Σε προηγούμενο άρθρο γράψαμε ότι η λεγομένη δημοτική, είναι γέννημα και θρέμμα των οπαδών του αιρεσιάρχου Πάπα ουνιτών.
Οι αιρετικοί ούτοι υποστηρίζουν, ότι συστηματικός πρωτεργάτης της <<δημοτικής>> υπήρξεν ο ουνίτης κληρικός Νικόλαος Σοφιανός, όστις έζησε τον 16ον αιώνα. Ο Σοφιανός, ώς ναφέρει ο ίδιος είς σχετικήν επιστολήν του, έν Βενετία συνεσκέφθη επί του προκειμένου μετά δέκα τριών ομοφρόνων του, λογίων, μεταξύ των οποίων καταλέγονται και τα ονόματα, του Φράγκου του Τελουντάν και του Κωνσταντίνου Ράλλη. (Π. Γρηγορίου, <<Σχέσεις Καθολικών και Ορθοδόξων>> Αθήναι 1958, σ. 273). Διά των συσκέψεων τούτων, απεφασίσθη όπως οι ουνίται επιδιώξουν μεταξύ των Ελλήνων μίαν γλωσσικήν και εκπαιδευτικήν μεταρρύθμισην, ή οποία θα απέκοπτε τούτους απο την εθνικήν και την εκκλησιαστικήν Παράδοσίν των και θα τους έστρεφε πρός τον Παπισμόν. Τοιουτοτρόπως ο παπικός Ν. Σοφιανός εγένετο ο <<πρώτος διαμορφωτής της νεοελληνικής γλώσσης>> (ένθ' άνωτ. σ. 274) είς βαθμόν, ώστε δύναται κατά τινα έποψιν να ονομασθεί ο Λούθηρος της νέας Ελλάδος! (ένθ. ανωτ. σ. 270-271). Πρός τον σκοπόν τούτον απεπειράθη πρώτος την συγγραφήν Νεοελληνικής Γραμματικής τώ 1540 περίπου (ένθ' άνωτ. σ. 272).
Τον Σοφιανόν τούτον επαινεί και ακολουθεί ο Μ. Τριανταφυλλίδης, όστις επεχείρησε να συγγράψη, άλλ' ανεπιτυχώς, την πρώτην επιστημονικήν Γραμματικήν της <<δημοτικής>>. Ο Τριανταφυλλίδης, αποσιωπών το ότι ο Σοφιανός υπήρξεν όργανον της ουνιτικής προπαγάνδας έν τώ Ελληνισμώ εμφανίζει τούτον είς την Γραμματικήν του ώς τον πρωτοπόρον, όστις τον δέκατον έκτον αιώνα <<είχε συλλάβει μαζί με φίλους ένα αναγεννητικό πρόγραμμα της ελληνικής παιδείας>>! (Μ. Τριανταφυλλίδη, <<Νεοελληνική Γραμματική (της Δημοτικής)>> έν Αθήναις 1941, σ. ιε΄).
Οι νεώτεροι δημοτικισταί συμπορεύονται μετά των ουνιτών είς οδόν, ήτις φέρει μακράν του ορθοδόξου λόγου των Πατέρων, και άγει είς τον εκτός της Εκκλησίας λόγους της κακοδοξίας και της απωλείας.
Οι αιρετικοί ούτοι υποστηρίζουν, ότι συστηματικός πρωτεργάτης της <<δημοτικής>> υπήρξεν ο ουνίτης κληρικός Νικόλαος Σοφιανός, όστις έζησε τον 16ον αιώνα. Ο Σοφιανός, ώς ναφέρει ο ίδιος είς σχετικήν επιστολήν του, έν Βενετία συνεσκέφθη επί του προκειμένου μετά δέκα τριών ομοφρόνων του, λογίων, μεταξύ των οποίων καταλέγονται και τα ονόματα, του Φράγκου του Τελουντάν και του Κωνσταντίνου Ράλλη. (Π. Γρηγορίου, <<Σχέσεις Καθολικών και Ορθοδόξων>> Αθήναι 1958, σ. 273). Διά των συσκέψεων τούτων, απεφασίσθη όπως οι ουνίται επιδιώξουν μεταξύ των Ελλήνων μίαν γλωσσικήν και εκπαιδευτικήν μεταρρύθμισην, ή οποία θα απέκοπτε τούτους απο την εθνικήν και την εκκλησιαστικήν Παράδοσίν των και θα τους έστρεφε πρός τον Παπισμόν. Τοιουτοτρόπως ο παπικός Ν. Σοφιανός εγένετο ο <<πρώτος διαμορφωτής της νεοελληνικής γλώσσης>> (ένθ' άνωτ. σ. 274) είς βαθμόν, ώστε δύναται κατά τινα έποψιν να ονομασθεί ο Λούθηρος της νέας Ελλάδος! (ένθ. ανωτ. σ. 270-271). Πρός τον σκοπόν τούτον απεπειράθη πρώτος την συγγραφήν Νεοελληνικής Γραμματικής τώ 1540 περίπου (ένθ' άνωτ. σ. 272).
Τον Σοφιανόν τούτον επαινεί και ακολουθεί ο Μ. Τριανταφυλλίδης, όστις επεχείρησε να συγγράψη, άλλ' ανεπιτυχώς, την πρώτην επιστημονικήν Γραμματικήν της <<δημοτικής>>. Ο Τριανταφυλλίδης, αποσιωπών το ότι ο Σοφιανός υπήρξεν όργανον της ουνιτικής προπαγάνδας έν τώ Ελληνισμώ εμφανίζει τούτον είς την Γραμματικήν του ώς τον πρωτοπόρον, όστις τον δέκατον έκτον αιώνα <<είχε συλλάβει μαζί με φίλους ένα αναγεννητικό πρόγραμμα της ελληνικής παιδείας>>! (Μ. Τριανταφυλλίδη, <<Νεοελληνική Γραμματική (της Δημοτικής)>> έν Αθήναις 1941, σ. ιε΄).
Οι νεώτεροι δημοτικισταί συμπορεύονται μετά των ουνιτών είς οδόν, ήτις φέρει μακράν του ορθοδόξου λόγου των Πατέρων, και άγει είς τον εκτός της Εκκλησίας λόγους της κακοδοξίας και της απωλείας.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου