Είς την Αγίαν Γραφήν έχομεν καλούς ανθρώπους και δικαίους ακόμη, άλλ' άνευ Ιησού και του απολυτρωτικού έργου Αυτού, δεν εσώθησαν. Έχομεν ανθρώπους, που κατά την γνώμην των λεγομένων <<καλών ανθρώπων>> έπρεπε να υπάγουν κατ΄ ευθείαν είς τον Παράδεισον, και έν τούτοις δεν ελήφθησαν ύπ' όψιν. Εάν ανοίξωμεν είς τάς Πράξεις των Αποστόλων θα εύρωμεν έναν ευσεβή και θεοσεβούμενον άνθρωπον, όστις προσηύχετο και ελεημοσύνας εποίει, ώς καλός άνθρωπος, καί έν τούτοις διά τον Ουρανόν δεν ήτο. <<Ἀνὴρ δέ τις ἐν Καισαρείᾳ ὀνόματι Κορνήλιος, ἑκατοντάρχης ἐκ σπείρης τῆς καλουμένης Ἰταλικῆς, 2 εὐσεβὴς καὶ φοβούμενος τὸν Θεὸν σὺν παντὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ, ποιῶν τε ἐλεημοσύνας πολλὰς τῷ λαῷ καὶ δεόμενος τοῦ Θεοῦ διὰ παντός, 3 εἶδεν ἐν ὁράματι φανερῶς ὡσεὶ ὥραν ἐνάτην τῆς ἡμέρας ἄγγελον τοῦ Θεοῦ εἰσελθόντα πρὸς αὐτὸν καὶ εἰπόντα αὐτῷ· Κορνήλιε. 4 ὁ δὲ ἀτενίσας αὐτῷ καὶ ἔμφοβος γενόμενος εἶπε· Τί ἐστι, κύριε; εἶπε δὲ αὐτῷ· Αἱ προσευχαί σου καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἀνέβησαν εἰς μνημόσυνον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ...>>. (Πράξ. ι΄ 1-4).
Τίς έξ ημών δεν θα εζήλευε την θέσιν αυτού του ανθρώπου; Ευσεβής ήτο, θεοφοβούμενος ήτο αυτός και ο οίκος του, ελεημοσύνας εποίει και μάλιστα πολλάς, πάντοτε προσηύχετο τι του έλειπε;
Και έν τούτοις, παρ' ότι τα πάντα έκαμνε, διά τον Ουρανόν δεν ήτο. Δι' αυτό ο Θεός τον ειδοποίησε δι' Αγγέλου να καλέση τον Πέτρον, ίνα του υποδείξη τον τρόπο της σωτηρίας, καθ' ότι μόνος του ο άνθρωπος , όσον καλός και εάν είναι διά τον κόσμον και τον εαυτό του, διά την Βασιλείαν των Ουρανών δεν κάνει. Διότι, ώς λέγει ο Κύριος διά του Προφήτου <<Ώς ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών>> (Ησαίας ξδ΄ 6).
