχωρήσει· αλλά να μείνω κοντά σας, δεν μένω πια με τίποτα· δεν βρέθηκε ούτε ένας σας να ’χει διάκριση και να με συμπονέσει". Έτσι ο γέροντας έφυγε από τον τόπο εκείνο". Και πρόσθεσε· "Βλέπεις πως ρίχνει ο διάβολος τούς πειρασμούς πάνω στούς αγίους;".

ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΑΠΕΙΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Η συκοφαντία, δυστυχώς, έχει γίνει σήμερα διαδεδομένος τρόπος συμπεριφοράς πολλών ανθρώπων, στην καθημερινή τους ζωη, με αποτέλεσμα να θεωρείται ως κάτι το φυσιολογικό και να μην ονομάζεται καν συκοφαντία.
Συκοφαντούμε όταν κατηγορούμε αδίκως κάποιο πρόσωπο η δημιουργούμε και διαδίδουμε ψευδείς ειδήσεις και πληροφορίες γι’ αυτό, πάντοτε ηθελημένα, και εν γνώσει της αναληθείας και ανακρίβειας των λεγομένων μας, με σκοπό και πρόθεση να βλάψουμε την τιμή και την υπόληψη οιουδήποτε ανθρώπου η κάποιου αδελφού μας.
Αυτή λοιπόν η διαδικασία και πράξη στις ημέρες μας που είναι τόσο συνήθης, δείχνει ότι η αντίσταση της συνειδήσεώς μας, αν δεν έχει πωρωθεί, έχει αμβλυνθεί επικίνδυνα.
Mε απίστευτη ευκολία κρίνουμε, κατηγορούμε και συκοφαντούμε ανθρώπους η υιοθετούμε και μεταφέρουμε απόψεις και θέσεις που ακούμε δίπλα μας η από τα Μ.Μ.Ε. χωρίς να έχουμε την δυνατότητα, τις περισσότερες φορές, να διασταυρώσουμε την ορθότητά τους, αλλά δυστυχώς και χωρίς να έχουμε την διάθεση να το πράξουμε πολλές φορές. Εύκολα και αβασάνιστα συμμετέχουμε και εμείς στο "άρτον και θέαμα" της Τηλεοράσεως, η οποία "καταβροχθίζει" τις σάρκες, συνήθως "ανυποψίαστων θυμάτων", υποκύπτοντας στις πιέσεις ενός άκρατου ανταγωνισμού για τηλεθέαση και ακροαματικότητα αφ’ ενός, και σκοτεινών συμφερόντων αφ’ ετέρου.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον, πολλές φορές, γινόμαστε συνεργοί στην διάδοση ψευδών ειδήσεων και γεγονότων, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβουμε.
Αναρωτιέται κανείς, για το πως θα μας κρίνει ο Θεός (ειδικά εμάς, που ζούμε σ’ αυτόν τον αιώνα της "πληροφορίας", όπου η διάδοση των ειδήσεων, σχολίων και πληροφοριών γίνεται με απίστευτη ταχύτητα) όταν όχι μόνον δεν εφαρμόζουμε τις εντολές Του όπως το· "αγαπάτε τούς εχθρούς υμών" (Ματθ. ε’ ,44) και "ου κλέψετε, ου ψεύσεσθε, ουδέ συκοφαντήσει έκαστος τον πλησίον". (Λευϊτικόν ιθ’, 11) και το "μην κρίνετε ίνα μην κριθείτε" (Ματθ. ζ’ 1), αγαπώντας όλους τούς ανθρώπους ανεξαιρέτως, οπότε όταν αγαπάς κάποιον δεν μπορείς τουλάχιστον εύκολα να τον κρίνης και να τον κατακρίνης, αλλά προχωράμε ακόμη παραπέρα και κατηγορούμε κάποιον, δημιουργώντας η διαδίδοντας ψευδή γεγονότα, φήμες και πληροφορίες γι’ αυτόν.
Έτσι από την μια η τεχνολογική εξέλιξη και από την άλλη, το σπουδαιότερο, η άγνοια των περισσοτέρων για τις ολέθριες συνέπειες του καταστροφικού αυτού πάθους της συκοφαντίας, συνηγορούν στην μεγάλη εξάπλωση και επικράτηση της αμαρτίας αυτής.
Θα πρέπει λοιπόν να προσέχουμε περισσότερο τι ακούμε αλλά και τι εκστομίζουμε από τα χείλη μας. Περισσότερο δε να προσέξουμε την ψυχή μας όταν αυτή είναι εμποτισμένη με τα πάθη του φθόνου, της ζήλειας, της αδιαφορίας και της κακίας, πάθη τα οποία συνήθως προκαλούν την συμπεριφορά του συκοφάντη, την οποία χαρακτηρίζει η σκληρότητα και η κακία, που πολλές φορές φθάνει μέχρι να επιθυμεί και να επιδιώκει όχι μόνον την ηθική και οικονομική εξόντωση κάποιου αλλά ακόμη και την σωματική.
Ο συκοφάντης δηλαδή, τις περισσότερες φορές, όχι μόνο δεν αγαπά τούς εχθρούς του, και τον πλησίον του "αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σ’ εαυτόν" (Ματθ. ιθ’ , 19) αλλά περνάει στην αντιπέρα όχθη και φθάνει δυστυχώς στο φοβερό σημείο ηθικής καταπτώσεως, ομοιάζοντας με τον διάβολον, να προσπαθεί εκούσια να κάνει κακό και να βλάψει παντοιοτρόπως τον συνάνθρωπόν του, διαβάλλοντας και συκοφαντώντας αυτόν. Εδώ πιστεύω ότι σίγουρα θα βοηθήσουν και θα μας ωφελήσουν τα λόγια ενός γνωστού και μεγάλου αγίου της εκκλησίας μας:
"Δε θα συκοφαντήσεις, για να μην εξομοιωθείς με το διάβολο που συκοφάντησε το Θεο στην Εύα, και γίνεις καταραμένος σαν αυτόν. Η μάλλον -εκτός αν πρόκειται να προξενηθεί κάποια βλάβη στούς πολλούς - ακόμη και θα σκεπάσεις το σφάλμα του πλησίον, για να μην εξομοιωθείς με τον Χαμ, αλλά με τον Σημ και τον Ιαφεθ και να επιτύχεις την ευλογία, όπως αυτοί."( Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, Φιλοκαλία, τόμος Δ’, σελ. 278).
Πολλοί, ειδικά σήμερα, παίρνουν αψήφιστα το θέμα. Έχουμε δει όμως να σπιλώνονται προσωπικότητες, υπολήψεις, οικογενειάρχες με τραγικά πολλές φορές αποτελέσματα· άνθρωποι να χάνουν την εργασία τους, να διαλύεται η οικογένειά τους, να έχουν χάσει την υγεία τους ακόμη, δυστυχώς, και να αφαιρούν την ίδια τους τη ζωη πάνω στην απελπισία για την αδικία που διαπράχθηκε εις βάρος τους.
Ο Άγιος Μαξιμος ο Ομολογητής γράφει:
"Δεν υπάρχει βαρύτερος πόνος της ψυχής από τη συκοφαντία, είτε στην πίστη, είτε στη διαγωγή συκοφαντείται κάποιος. Και κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος όταν συκοφαντείται, παρά μόνο εκείνος που στρέφει τα μάτια του στο Θεο, όπως η Σωσάννα. Ο Οποίος μόνος μπορεί να λυτρώσει από τον κίνδυνο και να φανερώσει στούς ανθρώπους την αλήθεια, όπως έκανε στην περίπτωση της Σωσάννας, και να παρηγορήσει την ψυχή με την ελπίδα." (Φιλοκαλία τ. Β’, σελ.100).
Ενώ στον Εκκλησιαστή αναφέρεται:
"Και επέστρεψα εγώ και είδον συν πάσας τας συκοφαντίας τας γενομένας υπό τον ήλιον· και ιδού δάκρυον των συκοφαντουμένων, και ουκ έστιν αυτοίς παρακαλών, και από χειρός συκοφαντούντων αυτοίς ισχύς, και ουκ έστιν αυτοίς παρακαλών." (Εκκλ. δ’, 1)
Τα πράγματα λοιπόν δεν είναι καθόλου απλά, από ανθρωπιστική, κοινωνική αλλά κυρίως από πνευματική άποψη. Τα συκοφαντικά λόγια ως άλλα πούπουλα, όπως χαρακτηριστικά τα παρομοιάζουν μερικοί Άγιοι μας, που τα φυσά ο άνεμος, διασκορπίζονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και είναι αν όχι αδύνατον, φοβερά δύσκολο να συγκεντρωθούν πάλι πίσω, όταν αποκαλυφθεί η απάτη της συκοφαντίας η όταν ο συκοφάντης μετανοήσει και θελήσει να επανορθώσει το κακό που προκάλεσε. Παντα θα μένουν υπολείμματα και τραύματα από μια συκοφαντία που έχει συντελεσθεί. Σ’ αυτή την πραγματικότητα και φιλοσοφία, εξάλλου, στηρίχθηκε το "δόγμα" του Γκαίμπελς που έλεγε: "ρίξτε-ρίξτε λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει" και το οποίο εφαρμόζουν πιστά σήμερα, πολλά οργανωμένα συμφέροντα στούς χώρους των επιχειρήσεων, της πολιτικής, της εκκλησίας και αλλαχού.
Γι’ αυτό και το αμάρτημα της συκοφαντίας και της αδικίας, λένε οι Άγιοι είναι πολύ μεγάλο και δυσκολοσυγχώρητο.
"Ει οι παραδεχόμενοι ακοήν ματαίαν ουκ αν τύχοιεν συγγνώμης· οι διαβάλλοντες και λοιδορούντες ποίαν έξουσιν απολογίαν"
Ο δε μισθός αυτών που θα υπομείνουν έως τέλους μια τέτοια μεγάλη δοκιμασία είναι πολύ υψηλός από τον δίκαιο Θεο μας. "Μακάριοι εστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού. Χαίρετε και αγαλλιάσθε ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοις ουρανοίς". (Ματθ. ε’ , 11)
Ο δε Χρυσόστομος σχολιάζοντας το ανωτέρω χωρίο γράφει χαρακτηριστικά:
"Γιατί και ο συκοφάντης προκαλεί πολύ μισθό σ’ εμάς· "να χαίρεσθε λοιπόν" , λέγει, "και να αγάλλεσθε, όταν οι άνθρωποι ψευδόμενοι πουν κάθε κακολογία εναντίον σας, γιατί ο μισθός σας θα είναι μεγάλος στούς ουρανούς". "Και αυτός πάλι που λέγει αληθινά πράγματα, μας ωφελεί πάρα πολύ, μόνο εάν υπομένουμε με πραότητα τα λεγόμενα. Γιατί και ο Φαρισαίος μιλώντας την αλήθεια κακολογούσε τον τελώνη, αλλ’ όμως αντί για τελώνη τον έκανε δίκαιο."
Ας θυμηθούμε την Αγία Θεοδώρα στο χωριό Βαστα της Αρκαδίας η οποία πέφτοντας θύμα μεγάλης συκοφαντίας και μη φανερώνοντας την αλήθεια, μαρτύρησε. Εις ανάμνηση της θυσίας της υπάρχει εκεί ένα ζωντανό θαύμα.Ο Θεός ακούγοντας την προσευχή της επέτρεψε να φυτρώσουν, χωρίς ρίζες, 17 δένδρα στην σκεπή μιας μικρής εκκλησίας (12 τ.μ.) που έχτισαν οι πιστοί προς τιμήν της Αγίας, στον τόπο που μαρτύρησε.
Ας θυμηθούμε τον Ιωσήφ, τον γιο του Ιακώβ ο οποίος υπέφερε τόσα από τούς ίδιους τούς αδελφούς του, οι οποίοι τον πούλησαν σκλάβο στην Αίγυπτο. Εκεί συκοφαντήθηκε αδυσώπητα από την σύζυγο του Πετεφρή επειδή δεν ενέδωσε στις πονηρές διαθέσεις της, και όμως ο Θεός τον τοποθέτησε στα ύψη ώστε να κυβερνήσει στο πλάϊ του Φαραώ όλη την Αίγυπτο.
Ο πιστός που θα υπομείνει λοιπόν την μεγάλη αυτή θλίψη μόνο κερδισμένος θα βγει και αλλοίμονο βέβαια στον συκοφάντη ο οποίος δεν θα μετανοήσει εμπράκτως.
"ο συκοφαντών πένητα παροξύνει τον ποιήσαντα αυτόν..." (Παρ. ιδ’, 31).
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της τιμωρίας του συκοφάντη της Αγίας Ευγενίας, που η εκκλησία μας εορτάζει στις 24 Δεκεμβρίου. Την αμετανόητη Μελανθία, από την οποία τόσο άδικα συκοφαντήθηκε η Αγία, ο δικαιοκρίτης Θεός τιμώρησε πολύ παραδειγματικά· "ρίψας πυρ ουρανόθεν κατέκαυσε την Μελανθίαν και όλον τον οίκον της εκ θεμελίων" γράφει ο Συναξαριστής στον βίο της Αγίας.
Το παράδειγμα της υπομονής στις συκοφαντίες μας το έδωσε πρωτίστως βέβαια ο ίδιος ο Κυριος μας. Το Άγιο Πρόσωπο του οποίου κατασυκοφαντήθηκε από τούς Ιουδαίους, ως απατεώνας, δαιμονισμένος, Σαμαρείτης κ.α. Όλα τα υπέμεινε, ως "η άκρα ταπείνωσις" για να μας λυτρώσει από τον αιώνιο θάνατο.
Ο ιερός Χρυσόστομος μας ενθαρρύνει στο να είμαστε γενναίοι στις διάφορες θλίψεις της επίγειας ζωής μας λέγοντας: "καν πενία, καν νόσος, καν θάνατος άωρος, καν επήρεια, καν συκοφαντία, καν οτιούν προσπίπτη των ανθρωπίνων κακών, πάντα γενναίως φέρωμεν." (" Ομιλία στον Λαζαρο").

Με τα λίγα, ταπεινά λόγια συν θεώ που γράψαμε προσπαθήσαμε να τονίσουμε τον αγώνα που πρέπει όλοι να διεξάγουμε και ειδικά το διάστημα αυτό της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που διανύουμε, εναντίον των ολεθρίων παθών όπως αυτό της Συκοφαντίας και να συνειδητοποιήσουμε τις πραγματικές του διαστάσεις.
Ο Θεός μας, είναι τόσο Μεγάλος, Αγαθός, Παντοδύναμος και Πανσοφος και πάνω από όλα μας αγαπάει τόσο πολύ που δεν πρόκειται ποτέ να μας εγκαταλείψει, αν μας συκοφαντήσουν η σε όποια άλλη δύσκολη κατάσταση και αν βρεθούμε.
Η Πιστη μας έχει τόσο βάθος και μεγαλείο που μας διδάσκει, όχι μόνο να μη θλιβώμαστε πολύ, να μη μισούμε τούς συκοφάντες μας αλλά και να προσευχόμαστε γι’ αυτούς.
Όσο δύσκολο και αν ακούγεται αυτό είναι εφικτό όταν έχουμε αρωγό και συμπαραστάτη μας τον ίδιο τον Θεο, όπως βλέπουμε και στη ζωη των Αγίων μας.
Κλείνουμε με τα θαυμαστά λόγια του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητή, πως· "Όσο εσύ προσεύχεσαι με την ψυχή σου για χάρη εκείνου που σε συκοφάντησε, τόσο και ο Θεός πείθει για την αθωότητά σου όσους σκανδαλίστηκαν λόγω της συκοφαντίας." (Φιλοκαλία,τόμος Β’, σελ.100).

Και βέβαια ας μην ξεχνάμε στην προσευχή μας και τα λόγια του Προφητάνακτος Δαυΐδ που και αυτός συκοφαντήθηκε και γι’ αυτό έφθασε στο σημείο να ζητάει από τον Θεο στην προσευχή του: Κυριε "Λυτρωσε με από συκοφαντίας ανθρώπων και φυλάξω τας εντολάς σου" (Ψαλμ. ριη’ , 134)

Αικατερίνη Αντωνιάδου (Πολιτική Επιστήμων)