ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ π. ΘΕΟΔΩΡΟ ΖΗΣΗ

ΕΥΛΟΓΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ

Παρακολουθούμε συχνά τις ομιλίες και τα άρθρα του π. Θεοδώρου Ζήση. Κάθε φορά, όμως, που ακούμε μια ομιλία του, που αναφέρεται στον Οικουμενισμό και τους Οικουμενιστές Επισκόπους, μας γεννιέται πάντα το ίδιο ερώτημα:

Αφού είναι αίρεση ο Οικουμενισμός, αιρετικός ο Πατριάρχης και οι περί αυτόν Επίσκοποι, γιατί δεν εφαρμόζει αυτό, που ο ίδιος επί δέκα χρόνια συνιστούσε: την απομάκρυνση από τους αιρετικούς, την διακοπή κοινωνίας και μνημονεύσεως του ονόματος των αιρετικών; Δικής του εμπνεύσεως θεωρία περί αποτειχίσεως δίδασκε τότε, κι όχι την διδασκαλία της Εκκλησίας; Πότε έκανε λάθος; Τότε ή τώρα; Δεν ήταν –η διδασκαλία του αυτή– σύννομη και σύμφωνη με τη διδασκαλία της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων; Ποια θεολογική εξήγηση υπάρχει; Εξ  άλλου, είχε υποσχεθεί πριν δύο χρόνια -σε κάποια συνάντηση στο Βόλο- ότι θα δώσει θεολογική εξήγηση σύντομα· τότε ήταν εμπερίστατος και δεν μπορούσε. Γιατί δεν έδωσε την οφειλομένη εξήγηση;

Αυτές οι απορίες και τα ερωτήματα οξύνθηκαν χθες, καθώς διάβασα στο ιστολόγιο «Κατάνυξις» ένα άρθρο του π. Θεοδώρου Ζήση με τίτλο:

«Οι "Μάρτυρες του Ιεχωβά" και ο Οικουμενισμός,

Ποια αίρεση από τις δύο είναι πιο επικίνδυνη;».

Σ’ αυτό ο π. Θεόδωρος, συμπεραίνει, ότι πιο επικίνδυνη αίρεση είναι ο Οικουμενισμός, ακόμα και από αυτή την αίρεση των «Μαρτύρων του Ιεχωβά».

Ασφαλώς και συμφωνούμε μαζί του, και καταλαβαίνουμε ότι, και το άρθρο αυτό, κινείται προς την κατεύθυνση της κατάδειξης της επικινδυνότητας της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και προέρχεται από ποιμαντική φροντίδα του π. Θεόδωρου. Όμως και σε αυτό το άρθρο υφέρπει το ίδιο ερώτημα.

Τότε, προς τί, η συνύπαρξη με τους επικινδυνότερους αιρετικούς;

Ασφαλώς ο π. Θεόδωρος, ο π. Γεώργιος, ο π. Σαράντης Σαράντος και άλλοι πνευματικοὶ Πατέρες, δεν θα συμμετείχαν σε προσευχητικὲς (ή «λατρευτικές») ἐκδηλώσεις των “Μαρτύρων του Ιεχωβά”. Αυτό θα ήταν αδιανόητο.

Γνωρίζουμε όμως ότι ο π. Θεόδωρος (και ο π. Γ. Μεταλληνός) προσκαλούνται και ομιλούν (και συλλειτουργούν) σε Μητροπόλεις, οι Επίσκοποι των οποίων επικοινωνούν με τον πιό επικίνδυνο αιρετικό, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο (όπως εξάγεται από τους λόγους του π. Θ.), παρίστανται σε υποδοχές του Οικουμενιστή πατριάρχη Βαρθολομαίου, του πιό επικίνδυνου αιρετικού  από τους “Μάρτυρες του Ιεχωβά”, και συλλειτουργούν με τον αιρεσιάρχη Βαρθολομαίο.