<<5>(συνεχίζει) πέμψον εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον· 6 οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν>> (αυτόθι 5-6). Και πράγματι απέστειλεν δούλους και έναν στρατιώτη του ευσεβή είς τον Πέτρον ο Κορνήλιος και ήλθεν ο Πέτρος απο την Ιόππην είς την Καισάρειαν. Όταν δέ εισήλθεν είς τον οίκον του Κορνηλίου, είπεν ο Κορνήλιος. <<Ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην νηστεύων, καὶ τὴν ἐνάτην ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ 31 καὶ φησι· Κορνήλιε, εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 32 πέμψον οὖν εἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· οὗτος ξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος βυρσέως παρὰ θάλασσαν· ὃς παραγενόμενος ΛΑΛΗΣΟΙ ΣΟΙ>> (αυτόθι στίχ. 30-32). Και ο Πέτρος αμέσως τον κατήχησεν περί του Ιησούκαι του έργου Αυτού ερχομένου είς είς τον Κόσμον, και τέλος τον εβάπτισε και ούτω εσώθη. Και όχι απλώς εσώθη, άλλ' έγινεν και Απόστολος και Άγιος ακόμη, με θαύματα πολλά, και εορτάζει παρ' ημίν την 13ην Σεπτεμβρίου. Θα πρέπη δέ να γνωρίζωμεν, ότι ο άνθρωπος επιβάλλεται να αποφεύγη το κακόν και να πράττη το αγαθόν, όχι διά να δικαιωθή έξ αυτών , άλλ' ίνα διατηρήση την χάριν, την οποίαν έλαβε δωρεάν έν τώ Βαπτίσματι. <<Όσοι διά του λουτρού της παλιγγενεσίας ηξιώθημεν (του Βαπτίσματος) τα αγαθά έργα ού δι' ανταπόδοσιν προσφέρομεν, αλλά δια την φυλακήν της δοθείσας ημίν καθαρότητος>>, λέγει ο Όσιος Μάρκος. Άλλ' ερωτώμεν, ποιοί <<καλοί άνθρωποι>>, έκ των λεγομένων άφ' εαυτών ή άλλων, έχουν τάς αρετάς του Κορνηλίου; Ποιοί έκ των συγχρόνων κυρίων, κυριών ή δεσποινίδων, νηστεύουν, προσεύχονται, είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι και ποιούν και ελεημοσύνας πολλάς; Ώστε η υπόθεσις Κορνηλίου μας δίδει σοβαρόν μάθημα, ότι, όσον καλοί και εάν είμεθα κατά κόσμον δεν δυνάμεθα να σωθώμεν, εάν δεν γίνωμεν και κατά Χριστόν καλοί. Έν τώ Βαπτίσματι θάπτεται ο παλαιός (ο νεκρός) άνθρωπος και ανίστατι ο καινός (ζωντανός άνθρωπος). Κατά το Βάπτισμα λαμβάνει χώραν, ταφή και ανάστασις, ώς λέγει ο Παύλος και αναγινώσκομεν αυτό είς την Αποστολικήν περικοπήν του Βαπτίσματος. <<3>>> (Ρωμ. στ΄ 3-9).
Κάθε άνθρωπος, εάν δεν διατηρή διά της Θείας Κοινωνίας την αναγεννηθείσαν έκ του Βαπτίσματος ψυχήν, λέγεται κινητόν νεκροταφείον, διά το οποίον έν τώ Ιερώ Ευαγγελίω διαβάζομεν τα εξής <<ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. 22 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς>> (Ματθ. η΄ 22).
Τι βλέπομεν εδώ; Βλέπομεν τον νεκρόν πατέρα του μαθητού, και άλλους τινάς, ζωντανούς κατά το ανθρώπινον, νεκρούς δέ κατά Θεόν, που θα τον έθαπτον. Άρα κατά διαβεβαίωσιν του Κυρίου υπάρχουν και... ζωντανοί νεκροί. Και ούτοι είναι όλοι αυτοί που τιτλοφορούνται παρ' ημίν ώς <<καλοί άνθρωποι>>, ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με τα μέσα της διατηρήσεως της αναγεννηθείσης ψυχής των, που εδέχθησαν έν τώ Βαπτίσματι. Δεν είναι λοιπόν αρκετόν το να έχη βαπτισθή τις μικρός ή να φέρεται εγγεγραμένος είς τα ληξιαρχεία, ότι είναι χριστιανός ή να αναφέρεται είς την ταυτότητά του... Το ζήτημα είναι, εάν έχη σχέσιν με την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΝ του, εάν ενδιαφέρεται και εάν αγωνίζεται διά την ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΝ αυτής. Διότι δεν είναι αρκετόν το ένα, το Βάπτισμα μόνον, άλλ' είναι απαραίτητον και το άλλο, το Αίμα του Κυρίου έν τώ Ποτηρίω. Καθε άνθρωπος όσον καλός και εάν είναι κατά κόσμον ή διά τον εαυτόν του, εάν και με τον Χριστόν δεν έχει σχέσιν <<Το όνομα έχει ότι ζή και νεκρός εί>>. Είναι πολυέλαιος άνευ ρεύματος, λαμπτήρ άνευ φωτός. Τοιούτοι δέ, είμεθα οι περισσότεροι, διότι έχομεν την γνώμην, ότι είμεθα αθάνατοι και κατά συνέπειαν δεν έχομεν ανάγκη ούτε ζωοποιήσεως διά Χριστού, ούτε διατηρήσεως της ζωοποιήσεώς μας, και δι' αυτό τα θεωρούμεν όλα τυπικά, ουδεμίαν αξίαν έχοντα. Αυτά βέβαια μας συμβαίνουν, διότι έχομεν επηρεασθή έκ των θεωριών της Δύσεως, Προτεσταντισμού και Παπισμού, απομακρυνθέντες της ορθής πίστεως των Αγίων μας Πατέρων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Τίς έξ ημών δεν θα εζήλευε την θέσιν αυτού του ανθρώπου; Ευσεβής ήτο, θεοφοβούμενος ήτο αυτός και ο οίκος του, ελεημοσύνας εποίει και μάλιστα πολλάς, πάντοτε προσηύχετο τι του έλειπε;
Και έν τούτοις, παρ' ότι τα πάντα έκαμνε, διά τον Ουρανόν δεν ήτο. Δι' αυτό ο Θεός τον ειδοποίησε δι' Αγγέλου να καλέση τον Πέτρον, ίνα του υποδείξη τον τρόπο της σωτηρίας, καθ' ότι μόνος του ο άνθρωπος , όσον καλός και εάν είναι διά τον κόσμον και τον εαυτό του, διά την Βασιλείαν των Ουρανών δεν κάνει. Διότι, ώς λέγει ο Κύριος διά του Προφήτου <<Ώς ράκος αποκαθημένης πάσα η δικαιοσύνη ημών>> (Ησαίας ξδ΄ 6).
<<5>(συνεχίζει) πέμψον εἰς Ἰόππην ἄνδρας καὶ μετάπεμψαι Σίμωνα τὸν ἐπικαλούμενον Πέτρον· 6 οὗτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεῖ, ᾧ ἐστιν οἰκία παρὰ θάλασσαν>> (αυτόθι 5-6). Και πράγματι απέστειλεν δούλους και έναν στρατιώτη του ευσεβή είς τον Πέτρον ο Κορνήλιος και ήλθεν ο Πέτρος απο την Ιόππην είς την Καισάρειαν. Όταν δέ εισήλθεν είς τον οίκον του Κορνηλίου, είπεν ο Κορνήλιος. <<Ἀπὸ τετάρτης ἡμέρας μέχρι ταύτης τῆς ὥρας ἤμην νηστεύων, καὶ τὴν ἐνάτην ὥραν προσευχόμενος ἐν τῷ οἴκῳ μου· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ἔστη ἐνώπιόν μου ἐν ἐσθῆτι λαμπρᾷ 31 καὶ φησι· Κορνήλιε, εἰσηκούσθη σου ἡ προσευχὴ καὶ αἱ ἐλεημοσύναι σου ἐμνήσθησαν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. 32 πέμψον οὖν εἰς Ἰόππην καὶ μετακάλεσαι Σίμωνα ὃς ἐπικαλεῖται Πέτρος· οὗτος ξενίζεται ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος βυρσέως παρὰ θάλασσαν· ὃς παραγενόμενος ΛΑΛΗΣΟΙ ΣΟΙ>> (αυτόθι στίχ. 30-32). Και ο Πέτρος αμέσως τον κατήχησεν περί του Ιησούκαι του έργου Αυτού ερχομένου είς είς τον Κόσμον, και τέλος τον εβάπτισε και ούτω εσώθη. Και όχι απλώς εσώθη, άλλ' έγινεν και Απόστολος και Άγιος ακόμη, με θαύματα πολλά, και εορτάζει παρ' ημίν την 13ην Σεπτεμβρίου. Θα πρέπη δέ να γνωρίζωμεν, ότι ο άνθρωπος επιβάλλεται να αποφεύγη το κακόν και να πράττη το αγαθόν, όχι διά να δικαιωθή έξ αυτών , άλλ' ίνα διατηρήση την χάριν, την οποίαν έλαβε δωρεάν έν τώ Βαπτίσματι. <<Όσοι διά του λουτρού της παλιγγενεσίας ηξιώθημεν (του Βαπτίσματος) τα αγαθά έργα ού δι' ανταπόδοσιν προσφέρομεν, αλλά δια την φυλακήν της δοθείσας ημίν καθαρότητος>>, λέγει ο Όσιος Μάρκος. Άλλ' ερωτώμεν, ποιοί <<καλοί άνθρωποι>>, έκ των λεγομένων άφ' εαυτών ή άλλων, έχουν τάς αρετάς του Κορνηλίου; Ποιοί έκ των συγχρόνων κυρίων, κυριών ή δεσποινίδων, νηστεύουν, προσεύχονται, είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι και ποιούν και ελεημοσύνας πολλάς; Ώστε η υπόθεσις Κορνηλίου μας δίδει σοβαρόν μάθημα, ότι, όσον καλοί και εάν είμεθα κατά κόσμον δεν δυνάμεθα να σωθώμεν, εάν δεν γίνωμεν και κατά Χριστόν καλοί. Έν τώ Βαπτίσματι θάπτεται ο παλαιός (ο νεκρός) άνθρωπος και ανίστατι ο καινός (ζωντανός άνθρωπος). Κατά το Βάπτισμα λαμβάνει χώραν, ταφή και ανάστασις, ώς λέγει ο Παύλος και αναγινώσκομεν αυτό είς την Αποστολικήν περικοπήν του Βαπτίσματος. <<3>>> (Ρωμ. στ΄ 3-9).
Κάθε άνθρωπος, εάν δεν διατηρή διά της Θείας Κοινωνίας την αναγεννηθείσαν έκ του Βαπτίσματος ψυχήν, λέγεται κινητόν νεκροταφείον, διά το οποίον έν τώ Ιερώ Ευαγγελίω διαβάζομεν τα εξής <<ἕτερος δὲ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἐπίτρεψόν μοι πρῶτον ἀπελθεῖν καὶ θάψαι τὸν πατέρα μου. 22 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς>> (Ματθ. η΄ 22).
Τι βλέπομεν εδώ; Βλέπομεν τον νεκρόν πατέρα του μαθητού, και άλλους τινάς, ζωντανούς κατά το ανθρώπινον, νεκρούς δέ κατά Θεόν, που θα τον έθαπτον. Άρα κατά διαβεβαίωσιν του Κυρίου υπάρχουν και... ζωντανοί νεκροί. Και ούτοι είναι όλοι αυτοί που τιτλοφορούνται παρ' ημίν ώς <<καλοί άνθρωποι>>, ουδεμίαν σχέσιν έχοντες με τα μέσα της διατηρήσεως της αναγεννηθείσης ψυχής των, που εδέχθησαν έν τώ Βαπτίσματι. Δεν είναι λοιπόν αρκετόν το να έχη βαπτισθή τις μικρός ή να φέρεται εγγεγραμένος είς τα ληξιαρχεία, ότι είναι χριστιανός ή να αναφέρεται είς την ταυτότητά του... Το ζήτημα είναι, εάν έχη σχέσιν με την ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΝ του, εάν ενδιαφέρεται και εάν αγωνίζεται διά την ΔΙΑΤΗΡΗΣΙΝ αυτής. Διότι δεν είναι αρκετόν το ένα, το Βάπτισμα μόνον, άλλ' είναι απαραίτητον και το άλλο, το Αίμα του Κυρίου έν τώ Ποτηρίω. Καθε άνθρωπος όσον καλός και εάν είναι κατά κόσμον ή διά τον εαυτόν του, εάν και με τον Χριστόν δεν έχει σχέσιν <<Το όνομα έχει ότι ζή και νεκρός εί>>. Είναι πολυέλαιος άνευ ρεύματος, λαμπτήρ άνευ φωτός. Τοιούτοι δέ, είμεθα οι περισσότεροι, διότι έχομεν την γνώμην, ότι είμεθα αθάνατοι και κατά συνέπειαν δεν έχομεν ανάγκη ούτε ζωοποιήσεως διά Χριστού, ούτε διατηρήσεως της ζωοποιήσεώς μας, και δι' αυτό τα θεωρούμεν όλα τυπικά, ουδεμίαν αξίαν έχοντα. Αυτά βέβαια μας συμβαίνουν, διότι έχομεν επηρεασθή έκ των θεωριών της Δύσεως, Προτεσταντισμού και Παπισμού, απομακρυνθέντες της ορθής πίστεως των Αγίων μας Πατέρων.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου