Καθημερινά προδίδουμε τον Χριστό

Στιχηρό των αίνων  Μ. Πέμπτης

  

 «Δύο και πονηρά εποίησεν ο πρωτότοκος υιός μου Ισραήλ. Εμέ εγκατέλειπε, πηγήν ύδατος ζωής και ώρυξεν εαυτώ φρέαρ συντετριμμένον. Εμέ επί ξύλου εσταύρωσεν, τον δε Βαραββάν  ητήσατο και απέλυσεν. Εξέστη ο ουρανός επί τούτο, και ο ήλιος τας ακτίνας απέκρυψεν. Συ δε Ισραήλ ουκ ενετράπης αλλά θανάτω με παρέδωκας. Άφες αυτοίς, πάτερ άγιε, ου γαρ οίδασι τι εποίησαν».

          Καθημερινά Τον προδίδουμε και πορευόμαστε κατά τα θελήματα των καρδιών ημών, τα οποία πόρρω απέχουν των εννοιών του Θεού. Χρησιμοποιούμε την ελευθερία που μας προίκισε για να στραφούμε εναντίον Του και να Τον προδώσουμε με έργα και ενέργειες αντίθετες από το θέλημά Του.

          Επί πλέον εγείρουμε δικαιώματα και απαιτήσεις σε έναν Πάτερα, ο οποίος φροντίζει για μας πριν ακόμη εκφράσουμε τις επιθυμίες μας, αλλά εμείς παραμένουμε ανικανοποίητοι αποδεικνύοντας ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε και τι μας γίνεται. Αδυνατούμε να κατανοήσουμε την παιδαγωγική του πρόνοια και καταφερόμαστε εναντίον Του μόλις συμβεί κάτι διαφορετικό απ’ ό, τι θα επιθυμούσαμε…Έτσι αποδεικνυόμαστε πολύ χειρότεροι του πρωτοτόκου υιού, δεδομένου μάλιστα ότι ζούμε στην περίοδο χάριτος. Ουσιαστικά δεν επιτρέπουμε στη χάρη του Θεού να εισέλθει μέσα μας και να μας ανακαινίσει ριζικά και ουσιαστικά.

          Εξομολογούμαστε και κοινωνούμε τακτικά, σκορπιζόμαστε σε ποικίλες πνευματικές ευκαιρίες, δεν επιτρέπουμε ωστόσο στο Θεό και στον πνευματικό να καλλιεργήσει την ψυχή μας, παραμένοντας άβουλοι και χλιαροί, παραπαίοντας μεταξύ πνευματικού και υλικού, αδυνατώντας να θέσουμε σαφή και ξεκάθαρα όρια…

Πηγή: Ιερά Μονή Τ. Προδρόμου Ανατολής Αγιάς