Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Οι διαστρεβλώσεις των θέσεων του Αγ. Νεκταρίου από τους Οικουμενιστές


Επειδή βλέπουμε μερικούς που χρησιμοποιούν έως και σήμερα τον άγιο Νεκτάριο δια να στηρίξουν τις πλανεμένες τους θέσεις υπέρ του Οικουμενισμού, αναδημοσιεύουμε, μερικώς, ένα περσινό άρθρο που δεικνύει το πως οι φιλοοικουμενιστές διαστρεβλώνουν τις θέσεις του αγίου, κατά το δοκούν!


Οἱ οικουμενιστές ἐπιστρατεύουν ἀπό τήν «Ποιμαντική» του ἀντιπαπικοῦ καί ἀντιοικουμενιστοῦ ἁγίου Νεκταρίου τή φράση «τό δέ δόγμα δέν καταπολεμεῖ  τήν ἀγάπην˙ ἡ δέ ἀγάπη χαρίζεται τῷ δόγματι», ποῦ ἀναφέρεται στήν ἀγάπη, ποῦ πρέπει νά ἐπιδεικνύει ὁ ἐπίσκοπος πρός τούς ἑτεροδόξους. Στό κείμενο αὐτό ὁ Ἅγιος ὁμιλεῖ γενικῶς γιά τήν ἀγάπη καί ἔχει δίκαιο, διότι καί οἱ ἀποστρεφόμενοι καί ἀποφεύγοντες τούς αἱρετικούς ἀπό ἀγάπη γι΄αὐτούς τό κάνουν.


Εἶναι παιδαγωγικό μίσος καί ἀποστροφή ποῦ δέν στρέφεται πρός τά πρόσωπα, ἀλλά πρός τήν αἵρεση καί τήν πλάνη, γιά νά συνεγείρει καί νά ἀφυπνίσει σέ ἐπιστροφή. Ξεχνοῦν, ὅμως, καί ἀποσιωποῦν τελείως τό γεγονός ὅτι ὁ ἅγιος Νεκτάριος εἶναι ἀντιαιρετικός, ἀντιπαπικός, ἀντιπροτεσταντικός καί ἀντιοικουμενιστής ἅγιος Ἱεράρχης. Καί περί τοῦ ἀντιπαπικοῦ καί ἀντιοικουμενιστικού στίγματος, ἀλλά καί ἔργου τοῦ ἁγίου δέν ξεστομίζουν οὔτε λέξη.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος ἤλεγξε τόν πάπα γιά τό ἀλάθητο, τό ἀναμάρτητο καί τό πρωτεῖο. Καταδεικνύει ποιά εἶναι ἡ πραγματική αἰτία τοῦ σχίσμτος, δηλ. ἡ αἵρεση τοῦ Filioque. Ἀποδεικνύει τήν διαφορά Παπισμοῦ καί Προτεσταντισμοῦ. Ἀρκεῖ κανείς νά μελετήσει τά μοναδικά ἔργα τοῦ ἁγίου Νεκταρίου «Μελέτη ἱστορική περί τῶν αἰτιῶν τοῦ σχίσματος» καί «Αἱ Οἰκουμενικαί Σύνοδοι» γιά νά τά διαπιστώσει ὄλ΄αὐτά. Ἄλλωστε, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος μᾶς συμβουλεύει: «Μηδέν νόθον δόγμα τῷ τῆς ἀγάπης προσχήματι παραδέχησθαι». 



Αξίζει στο σημείο αυτό να θυμηθούμε τι έγραφε η εφημερίδα ‘Ορθόδοξος Τύπος’ της 9-12-2011, ασκώντας δρυμεία και αυστηροτάτη κριτική στον Οικ. Πατριάρχη γι’αυτήν την κατάφορη και εσκεμμένη διαστρέβλωση του Αγίου Νεκταρίου, η οποία κριτική βεβαίως ισχύει και σήμερα για όλους τους οικουμενιστές :  



«Ο Οικ. Πατριάρχης προβάλλει τὸ κείμενον περὶ ἀγάπης πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους τοῦ Ἁγίου, διὰ νὰ ἐμφανίση τοὺς ἀντιπαπικοὺς ὡς ζηλωτὰς καὶ κακοὺς καὶ ἀποσιωπᾶ τὸ ἀντιπαπικὸν ἔργον τοῦ Ἁγίου, ἀπὸ τὸ ὁποῖον προκύπτει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεσις ἐπικίνδυνος διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος.

Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης «ἐπεστράτευσεν» ἕνα κείμενον τοῦ Ἁγίου, μὲ τὸ ὁποῖον ζητεῖ νὰ ἐπιδεικνύωμεν ἀγάπην πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους, διὰ νὰ κτυπήση καὶ νὰ συκοφαντήση τὸ «κίνημα» τῶν ἀνθενωτικῶν δυνάμεων,τὰς ὁποίας ἐμφανίζει ὡς ἐμπαθεῖς, διακατεχομένας ἀπὸ μῖσος πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ μὴ ἐχούσας ἀγάπην, ἐνῶ αἱ ἀντιπαπικαὶ-ἀντιοικουμενιστικαὶ δυνάμεις εἶναι γνωστὸν ὅτι ἔχουν πραγματικὴν ἀγάπην πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ μῖσος πρὸς τὴν αἵρεσιν, ἡ ὁποία καταστρέφει ψυχάς. 
Μὲ τὴν ἐνέργειάν του αὐτὴν ὁ οἰκουμενιστὴς Οἰκ. Πατριάρχης προσπαθεῖ νὰ ἀποδείξη ὅτι εὑρίσκεται εἰς τὴν «γραμμὴν» τοῦ Ἁγίου, ἀποσιωπῶν ὅτι ὁ Ἅγιος ἦτο ἀντιπαπικὸς καὶ κατήγγειλλετὸν Πάπαν καὶ τὸν Παπισμὸν ὡς αἵρεσιν ἐπικίνδυνον διὰ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος. Ὁ «Ο.Τ.» παραθέτει ἀντιπαπικὰ κείμενα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ὡς καὶ κείμενον τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ ὁποῖος ὁμιλεῖ διὰ ἐκείνους, ποὺ θὰ φύγουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς ὁποίους ὡς αἱρετικοὺς ὀφείλομεν νὰ ἀποφεύγωμεν.

Τό μήνυμα, τό οποίον επέρασεν ο οικουμενιστής Οικουμενικός Πα­τριάρχης είναι ότι οί αντιδρώντες εις τούς θεολογικούς διάλογους δεν έχουν αγάπην προς τούς ετεροδόξους, ενώ ό Άγιος Νεκτάριος προέτασσε τήν άγάπην προς αυτούς, ανεξαρτήτως του δόγματος εν τή πίστει. Ο οικουμενιστής Πατριάρχης όμως σφάλλει, διότι αι ανθενωτικαί δυνάμεις δέν έχουν μίσος προς τά πρόσωπα τών ετεροδόξων. 
Απόδειξις ότι δέν διαδηλώνουν εναντίον των, δέν προβαίνουν εις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας καί δέν πολιορκούν τούς «Ναούς» των ή δέν απαιτούν τό κλείσιμόν των. Απεναντίας εις τήν πρώην Γιουγκοσλαβίαν και Κροατίαν ο Αρχιεπίσκοπος των Παπικών Στέπιναντς, τόν οποίον οί Πα­πικοί ανεκήρυξαν άγιον, εδολοφόνησε, εβασάνισε και ετραυμάτισε με τήν μυστικήν υπηρεσίαν, τήν οποίαν ήλεγχε, 800.000 Ορθοδόξους.

Αι ανθενωτικαί δυνάμεις έχουν μίσος προς τήν αίρεσιν, διότι αύτη οδηγεί εις τήν καταστροφήν χιλιάδας ή και εκατομμύρια ψυχών. Κάτι τό οποίον είχεν υποστηρίξει καί ό μα­καριστός Αγιορείτης Μοναχός Θεό­κλητος Διονυσιάτης μέ επιστολήν του προς Οικουμενιστήν Καθηγητήν, υπέρμαχον της γραμμής των μακαριστών Οικουμενιστών Πα­τριαρχών Αθηναγόρου και Δημητρί­ου. 



Αυτά τά γνωρίζει ο οίκουμενιστής Οικουμενικός Πατριάρχης, αλλά καταφεύγει εις τόν χαρακτηρισμόν «ζηλωταί», διά νά περάση τό μήνυμα εις τήν κοινωνίαν ότι αι αντι-παπικαί δυνάμεις είναι φανατικοί, έχουν μίσος, στερούνται της αγάπης και επαναλαμβάνουν τά «ίδια και τά ίδια» από τήν έποχήν του σχίσματος, μέ αποτέλεσμα νά είναι αναξιόπι­στοι και νά εκφράζουν ελαχίστας μειοψηφίας. 
Ως εκ τούτου δέν πρέ­πει νά λαμβάνωνται «υπ’όψιν» αι αντιδράσεις των. Όταν όμως αί δυ­νάμεις αύται κατήρτισαν και υπέ­γραψαν την «Ομολογίαν Πίστεως» ο οικουμενιστής Οικουμενικός Πατριάρχης έντρομος έσπευσε νά δή­λωση ότι δέν προδίδει τήν Πίστιν, ετρομοκράτει τούς Σεβ. Μητροπολίτας της Ελλάδος, οι οποίοι την υπέγραψαν και απελογείτο, δηλών ότι τάς αποφάσεις διά τήν πορείαν των διαλόγων δέν τάς λαμβάνει μό­νος του, αλλά αύται είναι συλλογι­κοί των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ο Οικ. Πατριάρχης «επεστράτευσεν» εκ της «Ποιμαντικής» τό κείμενον του Αγίου Νεκταρίου περί αγάπης προς τούς έτεροδόξους. διά νά κατάδειξη εις τούς Παπικούς, οι οποιοι παρίσταντο εις τήν θρονικήν έορτήν ότι συστρατεύεται μέ τάς αποφάσεις της Β΄ Βατικανής Συνό­δου (περί τό 1965), η οποία ανεκάλυψε τήν διπλωματίαν της αγαπολογίας, διά τής οποίας παραπλανά τούς Χριστιανούς. 
Ο Οικ. Πατριάρ­χης έθεσεν εις τήν υπηρεσίαν του Παπισμού τό κείμενον του Αγίου Νεκταρίου, διά νά υπηρέτηση τήν «διπλωματίαν της αγαπολογίας και νά συκοφαντήση όσους αντιδρούν εις τούς θεολογικούς διάλογους, οί οποίοι ωδηγήθησαν εις αδιέξοδον και εις ναυάγιον. Ο διάλογος διά τό Πρωτείον του Πάπα εναυάγησεν εις τήν Βιέννην (πριν από μερικούς μήνας - Οκτώβριος 2011) από τήν αδιαλλαξίαν των Παπικών εις τάς κακοδοξίας των και εις τάς αιρέσεις των, αλλά και από τάς πολλάς και διαφορετικάς από­ψεις των εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών ως προς τήν θέσιν του Πάπα εντός της Εκκλησίας μας και την Ένωσιν των «εκκλησιών».

Μετά τό ναυάγιον αυτό ο Πα­πισμός ανεκάλυψε τόν Κοινωνικόν και Λαϊκόν Οικουμενισμόν εις μίαν προσπάθειαν νά συγκίνηση κοινω­νικάς ομάδας. Ήδη καθώρισε τούς στόχους, τους οποίους απεδέχθη τό Φανάριον και οί εκπρόσωποί του εις τούς θεολογικούς διάλογους.
Απεσιώπησε τό αντιπαπικόν στίγμα και έργον του Αγ. Νεκταρίου

Ο οικουμενιστής Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος επιστρατεύων τό κείμενον του Αγίου Νεκταρίου περί αγάπης πρός τούς έτεροδόξους ηθέ­λησε : 1ον) Νά κτυπήση τό ανθενωτικόν μέτωπον και 2ον) Νά κατάδει­ξη ότι ακολουθεί τήν «γραμμήν» του Αγίου Νεκταρίου. Ο Άγιος, όμως, ήτο αντιπαπικός. Και περί του αντιπαπικού στίγματος, αλλά και έργου του Αγίου ο Οικουμενικός Πατριάρ­χης δέν εξεστόμισε λέξιν. Ο Άγιος ήλεγξε τον Πάπαν διά τό αλάθητον και το αναμάρτητον. Από τό έργον του «Αί οικουμενικαί Σύνοδοι» ανασύρομεν τό ακόλουθον κείμενον, τό οποίον ελέγχει τήν αίρεσιν του Πά­πα διά τό αλάθητον :

«Μεγάλως άρα ήμαρτεν ο Μακαριώτατος Πάπας, κηρύξας εαυ­τόν αλάθητον και αναμάρτητον˙ διότι αφήρεσεν τόν ωραιότατον κόσμον της Εκκλησίας, τήν τιμιωτέραν αρετήν της Νύμφης του Χρι­στού. Διά της αποστερήσεως ταύ­της ο Πάπας εξευτελίζει και ατιμά­ζει τήν του Χριστού Εκκλησίαν˙ διότι αποστερεί αυτής τήν χάριν του Παναγίου Πνεύματος του φωτίζοντος αυτήν και ποδηγετούντος, ην μάλιστα αυτός ο Χριστός υπέσχετο ειπών˙"όπου εισί δύο ή τρεις συνηγμένοι είς τό εμόν όνο­μα, καγώ ειμι εν μέσω αυτών". Δέν δύναται δέ ν' αρνηθή τήν αντίφασιν ταύτην˙ διότι ελέγχεται υπ' αυτής, και διότι δέν είναι δυνατόν νά υφίστανται δύο αλάθητα και αναμαρτητα και συγχρόνως δια­φωνούντα πρός άλληλα.

Η εκκλησία η καθόλου διαφωνεί πρός τόν Πάπαν. Επομένως τό έτε­ρον αυτών απώλεσε τό άλάθητον, τουτέστιν ή η Εκκλησία ή ό Πάπας. Και εάν ή Εκκλησία, τότε ό Πάπας εστί τό αλάθητον, τό αψευδέστατον στόμα του Αγίου Πνεύματος˙ έπαυ­σε τότε νά πραγματοποιήται η υπόσχεσις του Χριστού ότι έσται με­ταξύ των εν τω ονόματι αυτού συναθροιζομένων. Άρα η πράξις αύτη ην αναξία τω μεγάλω τής Δυτικής Εκκλησίας Ποντίφηκι, και υπέδειξεν ούτος διά τρανής μαρτυρίας τό λαθητόν και πρός τήν άμαρτίαν επιρρεπές του ανθρώπου.

Ο σφετερισμός του κόσμου της Εκκλησίας ου μόνον ουδεμίαν πα­ρέχει δόξαν, αλλ’ ουδέ τιμήν αυτώ περιάπτει˙ τουναντίον μάλιστα αδοξίαν και ψόγον αυτώ προσάπτει˙ διότι τόν αλλότριον ουδέν πράγμα κοσμεί παρά τόν ιδιοκτήτην. Σφε­τεριστείς ο Πάπας τόν κόσμον της εκκλησίας δέν εγένετο ενδοξότε­ρος ή πρότερον. Η λαμπρά και ένδοξος του αλάθητου εσθής, δι’ ης περιεκόσμησεν εαυτόν, δέν υπέδειξεν αυτόν λαμπρότερον του Λέοντος και των λοιπών προκατό­χων του των έστερημένων της τοι­αύτης θείας αίγλης και απεκδεχομένων τήν αλήθειαν από μόνων τών Ιερών Συνόδων, ως από του μόνου στόματος της αληθείας, ην ώφειλον να ακολουθήσωσι καί διά παντός τρόπου νά υποστηρίξωσι.

Το αλάθητον καταργεί τάς Συνό­δους, αφαιρεί απ’ αυτών τήν σημασίαν, την σπουδαιότητα, και τό κύρος, και κηρύττει αυτάς αναρ­μόδιους, διασαλεύον τήν πρός αυτάς πεποίθησιν των πιστών. Η ανακήρυξις του αλάθητου του Πά­πα διεσάλευσε τά θεμέλια της Δυ­τικής Εκκλησίας˙ διότι παρέσχε χώραν εις υπονοίας περί της αυ­θεντίας των Συνόδων, καί δεύτε­ρον εξήρτησε αυτήν εκ της νοητι­κής καί πνευματικής αναπτύξεως ενός προσώπου, του Πάπα˙ περί δέ της αναμαρτησίας εκάστου αυτών μάς πιστοποιεί η Ιστορία. Διά του αλάθητου ο Πάπας ουδ’αγιώτερος εγένετο˙ διότι ο τίτλος δέν επιδρά επί του ήθους˙ ουδέ απήλλαξεν αυτόν των ανθρωπίνων αδυνα­μιών˙ διότι καί αυτός εν ανομίαις συνελήφθη καί εν αμαρτίαις εκίσσησεν αυτόν η μήτηρ αυτο».

Αι ειρωνείαι του Αγίου Νεκταρίου διά τό «Πρωτείον»

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος όμως απεσιώπησε πρός χάριν της «αγαπολογίας» του Βατικανού και της «κηρύξεως» των ανθενωτικών δυνάμεων ως δυνάμε­ων μίσους και εμπάθειας πρός τούς ετεροδόξους, τάς ειρωνείας του Αγίου Νεκταρίου πρός τόν Πάπαν διά τό πρωτείον, αλλά καί τούς κιν­δύνους υποδουλώσεως της Ελλη­νικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Ελληνικού Έθνους εκ της πολι­τικής των Παπών, τούς οποίους (κινδύνους) περιέγραφεν ο Άγιος Νεκτάριος.

Εκ του βιβλίου του Ιδρυτού της Π.Ο.Ε. και του «Ορθοδόξου Τύ­που» μακαριστού Αρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου «Ο Άγιος Νεκτάριος» σελ. 90-93 (Εκδόσεις «Ο.Τ.») αντιγράφομεν τά ακόλουθα :

«Όσον αφορά τό περίφημο "Πρωτείον του Πάπα", γράφει ειρω­νικά τά εξής·
"Περί δέ του Ιωάννου του Ευαγγελιστού του επιστήθιου φίλου του Χριστού, του Παρθένου και θε­ολόγου τί πρώτον καί τί ύστερον νά είπωμεν; Ποίον ύμνον ή τίνα ωδήν νά προσάξωμεν; Τίς ήκουσέ ποτε όσα ήκουσε ο Ευαγγελιστής Ιωάν­νης εγκώμια;

Καί όμως, ούτος διά του Πρω­τείου του Πέτρου και της διαδοχής του αξιώματος εις τούς προνο­μιούχους διαδόχους αυτού (Πά­πας) είναι ήττον αυτών! Καί ώφειλε νά υποτάσσηται ζών τω Λίνω, τω Ανικήτω καί τω Κλήμεντι, τοις διαδόχοις του Πέτρου! Είπερ ήσαν τοιούτοι, καί παρ’ αυτών νά δέχηται των δογμάτων τήν αλήθειαν"! (Ίερατ. Εγκόλ. σελ. 81).

Οι Πάπαι απειλούν τήν Ελληνικήν Εκκλησίαν και το Ελληνικόν Έθνος

Η ιστορική ανάπτυξις του ζητή­ματος εφανέρωσε καί εγνώρισεν ημίν τά παντοία μέσα και τάς ποικί­λας ενεργείας των Μακαριωτάτων Παπών της Ρωμαϊκής Επισκοπικής Έδρας, πρός υποδούλωσιν καί καταδυναστείαν της Εκκλησίας.

Η ακάθεκτος φιλαρχία καί φιλο­δοξία τά πάντα εμηχανεύετο. Τά πάντα εσοφίσθησαν, τά πάντα έ­δρασαν, όπως αναδείξωσι τους Πά­πας ηγεμόνας της Εκκλησίας καί τυράννους της Οικουμένης. Η φιλαρχία αυτών υπερπήδησε πάν όριον. Τό πρόγραμμα κατεστρώθη καί η εφαρμογή αυτού επεζητείτο πάση δυνάμει. Πάν τό αντικείμενον έδει νά αίρηται και παν τό αντιπίπτον νά καθαίρηται. Πάν τό κωλύον τήν του προγράμματος ανάπτυξιν κατεδικάσθη ως αμαρτία θανάσιμος.

Και αι αρχαί περί αμαρτίας καί δι­καιοσύνης εχαρακτηρίζοντο ουχί εκ των ηθικών αρχών του Ιερού Ευαγγελίου, αλλά εκ των ηθικών αρχών του παπικού προγράμματος. Αι Ευαγγελικαί αρεταί ηδύναντο να χαρακτηρισθώσι ως θανάσιμα αμαρ­τήματα προσκρούουσαι τω προγράμματι, αι δέ θανάσιμοι κατά τό Ευαγγέλιον αμαρτίαι ως μέγισται δωρεαί υπηρετοΰσαι τω προγράμματι. Τήν ευλάβειαν πρός τόν Θεόν αντικατέστησε η προς τόν Πάπαν ευλάβειαν. Ο δέ ευλαβούμενος τόν Πάπαν ηυλαβειτο και τά θεία. Άρνησις προς τόν Πάπαν ευλαβείας ήτο πρός τόν Θεόν ανευλάβεια, ου επί τής γης ετέλει αντιπρόσωπος. Ο δ’ αναγνωρίζων τόν Πάπαν εδικαιούτο πρός σωτηρίαν.

Η του Πάπα αναγνώρισις υπερ­είχε της του Θεού γνώσεως. Ικανόν δέ τοις βροτοίς τοις αδυνατούσιν γνώναι τόν Θεόν γιγνώσκειν τόν επί τής γης αύτού αντιπρόσωπον, κρα­τούντα τάς κλείς της Βασιλείας των ουρανών καί λίαν ορθώς. Διότι τίς η χρεία της γνώσεως του Οικοδεσπότου, όταν η απλή του αντι­προσώπου αυτού γνωριμία εισάγει υμάς εις τόν Παράδεισον; Όταν ο αντιπρόσωπος κρατή τάς κλείς του Παραδείσου καί εισάγει τόν θε­ράποντά του, τίς η χρεία της γνώσε­ως των θείων εντολών; Οι πρός τάς αρχάς ταύτας ανθιστάμενοι προεγράφοντο. Η Ελληνική Εκκλησία προεγράφη. Ή έδει νά υποταγή ή νά εκλείψη υφισταμένη. Αλλ’ η Ελ­ληνική Εκκλησία ην ψυχή του Ελ­ληνικού Έθνους.

Τότε η τε Ελληνική Εκκλησία καί τό Ελληνικόν Έθνος ώφειλον ή νά υποταγώσιν ή νά καταστραφώσιν. Ό πόλεμος ο κατά τής καθόλου Εκ­κλησίας ήτο ήδη πόλεμος κατά της Ελληνικής Εκκλησίας καί του Ελ­ληνικού Έθνους... ("Περί των αιτιών του σχίσματος", Τόμ. Α', σελ. 207 - 208)».

Παπισμός και Προτεσταντισμός

Ο οικουμενιστής Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος απε­σιώπησε και τήν σύγκρισιν, τήν οποί­αν έκανεν ο Άγιος Νεκτάριος διά τήν διαφοράν της «Δυτικής Εκκλησίας και της των Διαμαρτυρομένων Εκκλησίας» εις τό έργον του «Αι οίκουμενικαί σύνοδοι». Μεταφέρομε περιληπτικώς τάς απόψεις του εκ του βιβλίου «Ορθοδοξία και Παπι­σμός˙ η αίρεσις του Παπισμού» του καθηγουμένου της Ι. Μονής Οσίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους πατρός Γεωργίου Καψάνη.

Γράφει εις αυτό μεταξύ άλλων :

«... αφού ο κάθε Προτεστάντης θε­ωρείται ότι δύναται νά ερμηνεύη τήν Αγίαν Γραφήν ορθώς, ανεξαρτήτως της παραδόσεως της Εκκλη­σίας. Έτσι ο ανθρωποκεντρισμός του Παπισμού μέ άλλον σχήμα εισήλθεν εις τόν Προτεσταντισμόν.



Συγκρίνων τήν Δυτικήν Εκκλη­σίαν πρός τόν Προτεσταντισμόν ο άγιος πατήρ ημών Νεκτάριος Πενταπόλεως ευρίσκει ως κοινόν σημείον τόν ατομικισμόν. "Μόνη δέ διαφορά μεταξύ των δυό αυτών συστημάτων είναι η εξής : Εν μέν τή Δυτική Εκκλησία τό άτομον, ήτοι ο Πάπας,συγκεντροί περί εαυτόν πολλά βωβα καί ανελεύθερα πρό­σωπα συμμορφούμενα εκάστοτε πρός τάς αρχάς και τά φρονήματα του επικαθημένου ατομου. Εν δέ τω Προτεσταντισμώ η Εκκλησία συνέκεντρώθη περί τό άτομον. Όθεν η Δυτική Εκκλησία είναι άτομον καί ουδέν πλέον. Αλλά τίς δύναται νά εγγυηθή ημίν περί της ομοφροσύνης όλων των Παπών; Αφού δέ πάς Πάπας κρίνει περί του ορθού κατά τό δοκούν αυτώ καί ερμηνεύει τήν Γραφήν ως βούλεται, καί αποφθεγματίζεται, ως θεωρεί ορθόν, κατά τί διαφέρει ούτος των παντοίων δογματιστών τής Προτεσταντικής Εκκλησίας; οποία διαφορά των αρ­χόντων; Ίσως εν μέν τη των Προτε­σταντών έκαστον άτομον αποτελεί μίαν Εκκλησίαν, εν δε τη Δυτική όλην τήν Εκκλησίαν αποτελεί εν άτομον, ουχί πάντοτε τό αυτό, αλλ' αείποτε έτερον".



Αλλά καί η Ανατολή δέν εταλαιπωρήθη ολιγώτερον από τόν παπισμόν. Ας ενθυμηθώμεν τάς σταυροφορίας,τους βιαίους προσηλυτισμούς και τας εξοντώσεις Ορθοδόξων λαών, την επαίσχυντον ουνίαν, η οποία διά δολίων μέσων προσηλυτίζει ορθοδόξους εις τον παπισμόν. Όχι προ πολλών ετών η ουνία ιδρύσασα διαφόρων τύπων ουνιτικάς ‘εκκλησίας’ κατέφαγε μέγα μέρος του Πατριαρχείου της Αντιοχείας. Πλήθος δε Σλαύων Ορθοδόξων βιαίως προσηρτώντο εις τον παπισμόν, οσάκις αι πολιτικαί συνθήκαι επέτρεπον τούτο εις το Βατικανόν. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιον Πόλεμον 800.000 Ορθοδόξων Σέρβων εθανατώθησαν υπό των παπικών, διότι ηρνήθησαν να προσέλθουν εις τον παπισμόν. Σέρβοι Ορθόδοξοι διασωθέντες από τον θάνατον μού ομίλησαν με φρίκην διά την φοβεράν γενοκτονίαν των Σέρβων Ορθοδόξων. Όλα δε αυτά εν ονόματι του ‘Αλαθήτου Τοποτηρητού’ του Χριστού επί της γης.



Η αθεΐα εξ άλλου, που πλήττει σήμερον τον δυτικόν κόσμον, θεωρείται ως αντίδρασις εις την διεστραμμένην περί Θεού διδασκαλίαν των δυτικών. Αυτός ο ίδιος ο παπισμός ευρίσκεται εις πνευματικόν αδιέξοδον και φοβεράν εσωτερικήν κρίσιν εκδηλουμένην και διά του αυτοαποσχηματισμού πολλών κληρικών του».



Ο Άγιος εσταμάτησε την αλληλογραφίαν με ετεροδόξους



Ο οικουμενιστής Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος «επεστράτευσεν» έν κείμενον του Αγίου Νεκταρίου, διά να καταδείξη ότι ακολουθή την «γραμμήν» του έναντι των ετεροδόξων, απεσιώπησεν ένα ακόμη γεγονός. Ο Άγιος είχεν ανοίξει αλληλογραφίαν με τους Αγγλικανούς Προτεστάντας. Τον εβοήθη εις αυτό η λογία και αγγλομαθής μοναχή Αθανασία Αβέρωφ. Όταν διεπίστωσεν ότι αυτοί δεν είχον διάθεσιν να ασπασθούν την Ορθοδοξίαν και ότι από τον διάλογον δεν προήρχετο ωφέλεια, εσταμάτησε την αλληλογραφίαν. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κάνει το αντίθετον : Συμπροσεύχεται μαζί των, εξισώνει τα μυστήρια της Εκκλησίας με αυτά των αιρετικών, καταφρονεί τους Ιερούς Κανόνας, αναγνωρίζει ως κανονικάς Εκκλησίας τας «Εκκλησίας» των Παπικών, των Μονοφυσιτών κ.λπ. Ο Άγιος διέκοψε την αλληλογραφίαν, εφαρμόζων την εντολήν του Αποστόλου Παύλου : «Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού». Έως σήμερον ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν έχει εφαρμόσει την εντολήν του Αποστόλου Παύλου. Αντιθέτως προβαίνει εις απαραδέκτους συμβιβασμούς, νοθεύων την Πίστιν και το Ορθόδοξον φρόνημα. 





ΠΗΓΗ ΑΝΤΛΗΣΕΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΩΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΡΘΡΩΝ
 ''ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ''


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου