Χθές κάναμε μια ανάρτηση υπό τον τίτλο: ΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΓΕΡΟΝΤΟΛΑΤΡΕΙΑ. Επίσης πρό ημερών είχαμε κάνει άλλη μια ανάρτηση υπό τον τίτλο: ΙΑΤΡΕ, ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΝ ΣΕΑΥΤΩ!. Όπως τονίσαμε, ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ και ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ είναι οι άγιοι πατέρες μας. Με αυτούς πρέπει να κάνουμε σύγκριση δια να δούμε εάν βαδίζουμε σωστά. Αυτούς έχουμε ως μίμηση, διότι αυτοί πρώτοι εμιμήθησαν τον Δεσπότη Χριστό αγιάζοντας έτσι την ψυχή και το σώμα τους. Αυτοί πρώτα «εξήλθον εις την έρημον και ιάθησαν, και γεγόνασιν ιατροί και ανακάμψαντες εκείθεν άλλους ιάσαντο», εις αντίθεσιν με σήμερα! Κάποιος όμως μπορεί να ισχυρισθεί λέγοντας: Μα εγώ βλέπω τον ''τάδε'' και ας μην αποσύρθηκε εις την ''έρημο'', να είναι ενάρετος, φωτισμένος κ.λπ.
Εις τούτον τον αδερφό υπενθυμίζουμε μία μικρή ιστορία. Ας την αναγνώσει αυτός και εμείς μαζί του:
«Ἕνας νέος μοναχός ἐπεσκέφθη τόν Ἀββᾶ Θεόδωρο προκειμένου νά τοῦ πῆ μιά μεγάλη στενοχώρια πού εἶχε.
· Στόν κόσμο Γέροντα, εἶπε ὁ μοναχός, ἤμουν καλύτερος. Νήστευα πιό πολύ, ἔκανα πολλές προσευχές, ἀγρυπνίες, εἶχα κατάνυξη, ἔκανα ἀγαθοεργίες. Ἐδῶ στήν ἔρημο, τά ἔχασα αὐτά καί φοβᾶμαι μήπως χάσω καί τήν ψυχή μου.
· Ἔχεις δίκηο, τοῦ εἶπε ὁ σοφός καί διορατικός Γέροντας. Ἀλλά αὐτά πού ἔκανες στόν κόσμο δέν ἦταν τίποτε ἄλλο παρά ἔργο κενοδοξίας καί τό μόνο πού ἐπιζητοῦσες ἦταν ὁ ἀνθρώπινος ἔπαινος. Ἤθελες νά σοῦ λένε μπράβο οἱ ἄνθρωποι. Ὅμως ὁ Θεός δέν τά δεχόταν τά ἔργα σου καί τίς πράξεις σου. Ἀντίθετα ὁ διάβολος χαιρόταν μέ τήν ἐπίπλαστη εὐσέβειά σου. Τώρα ὅμως πού ἀποφάσισες νά ἀγωνιστῆς σωστά καί κατατάχτηκες ὁριστικά στό στρατό τοῦ Κυρίου, ὁ διάβολος λυπήθηκε καί ὁπλίστηκε δυνατά ἐναντίον σου. Ἐδῶ δέν δέχεσαι τούς ἐπαίνους τῶν κοσμικῶν, ἀλλά μαθαίνεις τήν ταπείνωση. Ἐδῶ συντρίβεται τό ἐγώ σου καί βρίσκεις σιγά σιγά τήν πνευματική σου ἰσορροπία. Μάθε παιδί μου, ὅτι ἀρέσει πιό πολύ στόν Κύριό μας ἕνας μόνο ψαλμός,ὅταν τόν λές μέ ταπείνωση καί συντριβή καρδίας, παρά χίλιοι ψαλμοί σάν αὐτούς πού ἔλεγες στόν κόσμο γιά νά ἐπιδεικνύης τήν δῆθεν εὐσέβειά σου καί νά ἀπολαμβάνης τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων,νομίζοντας ὅτι κάποιος εἶσαι. Ὅ,τι ἔκανες στόν κόσμο ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς κενοδοξίας σου.
Ὁ νέος ἐπέμεινε. Γέροντα ἐδῶ δέν κάνω τίποτα. Ἐκεῖ ἤμουν καλύτερος.
· Ἄκουσε, παιδί μου, εἶπε μέ αὐστηρότητα ὁ φωτισμένος Ἀββάς,καί αὐτό πού κάνεις αὐτή τή στιγμή, νά ἐπιμένης νομίζοντας ὅτι στόν κόσμο ἤσουν καλύτερος, εἶναι ὑπερηφάνεια. Θυμᾶσαι τόν Φαρισαῖο τῆς παραβολῆς; Καί αὐτός τήν ἴδια γνώμη εἶχε γιά τόν ἑαυτό του καί καταδικάστηκε. Εἶχε ὑψηλόφρονες, ὑπερήφανους λογισμούς. Νόμιζε ὅτι αὐτός ἦταν ὁ καλύτερος. Ὅτι οἱ ἄλλοι δέν ἦταν τίποτα μπροστά του. Πίστευε ὅτι ἦταν ὁ πιό εὐσεβής καί ὁ καλύτερος τηρητής τοῦ νόμου.
Ἐπίσης,θυμᾶσαι τόν τελώνη; Δικαιώθηκε γιατί εἶχε αὐτογνωσία τήν ὁποία πέτυχε μέσα ἀπό τήν ταπείνωση. Πιό ἀρεστός εἶναι στό Θεό ὁ ἁμαρτωλός, μέ τή συντετριμμένη καρδιά καί τίς ταπεινές σκέψεις, παρά ὁ ὑψηλόφρων «ἐνάρετος».
Πόσο απλά και κατανοητά μας τα λέγουν οι άγιοί μας!!
Βέβαια δεν εννοούμε με το άρθρο μας ότι όλοι είναι έτσι, απλώς θέλουμε να τονίσουμε την προσοχή που χρειάζεται από εμάς εις το ποιόν θα ακολουθήσουμε, και φυσικά να μην εντυπωσιάζομαστε από την αρετή που θα δούμε εις αυτόν. Ένα είναι σίγουρο. Οι άγιοί μας είχαν ως γνώρισμα την ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, την αποφυγή ΚΑΤΑΚΡΙΣΕΩΣ και την ΑΥΤΟΜΕΜΨΙΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου