Πῶς ἔγιναν δεκτοί οἱ μετανοοῦντες καί ἀναθεματίζοντες τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση αἱρετικοί Εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; (5ο ΜΕΡΟΣ)

Ἔγιναν, λοιπόν, δεκτοί οἱ αἱρετικοί Εἰκονομάχοι, ὄχι ἁπλῶς καί ὥς ἔτυχεν, ἀλλά μέ μεγάλη δυσκολία, μετά ἀπό ἀνάκριση καί ἐξέταση τοῦ κάθε ἑνός ἀπό αὐτούς ὡς κατηγορουμένου, πού σέ καμμία περίπτωση καί κανείς δέν δικαιώθηκε γιά τήν μέχρι τότε στάση του! 

            Ἡ Ἑκκλησία οὐδέποτε ἀνεγνώρισε ἱερωσύνην στούς αἱρετικούς, κατά τόν χρόνον πού βρίσκονταν στήν αἵρεση τῆς βδελυρῆς καί ἀντιθέου Εἰκονομαχίας! Τό ὅτι  δηλ. τάχα τελοῦσαν σωστικά μυστήρια, γιατί κάτι τέτοιο οὐδέποτε διετύπωσε κανείς ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες καί καμμία Οἰκουμενική Σύνοδος, πού ἐπέχει πρόσωπον Ἐκκλησίας, δέν τό εἶπε! Μία ἀντίθετη διατύπωση θά συνιστοῦσε βλασφημία κατά τοῦ Παναγίου Πνεύματος!

            Ἀπό τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ἔγιναν δεκτοί ἐκ τῶν Εἰκονομάχων ἐπισκόπων:

-ὅσοι ἀπό αὐτούς μετανόησαν,

καί πάντως

-ὄχι οἱ διδάσκαλοι καί πρώταρχοι τῆς αἱρέσεως,

-ἀναθεμάτισαν τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση,

-συνέταξαν γραπτῶς καί προσκόμισαν στήν Σύνοδο ἀναθεματιστικούς τῆς αἱρέσεως λιβέλλους,

-ὁμολόγησαν ὅτι ἦσαν ἐκτός Ἐκκλησίας καί χωρισμένοι ἀπ' αὐτήν

καί

-δήλωσαν πανηγυρικά καί δημόσια ὅτι ἐπιθυμοῦν νά ἑνωθοῦν μέ τήν Καθολικήν Ἐκκλησίαν, ἀπό τήν ὁποίαν ἦσαν χωρισμένοι

καί ἀφοῦ

-πῆραν καί φρικτό ὅρκο,

-ἀναθεματίζοντας μάλιστα ἑαυτούς

καί

-διαβεβαιώνοντας ὅτι δέν κινοῦνται μέ ὑπουλότητα καί ὑστεροβουλία!

            Αὐτό τό τελευταῖο τό πιστοποιοῦν λέγοντας:

            "Ἐάν μή ὁμολογῶμεν καθώς ἡ καθολική ἐκκλησία, ἀνάθεμα ἔχωμεν ἀπό τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος".

         "Ἡ ἁγία σύνοδος εἶπεν ἐλπίζομεν ὅτι μετά τήν σύνοδον οὐδείς διαστραφήσεται, καθότι ἐν ταῖς καταθέσεσιν αὐτῶν ἑαυτούς οἱ ἐπίσκοποι ἀνεθεμάτισαν ὅτι ἐάν ἐπιστρέψωμεν ἐπί τήν προτέραν αἵρεσιν, ἀναθεματισμένοι καί καθηρημένοι ἐσμέν".

            Στήν συνέχεια ζητεῖται ἀπό τήν Σύνοδο νά ἐπιδοθοῦν οἱ λίβελλοι τοῦ ἀναθεματισμοῦ τῆς αἱρέσεως καί τῆς ὁμολογίας τῆς πίστεως τῆς Ἐκκλησίας.

            Καί, ἄν δέν ἔχουν συντάξει τέτοιους λιβέλλους νά τούς φτιάξουν καί νά τούς προσκομίσουν στή Σύνοδο.

            Καί στή συνέχεια θά κρίνει τήν ὑπόθεσή τους ἡ Σύνοδος!

            "Κωνσταντῖνος ὁ θεοφιλέστατος ἐπίσκοπος Κωνσταντίας τῆς Κύπρου       εἶπεû πανίερε δέσποτα, εἰ μέν ἐπιφέρονται λιβέλλους, ἐπιδότωσαν. εἰ δέ μή, ποιήτωσαν. καί εἶθ' οὕτως κρινεῖ ἡ ἁγία σύνοδος ἐπ' αὐτοῖς.

            Οἱ δέ ἔφασαν ἔχομεν τούς λιβέλλους ἑτοίμους, καί δώσομεν αὐτούς."

Ἀλλά καί ἐδῶ δέν τελείωσε ἡ ἐξέταση καί ἡ ἀνάκριση τῶν αἱρετικῶν Εἰκονομάχων:

            "Ταράσιος ὁ ἁγιώτατος πατριάρχης εἶπεν ἐν τῷ τέως τά ὑπόλοιπα περί τῆς προκειμένης ζητήσεως τῶν κανόνων ἀναγνωσθήτω."

            Τότε διαβάστηκε καί τό σχετικό χωρίο ἀπό τόν βίον τοῦ ὁσίου πατρός ἡμῶν Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου καί διαπιστώθηκε γιά ἀκόμη μία φορά ὅτι ὅσοι μετανοοῦν καί ἐπιστρέφουν στήν Ἐκκλησία ἡ Ἐκκλησία τούς ἀποδέχεται, ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι δέν ὑπάρχει ἄλλη αἰτία πού νά κωλύει τήν ἀποδοχή τους.

            Οἱ Πατέρες ἔδειχναν μεγάλη ὑπομονή καί ἀγάπη καί ἔκαναν τά πάντα, γιά νά προσεταιρισθοῦν στήν πίστη τούς χωρισθέντες ἀπό τήν Ἐκκλησία αἱρετικούς.

            Ἔτσι καί ὁ Πατριάρχης Εὐστόχιος παρακαλοῦσε καί νουθετοῦσε ἐπί ὀκτώ μῆνες τούς Νεολαυρῖτες, πού εἶχαν χωριστεῖ ἀπό τήν Καθολική, (σ.σ. τήν Ὀρθόδοξη), Ἐκκλησία, καί μάλιστα μετά ἀπό τόν ἀναθεματισμό τους ἀπό τήν Ἁγίαν Ε΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, ὅπου ἀνα-θεματίσθηκε ὁ Ὠριγένης καί ὁ Θεόδωρος Μομψουεστίας καί ἡ κακοδοξία περί προϋπάρξεως τῶν ψυχῶν καί περί ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων. Κακοδοξίες πού πρέσβευαν καί αὐτοί. Καί ἀφοῦ δέν πείσθηκαν, διώχθηκαν ἀπό τήν Λαύρα καί ἐλευθερώθηκε ἡ πόλη ἀπό τήν λύμη, (σ.σ. τόν μολυσμόν)!

            Τό συμπέρασμα ἐκ τῆς ἀναγνώσεως καί ἀπό τόν βίον τοῦ Ἁγίου Σάββα εἶναι, ὅτι ὅσοι μετανοοῦν πραγματικά καί ζητοῦν νά ἑνωθοῦν μέ τήν ἁγία Καθολική Ἐκκλησία, γίνονται δεκτοί, ἐάν δέν ὑπάρχει κάτι ἄλλο πού νά τούς κωλύει, καί ὑπό τήν προϋπόθεση ὅτι θά διαφυλαχθοῦν οἱ κανονικές διατάξεις.

           

            "πάντως γάρ χρή τάς κανονικάς  διατάξεις φυλάττεσθαι"

Καί πάλιν, ὅμως, ἐξετάζεται ἐνδελεχῶς, μετά ἀπό αἴτηση τοῦ θεοφιλεστάτου ἐπισκόπου Σάρδεων Εὐθυμίου, ἐάν καί ὑπό ποιές προϋποθέσεις γίνονται δεκτοί αὐτοί πού χειροτονήθηκαν ἀπό αἱρετικούς. Καί γι' αὐτό διαβάζονται τά σχετικά ἀπό τήν ἱστορία τοῦ ἀναγνώστου Θεοδώρου, στό 5ο βιβλίο περί τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου ἀπό τήν Δ΄ ἁγίαν Οἰκουμενικήν Σύνοδον.

            Ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος ἔγινε μέν δεκτός ἀπό τήν Δ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, καί μάλιστα ἔγινε πρόεδρος τῆς Συνόδου, παρά τό γεγονός ὅτι εἶχε χειροτονηθεῖ ὡς πατριάρχης ἀπό τόν αἱρετικό Διόσκουρο, παρόντος καί συλλειτουργοῦντος μάλιστα καί τοῦ Εὐτυχοῦς.

            Εἶναι πολύ σημαντικό, ὅμως, νά ἐξετάσουμε καί νά ἀξιολογήσουμε τά ἀποφασιστικῆς σημασίας γεγονότα ἀπό τήν ζωή τοῦ Ἁγίου Ἀνατολίου, γιά νά κατανοήσουμε, γιατί ἔγινε ἀποδεκτός.

            Ὁ ἅγιος εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπό τόν Ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας ὡς διάκονος καί εἶχε διαπρέψει στήν ἐν Ἐφέσῳ Γ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, πλήττοντας θανάσιμα μέ τήν θεολογίαν του τόν αἱρετικόν Νεστόριον.

Συντάχθηκε ἀμέσως μέ τό μέρος τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ἀποδείχθηκε ὀρθοδοξότατος, συνετός καί μαχητής. ("Τῆς Δ΄ ἐν Χαλκηδόνι Οἰκουμενικῆς Συνόδου προεξάρχων ὁ Ἀνατόλιος, συμμετεχόντων 630 Ἀρχιερέων, κατηύθυνε τάς ἐργασίας καί ἐπέτυχε τήν καταδίκην τοῦ Εὐτυχοῦς καί τήν ἀναγνώρισιν τοῦ ἀσυγχύτου τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ ἀδιαιρέτως συνηνωμένων, ὡς καί διά κανόνων 30 διατύπωσιν τῆς ἐκκλησιαστικῆς εὐταξίας". Ράλλη καί Ποτλῆ, Σύνταγμα ..., Β΄σελ. 216 κ. ἑξ).

            Μάλιστα κατά τήν χειροτονίαν του ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος εἶπε χαριεντιζόμενος πρός τόν Διόσκορον:

            "ὅπου περιεπάτηκας ἡγίακας". (!)

            Αὐτά ἔγιναν ὅμως ὅλα, πρίν φανερωθεῖ παρρησίᾳ καί ἐξαπλωθεῖ ἡ αἵρεσις τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, καί μέχρι τότε ἀκολουθοῦσαν ὅλοι μέ εὐλάβεια τά μέχρι τότε ἰσχύοντα τῆς Γ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί τόν θεοφόρον πρόεδρόν της Μέγαν Κύριλλον Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας στήν διδασκαλία τους, τόν ὁποῖον στήριξε κατά τήν Σύνοδον ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος!

            Σημειώνεται στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία Θεοδώρου ἀναγνώστου, στό πέμπτο βιβλίο, πού ἀναγνώστηκε στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον ὅτι τά ἀνωτέρω τά εἶπε ὁ Ἅγιος Ἀνατόλιος χαριέντως καί τό τί θά γινόταν στό μέλλον τό ἀγνοοῦσε:

            "χαριέντως ἔφη-/  τό μέλλον γάρ ἠγνόει". (Πρακτικά, σελ. 718)

            Καί πάντως ὁ Ἅγιος ἔγινε δεκτός, γιατί ἦταν πάντοτε καί κατά πάντα ὀρθοδοξότατος, ἦταν συνετός καί μαχητής, ὄπως εἴδαμε, καί ὅπως σημειώνει ὁ Ἅγιος Ταράσιος:

            "οὐκ ἀποθανοῦνται τέκνα ὑπέρ πατέρων, ἀλλ' ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ ἁμαρτίᾳ ἀποθανεῖταιû καί ὅτι ἐκ τοῦ  Θεοῦ ἐστιν ἡ χειροτονία (τοῦ ἁγίου  Ἀνατολίου)."

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

                     ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. Πῶς ἔγιναν δεκτοί οἱ μετανοοῦντες καί ἀναθεματίζοντες τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση αἱρετικοί Εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; (1ο ΜΕΡΟΣ)

2. Πῶς ἔγιναν δεκτοί οἱ μετανοοῦντες καί ἀναθεματίζοντες τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση αἱρετικοί Εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; (2ο ΜΕΡΟΣ

3. Πῶς ἔγιναν δεκτοί οἱ μετανοοῦντες καί ἀναθεματίζοντες τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση αἱρετικοί Εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; (3ο ΜΕΡΟΣ)

4. Πῶς ἔγιναν δεκτοί οἱ μετανοοῦντες καί ἀναθεματίζοντες τήν εἰκονομαχικήν αἵρεση αἱρετικοί Εἰκονομάχοι ἐπίσκοποι στήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον; (4ο ΜΕΡΟΣ)