Ότι ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, και άλλοι αντι-Οικουμενιστές Επίσκοποι και κληρικοί, δέχονται βραβεύσεις, συμμετέχουν σε εκκλησιαστικές εκδηλώσεις και λαμβάνουν μέρος σε Θ. Λειτουργίες με παρόντα (και ομιλητή) τον θεωρητικό της παναιρέσεως του Οικουμενισμού, οικουμενιστή επίσκοπο, Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, ή τους μητροπολίτες Δημητριάδος, Μεσσηνίας, Καλαβρύτων κ.λπ.

Και ερωτάμε: Τι λέγει η Αγία Γραφή, οι Άγιοι Πατέρες, οι Ιεροί Κανόνες; Ποια στάση πρέπει να κρατάμε κατά των αιρετικών; Οι άγιοι π.χ. Κύριλλος και Κελεστίνος, οι άγιοι Μάξιμος και Γρηγόριος Παλαμάς, τί έκαναν; (πριν καν ακόμα καθαιρεθούν οι Νεστόριος, Πύρρος, Καλέκας κ.λπ.). Και αν πρέπει να αποφεύγουμε τους λιγότερο επικίνδυνους αιρετικούς, τι πρέπει να κάνουμε με τους περισσότερο επικίνδυνους; Να επικοινωνούμε άνετα; Και ποιος θα μας βεβαιώσει ποιοι είναι αυτοί οι αιρετικοί;

Εκφέρει ο π. Θεόδωρος το ρητορικό ερώτημα: «Ποιός θὰ προφυλάξει ὅμως τοὺς πιστοὺς ἀπὸ τοὺς οἰκουμενιστὰς κληρικοὺς καὶ θεολόγους, οἱ ὁποῖοι ἐκ τῶν ἔσω ἀφανῶς καὶ βραδέως διαβρώνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ οὐσιαστικῶς καταλήγουν στὸν ἴδιο σκοπὸ καὶ στόχο, ἀλλὰ μὲ πιὸ ἐπικίνδυνη μέθοδο (σ.σ. από εκείνη των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»), ἀφοῦ κρύβονται κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου θεολόγου;».

Η απάντηση, βέβαια, με βάση την Παράδοση της Εκκλησίας είναι απλή: Ασφαλώς οι πνευματικοί Πατέρες, ιδιαίτερα οι θεωρούντες εαυτούς ως ενεργούς αντι-Οικουμενιστές, οι ποιμένες δηλ. της Συνάξεως, εάν εφαρμόσουν ό,τι διδάσκουν οι Άγιοι Πατέρες μας και ό,τι ο Θεός εντέλλεται· αυτοί θα προφυλάξουν το ποίμνιο (τη συνεργεία του Θεού) από την διάβρωσή του από την παναίρεση του Οικουμενισμού. Πώς; Με την απομάκρυνση από όλους τους αιρετικούς, και τους λιγότερο και τους περισσότερο επικίνδυνους.

Γιατί λοιπόν, δεν εφαρμόζετε κατά των «πιό επικίνδυνων» αιρετικών, αυτό που συμβουλεύετε να κάνουμε κατά των «λιγότερο επικίνδυνων», δηλ. την απομάκρυνση;

Χρόνια ακούμε πνευματικούς και θεολόγους να μας λένε ότι: «ούτε καν να δεχόμαστε στα σπίτια μας τους “Μάρτυρες του Ιεχωβά”, ούτε να ανοίγουμε συζήτηση μαζί τους»! Ο π. Θεόδωρος δε, με αυτό το άρθρο συμπληρώνει: «οἱ ψευδομάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι εὐκολώτερος ἀντίπαλος, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἁπλοῦς πιστούς, καὶ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ περάσουν τὶς πλάνες τους καὶ τὶς διδαχές τους, διότι ἐμφανίζονται ὡς ἐχθροὶ καὶ κατήγοροι τῆς Ἐκκλησίας... Καὶ μόνο τὸ ὅτι δὲν κάνουν τὸν Σταυρό τους, δὲν τιμοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες... καὶ μόνον αὐτὰ ἀρκοῦν γιὰ νὰ πέσει στὸ κενὸ ἡ προσηλυτιστική τους προσπάθεια»!

Ενώ, αντίθετα (όπως πάλι γράφει) οι Οικουμενιστιστές κληρικοί «ἐκ τῶν ἔσω ἀφανῶς καὶ βραδέως διαβρώνουν τὸ ὀρθόδοξο φρόνημα» κρυπτόμενοι «κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ ὀρθοδόξου κληρικοῦ καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ὀρθοδόξου θεολόγου».

Και καταλήγει ο π. Θεόδωρος με ένα ερώτημα, που είναι και δική μας απορία, απευθυνόμενη όμως όχι προς τους Οικουμενιστές, αλλά προς τον ίδιο:

«Σὲ τί διαφέρει ὁ ψευδομάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ ποὺ ἀρνεῖται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν Ἰουδαῖο καὶ Μουσουλμᾶνο, ποὺ ἐπίσης ἀρνοῦνται τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ, τὶς θρησκεῖες τῶν ὁποίων ὅμως οἱ Οἰκουμενισταὶ θεωροῦν ὡς παράλληλους μὲ τὸν Χριστιανισμὸ δρόμους σωτηρίας, ἀρνούμενοι ἔτσι τὴν μοναδικότητα καὶ ἀποκλειστικότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, ὅπως καὶ οἱ Ἰεχωβάδες; Σὲ τί διαφέρει ὁ ψευδομάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες...; Καὶ ὅμως μὲ αὐτοὺς συνυπάρχουμε καὶ συμπροσευχόμαστε καὶ τοὺς ἀναγνωρίζουμε ὡς ἐκκλησίες καὶ συμμετέχουμε ὡς ἴσοι πρὸς ἴσους, ὡς πρὸς τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν πίστη, μέσα στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ποὺ οὐσιαστικῶς εἶναι Παγκόσμιο Συμβούλιο Πλανῶν καὶ Αἱρέσεων. Γιατί μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ Μουσουλμάνους ἔχουμε σχέσεις καὶ ὀργανώνουμε διαθρησκειακὲς συναντήσεις, ἐνίοτε καὶ συμπροσευχές, καὶ δὲν τοὺς χαρακτηρίζουμε ὡς ἐπικίνδυνες θρησκεῖες; Γιατί δὲν ὀργανώνουμε συναντήσεις μὲ τοὺς Ἰεχωβάδες; Γιατί δὲν προτείνουμε νὰ συμμετάσχουν καὶ αὐτοὶ στό «Παγκόσμιο Συμβούλιο ᾽Εκκλησιῶν», ἀφοῦ συμφωνοῦν στὰ περισσότερα μὲ τοὺς Προτεστάντες; Ἁπλούστατα, γιὰ νὰ ὑπάρχει φαινομενικὰ ἕνας ἐχθρός, ὄχι πολὺ ἐπικίνδυνος ὅμως, νὰ στρέφουμε ἐναντίον του τὰ βέλη καὶ νὰ ἀναλώνουμε τὴν ποιμαντική μας φροντίδα, καὶ νὰ ἀφήνουμε ἐλεύθερο τὸν Οἰκουμενισμό, ὡς νέα Οὐνία, νὰ διαβρώνει τὸ φρόνημα κληρικῶν, θεολόγων καὶ πιστῶν, καὶ ὡς προβατόσχημος λύκος νὰ κατατρώγει τὸ ποίμνιο».

Μετά από αυτά π. Θεόδωρε, επιτρέψατε το δικό μας ερώτημα:

Γιατί, εσείς και οι αντι-Οικουμενιστές ποιμένες, επιμένετε μόνο σε διαφωτιστικές ομιλίες και ταυτόχρονα επικοινωνείτε με τους Οικουμενιστές; Γιατί δεν διακόπτετε την επικοινωνία με τους περισσότερο ύπουλους και «επικίνδυνους προβατόσχημους λύκους ποὺ κατατρώγουν τὸ ποίμνιο», τους Οικουμενιστές, όπως δεκαετίες έχει γίνει με τους «λιγότερο επικίνδυνους» αιρετικούς, τους "Μάρτυρες του Ιεχωβά";

Γιὰ τὴν "Πατερικὴ Παράδοση"
Παναγιώτης Σημάτης
Χριστίνα Ξανθά-Νάκου

ΠΗΓΗ ''ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ''