ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΤΟΧΗΣ
Η λεγομένη δημοτική ενεφανίσθη και επεχειρήθη να αναπτυχθή κυρίως είς τάς ελληνικάς περιοχάς, όπου επεκράτησαν κυρίως οι Φράγκοι. Η γεγραμμένη είς την <<δημοτικήν>> γραμματεία εκαλλιεργήθη επί Φραγκοκρατίας είς την Κρήτην, είς την Ρόδον και την Κύπρον (Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαιδεία, τόμ. 10ος, σ. 720 γ΄). Οι δέ Επτανήσιοι εστράφησαν πρός την <<δημοτικήν>>, λόγω της Ενετικής κυριαρχίας και της απομονώσεώς των έκ του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (ένθ' άνωτ. σ. 725 β΄- γ΄), το οποίον, ώς γνωστόν, εκράτει την Παράδοσιν της Εκκλησίας και ώς πρός την γλώσσαν της Ορθοδοξίας.
Τούτο ομολογούν απεριφράστως και οι έν Ελλάδι οπαδοί του αιρεσιάρχου Πάπα ουνίται. Ο παπικός συγγραφεύς Π. Γρηγορίου γράφει ότι <<οι πρώτοι δημοτικισταί έζησαν είς μέρη, τα οποία δεν υφίσταντο την επίδρασιν του θρηκευτικού φανατισμού>>, ώς ονομάζει, βλασφημών, την Ορθοδοξίαν (Σχέσεις Καθολικών και Ορθοδόξων Αθήναι 1958, σ. 303-304). Δηλαδή είς την Φραγκοκρατουμένην Κρήτην και την ενετοκρατουμένην Επτάνησον. Η <<Κρητική Σχολη>>, λέγει, και <<η επτανησιακή Σχολή, κατώρθωσαν να αναπτυχθούν είς τοιούτον βαθμόν, διότι είς τα μέρη εκείνα δεν επεκράτησαν>> (σ. 304) αί αντιλήψεις των Ορθοδόξων, αλλά αί των παπικών.
ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΛΓΟΥΝΤΩΝ
Οι ουνίται υβρίζοντες αναιδώς την παιδείαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας επί της βαρείας τουρκικής δουλείας, αποκαλούσι, διά του ουνίτου Ν. Σοφιανού, την μάθηση ταύτης <<κολοβογράμματα>>! Διά τους Ορθοδόξους όμως Έλληνας, τα κείμενα των εκκλησιαστικών βιβλίων είναι<<τα ιερά γράμματα>> (2 Τιμ. γ΄ 15), τα οποία επιποθούσι να μάθωσιν <<από βρέφους>> (αυτόθι), κατά το παράδειγμα των Αγίων, και παρά την λυσσώδη γλωσσικήν επιδρομήν των αλλοτρίων.
Διά του ουνίτου Λεονάρδου Φιλαρά, χαρακτηρίζουν την <<δημοτικήν>> <<φυσικήν μας γλώσσαν>> (ενθ΄ ανωτ σ. 295) , δηλαδή φυσικώς αρμόζουσαν και ανεπιτήδευτον. Αλλά και έν τούτω πλανώνται οι γλωσσαλγούντες ετερόδοξοι. Διότι, ταύτα λέγοντες, καυχώνται συνάμα, διότι ηγωνίσθησαν επί αιώνας, να κατασκευάσωσι νέαν <<κοινήν>> γλώσσαν, ώς ομολογεί ο Ν. Σοφιανός (ένθ΄ ανωτ. σ. 275), λίαν επιτετηδευμένην. Και μάλιστα πρός τον σκοπόν, όπως αντικαταστήση και τα φυσικά κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα του Ελληνικού λαού και την γλώσσαν των κλασικών προχριστιανικών και χριστιανικών κειμένων, ήτις είναι η φυσική γλώσσα της αληθινής μορφώσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Διά του ουνίτου Λεονάρδου Φιλαρά, χαρακτηρίζουν την <<δημοτικήν>> <<φυσικήν μας γλώσσαν>> (ενθ΄ ανωτ σ. 295) , δηλαδή φυσικώς αρμόζουσαν και ανεπιτήδευτον. Αλλά και έν τούτω πλανώνται οι γλωσσαλγούντες ετερόδοξοι. Διότι, ταύτα λέγοντες, καυχώνται συνάμα, διότι ηγωνίσθησαν επί αιώνας, να κατασκευάσωσι νέαν <<κοινήν>> γλώσσαν, ώς ομολογεί ο Ν. Σοφιανός (ένθ΄ ανωτ. σ. 275), λίαν επιτετηδευμένην. Και μάλιστα πρός τον σκοπόν, όπως αντικαταστήση και τα φυσικά κατά τόπους γλωσσικά ιδιώματα του Ελληνικού λαού και την γλώσσαν των κλασικών προχριστιανικών και χριστιανικών κειμένων, ήτις είναι η φυσική γλώσσα της αληθινής μορφώσεως και της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝ
Η γλώσσα της Ορθοδοξίας δεν αφέθη ανυπεράσπιστος υπό της Εκκλησίας. Τούτο καταφαίνεται μάλιστα επί τουρκοκρατίας.
Κατά την σκοτεινήν εκείνην εποχήν, υπήρχον έν τώ Ελληνισμώ δύο κινήσεις παιδεύσεως και γλωσσικής καλλιέργειας. Η του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και η των πολεμούντων τούτο ουνιτών. Κέντρον της ουνιτικής παιδείας ήτο το <<Ελληνικόν γυμνάσιον>> Ρώμης, <<το ιδρυθέν υπό του Πάπα Λέοντος Ι΄ (1513-1521)>>, ώς γράφει ο παπικός Π. Γρηγορίου (σ. 271). Οι ουνίται διά της παιδείας των επεδίωκον την αλλοίωσιν της γλώσσης των Ελλήνων πρός σκοπόν, την αποξένωσιν των έκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την αποκοπήν των έκ της ορθοδόξου Παραδόσεως, της οποίας είχετο το Φανάριον. Πρός τούτο κατεγίνοντο είς την δημιουργίαν και διδασκαλίαν της λεγομένης δημοτικής και την διά ταύτης λήθην της Ελληνικής γλώσσης των Πατέρων.
Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εργάζετο υπέρ της πατροπαραδότου παιδείας των Ορθοδόξων, κατ' αρχάς διά του Κρυφού Σχολείου, κατόπιν και διά Σχολών. Έν αυτοίς εδιδάσκετο η πατρώα γλώσσα, δι' ής οι Έλληνες συνεδέοντο μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διετήρουν την εθνικότητά των και ηρδεύοντο διά των ακενώτων και ζωοποιών ναμάτων του λόγου των Πατέρων.
Συγχρόνως, δεν παρημέλει το Πατριαρχείον και την άμυναν κατά της γλωσσικής επιδρομής των αλλοτρίων. Ο Πατριάρχης π.χ. Γρηγόριος ο Ε΄, είς σχετική εγκύκλιόν του, καυτηριάζει τους εχθρούς τούτους της σοφίας, οίτινες έλεγον <<ότι των προγόνων η γλώσσα...(είναι) περιττή είς το Γένος την σήμερον>>, και αντιστρατευόμενοι <<έκ του εμφανούς>>, εκίνουν <<κατ' αυτής γλώσσαν υβρίστριαν και αχαλίνωτον>>. Δηλαδή την δήθεν δημοτικήν των αιρετικών ουνιτών.
Οι Έλληνες αδυνατούσι να διατηρηθώσιν έν τή Ορθοδοξία, εάν απολέσωσι την γλώσσαν των Πατέρων. Ανάγκη λοιπόν αγώνος και έν τούτω, κατά το παράδειγμα των Αγίων.
Να Σπουδάζετε τα παιδιά σας και να μαθαίνουν ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι είς την ελληνικήν (την αρχαίαν ελληνικήν) ΑΓ. ΚΟΣΜΑ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
Κατά την σκοτεινήν εκείνην εποχήν, υπήρχον έν τώ Ελληνισμώ δύο κινήσεις παιδεύσεως και γλωσσικής καλλιέργειας. Η του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και η των πολεμούντων τούτο ουνιτών. Κέντρον της ουνιτικής παιδείας ήτο το <<Ελληνικόν γυμνάσιον>> Ρώμης, <<το ιδρυθέν υπό του Πάπα Λέοντος Ι΄ (1513-1521)>>, ώς γράφει ο παπικός Π. Γρηγορίου (σ. 271). Οι ουνίται διά της παιδείας των επεδίωκον την αλλοίωσιν της γλώσσης των Ελλήνων πρός σκοπόν, την αποξένωσιν των έκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και την αποκοπήν των έκ της ορθοδόξου Παραδόσεως, της οποίας είχετο το Φανάριον. Πρός τούτο κατεγίνοντο είς την δημιουργίαν και διδασκαλίαν της λεγομένης δημοτικής και την διά ταύτης λήθην της Ελληνικής γλώσσης των Πατέρων.
Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εργάζετο υπέρ της πατροπαραδότου παιδείας των Ορθοδόξων, κατ' αρχάς διά του Κρυφού Σχολείου, κατόπιν και διά Σχολών. Έν αυτοίς εδιδάσκετο η πατρώα γλώσσα, δι' ής οι Έλληνες συνεδέοντο μετά της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διετήρουν την εθνικότητά των και ηρδεύοντο διά των ακενώτων και ζωοποιών ναμάτων του λόγου των Πατέρων.
Συγχρόνως, δεν παρημέλει το Πατριαρχείον και την άμυναν κατά της γλωσσικής επιδρομής των αλλοτρίων. Ο Πατριάρχης π.χ. Γρηγόριος ο Ε΄, είς σχετική εγκύκλιόν του, καυτηριάζει τους εχθρούς τούτους της σοφίας, οίτινες έλεγον <<ότι των προγόνων η γλώσσα...(είναι) περιττή είς το Γένος την σήμερον>>, και αντιστρατευόμενοι <<έκ του εμφανούς>>, εκίνουν <<κατ' αυτής γλώσσαν υβρίστριαν και αχαλίνωτον>>. Δηλαδή την δήθεν δημοτικήν των αιρετικών ουνιτών.
Οι Έλληνες αδυνατούσι να διατηρηθώσιν έν τή Ορθοδοξία, εάν απολέσωσι την γλώσσαν των Πατέρων. Ανάγκη λοιπόν αγώνος και έν τούτω, κατά το παράδειγμα των Αγίων.
Να Σπουδάζετε τα παιδιά σας και να μαθαίνουν ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι είς την ελληνικήν (την αρχαίαν ελληνικήν) ΑΓ. ΚΟΣΜΑ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου