Αγαπητοί! Όλοι λέγομεν ότι έχομεν πατρίδα, ολίγοι όμως κατά δυστυχίαν καταλαμβάνωσι τι εστί πατρίς. Τι είναι η πατρίς αδελφοί; Και πως να την ορίσωμεν κατ' αξίαν; Πατρίς είναι το αντίτυπον του γηίνου παραδείσου, είς τον οποίον έβαλεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ' αρχάς να τον εργάζηται και να τον φυλάτειν (Γεν. Β΄ 15). Πατρίς είναι το εξαίρετον στάδιον, είς το οποίον ετάχθη ο άνθρωπος παρά του δημιουργού να αγωνισθή τους αγώνας της αρετής. Πατρίς είναι το ασφαλέστατον άσυλον απο των δυστυχιών , και το σταθερώτατον κέντρον της ευτυχίας του. Πατρίς είναι ναός ιερός, είς τον οποίον βλέπει κατά πρώτον ο άνθρωπος τα μεγάλα δημιουργήματα του της φύσεως πλαστουργού. Αυτού πρώτα θεωρεί τον ήλιον λάμποντα, τον μέγα ουρανόν και τα νυκτερινά του φέγγη, της γής και θαλάσσης και όλου του κόσμου τα μέγιστα και κάλιστα φαινόμενα, αυτού αναπνέει το πρώτον των ζωογόνων αέρων τάς αύρας, αυτού κατά πρώτον γνωρίζει τα πρόσωπα των ιδίων γονέων, και ακούει την γλυκείαν αυτών φωνήν, αυτού μανθάνει την πάτριον γλώσσαν και τους νόμους τους πατρώους, αυτού παραλαμβάνει παρά των προγόνων και μεταδίδει είς τους απογόνους την λαμπάδα της ζωής, διά της οποίας συνέχεται άσβεστος ή του γένους σειρά, αυτού συλλαμβάνει τάς πρώτας και υψηλάς περί Θεού και θρησκείας εννοίας, αυτού αναγεννάται διά των υπερφυέστατων της πίστεως μυστηρίων, και γίνεται μέλος της του Χριστού Εκκλησίας, αυτού έν ενί λόγω διαπλάττεται και μορφώνεται και φυσικώς και ηθικώς, και διδάσκεται, ότι εγεννήθη του μεγάλου κόσμου πολίτης, όπως δουλεύη και λατρεύη δοξάζων τον Θεόν πρώτιστα και μάλιστα είς την οποίαν εγεννήθη γήν. Ενώ λοιπόν υπάρχη τόσον μέγα δώρον του ουρανού είς τον άνθρωπο η Πατρίς, συμπεραίνετε αγαπητοί, ότι υπάρχουσι και μεγάλα τα χρέη του ανθρώπου τα πρός την πατρίδα. Ο άνθρωπος, ο χριστιανός μάλιστα, χρεωστεί να αγαπά και να τιμά και να ευεργετή της εαυτού γεννήσεως την χώραν. Τούτο είναι χρέος απαραίτητον και θρησκευτικόν, και φυσικόν και πολιτικόν.
Λέγω πρώτον, ότι χρεωστείς χριστιανέ, καθό χριστιανός να αγαπάς και να ευεργετής την πατρίδα. Σε προστάζει ο θείος νόμος <<αγαπήσεις τον πλησίον σου ώς σε αυτόν>>. Πλησίον σου είναι βέβαια πάς άνθρωπος, αλλά ποιός δύναται να ήναι πλησιέστερός σου παρά τους συγγενείς, και ομοπίστους, και συμπολίτας σου; Ούτοι είναι αδελφοί σου, οι τινες συγκατοικούσιν μετά σου είς μίαν και την αυτήν χώραν, ωσάν μίαν και την αυτήν οικίαν. Ούτοι έχουσι τον αυτόν και σύ πατέρα, τον Θεόν, την αυτήν και σύ μητέρα, την Εκκλησίαν, το αυτό γενέθλιον έδαφος, και τάς αυτάς τροφάς, τους αυτούς νόμους, τους αυτούς άρχοντας και ποιμένας και διδασκάλους, τάς αυτάς πρός σέ κοινάς και πανηγύρεις και απολαύσεις, και λύπας, και χαράς. Όσον λοιπόν ειλικρινέστατον αγαπάς τους συμπατριώτας και την πατρίδα, τόσον βεβαιώτερον εκπληρόνεις τον νόμον του Θεού. Και πάλιν έξ εναντίας, όσον αμελείς και προδίδεις πολλάκις της πατρίδος τα συμφέροντα, τόσον εξελέγχεσαι παραβάτης του θείου νόμου, και του πλησίον σου εχθρός χειρότερος απίστου <<είτις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ού προνοεί, την πίστην αρνήται, και έστιν απίστου χείρων>> (Α. Τιμόθ.Ε' 8)
Θέλετε περί τούτου παράδειγμα; Δεν αναφέρω τόσους πρό του νόμου δικαίως, τόσους αγίους μετά τον νόμον, οίτινες ηγωνίσθησαν, και ωφέλησαν, και εδόξασαν τάς ιδίας αυτών πατρίδας. Σιωπώ τους κοσμικούς και αυτούς τους εκκλησιαστικούς ημών αγίους Πατέρας, τους Βασιλείους, τους Γρηγορίους, τους Χρυσοστόμους, οίτινες ήρχισαν απο των ιδίων αυτών πατρίδων να ωφελώσι την καθολικήν του Χριστού Εκκλησίαν, έρχομαι είς αυτόν της πίστεως αρχηγόν και σωτήρα Χριστόν. ΄Οτε ο υιός του Θεού έκλινε τους ουρανούς, και εσαρκώθη, και συνανεστράφη τοίς ανθρώποις επί της γής, μεταξύ των άλλων παραδειγμάτων της αρετής, τα οποία μας αφήκεν είς την κατά σάρκαν παναγίαν αυτού πολιτείαν, έν είναι και η πρός την πατρίδα του εξαίρετον αγάπην. Ο Ιησούς Χριστός γεννηθείς είς την Βηθλεέμ ηύξησε και ανετράφη σωματικώς είς την Ναζαρέτ. Έχαιρε λοιπόν ο Θεός του παντός να ονομάζεται Ναζωραίος ή Ναζαρηνός. Ούτω προεκήρυξεν αυτόν ο Θεός διά των προφητών <<ότι Ναζωραίος κληθήσεται>> ούτω τον ονόμαζον οι Άγγελοι <<Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον>> ούτως ονόμασεν αυτός εαυτόν, ότε το πρώτον εφάνη είς τον Απόστολον Παύλον <<εγώ ειμί Ιησούς ο Ναζωραίος, ον σύ διώκεις>>. Διά την πρός την πατρίδα, και τους ομογενείς εξαίρετον αγάπην εκήρυξεν ο Θεάνθρωπος το θείον Ευαγγέλιον πρώτον είς τους αδελφούς και ομογενείς αυτού κατά σάρκα, τον λαόν του Ισραήλ, <<ούκ απεστάλην, ειμή είς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ>> είς τούτους απέστειλε κατ' αρχάς και τους Αποστόλους <<πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ>> διά την αυτήν εξαίρετον αγάπην ηγάπα και την Ιερουσαλήμ, ήτις εθεωρείτο ώς κοινή των Ιουδαίων πατρίς, και έδειξεν είς αυτήν ανέκφραστον πατρικής ευμενείας συμπάθειαν <<Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, ποσάκις ηθέλησα έπι συναγάγειν τα τέκνα σου, όν τρόπο επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τάς πτέρυγας, και ούκ ηθελήσατε>>. Διά την αυτήν εξαίρετον αγάπην έκλαυσεν ο φιλανθρωπότατος Ιησούς βλέπων απο μακρόθεν την αχάριστον αυτού πατρίδα μέλλουσαν μετ' ολίγον να πέση είς το φρικτόν της χριστοκτονίας αμάρτημα <<και ιδών την πόλιν έκλαυσεν έπ' αυτή>>. Τοιουτοτρόπως αγαπητοί, ο φιλανθρωπότατος Ιησούς, ο παντός του κόσμου ποιητής και σωτήρ, έδειξεν ιδιαιτέραν στοργήν και αγάπην πρός την ιδίαν αυτού πατρίδα. Τι άλλο χρεωστεί ο Χριστιανός παρά να μημήται όσον το δυνατόν και είς τούτο, καθώς και είς τάς άλλας εναρέτους πράξεις την αγιωτάτην του Σωτήρος ζωήν, την οποίαν μας επρόβαλεν ώς παράδειγμα; <<Υπόδειγμα δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε>>(Ιωάν. ΙΓ΄15).
Τόσον ιερόν και θείον δώρον είναι η Πατρίς αγαπητοί, ώστε έν των μεγίστων σημείων της κατά των ανθρώπων δικαίας οργής του Θεού γίνεται πολλάκις η στέρησις της πατρίδος. Ειδωλολάτρουν οι Ιουδαίοι, ποιάν ποινήν τους έστελλεν ο Θεός; Την στέρησιν της πατρίδος. Μετανόουν διά τα αμαρτήματα των, τί τους αντέμειβεν ο Θεός; Την απόλαυσι της πατρίδος. Εσταύρωσαν της δόξης τον Κύριον, πως τους ετιμώρησεν ο Θεός; Διά της εσχάτης και ανεπιστρέπτου αιχμαλωσίας της Πατρίδος! Να είπω το μεγαλύτερον; Ζωήν αιώνιον, ευφροσύνην ανεκλάλητον, παράδεισον, βασιλείαν ουράνιον μας υπόσχεται ο Θεός είς τον μέλλοντα βίον, πως την επωνομάζει; Πόλιν, Πατρίδα! Ούτε φυσικώτερον, ούτε γλυκύτερον άλλο παρά τούτο τόνομα ήθελεν ευρεθή να εικονίση την αιώνιον μακαριότητα, της οποίας ατελεστάτην μέν και πρόσκαιρον και εφήμερον, άλλ' ικανώς ομοιάζουσαν σκιαγραφίαν βλέπομεν επί της γής μίαν καλώς κυβερνωμένην πατρίδα <<ητοίμασε γάρ αυτοίς πόλιν κρείττονα πατρίδα>>(Έφεσ. ΙΔ΄16)!
Και άν λοιπόν η πατρίς είναι τόσον σεβάσμιον, τόσον πολύτιμον, τόσον αγαπητόν είς τον Θεόν, φανερόν ότι χριστιανός, όστις αγαπά μάλιστα τον Θεόν, και τον πλησίον, χρεωστεί να αγαπά την ιδίαν αυτού πατρίδα. Τούτο μας διδάσκει ο θείος νόμος, τούτο του Σωτήρος Χριστού το παράδειγμα, τούτο της αγίας Γραφής αί μαρτυρίαι.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Λέγω πρώτον, ότι χρεωστείς χριστιανέ, καθό χριστιανός να αγαπάς και να ευεργετής την πατρίδα. Σε προστάζει ο θείος νόμος <<αγαπήσεις τον πλησίον σου ώς σε αυτόν>>. Πλησίον σου είναι βέβαια πάς άνθρωπος, αλλά ποιός δύναται να ήναι πλησιέστερός σου παρά τους συγγενείς, και ομοπίστους, και συμπολίτας σου; Ούτοι είναι αδελφοί σου, οι τινες συγκατοικούσιν μετά σου είς μίαν και την αυτήν χώραν, ωσάν μίαν και την αυτήν οικίαν. Ούτοι έχουσι τον αυτόν και σύ πατέρα, τον Θεόν, την αυτήν και σύ μητέρα, την Εκκλησίαν, το αυτό γενέθλιον έδαφος, και τάς αυτάς τροφάς, τους αυτούς νόμους, τους αυτούς άρχοντας και ποιμένας και διδασκάλους, τάς αυτάς πρός σέ κοινάς και πανηγύρεις και απολαύσεις, και λύπας, και χαράς. Όσον λοιπόν ειλικρινέστατον αγαπάς τους συμπατριώτας και την πατρίδα, τόσον βεβαιώτερον εκπληρόνεις τον νόμον του Θεού. Και πάλιν έξ εναντίας, όσον αμελείς και προδίδεις πολλάκις της πατρίδος τα συμφέροντα, τόσον εξελέγχεσαι παραβάτης του θείου νόμου, και του πλησίον σου εχθρός χειρότερος απίστου <<είτις των ιδίων και μάλιστα των οικείων ού προνοεί, την πίστην αρνήται, και έστιν απίστου χείρων>> (Α. Τιμόθ.Ε' 8)
Θέλετε περί τούτου παράδειγμα; Δεν αναφέρω τόσους πρό του νόμου δικαίως, τόσους αγίους μετά τον νόμον, οίτινες ηγωνίσθησαν, και ωφέλησαν, και εδόξασαν τάς ιδίας αυτών πατρίδας. Σιωπώ τους κοσμικούς και αυτούς τους εκκλησιαστικούς ημών αγίους Πατέρας, τους Βασιλείους, τους Γρηγορίους, τους Χρυσοστόμους, οίτινες ήρχισαν απο των ιδίων αυτών πατρίδων να ωφελώσι την καθολικήν του Χριστού Εκκλησίαν, έρχομαι είς αυτόν της πίστεως αρχηγόν και σωτήρα Χριστόν. ΄Οτε ο υιός του Θεού έκλινε τους ουρανούς, και εσαρκώθη, και συνανεστράφη τοίς ανθρώποις επί της γής, μεταξύ των άλλων παραδειγμάτων της αρετής, τα οποία μας αφήκεν είς την κατά σάρκαν παναγίαν αυτού πολιτείαν, έν είναι και η πρός την πατρίδα του εξαίρετον αγάπην. Ο Ιησούς Χριστός γεννηθείς είς την Βηθλεέμ ηύξησε και ανετράφη σωματικώς είς την Ναζαρέτ. Έχαιρε λοιπόν ο Θεός του παντός να ονομάζεται Ναζωραίος ή Ναζαρηνός. Ούτω προεκήρυξεν αυτόν ο Θεός διά των προφητών <<ότι Ναζωραίος κληθήσεται>> ούτω τον ονόμαζον οι Άγγελοι <<Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν τον εσταυρωμένον>> ούτως ονόμασεν αυτός εαυτόν, ότε το πρώτον εφάνη είς τον Απόστολον Παύλον <<εγώ ειμί Ιησούς ο Ναζωραίος, ον σύ διώκεις>>. Διά την πρός την πατρίδα, και τους ομογενείς εξαίρετον αγάπην εκήρυξεν ο Θεάνθρωπος το θείον Ευαγγέλιον πρώτον είς τους αδελφούς και ομογενείς αυτού κατά σάρκα, τον λαόν του Ισραήλ, <<ούκ απεστάλην, ειμή είς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ>> είς τούτους απέστειλε κατ' αρχάς και τους Αποστόλους <<πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ>> διά την αυτήν εξαίρετον αγάπην ηγάπα και την Ιερουσαλήμ, ήτις εθεωρείτο ώς κοινή των Ιουδαίων πατρίς, και έδειξεν είς αυτήν ανέκφραστον πατρικής ευμενείας συμπάθειαν <<Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, ποσάκις ηθέλησα έπι συναγάγειν τα τέκνα σου, όν τρόπο επισυνάγει όρνις τα νοσσία εαυτής υπό τάς πτέρυγας, και ούκ ηθελήσατε>>. Διά την αυτήν εξαίρετον αγάπην έκλαυσεν ο φιλανθρωπότατος Ιησούς βλέπων απο μακρόθεν την αχάριστον αυτού πατρίδα μέλλουσαν μετ' ολίγον να πέση είς το φρικτόν της χριστοκτονίας αμάρτημα <<και ιδών την πόλιν έκλαυσεν έπ' αυτή>>. Τοιουτοτρόπως αγαπητοί, ο φιλανθρωπότατος Ιησούς, ο παντός του κόσμου ποιητής και σωτήρ, έδειξεν ιδιαιτέραν στοργήν και αγάπην πρός την ιδίαν αυτού πατρίδα. Τι άλλο χρεωστεί ο Χριστιανός παρά να μημήται όσον το δυνατόν και είς τούτο, καθώς και είς τάς άλλας εναρέτους πράξεις την αγιωτάτην του Σωτήρος ζωήν, την οποίαν μας επρόβαλεν ώς παράδειγμα; <<Υπόδειγμα δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν, και υμείς ποιήτε>>(Ιωάν. ΙΓ΄15).
Τόσον ιερόν και θείον δώρον είναι η Πατρίς αγαπητοί, ώστε έν των μεγίστων σημείων της κατά των ανθρώπων δικαίας οργής του Θεού γίνεται πολλάκις η στέρησις της πατρίδος. Ειδωλολάτρουν οι Ιουδαίοι, ποιάν ποινήν τους έστελλεν ο Θεός; Την στέρησιν της πατρίδος. Μετανόουν διά τα αμαρτήματα των, τί τους αντέμειβεν ο Θεός; Την απόλαυσι της πατρίδος. Εσταύρωσαν της δόξης τον Κύριον, πως τους ετιμώρησεν ο Θεός; Διά της εσχάτης και ανεπιστρέπτου αιχμαλωσίας της Πατρίδος! Να είπω το μεγαλύτερον; Ζωήν αιώνιον, ευφροσύνην ανεκλάλητον, παράδεισον, βασιλείαν ουράνιον μας υπόσχεται ο Θεός είς τον μέλλοντα βίον, πως την επωνομάζει; Πόλιν, Πατρίδα! Ούτε φυσικώτερον, ούτε γλυκύτερον άλλο παρά τούτο τόνομα ήθελεν ευρεθή να εικονίση την αιώνιον μακαριότητα, της οποίας ατελεστάτην μέν και πρόσκαιρον και εφήμερον, άλλ' ικανώς ομοιάζουσαν σκιαγραφίαν βλέπομεν επί της γής μίαν καλώς κυβερνωμένην πατρίδα <<ητοίμασε γάρ αυτοίς πόλιν κρείττονα πατρίδα>>(Έφεσ. ΙΔ΄16)!
Και άν λοιπόν η πατρίς είναι τόσον σεβάσμιον, τόσον πολύτιμον, τόσον αγαπητόν είς τον Θεόν, φανερόν ότι χριστιανός, όστις αγαπά μάλιστα τον Θεόν, και τον πλησίον, χρεωστεί να αγαπά την ιδίαν αυτού πατρίδα. Τούτο μας διδάσκει ο θείος νόμος, τούτο του Σωτήρος Χριστού το παράδειγμα, τούτο της αγίας Γραφής αί μαρτυρίαι.
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου