Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ Ν. ΓΑΣΠΑΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Καθυστερημένα πληροφορήθηκα ότι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς απάντησε στο δημοσιευθέν στο Ελεύθερο Βήμα της Ελευθεροτυπίας της 17/9/2013 άρθρο μου σε σχέση με τις σχετικές προτάσεις της βουλευτού κας Μ.Ρεπούση.

Το άρθρο μου φέρει τον τίτλο «Τα αρχαία, τα θρησκευτικά και ο φανατισμός» που τέθηκε από την εφημερίδα ενώ στο άρθρο του Μητροπολίτη τέθηκε ο απρεπής τίτλος (γιατί άραγε;) «Επιστολή για το άρθρο του ... παπικού Νικόλαου Γασπαράκη».

Το άρθρο του Μητροπολίτη δεν απαντά επί της ουσίας και για κάθε νουνεχή αποτελεί πλήρη επιβεβαίωση των όσων αναγράφω για την μονομερή μισαλλοδοξία στη χώρα μας του κρατούντος θρησκεύματος με επικεφαλής τον άνω «άγιο».

Θα μπορούσα να γράψω ένα βιωματικό τόμο της μισαλλοδοξίας αυτής. Ο σεβ/τος πρωτοστατεί σε αυτή την μισαλλοδοξία στη χώρα μας.

Εκτός άλλων, πρόσφατα έστειλε επιστολή στον εις ον υπάγεται πνευματικώς ανώτατο Ιεράρχη της Ορθοδοξίας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη, για να του «εξηγήσει» ότι κακώς έχει καλές σχέσεις με την Καθολική Εκκλησία.

Αλλη φορά όταν του υπενθύμισα ότι ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου αποκαλεί την Καθολική Εκκλησία αδελφή Εκκλησία ο Κ.Σεραφείμ για να μην υποβαθμίσει εαυτόν είπε περίπου για τον κ.Χρυσόστομο ότι «έχει εξαρτήσεις και μιλάει έτσι».

Φρονώ ότι ο κ.Σεραφείμ παραβαίνει κατ' εξακολούθηση πολλά άρθρα του Ποινικού Κώδικος που απαγορεύουν διχαστικά κηρύγματα για τον λαό, σαν τα δικά του, και ότι διέπραξε τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης και συκοφαντικής δυσφήμισης κατά καθολικού Ιεράρχη αφού μήνυσή του τέθηκε στο αρχείο, όπως έγκαιρα τον είχα προειδοποιήσει.

Τολμώ να πω ότι θεωρώ τον εν λόγω Ιεράρχη ικανό να δημιουργήσει νέο Σχίσμα στις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Είμαι στην απόλυτη διάθεση του σεβ/του να εκφράσουμε αμφότεροι τις απόψεις μας και να μάθει το ευρύ κοινό, όχι βέβαια πιο δόγμα είναι καλύτερο και αληθινό (αυτά είναι αξιώματα), αλλά τόσα άλλα όσον αφορά τις θέσεις και τα έργα των Εκκλησιών.

Και αν θέλει ο Κ.Σεραφείμ να μάθει από τώρα ποίος με έμαθε να αγαπώ την Ορθοδοξία και κάθε συνάνθρωπο άσχετα αν θρησκεύει ή όχι και πού ανήκει, τα καθολικά σχολεία, αυτά που κατηγορεί.

Διότι, αυτά που υπηρετούν επί αιώνες τον λεγόμενο ελληνοχριστιανικό πολιτισμό οφείλουν την ύπαρξή τους, όχι βέβαια στη

επικρατούσα θρησκεία, αλλά στον νομικό πολιτισμό.

Τα κουτσομπολίστικα οικονομικά σκάνδαλα δεν απεδείχθησαν και τα της παιδοφιλίας αφορούν δεκαετίες από το 1950, έχουν καταδικασθεί από την ίδια την Εκκλησία και έχουν ληφθεί δραστικά ουσιαστικά μέτρα αποτροπής από αυτήν.

Επειδή αυτά έγιναν σε τόπους χωρισμού του κράτους από την Εκκλησία, απεκαλύφθησαν έστω και αργά ενώ αλλού τέτοια σκάνδαλα δεν αποκαλύπτονται, ακούγονται ψιθυριστά.

Νικόλαος Γασπαράκης

Δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω


ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» για το άρθρο του παπικού Νικόλαου Γασπαράκη

Οι πάπες Ιωάννης Παύλος 2ος και Ιωάννης 23ος θα ανακηρυχθούν άγιοι

Ο πάπας Ιωάννης Παύλος 2ος, ο πολωνός ποντίφικας που ηγήθηκε επί 27 χρόνια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και στη διάρκεια της θητείας του κατέρρευσε ο κομμουνισμός, και ο πάπας Ιωάννης 23ος, ο οποίος συγκάλεσε τη μεταρρυθμιστική Δεύτερη Βατικάνεια Σύνοδο, θα ανακηρυχθούν άγιοι στις 27 Απριλίου, ανακοίνωσε σήμερα ο πάπας Φραγκίσκος.

Η ανακοίνωση της ημερομηνίας της αγιοποίησής τους αναμενόταν από τον Ιούλιο, όταν ο πάπας Φραγκίσκος ενέκρινε ένα δεύτερο θαύμα που αποδίδεται στον Ιωάννη Παύλο, κατά κόσμον Κάρολ Βοϊτίλα, ανοίγοντας το δρόμο για την ταχύτερη αγιοποίηση που έχει πραγματοποιηθεί στη σύγχρονη εποχή.

Ο ποντίφικας ενέκρινε επίσης την αγιοποίηση του Ιωάννη, κατά κόσμον Άντζελο Τζουζέπε Ρονκάλι, ο οποίος διετέλεσε πάπας από το 1958 ως το 1963 και ηγήθηκε σαρωτικών μεταρρυθμίσεων για τον εκσυγχρονισμό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, μολονότι μόνο ένα θαύμα τού έχει πιστωθεί μετά το θάνατό του.

ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'': ΑΡΑΓΕ ΠΩΣ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ''ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ'' ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ''ΑΓΙΟΥΣ''; ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ!!

ΠΗΓΗ: ΡΟΜΦΑΙΑ.GR

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟ ΜΕΡΚΕΛ

Συγχαρητήρια επιστολή στην Καγκελάριο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας κυρία Angela Merkel, για την επανεκλογή της, απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος. Στην επιστολή του, μεταξύ άλλων, ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας αναφέρεται στις δύο επισκέψεις της γερμανίδας Καγκελαρίου στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου καθώς και στην προγραμματισμένη επίσημη Πατριαρχική επίσκεψη στην Γερμανία, τον Μάιο του 2014, για τους εορτασμούς με την ευκαιρία της 50ης επετείου από την ίδρυση της Ιεράς Μητροπόλεως Γερμανίας. 

ΠΗΓΗ ''AMEN.GR''

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ (ΥΠΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟ

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Το Βατικανό επισκέπτεται από σήμερα ο Πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης, ο οποίος θα παραμείνει μέχρι την Τρίτη, 1 Οκτωβρίου 2013.

Σήμερα ο Πατριάρχης Ιωάννης στα πλαίσια της επισκέψεως του στο Βατικανό, είχε συνάντηση με τον Γραμματέα της Αγίας Έδρας Καρδινάλιο Ταρσίζιο Μπερτόνε.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης συζήτησαν την σημασία που έχουν οι προσπάθειες των Εκκλησιών για ειρήνη στη Συρία, καθώς και τον διάλογο στην επίλυση των διαφορών.

Επίσης αναφέρθηκαν στη σπουδαιότητα της χριστιανικής παρουσίας στην Μέση Ανατολή, αλλά και την ανάγκη των συντονισμένων προσπαθειών για τον τερματισμό της βίας στη Συρία.

Να σημειωθεί ότι το θέμα που κυριάρχησε στη συζήτηση ήταν η απαγωγή των δύο Ιεραρχών, όπου και οι δύο πλευρές εξέφρασαν την ελπίδα τους για αίσιο τέλος.

ΠΗΓΗ ''ΡΟΜΦΑΙΑ. GR''

ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΟΤΑΝ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΕΙ Ο ΘΕΟΣ!

ΠΩΣ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΝΙΣΤΑΜΕΝΟΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΙΡΕΣΕΩΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ; ''ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ''!!!

Το αναγνώσαμε και αυτό! Τι άλλο πια θα δούμε σε αυτήν την χώρα σε όλα τα επίπεδά της!

Αναγνώσαμε τα εξής απίστευτα:

«Η Ιδιωτική Οδός όχι απλώς δεν διαλέγεται με αποτειχισθέντες, όπως παρατηρεί στο παρακάτω άρθρο του ο Κώστας Νούσης, αλλά θεωρεί αυτούς και τους ομοίους τους Χρυσαυγίτες του Εκκλησιαστικού χώρου. Ο τρόπος αντιμετώπισης των "οικουμενιστών" - και άλλων "αιρετικών" - και οι χαρακτηρισμοί που εκσφενδονίζουν δηλώνουν τις δολοφονικές προθέσεις τους.»

Είναι επιεικώς απαράδεκτον να χρησιμοποιούνται πολιτικές διαφωνίες  και συμφέροντα ως παράλληλα με ζητήματα θεολογικού περιεχομένου! Είναι λυπηρό όταν λείπουν σοβαρά επιχειρήματα να δημιουργούνται εντυπώσεις με τέτοια άστοχα παραδείγματα! Ας μην συνδιαλέγεστε κύριοι λοιπόν, τι μας το λέτε! μπορείτε να ασχολείστε με τους ''διαλόγους'' με τους πάσης φύσεως αλλοθρήσκους και ετεροδόξους! Ούτως η άλλως το ''όμοιον εις το όμοιον αναπαύεται''!
 Επίσης ως προς τις ''δολοφονικές προθέσεις'', αυτές τις είδαμε κάποτε (1924 και μετά), όταν κάποιοι δίωκαν μετά των υποκοπάνων των αστυφυλάκων κάποιους που τους ονομάζαν συκοφαντικά ''παλαιοημερολογίτες''!  

Ντροπή σας!!!

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΜΑΝΔΡΑΣ

ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΣΤ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ο ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΔΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος συνειδητοποιεῖ πλέον ὅτι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί τόν ἀντιμετωπίζουν ὡς προδότην τῆς Ἀληθείας τῆς πίστεώς μας. Ἐνοχλεῖται σφόδρα ἀπό τήν διαπίστωσιν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τῆς ἑλληνοφώνου καί τῆς σλαυοφώνου Ὀρθοδοξίας. Δι᾽ αὐτό προσπαθεῖ νά πείση ἀνεπιτυχῶς ὅτι δέν εἶναι προδότης τῆς πίστεως καί ὅτι κατά τούς θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν ἑτεροδόξων δέν θά ὑπάρξη προδοσία. Τήν προσπάθειαν αὐτήν ἐπανέλαβε τήν παρελθοῦσαν ἑβδομάδα, μετά τήν συνάντησίν του μέ τόν Πατριάρχην Βουλγαρίας κ. Νεόφυτον εἰς τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον.

Εἶχε προηγηθῆ μπαράζ δημοσιευμάτων εἰς τόν τύπον τῆς Βουλγαρίας ὅτι τό Φανάριον καί οἱ ἐκπρόσωποί του εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους προδίδουν τήν Πίστιν καί τήν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Τά δημοσιεύματα τοῦ πολιτικοῦ καί ἐκκλησιαστικοῦ τύπου, ἀλλά καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν διαδικτυακῶν ἱστοτόπων ἦσαν πανομοιότυπα μέ αὐτά τοῦ «Ο.Τ.» ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἐναντίον τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων. Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἀνεφέρθη εἰς τά δημοσίευματα αὐτά, ἀλλά καί εἰς τήν πολεμικήν, πού τοῦ ἀσκεῖται διά αὐτήν τήν προδοτικήν πορείαν, τήν ὁποίαν ἀκολουθεῖ.

Εἰς τήν προσπάθειάν του νά ἀπαντήση καί νά καταρρίψη τάς βαρείας κατηγορίας ἐναντίον του ἐγέλασε κάθε πικραμένος. Διότι ὅταν ὁ ἴδιος καί οἱ οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας συμπροσεύχονται μέ Ἰουδαίους, Μουσουλμάνους, εἰδωλολάτρας, Παπικούς, Προτεστάντας, ἰθαγενεῖς τοῦ Ἀμαζονίου, πού τιμοῦν τάς πέτρας, τόν ἥλιον ἤ ζῶα καί διακηρύσσουν ὅτι ὅλοι εἴμεθα τέκνα τοῦ αὐτοῦ θεοῦ [ἤτοι τοῦ Μεγάλου Ἀρχιτέκτονος τοῦ Σύμπαντος (ΜΑΤΣ) τῆςΜασονίας καί τῆς Νέας Ἐποχῆς] τότε τί εἶναι; Ἤ ὅταν ὁ ἴδιος καί οἱ Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς ἀναγνωρίζουν τάς αἱρετικάς Ἐκκλησίας ὡς κανονικάς καί σωζούσας τότε δέν εἶναι Οἰκουμενισταί καί μάλιστα ὑπέρμαχοι τῆς «θεωρίας τῶν κλάδων», ἡ ὁποία εἶναι ἡ μεγαλυτέρααἵρεσις εἰς τούς κόλπους τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως; Δέν εἶναι οἰκουμενισταί, ὅταν πρός χάριν τῆς ψευδοενώσεως μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν καταργοῦν ἀποφάσεις τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, αἱ ὁποῖαι ἐλήφθησαν ὑπό τῶν Ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας; Δέν εἶναι Οἰκουμενισταί, ὅταν καταφρονοῦν τούς Ἱερούς Κανόνας, καταργοῦν τό «Πηδάλιον» τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ σκοπόν τήν ἐξυπηρέτησιν τῶν σχεδίων των, τά ὁποῖα ἔχουν σχέσιν μέ τήν ψευδοένωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετά τῶν αἱρετικῶν «Ἐκκλησιῶν»; Δέν εἶναι Οἰκουμενισταί, ὅταν ἄνευ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καταργοῦν ἀπόφασιν Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τούς Κόπτας αἱρετικούς χριστιανούς καί τούς «βαπτίζουν» Ὀρθοδόξους; Δέν εἶναι οἰκουμενισταί, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς ὑμνοῦν τήν μίαν ἄμπελον (τήν ἀληθινήν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν), τήν ὁποίαν ἐνεφύτευσεν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου μας καί τήν ἰδίαν στιγμήν ὁμιλοῦν διά πολλάς σωζούσας Ἐκκλησίας;

Ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος ἐκτός ἀπό «τό ὅτι δέν εἴμεθα Οἰκουμενισταί» εἶπε καί ἄλλα, τά ὁποῖα ἀπέχουν ἀπό τήν πραγματικότητα. Εἶπεν ὅτι δέν θά προδώση τήν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν ἑτεροδόξων καί ὅτι κατά αὐτούς προσπαθοῦμεν νά διδάξωμεν τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τούς ἑτεροδόξους. Εἰλικρινῶς θά ἐπιθυμούσαμεν πολύ νά πιστεύσωμεν αὐτά, τά ὁποῖα λέγει ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος. Ἀδυνατοῦμεν. Διότι τά ἔργα του (ὅπως καί τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων) τόν διαψεύδουν.

Εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους προδίδεται ἡ πίστις. Εἰς τό ὄνομά των κατέστησαν «κουρελόχαρτον» τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας. Εἰς τό ὄνομά των ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης δέν ἀναγνωρίζει σχίσμα, ἀλλά ἁπλῶς διαίρεσιν μετά τῶν Παπικῶν. Εἰς τό ὄνομα τῆς ψευδοενώσεως τῶν Ὀρθοδόξων μετά τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν, τό «βάπτισμα» τῶν τελευταίων θεωρεῖται ἰσόκυρον τοῦ Ὀρθοδόξου, ἡ τριπλῆ κατάδυσις (κατά τό Ὀρθόδοξον βάπτισμα) καταργεῖται καί ἀντικαθίσταται ὑπό τοῦ Παπικοῦ, (ὡς συνέβη εἰς τό Μεξικόν καί εἰς τήν Σερβίαν). Προσφάτως ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ ἀπέδειξε μέ προσωπικήν του ἐπιστολήν πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον ὅτι τόσον ὁ τελευταῖος ὅσον καί οἱ Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς προδίδουν τήν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως. Πῶς λοιπόν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης λέγει ὅτι δέν εἶναι Οἰκουμενιστής, δέν προδίδεται ἡ πίστις εἰς τούς θεολογικούς Διαλόγους μετά τῶν ἑτεροδόξων καί ὅτι κατά τήν διάρκειαν αὐτῶν οἱ Ὀρθόδοξοι διδάσκουν τούς ἑτεροδόξους τήν Ὀρθοδοξίαν, ὅταν ἕως σήμερον συμβαίνει ἀκριβῶς τό ἀντίθετον; Ποῖος ὁ ἀγών τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν περί αὐτόν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων ἐναντίον τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας, τήν ὁποίαν χρησιμοποιεῖ ὁ Παπισμός ὡς πύλην διά τό «πέρασμα» Ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἰς τήν αἵρεσιν τοῦ Παπισμοῦ; Ἠμποροῦν νά μᾶς εἴπουν τόσον ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὅσον καί οἱ περί αὐτόν Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς, διατί δέν ὁμιλοῦν διά τήν αἵρεσιν τοῦ Φιλιόκβε, ἡ ὁποία θεωρεῖται ὡς ἡ μεγαλυτέρα πραξικοπηματική κίνησις ἐναντίον τῆς Ἀληθείας τῆς

πίστεώς μας, καί μᾶς λέγουν ὅτι τό μόνον πρόβλημα μετά τῶν Παπικῶν εἶναι τό Πρωτεῖον; Ἠμποροῦν, ἐπίσης, νά μᾶς εἴπουν, διατί δέν ἀναγνωρίζουν τάς Οἰκουμενικάς Συνόδους (8ην καί 9ην), αἱ ὁποῖαι κηρύσσουν αἵρεσιν τόν Παπισμόν; Ἠμποροῦν, ἐπίσης, νά τεκμηριώσουν διατί ὁ Ἀρχηγός τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ, ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας, ἔχει Ἀρχιερωσύνην, ὡς διακηρύσσουν ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί Οἰκουμενισταί Ἀρχιερεῖς, ἐνῶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διακηρύσσει ἀκόμη καί σήμερον (ἔντιμος κλῆρος καί λαός) ὅτι δέν ἔχει; Ἠμποροῦν νά μᾶς εἴπουν πῶς εἶναι δυνατόν νά παροτρύνουν Ὀρθοδόξους μοναχούς νά συνυπάρχουν εἰς κοινόβια αἱρετικῶν χριστιανῶν-μοναχῶν, νά ἐξυμνοῦν τήν συνύπαρξιν καί τήν «ἰδίαν ὥραν» εἰς συνάξεις Ὀρθοδόξων νά ἐξυμνοῦν τήν ἀσκητικήν τοῦ Ὀρθοδόξου μοναχισμοῦ; (προφανῶς τό πράττουν, διά νά ἀποδεικνύουν ὅτι δέν προδίδουν τήν πίστιν καί διά νά μή τούς ἀποδοκιμάζη ὁ πιστός λαός καί ὁ ἔντιμος κλῆρος). Ἠμποροῦν νά μᾶς εἴπουν πῶς διδάσκουν τήν Ὀρθοδοξίαν εἰς τούς ἑτεροδόξους, ὅταν τό πλήρωμα τῆς Ὀρθοδοξίας συρρικνώνεται, οἱ Ἀρχιερεῖς μεγάλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων συμπροσεύχωνται καί συλλειτουργοῦν μέ τάς κεφαλάς τῶν αἱρετικῶν «Ἐκ κλησιῶν» (ὅλοι τά ἴδια εἶναι), ὅταν νοθεύωνται συστηματικῶς ἡ πίστις καί τά ἱ. Μυστήρια καί εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἤ αἱρέσεων (ὄργανον τῶν Προτεσταντῶν) ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δέν ἔχει λόγον καί δύναμιν, ὡς καταγγέλλουν κατά περιόδους Σεβ. Μητροπολῖται μέ οἰκουμενιστικόν φρόνημα;

Ὁ «Ο.Τ.» κάμνει αὐστηράν κριτικήν εἰς τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην καί τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς. Αὐτήν τήν κριτικήν θά τήν συνεχίση ἕως ὅτου ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης ἐγκαταλείψη τήν γραμμήν τῆς προδοσίας τῆς πίστεως. Δέν ἐμπιστευόμεθα τάς δηλώσεις του, διότι τά ἔργα του εἶναι πραγματικῶς ἐφιαλτικά εἰς βάρος τῶν ἱερῶν Κανόνων, τῆς Ἀληθείας τῆς πίστεως καί τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τήν ὁποίαν ἔχει ἐξισώσει μέ ὅλας τάς αἱρετικάς χριστιανικάς «ἐκκλησίας». Ὅταν τά ἔργα του θά γίνουν «μηχανή» ὑπερασπίσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ἐνισχύσεως τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, ὅταν θά παύση νά ὁμιλῆ διά πολλάς κοινωνικάς καί σωζούσας Ἐκκλησίας (ἐνῶ κατά τήν θείαν Λειτουργίαν ἀποδέχεται τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν), ὅταν θά παύση νά ἐξισώνη τήν Ἀλήθειαν καί τό Φῶς τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως μέ τό ψεῦδος, τήν κακοδοξίαν καί τήν αἵρεσιν, ὅταν θά τερματίση τήν νόθευσιν τοῦ Ἱεροῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος καί θά ἐκδιώξη ἀπό δίπλα του τούς Οἰκουμενιστάς Ἀρχιερεῖς, πού ἐργάζονται συστηματικῶς εἰς βάρος τῆς πίστεως, τότε θά πιστεύσωμεν ὅτι ἐτερματίσθη ἡ γραμμή τῆς προδοσίας. Ἕως τότε θά προσευχώμεθα, ὅπως ὁ Κύριος τόν ἀναστήση πνευματικῶς, διά νά ἐγκαταλείψη τήν γραμμήν ἐξισώσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας (τῆς μόνης Ἀληθείας) μέ τήν αἵρεσιν· ἤτοι τόν Χριστόν μέ τό διάβολον. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός.

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1991

ΠΑΤΗΣΤΕ ΓΙΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, «Δέν προδίδομεν τήν Ὀρθοδοξίαν οὔτε ὑποστηρίζομεν οἰκουμενιστικάς ἀντιλήψεις ἀλλά κηρύσσομεν πρός τούς ἑτεροδόξους καί πρός πάντας τήν Ὀρθόδοξον ἀλήθειαν.»

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΟΣΤΙΖΕΙ! (ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΞ΄ ΑΦΟΡΜΗΣ ΤΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ)

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''!

H ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. (ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ)

Tω αυτώ μηνί IΔ΄, η Ύψωσις του Tιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Tας εν λάρυγγι Σώτερ υψώσεις φέρει,

Yψούμενον βλέπουσα σον Σταυρόν κτίσις. 

Yψώθη δεκάτη Σταυρού ξύλον ηδέ τετάρτη.

Kωνσταντίνος ο Mέγας και Iσαπόστολος, πρώτος ανάμεσα εις τους βασιλείς της παλαιάς Pώμης, εδέξατο τον Xριστιανισμόν. Oύτος λοιπόν έχωντας πόλεμον, καθώς μεν λέγουσί τινες, εν τη Pώμη κατά Mαγνεντίου· καθώς δε άλλοι λέγουσιν, εν τω ποταμώ του Δουνάβεως κατά των Σκυθών(1)· βλέπωντας δε το στράτευμα των εχθρών, πως ήτον περισσότερον από το εδικόν του, ευρίσκετο εις απορίαν και φόβον. Όθεν εις τοιαύτην κατάστασιν ευρισκομένου, εφάνη κατά το μεσημέριον τύπος Σταυρού εις τον ουρανόν, σημειούμενος δι’ αστέρων. Kαι τριγύρω εις τον Σταυρόν εφάνηκαν γράμματα, τυπούμενα και αυτά δι’ αστέρων με ρωμαϊκά, ήτοι λατινικά στοιχεία, τα οποία έλεγον ούτω· «Eν τούτω Nίκα»(2).

Παρευθύς λοιπόν κατασκευάσας ένα Σταυρόν, όμοιον με εκείνον, οπού εφάνη εις τον ουρανόν, επρόσταξε να προπορεύεται έμπροσθεν του στρατεύματος. Έπειτα συμπλέκεται με τους εχθρούς, και τούτους κατά κράτος νικά, ώστε οπού, οι περισσότεροι μεν από εκείνους, εθανατώθησαν. Oι δε άλλοι, έφυγον από τον φόβον τους. Όθεν εκ του θαύματος τούτου εννοήσας την δύναμιν του Σταυρωθέντος, και πιστεύσας, ότι ούτος μόνος είναι αληθής Θεός, εβαπτίσθη με την μητέρα του(3).

Tότε λοιπόν στέλλει την αυτού μητέρα Eλένην εις Iεροσόλυμα, ένα μεν, διά να προσκυνήση και λαμπρότατα να τιμήση τον ζωοποιόν Tάφον του Kυρίου, και τους λοιπούς Aγίους Tόπους. Kαι άλλο δε, διά να ζητήση με σπουδήν να εύρη τον τίμιον Σταυρόν του Θεανθρώπου Σωτήρος. Διά τον οποίον με πόθον ζέοντα ερευνήσασα, εύρεν αυτόν κεκρυμμένον. Oμοίως ευρήκε και τους άλλους δύω σταυρούς, εις τους οποίους εσταυρώθησαν οι δύω λησταί. Eύρε δε προς τούτοις και τους ήλους(4). Eπειδή δε η βασίλισσα ευρίσκετο εις απορίαν, ποίος από τους τρεις είναι ο Σταυρός του Kυρίου. Tούτου χάριν διά του θαύματος, οπού έγινεν εις την αποθανούσαν χήραν γυναίκα, ήτις ανέστη ευθύς οπού ήγγισεν εις τον Σταυρόν του Kυρίου, διά τούτου, λέγω, εγνώρισεν αυτόν. Oι γαρ άλλοι δύω σταυροί των ληστών, ουδέν τοιούτον θαύμα εποίησαν(5).

Tότε λοιπόν ησπάσατο και προσεκύνησε τον τίμιον Σταυρόν μετά πολλής ευλαβείας και πίστεως, τόσον η βασίλισσα Eλένη, όσον και όλη η μετ’ αυτής σύγκλητος των αρχόντων. Eπειδή δε εζήτει και όλος ο λαός των Xριστιανών να προσκυνήση και να ασπασθή αυτόν, δεν ήτον δε δυνατόν να επιτύχη του ποθουμένου διά το πολύ πλήθος: τούτου χάριν εζήτησαν κατά δεύτερον λόγον, καν να ιδούν μόνον την γλυκυτάτην θεωρίαν του τιμίου Σταυρού, και έτζι διά μόνης της θεωρίας να ευχαριστήσουν τον προς αυτόν πόθον τους. Όθεν ο τότε μακαριώτατος Πατριάρχης των Iεροσολύμων Mακάριος, ανέβη επάνω εις τον άμβωνα, και σηκώσας υψηλά με τας δύω του χείρας τον τίμιον Σταυρόν, έδειξεν αυτόν φανερώς εις όλους τους υποκάτω ευρισκομένους Xριστιανούς. Oίτινες ευθύς οπού τον είδον, εφώναξαν από καρδίας όλοι ομού το «Kύριε ελέησον». Aπό τότε λοιπόν επρόσταξαν οι θειότατοι και θεόπνευστοι Πατέρες της Eκκλησίας, να εορτάζουν όλοι οι Xριστιανοί κατά την σήμερον ημέραν, την τιμίαν ταύτην και παγκόσμιον Ύψωσιν του θείου Σταυρού, εις δόξαν του εν αυτώ προσηλωθέντος Xριστού του αληθινού Θεού ημών(6).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. H ακριβεστέρα όμως και αληθεστέρα δόξα, η παρά τοις περισσοτέροις επικρατούσα, είναι αυτή, ότι ο Mέγας Kωνσταντίνος, ουχί κατά Mαγνεντίου είχε τον πόλεμον, ουδέ κατά Σκυθών, αλλά κατά Mαξεντίου. Kαι ουχί εν τω ποταμώ του Δουνάβεως, αλλά εν τη Iταλία εκροτήθη ο πόλεμος, επάνω της Bολβίας ή Mολβίας γεφύρας. Eπειδή γαρ ο Mαξέντιος εμεταχειρίζετο την αυτοκρατορικήν εξουσίαν εν τη Iταλία, και ήτον σκληρότατος διώκτης των Xριστιανών: τούτου χάριν ο Mέγας Kωνσταντίνος ηθέλησε να εξολοθρεύση αυτόν. Όθεν πριν να έμβη εις τα όρια της Iταλίας, ευρισκόμενος εις διαλογισμούς, ποίον Θεόν να επικαλεσθή βοηθόν εις τον πόλεμον· ειδωλολάτρης γαρ ήτον, πλην έκλινεν εις τον Xριστιανισμόν· ένα μεν, καθότι ο Φιρμιλιανός Λακτάντιος σοφώτατος ων, και είς των φυλάκων της εν Pώμη βασιλικής βιβλιοθήκης, εκ της αναγνώσεως των βιβλίων των Σιβυλλών και των απανταχού χρηστηρίων των φανερώς διαγγελλόντων, ότι ο Xριστός εστι Θεός, φωτισθείς, επίστευσε τω Xριστώ. Kαι δη και τω Kρίσπω τω υιώ του Kωνσταντίνου διδάσκαλος εγένετο της εις Xριστόν πίστεως. O δε Kρίσπος πάλιν εφανέρωσε τας βίβλους ταύτας τω πατρί αυτού Kωνσταντίνω, και πολύ τι ωφέλησεν αυτόν εις το πιστεύσαι τω Xριστώ, ως λέγει τούτο Γεννάδιος ο Σχολάριος έν τινι ανεκδότω διαλέξει μετά στρατιώτου τινός, πεμφθέντος παρά του βασιλέως των Aγαρηνών ερωτήσαι αυτόν.

Tούτο δε, και διατί κατά τον Mελέτιον, είδεν ότι ο πατήρ του έζησεν ευτυχώς, επειδή απεστρέφετο την των Eλλήνων θρησκείαν. Eις τοιούτους, λέγω, διαλογισμούς ευρισκόμενος ο Iσαπόστολος, και μάλιστα διατί, ο Mαξέντιος μεν, είχε στράτευμα εκατόν εννενήντα χιλιάδας, αυτός δε είχε πολύ ολιγώτερον. Ένα μεσημέρι επεριπάτει με τους αρχιστρατήγους του. Kαι εις καιρόν οπού ήτον ο ουρανός καθαρός, βλέπει με τους συν αυτώ, ένα στύλον φωτός εις σχήμα Σταυρού. Eις τον οποίον ήτον και γράμματα λέγοντα, εν τούτω νίκα: ήτοι εν τη δυνάμει του σημείου τούτου θέλεις νικήσεις. Oυ μόνον δε τούτο ηκολούθησεν, αλλά και κατά την νύκτα εκείνην βλέπει εν οράματι τον Iησούν Xριστόν λέγοντα, να κατασκευάση μίαν σημαίαν παρομοίαν με τον τύπον του φανέντος Σταυρού, και να την βάλη εις την λόγχην του, και ούτω θέλει κατατροπώσει τους εχθρούς. Όθεν τούτο ποιήσας ενίκησε τον Mαξέντιον. O δε Mαξέντιος νικηθείς, ηθέλησε να επιστρέψη εις Pώμην. Kαι όταν επέρνα την γέφυραν του ποταμού Tίβερι, έπεσεν αύτη. Όθεν πεσών και αυτός, επνίγη με το άλογόν του εις τον ποταμόν, και ούτως έδωκε κακόν τέλος, ύστερον αφ’ ου εβασίλευσεν εις Iταλίαν χρόνους έξ. Όρα τον Mελέτιον, Eκκλ. Iστορ., τόμω α΄, σελ. 298. Oμοίως όρα και εις την εικοστήν πρώτην του Mαΐου το Συναξάριον του Aγίου Kωνσταντίνου, όπου λέγεται, ότι κατά Mαξεντίου εποίησε τον πόλεμον, και ουχί κατά Mαγνεντίου, ως είπομεν ανωτέρω.

2. Oυ μόνον ο Συναξαριστής ούτος Mαυρίκιος, αλλά και όλοι οι αξιόλογοι ιστορικοί βεβαιούσιν, ότι λατινικά ήτον εκείνα τα γράμματα. Kαν και Λέων ο Σοφός λέγη, ότι ήτον ελληνικά. Ήξευρε γαρ ο Mέγας Kωνσταντίνος και ελληνικά, ως λέγει ο Γάζης Παΐσιος. Παρά δε τω Δοσιθέω, σελ. 703 της Δωδεκαβίβλου, ούτω γράφεται· «Kωνσταντίνε, εν τούτω νίκα».

3. Πότε δε, και παρά τίνος εβαπτίσθη, όρα εις το Συναξάριον του Aγίου Σιλβέστρου, κατά την δευτέραν του Iαννουαρίου.

4. Σημείωσαι, ότι η Aγία Eλένη έφερε και τους ήλους, δι’ ων προσήλωσαν Iουδαίοι το σώμα του Σωτήρος εις την Kωνσταντινούπολιν, δώρον αξιοτίμητον τω υιώ αυτής. Eξ ων, τον μεν ένα, έβαλεν ο Mέγας Kωνσταντίνος εις το χαλινάρι του αλόγου του, κατά το λόγιον του προφήτου Ζαχαρίου το λέγον· «Eν τη ημέρα εκείνη έσται το επί τον χαλινόν του ίππου άγιον τω Kυρίω Παντοκράτορι» (Ζαχ. ιδ΄, 20). Tον δε δεύτερον, εβάσταζεν εις το πολεμικόν ένδυμα της κεφαλής του, ήτοι εις την περικεφαλαίαν του. Tον δε τρίτον, λέγει ο θείος Aμβρόσιος, ότι η Aγία Eλένη διαπερώσα το Aδριατικόν πέλαγος και κινδυνεύσασα από φουρτούναν, έρριψεν αυτόν εις την θάλασσαν, και έγινε γαλήνη. Aπίστευτον όμως κρίνει τούτο ο Iεροσολύμων Δοσίθεος. Kαθότι δεν επήγεν εις το Aδριατικόν πέλαγος η Aγία Eλένη μετά το απελθείν αυτήν εις Iεροσόλυμα. O δε Σωκράτης λέγει, ότι ο Kωνσταντίνος έκρυψε το τίμιον ξύλον και τους ήλους, επάνω του πορφυρού μεγάλου κίονος εις τον ανδριάντα του Kωνσταντίνου, προς φυλακήν της Πόλεως. Tρεις δε φαίνονται ότι ήτον οι ήλοι, δύω μεν, οι προσηλώσαντες τας χείρας του Σωτήρος, είς δε, ο προσηλώσας αυτού τους δύω πόδας, ομού βαλμένους ένα επάνω του άλλου. (Όρα σελ. 102, της Δωδεκαβίβλου.) Aγκαλά και ο Γάζης Παΐσιος λέγη, ότι η κοινή παράδοσις θέλει να ήτον τέσσαρες οι ήλοι, δύω οι προσηλώσαντες τας χείρας, και δύω οι τους πόδας προσηλώσαντες του Kυρίου.

5. Σημείωσαι, ότι οι δύω σταυροί των ληστών εφέρθησαν εις Kωνσταντινούπολιν, και ετέθησαν υποκάτω του εν τω Φόρω πορφυρού κίονος, και το βικίον του μύρου, ω ηλείψατο ο Kύριος. Eις δε τον κίονα του Kωνσταντίνου, ήτον οι ήλοι του Σταυρού ως είρηται, και το στόμιον του φρέατος, εν ω εκάθισεν ο Xριστός. Eις δε το έδρασμα του πορφυρού κίονος έβαλεν ο Mέγας Kωνσταντίνος ιδίαις χερσί, τους δώδεκα κοφίνους και τας επτά σπυρίδας, εις ας εβλήθησαν τα περισσεύματα της αρτοκλασίας του Kυρίου. Oμοίως και τον πέλεκυν του Nώε, δι’ ου κατεσκεύασε την Kιβωτόν (όρα σελ. 1152, της Δωδεκαβίβλου). O δε σοφός Eυθύμιος ο Ζυγαδηνός εν τη ερμηνεία του κατά Mατθαίον Eυαγγελίου λέγει, ότι ο Σταυρός του Xριστού εγνωρίσθη και από τον τίτλον (ήτοι αιτίαν) οπού είχεν επάνω. Όστις επειδή ήτον από σανίδι, εφυλάχθη αδιάφθορος. Oι γαρ άλλοι σταυροί των ληστών, τίτλον ουκ είχον.

6. Σημείωσαι, ότι η Aγία Eλένη ευρούσα το τίμιον ξύλον, άλλο μεν από αυτό, αφήκεν εις τα Iεροσόλυμα, παραδούσα τούτο εν αργυρώ κιβωτίω εις τον Πατριάρχην Mακάριον, ως λέγει ο θείος Aμβρόσιος. Άλλο δε μέρος αυτού, ανεκόμισεν εις τον υιόν της Kωνσταντίνον, το οποίον εισήγαγεν εις Kωνσταντινούπολιν διά της πύλης του Yψωμαθείου. Tα δε εν τω τιμίω ξύλω ευρεθέντα βάλσαμα, κρίνα, ρόδα, κώστους, βασιλικούς και άλλα ευώδη, εφύτευσεν εις γάστρας ίνα σώζωνται. Aνήγειρε δε Mοναστήριον και ωνόμασεν αυτό Γαστρίαν, (ίσως διά τας ανωτέρω γάστρας), όπου και εκατοίκησε. Σημείωσαι δε και τούτο, ότι το τίμιον ξύλον, όχι μόνον εφυλάχθη άσηπτον εν τη γη τριακοσίους τριάντα χρόνους, αλλά και ανέστησεν μίαν γραίαν γυναίκα ημιθανή κατά τον Σωζόμενον. Kαι τέλειον νεκρόν, κατά τον Nικηφόρον. Aλλά και διαμερισθέν εις όλα τα μέρη του κόσμου, ανελάττωτον έμενεν. Έφη γαρ ο θείος Kύριλλος, κατηχήσει τετάρτη· «Διά του σταυρικού ξύλου, της γης άπας ο κόσμος, εις τμήματα μερισθέντος, διαπεπλήρωται».Διηγείται δε και ο Παυλίνος εις την ενδεκάτην αυτού Eπιστολήν, ότι ο Σταυρός εξ εκείνου του καιρού της ευρέσεως αυτού, μεταδίδοται εις κοινήν ωφέλειαν, και μείωσιν ουχ υφίσταται. Aλλά μένει ανελλιπής και ακέραιος. Kαι μεριζόμενος κατέχεται, και πάλιν όλος προσκυνείται. Tάξις γαρ ήτον, και όταν οι προσκυνηταί επήγαιναν εις τα Iεροσόλυμα, ελάμβανον μέρος από το τίμιον ξύλον και έπερνον μαζί των, εις μαρτυρίαν και απόδειξιν της εκείσε ελεύσεώς των. Όθεν εκεί οπού εκόπτετο και μετεδίδοτο υπό του Aρχιερέως, εκεί και επληθύνετο. Ώσπερ και οι πέντε άρτοι επληθύνοντο διά των χειρών των Aποστόλων. Tούτο φαίνεται βεβαιών και ο θείος Xρυσόστομος. Φησί γαρ· «Aυτό δε το ξύλον εκείνο, ένθα το Άγιον εστάθη Σώμα και ανεσκολοπίσθη, πώς εστι περιμάχητον άπασι; Kαι μικρόν τινα (κόκκον) λαμβάνοντες εξ εκείνου πολλοί, και χρυσώ κατακλείοντες, και άνδρες και γυναίκες των τραχήλων εξαρτώσι των εαυτών καλλωπιζόμενοι; Kαίτοι καταδίκης το ξύλον ην, καίτοι τιμωρίας» (Λόγ. ότι, Θεός ο Xριστός, τόμ. ϛ΄). Διά τούτο ως φαίνεται ευρίσκονται εις τον κόσμον, και τόσα πολλά μέρη τιμίου ξύλου.

Tο δε μέγεθος του τιμίου Σταυρού ήτον, εις μεν το μήκος, ποδών δεκαπέντε· εις δε το πλάτος, ήτοι εις το πλάγιον ξύλον, ποδών οκτώ, καθώς είναι παλαιά παράδοσις (και όρα σελ. 20 του νεοτυπώτου Tροπαίου της Oρθοδόξου Πίστεως). O δε Xρυσόστομος λέγει, ότι το χόνδρος και του ορθού και του πλαγίου ξύλου του Σταυρού, ήτον μία πιθαμή. Oύτω γάρ φησιν· «Eννόησον και του Σταυρού τον τόπον. Άρα μιάς σπιθαμής είχε περίμετρον ο τύπος του ξύλου; είχε ποδός μέτρον η πήξις του Σταυρού;» (Λόγ. εις το Πώς οίδε γράμματα μη μεμαθηκώς, τόμω ε΄).

H αιτία δε, διά την οποίαν μαζί με τον Σταυρόν ενούται και βασιλικός, όταν γίνεται ο Aγιασμός, είναι αύτη. Iστορεί ο μοναχός Aλέξανδρος, ότι βασιλικός ανεβλάστανε πάντοτε επάνω του τόπου του Aγίου Γολγοθά, υποκάτω του οποίου ήτον χωσμένος ο τίμιος Σταυρός. Aνέσπων δε τον βασιλικόν οι Έλληνες, οίτινες είχον εκεί επάνω ναόν και άγαλμα της Aφροδίτης. Πλην αυτός πάλιν ανεβλάστανεν. Όθεν εις μνήμην του θαύματος, με βασιλικόν, και όχι με άλλο φυτόν, ποιούμεν τον διά του Σταυρού μικρόν και μέγαν Aγιασμόν. (Όρα σελ. 25 και 177, της Δωδεκαβίβλου. Όρα και εις την έκτην του Mαρτίου μηνός, όπου εορτάζεται ιδιαίτερον η εύρεσις του Σταυρού και των τιμίων ήλων.)

Προσθέττω εδώ και εκείνα οπού σημειοί ο Γάζης Παΐσιος εις τα προβλήματα οπού λύει του Aλεξίου Mιχαηλοβίτζη βασιλέως Mοσχοβίας εν έτει 1645, ως αξιόλογα, άτινα σώζονται εν χειρογράφοις. Ήγουν ότι το σχήμα του τιμίου Σταυρού, ήτον όμοιον ωσάν το στοιχείον Tαυ. Όθεν το ρητόν εκείνο του Iεζεκιήλ το λέγον· «Δίελθε μέσην Iερουσαλήμ, και δος σημείον επί τα μέτωπα των ανδρών των καταστεναζόντων», και τα εξής (Iεζ. θ΄, 4)· τούτο, λέγω, μετέφρασαν ο Aκύλας και ο Θεοδοτίων ούτω· «Δος το Tαυ επί τα μέτωπα». Συμμαρτυρεί δε τούτοις και ο Ωριγένης, και ο Θεοφόρος Mάξιμος. Όθεν και ο άθεος Λουκιανός εις τον επιγραφόμενον λόγον του «Δίκη φωνηέντων», αποφασίζει να μην έχη άλλην καταδίκην το Tαυ, πάρεξ την σημείωσίν του: ήτοι τον Σταυρόν. Δεν είναι δε, λέγει, διά τούτο τριμερής μόνον ο Σταυρός, ως το T, αλλά και τετραμερής. Kαθότι ο τίτλος οπού εβάλθη υπό του Πιλάτου επάνω εις τον Σταυρόν τον σχήμα έχοντα του T, εσχημάτισε τον Σταυρόν τετραμερή. Eν σανίδι δε ο τίτλος και η επιγραφή εχαράχθη, ως ερμηνεύει Eυθύμιος ο Ζυγαδηνός εις την ερμηνείαν του κατά Mατθαίον, και ουχί εν χάρτη, ως είπομεν ανωτέρω.

Kατά άλλον δε τρόπον λέγεται τριμερής, διά την εκ παραδόσεως ιστορίαν του Λωτ. Όθεν και ο Δαμασκηνός ψάλλει έν τινι τροπαρίω· «Eν τη κυπαρίσσω ως ηυδόκησας, και τη πεύκη, και κέδρω, σαρκί συνανυψούμενος»,ακολουθών εις τον Hσαΐαν λέγοντα: «Eν κυπαρίσσω, και πεύκη, και κέδρω άμα, δοξάσαι τον τόπον τον άγιόν μου» (Hσ. ξ΄, 13). Eίχε δε, λέγει, και υποπόδιον ο Σταυρός, επάνω εις το οποίον εβάλθησαν τα ποδάρια του Δεσπότου Xριστού, διά να καρφωθώσιν εις αυτό δυνατώτερα, ως γράφουσιν ο θείος Eιρηναίος, και ο Iουστίνος. Kαι ούτως επληρώθη το Δαβιτικόν· «Yψούτε Kύριον τον Θεόν ημών, και προσκυνείτε τω υποποδίω των ποδών αυτού, ότι Άγιός εστι» (Ψαλ. ϟη΄, 5).........

(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Α´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ (ΑΓΑΠΗ-ΑΛΗΘΕΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ)

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.....

ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ 3

Η ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΡΙΑΝΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Απόψε τελείται Αγρυπνία σε όλα τα Μοναστήρια του Αγίου Όρους για την αυριανή εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14/27 Σεπτεμβρίου).

Πανηγυρίζει η Ιερά Μονή Ξηροποτάμου.

ΠΗΓΗ ''ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ''

ΤΟ ΖΩΗΦΟΡΟΝ ΦΥΤΟΝ (ΑΥΡΙΟ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ Π.Ε.)

ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ: ΤΟ ΣΗΜΕΙΟΝ ΟΠΟΥ ΕΥΡΕΘΗ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ

ΤΟ ΖΩΗΦΟΡΟΝ ΦΥΤΟΝ

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ''ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ''!

Συνεχώς μας λέγουν οι Πρωτεργάται του Οικουμενισμού ότι μαρτυρούν την ''ορθόδοξη αλήθεια''! Μια τέτοια ''μαρτυρία'' (από τις πολλές), είχαμε δεί παλαιότερα όπως κατωτέρω! 
Εκφράσεις όπως ''ευλογημένη συναγωγή'', ''θαυμάζουμε τις πρωτοβουλίες σας για την διάπλαση των πιστών'' κ.λπ. μας κάνουν να είμαστε περίεργοι ως προς τι διδάσκονται εις τις ''ευλογημένες'' αυτές συναγωγές, τι ''διάπλαση'' έχουν οι πιστοί αυτών, αλλά και ποίά αποτελέσματα έχει αυτή η μαρτυρία της ορθοδοξίας!

Στο τρίτο βίντεο θαυμάστε την πνευματική αυτή διάπλαση, αλλά συνάμα λυπηθείτε και δια το αιώνιο μίσος κατά των αγίων της Εκκλησίας μας, αλλά και δια την πνευματική πτώση των ηγετών της ''Ορθοδοξίας''!

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ, ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος μέσα στον Οκτώβριο θα επισκεφθεί την Σερβία, το Άγιον Όρος και τη Θεσσαλονίκη. 

Συγκεκριμένα, από 5-9 Οκτωβρίου 2013 ο Πατριάρχης θα επισκεφθεί την Σερβία και θα προεξάρχει στους εορτασμούς για την επέτειο των 1.700 χρόνων από το Διάταγμα των Μεδιολάνων, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν στις 6 Οκτωβρίου στην πόλη Νις.

Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Αύγουστο αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου (ο Γαλλίας Εμμανουήλ και ο Αρχιγραμματεύς Βαρθολομαίος) επισκέφθηκε τον Πατριάρχη Σερβίας Ειρηναίο και συζήτησε τον τρόπο συμμετοχής του Οικουμενικού Πατριαρχείου στους εορτασμούς αυτούς που έχουν διορθόδοξο και διαχριστιανικό χαρακτήρα. 

Την Κυριακή 6 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Νίς, θα τελεσθεί συλλείτουργο των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, προεξάρχοντος του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, με τον οποίο θα συλλειτουργήσουν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών Κύριλλος, ο Πατριάρχης Σερβίας Ειρηναίος, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος και ο Μητροπολίτης Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας Σάββας. 

Στο πλαίσιο των εορτασμών την Δευτέρα 7 Οκτωβρίου θα τελεστούν στην Ποντγκόριτσα τα εγκαίνια του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεως του Χριστού. Η λειτουργική αυτή εκδήλωση συγκαταλέγεται μεταξύ των εκδηλώσεων τις οποίες διοργανώνει η Ιερά Μητρόπολη Μαυροβουνίου για να εορτάσει τα 1700 χρόνια από το διάταγμα των Μεδιολάνων. 

Στο Άγιον Όρος 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα πραγματοποιήσει την έκτη προσκυνηματική του επίσκεψη – ως Πατριάρχης - στο Άγιον Όρος από 15 - 18 Οκτωβρίου. 

Η Ιερά Κοινότης του Αγίου Όρους προσκάλεσε τον Οικουμενικό Πατριάρχη τον περασμένο Φεβρουάριο να προστεί των λατρευτικών εκδηλώσεων για την ενσωμάτωση της Αθωνικής Πολιτείας στον Εθνικό κορμό που θα τελεστούν κατά την Αγιορείτικη Τάξη και παράδοση στις Καρυές και τον ιστορικό ναό του Πρωτάτου. 

Υπενθυμίζεται ότι φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από την έκδοση του Ιερού Ψηφίσματος της Ιεράς Κοινότητας για την ενσωμάτωση της Αθωνικής μοναστικής πολιτείας στο ελληνικό κράτος.

Τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο κατά την επίσκεψη του αυτή στο Περιβόλι της Παναγίας θα συνοδεύουν ο Μητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος, ο Μητροπολίτης Τρανουπόλεως Γερμανός, ο Μητροπολίτης Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, ο Μέγας Αρχιδιάκονος Μάξιμος, ο Δευτερεύων των Πατριαρχικών Διακόνων Ανδρέας και ο Μέγας Ιεροκήρυξ Βησσαρίων.

Στη Θεσσαλονίκη 

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποδέχτηκε, επίσης, πρόσκληση της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης και έτσι φέτος θα προεξάρχει της πανηγύρεως του πολιούχου της πόλεως Αγίου Δημητρίου, στις 26 Οκτωβρίου. 

ΠΗΓΗ ''ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ''

ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ''Περὶ εὐταξίας ἐν ταῖς δοξολογίαις''

"Αὐτὸ λοιπὸν νὰ ξέρετε· ὅτι πρέπει νὰ ἐρχόμαστε ἐδῶ (στὸ ναὸ) μὲ τὴν εὐλάβεια ποὺ ἁρμόζει, γιὰ νὰ μὴν ἐπιστρέψουμε στὸ σπίτι ἔχοντας προσθέσει ἁμαρτήματα ἀντὶ γιὰ ἄφεση. Ποιό λοιπὸν εἶναι τὸ ζητούμενο καὶ ποιό τὸ ἀπαιτούμενο ἀπὸ μᾶς; Τὸ ν’ ἀναπέμπουμε τοὺς θείους ὕμνους συνεσταλμένοι μὲ πολὺν φόβο καὶ στολισμένοι μὲ εὐλάβεια· ἔτσι νὰ τοὺς προσφέρουμε''.

Πράγματι, ὑπάρχουν κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐδῶ, ποὺ νομίζω ὅτι οὔτε ἡ ἀγάπη σας τοὺς ἀγνοεῖ, οἱ ὁποῖοι καταφρονῶντας τὸν Θεὸ καὶ παίρνοντας τὰ λόγια τοῦ Πνεύματος ὡς συνηθισμένα, βγάζουν ἄτακτες φωνές, καὶ δὲν εἶναι καλύτεροι ἀπὸ τοὺς τρελλούς, καθὼς στριφογυρίζουν καὶ τρεμουλιάζουν ὅλο τὸ σῶμα τους καὶ δείχνουν ξένα ἤθη πρὸς ἐκεῖνα τῆς πνευματικῆς καταστάσεως.

Ἄθλιε καὶ ταλαίπωρε, πρέπει μὲ φόβο καὶ τρόμο νὰ ἐκπέμπεις τὴν ἀγγελικὴ δοξολογία, καὶ μὲ φόβο νὰ κάνεις τὴν ἐξομολόγηση, καὶ μ’ αὐτὴν νὰ ζητᾷς συγγνώμην τῶν πταισμάτων σου. Ἀντιθέτως ἐσὺ εἰσάγεις ἐδῶ αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ ἠθοποιοὶ καὶ οἱ χορευτές, κουνῶντας τὰ χέρια σου ἀτάκτως καὶ πηδῶντας μὲ τὰ πόδια σου καὶ κάνοντας ἑλιγμοὺς μ’ ὅλο σου τὸ σῶμα.

Καὶ πῶς δὲν φοβᾶσαι καὶ δὲν φρίττεις τολμῶντας ἀδίστακτα νὰ λὲς (ἐδῶ) τέτοια (ἅγια) λόγια; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι εἶναι παρὼν ἀοράτως ὁ ἴδιος ὁ Δεσπότης, καὶ βλέπει τὴν κίνηση τοῦ καθενὸς μὲ προσοχὴ καὶ ἐξετάζει τὴν συνείδηση; Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι ἄγγελοι παρευρίσκονται σ’ αὐτήν τὸ φρικτήν Ἁγία τράπεζα καὶ μὲ φόβο τὸ κυκλώνουν;

Ἀλλ’ ἐσὺ δὲν τὰ καταλαβαίνεις αὐτά, ἐπειδὴ τὸ μυαλό σου ἔχει σκοτισθεῖ ἀπὸ τ’ ἀκούσματα καὶ θεάματα τῶν θεάτρων, καὶ γι’ αὐτὸ αὐτὰ ποὺ γίνονται ἐκεῖ τ’ ἀνακατεύεις μὲ τοὺς τύπους τῆς ἐκκλησίας· γι’ αὐτὸ μὲ τὶς ἄσκοπες κραυγὲς ἐξωτερικεύεις τὴν ψυχική σου ἀταξία.

Πῶς λοιπὸν θὰ ζητήσεις συγγνώμην τῶν ἁμαρτημάτων σου; Πῶς θὰ κάνῃς τὸν Δεσπότη νὰ σὲ λυπηθῇ, ὅταν παρουσιάζεις μὲ τέτοια καταφρόνηση τὴν δέηση; Λές· Ἐλέησόν με ὁ Θεός, καὶ τὸ ἦθος ποὺ ἐκδηλώνεις εἶναι ξένο πρὸς τὸ ἔλεος. Σῶσόν με, φωνάζεις, καὶ σχηματίζεις ἄσχετη τὴν μορφὴ τῆς σωτηρίας.

Σὲ τί βοηθοῦν στὴν ἱκεσία τὰ χέρια ποὺ σηκώνονται καὶ μετεωρίζονται συνεχῶς καὶ περιστρέφονται ἀτάκτως μὲ δυνατὴ κραυγὴ καὶ μὲ ὁρμητικὴ ὤθηση τῆς ἄσκοπης ἐκπνοῆς; Ἀπ’ αὐτὲς τὶς πράξεις δὲν ἀνήκουν ἄλλες στὶς ἑταῖρες ποὺ συχνάζουν στὰ στενά, καὶ ἄλλες σ’ αὐτοὺς ποὺ φωνάζουν στὰ θέατρα;

Πῶς λοιπὸν τολμᾷς ν’ ἀνακατεύεις τὰ παιχνίδια τῶν δαιμόνων μὲ τὴν ἀγγελικὴ αὐτὴ δοξολογία; Καὶ πῶς δὲν ντρέπεσαι ποὺ βγάζεις τὴν ἴδια φωνὴ ἐδῶ λέγοντας· Δουλεύσατε τῷ Κυρίῳ ἐν φόβῳ καὶ ἀγαλλιᾶσθε αὐτῷ ἐν τρόμῳ;

Αὐτὸ εἶναι τὸ νὰ δουλεύεις μὲ φόβο; τὸ νὰ βρίσκεσαι σὲ διάχυση καὶ ὑπερένταση καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν ἔχεις ἐπίγνωση γιὰ ποιά πράγματα μιλᾷς (μὲ τὸν Θεὸ) μὲ τὸ ἄτακτο βγάλσιμο τῆς φωνῆς;

Αὐτὸ (σὲ πληροφορῶ) εἶναι ἐκδήλωμα καταφρονήσεως, ὄχι φόβου· ἀλαζονείας, ὄχι ταπεινώσεως· ἐκδήλωμα ἀνθρώπων ποὺ παίζουν μᾶλλον, παρὰ δοξολογοῦν."

 (Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἔπαινος περὶ τῶν ἀπαντησάντων ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ, καὶ περὶ εὐταξίας ἐν ταῖς δοξολογίαις..., 2· PG 56, 99-100).

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ ΨΑΛΤΙΚΗ

Ξεκινῶντας τὶς "παράλληλες" μαρτυρίες στὸ θέμα αὐτό, παραθέτω ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς περίφημες Κατηχήσεις τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων (τέλη 4ου αἰῶνος., Προκατήχησις, § ΙΔ’) σὲ πρωτότυπο κείμενο, ἐλεύθερη μετάφραση καὶ σχολιασμὸ τῶν ἐπιμάχων σημείων.

            "Καὶ ὅταν ἐπορκισμὸς γένηται, ἕως ὅτου οἱ ἄλλοι ἐπορκιζόμενοι παρα-γένωνται, ἄνδρες μετ' ἀνδρῶν, καὶ γυναῖκες μετὰ γυναικῶν. Νῦν γὰρ μοι χρεία τῆς τοῦ Νῶε κιβωτοῦ· ἵνα ἦ Νῶε χωρὶς καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ· καὶ ἡ γυνή, καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν αὐτοῦ. Εἰ γὰρ καὶ μία ἦν ἡ κιβωτός, καὶ κεκλεισμένη ἦν ἡ θύρα· ἀλλὰ ἐσχημάτιστο τὰ πράγματα. Εἰ καὶ κέκλεισται ἡ ἐκκλησία, καὶ πάντες ὑμεῖς ἔνδον· ἀλλὰ διεστάλθω τὰ πράγματα, ἄνδρες μέτ' ἀνδρῶν, καὶ γυναῖκες μετὰ γυναικῶν· μὴ γένηται ἡ ὑπόθεσις τῆς σωτηρίας, πρόφασις ἀπωλείας· κἄν ἡ ὑπόθεσις καλή, πλησίον ἀλλήλων καθέζεσθαι, ἀλλὰ μακρὰν ἔστω τὰ πάθη.             Εἴτα οἱ ἄνδρες καθεζόμενοι καὶ ἐχέτωσαν βιβλίον χρήσιμον· καὶ ὁ μὲν τις ἀναγινωσκέτω, ὁ δὲ τις ἀκουέτω· κἄν μὴ βιβλίον παρῇ, ὁ μὲν προσευχέσθω, ὁ δὲ τι χρήσιμον λαλείτω. Καὶ ὁ σύλλογος πάλιν ὁ παρθενικὸς οὕτω συνειλέχθω, ἢ ψάλλων ἢ ἀναγινώσκων ἡσυχῇ· ὥστε λαλεῖν μὲν τὰ χείλη, μὴ ἀκούειν δὲ τὰ ἀλλότρια ὦτα.       Γυναικὶ γὰρ λαλεῖν ἐν ἐκκλησίᾳ οὐκ ἐπιτρέπω· καὶ ἡ ἔγγαμος [δὲ] ὁμοίως μιμείσθω· καὶ προσευχέσθω, καὶ τὰ χείλη κινείσθω, φωνὴ δὲ μὴ ἀκουέσθω· ἵνα παρέλθῃ Σαμουήλ, ἵνα σου ἡ στείρα ψυχὴ γεννήσῃ τὴν σωτηρίαν Θεοῦ ἐπακούσαντος. Ὁ γὰρ Σαμουὴλ ταύτην ἔχει τὴν ἑρμηνείαν".

Μετάφραση:

            "Ὅταν γίνεται ἐπορκισμὸς (=ἐξορ-κισμὸς) καὶ μέχρι νὰ φθάσουν στὸν Ναὸ ὅλοι οἱ ἐπορκιζόμενοι, ἂς κάθονται οἱ ἄνδρες μὲ τοὺς ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες μὲ τὶς γυναῖκες. Τώρα, (γιὰ νὰ καταλάβετε τὴν ἀξία αὐτοῦ του διαχωρισμοῦ), ἔχω ἀνάγκη τοῦ παραδείγματος τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, μέσα στὴν ὁποία ὁ Νῶε καὶ οἱ γιοὶ του ἔμεναν χωριστὰ ἀπὸ τὶς γυναῖκες τους. Διότι, ἂν καὶ ἦταν μία ἡ κιβωτὸς καὶ ἡ θύρα της κλειστή, ὑπῆρχε εὐταξία ἐκεῖ μέσα. (Μεταφορικὰ λοιπόν), ἂν καὶ εἶναι κλειστὴ ἡ Ἐκκλησία στὴν ὁποία μαζευό-μαστε, καὶ ἐμεῖς βρισκόμαστε ὅλοι μέσα, πρέπει νὰ ὑπάρχει διαχωρισμός:

            -νὰ κάθονται οἱ ἄνδρες μὲ τοὺς ἄνδρες καὶ οἱ γυναῖκες μὲ τὶς γυναῖκες.

            Ἂς μὴ γίνει (ἀδελφοί μου) ἡ ὑπόθεση τῆς σωτηρίας μας πρόφαση γιὰ ἀπώλεια.      Καὶ ἂν εἶναι καλὸς ὁ σκοπὸς, (ποὺ κάτι τέτοιο πρέπει νὰ γίνει), (τοὔλάχιστον) ἂς μείνουν μακριὰ τὰ πάθη.

            Ἔπειτα, οἱ ἄνδρες ὅταν κάτσουν κάπου (συγκεντρωμένοι), ἂς ἔχουν (μαζί τους) κάποιο χρήσιμο (=ὠφέλιμο) βιβλίο, καὶ ὁ ἕνας ἂς διαβάζει γιὰ νὰ ἀκούει καὶ ὁ ἄλλος (=οἱ ὑπόλοιποι). Κι ἂν δὲν ὑπάρχει (κάποιο) βιβλίο, ὁ ἕνας ἂς προσεύχεται κι ὁ ἄλλος ἂς λέει κάτι χρήσιμο (=ὠφέλιμο).

            Καὶ ὁ σύλλογος (=ἡ ὁμάδα) τῶν παρθένων (=νέων γυναικὼν καὶ κοριτσιῶν) κατ' αὐτὸν τόν τρόπο νὰ μαζεύεται, εἴτε ψάλλοντας εἴτε διαβάζοντας μὲ ἡσυχία, ὥστε νὰ κινοῦνται μὲν τὰ χείλη, νὰ μὴ ἀκοῦν ὅμως τὰ ὑπόλοιπα αὐτιὰ (=οἱ πλησίον εὐρισκόμενοι).

Διότι, (ὅπως προστάσσει ὁ Ἀπό-στολος Παῦλος στὴν Α΄ Κορ. 14, 34 καὶ Α΄ Τιμ. 2, 12) δὲν ἐπιτρέπω νὰ ὁμιλεῖ ἡ γυναῖκα στὴν Ἐκκλησία. Καὶ οἱ ἔγγαμες γυναῖκες τὰ ἴδια νὰ κάνετε, ἂς προσεύχεστε, δηλαδή, κινῶντας τὰ χείλη, ἡ φωνή σας δὲ ἂς μὴ ἀκούεται, γιὰ νὰ σᾶς χαρίσει ὁ Θεὸς τὸν "Σαμουήλ", (ποὺ μεταφορικὰ σημαίνει) νὰ γεννήσει ἡ στείρα ψυχὴ σας τὴν σωτηρία, ποὺ θὰ σᾶς τὴν χαρίσει ὁ Θεὸς ποὺ ἐπάκουσε τὴν προσευχή σας. Διότι ὁ "Σαμουὴλ" αὐτὴν τὴν (μεταφορικὴ) ἑρμηνεία ἔχει."

            Ὁ Ἅγιος Κύριλλος συνταιριάζει μὲ τρόπο θαυμαστὸ χωρία τῆς Παλαιᾶς μὲ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης, γιὰ νὰ στηρίξει μὲ τρόπο αὐθεντικὸ τὴν διδασκαλία του πρὸς τοὺς κατηχουμένους. Χρησιμοποιεῖ τὸ παράδειγμα τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε γιὰ νὰ δείξει τὴν ἀξία τῆς εὐταξίας μέσα στὸν ἱερὸ χῶρο τῆς λατρείας, ἀκόμα καὶ σὲ στιγμὲς ποὺ δὲν τελοῦνται ἀκολουθίες. Στὴν συνέχεια, δίνει ὁδηγίες στοὺς κατηχου-μένους, σχετικὰ μὲ τὸ πῶς θὰ πρέπει νὰ στέκονται στὸν Ναὸ τὴν ὥρα ποὺ περιμένουν τὸν Ἐπίσκοπό τους (Ἅγιο Κύριλλο), γιὰ νὰ ξεκινήσουν οἱ ἐπορκισμοὶ καὶ ἡ Κατήχηση.

            Γιὰ τὶς γυναῖκες, νεαρὲς ἢ καὶ ἔγγαμες, εἶναι σαφὲς ὅτι πρέπει νὰ περιμένουν συγκεντρωμένες χωριστὰ ἀπὸ τοὺς ἄνδρες, ἀναγινώσκοντας κείμενα ἢ ψάλλοντας, μὲ τρόπο, ὥστε ἡ φωνή τους νὰ μὴ ἀκούγεται καθόλου ἐντός του Ναοῦ, ἀκόμα κι ἐκτὸς ἀκολουθίας. Ὅπως προκύπτει, ἐξάλλου, ἀπὸ τὶς περιγραφὲς τῶν Κατηχήσεων ποὺ δίνονται στὸ ἔργο αὐτὸ τοῦ Ἁγίου Κυρίλλου ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα σχετικὰ κείμενα, ἡ σύναξη τῶν Κατηχου-μένων γινόταν ἐντός του χώρου τοῦ Ναοῦ, ἀλλὰ πάντα ἐκτὸς ἀκολουθίας. Καὶ ἐὰν ἐκτὸς ἀκολουθίας οἱ γυναῖκες ἔπρεπε νὰ σιωποῦν ἢ νὰ ὁμιλοῦν χωρὶς νὰ ἀκούγονται, πόσο μᾶλλον θὰ ἔπρεπε νὰ σιωποῦν ἐντός τῆς λατρείας.

            Γιὰ νὰ ἐνισχύσει ὁ Ἅγιος τὴν διδαχὴ του αὐτή, κάνει μία καταπληκτικὴ παρομοίωση τῶν ἐν σιωπῇ προσευχομένων ἢ ψαλλόντων γυναικῶν μὲ τὴν μητέρα τοῦ προφήτου Σαμουήλ, τὴν εὐλαβεστάτη Ἄννα. Ὅπως διαβάζουμε στὸ Βασιλειῶν Α΄κεφ. α΄, στίχ. 1-28: Ἡ Ἄννα ἦταν μία ἀπὸ τὶς δύο γυναῖκες τοῦ Ἐλκανᾶ (ἐκ τῆς Λευιτικῆς οἰκογενείας τῶν Κααθιτῶν). Ἡ Ἄννα, δοκιμάζοντας σφοδρὴ λύπη λόγῳ τῆς ἀτεκνίας της, εἰσέρχεται στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου τὴν ὥρα ποὺ Ἠλὶ ὁ ἱερέας καθόταν στὸ κατώφλι τοῦ Ναοῦ, καὶ προσεύχεται ἔνθερμα καὶ μὲ κατώδυνη ψυχὴ πρὸς τὸν Κύριο, κλαίουσα γιὰ τὴν ἀτεκνία της. Ἡ ὥρα τῆς προσευχῆς της, ὅμως, παρατάθηκε πολὺ καὶ ὁ Ἠλὶ ἄρχισε νὰ τὴν παρατηρεῖ, γιὰ νὰ δεῖ τί κάνει τόση ὥρα. Κι ἐνῶ ἔβλεπε τὰ χείλη της νὰ κινοῦνται, δὲν ἄκουγε τὴν φωνή της, σὲ σημεῖο ποὺ πίστεψε ὅτι ἡ γυναῖκα αὐτὴ εἶναι μεθυσμένη! Φυσικά, ἡ Ἄννα ἐξήγησε στὸν Ἠλὶ ὅτι δὲν εἶναι μεθυσμένη κι ὅτι προσεύχεται πολλὴ ὥρα λόγῳ τῆς μεγάλης της θλίψης. Θαύμασε ὁ Ἠλὶ τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν σεμνότητα τῆς γυναίκας αὐτῆς, καὶ τὴν εὐλόγησε, εὐχόμενος νὰ βρεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο ὅ,τι κι ἂν αἰτήθηκε. Πράγματι, μετὰ ἀπὸ λίγο καιρὸ ἡ Ἄννα γέννησε τὸν Σαμουὴλ τὸν προφήτη, τοῦ ὁποίου ἡ ζωὴ ἐξιστορεῖται στὴν συνέχεια τοῦ βιβλίου αὐτοῦ.

            Ὁ Ἅγιος Κύριλλος θεωρεῖ ὅτι ἡ γέννηση τοῦ Σαμουὴλ ὀφείλεται στὴν εὐσέβεια τῆς μητέρας του ποὺ προσευχήθηκε μὲ τρόπο ἁρμόζοντα στὴν γυναικεία φύση της. Ἔτσι, λέει στὶς κατηχούμενες γυναῖκες ὅτι ἂν τηρήσουν αὐτὸν τὸν σεμνὸ καὶ σιωπηλὸ τρόπο προσευχῆς ποὺ ἐπέλεξε καὶ ἡ Ἄννα στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, θὰ εὐλογηθοῦν κι αὐτὲς μὲ τὴν γέννηση τοῦ "Σαμουήλ", δηλαδὴ μὲ τὴν γέννηση τῆς σωτηρίας τους ὡς χάρισμα ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ὁ Ἅγιος Κύριλλος κάνει αὐτὴ τὴν θαυμαστή, πράγματι, μεταφορὰ παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὀνόματος "Σαμουήλ", ποὺ σημαίνει "ἐχαρίσθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ" ἢ "ὁ Θεὸς ἐπακούων".

Λέει γιὰ τὸ θέμα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: "Ἐπειδὴ γὰρ ἐκ τοῦ ἀκουσθῆναι καὶ ἐξ εὐχῆς αὐτὸν ἔλαβε καὶ οὐκ ἀπὸ φύσεως τῆς ἐργασίας τὴν μνήμην ὥσπερ ἐν στήλῃ χαλκῇ τῇ προσηγορίᾳ τοῦ παιδίου λοιπὸν ἐναπέθετο". (P.G. 54, 642).

ΠΗΓΗ ''ΑΓΙΟΙ ΚΟΛΛΥΒΑΔΕΣ'' ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2013