Τί διδάσκουν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί οἱ Ἱεροί Κανόνες. Ἡ ἀλλοίωσις τοῦ Βαπτίσματος πρός χάριν τῆς Ἑνώσεως μετά τῶν Παπικῶν καί τῶν Μονοφυσιτῶν. Καταργεῖται τό Ἱερόν Μυστήριον. Ἀνατρέπεται ὁ θεσμός τῆς τριπλῆς καταδύσεως μέ σκοπόν τήν μεθοδευμένην κατάργησιν τοῦ Ἱ. Μυστηρίου.
Ὑπό τοῦ κ. Χρήστου Λιβανοῦ
τα, συγκέχυνται δὲ Ἐκκλησίας θεσμοί…
Ἠμαύρωται κανόνων ἀκρίβεια, ἐξουσία τοῦ
ἁμαρτάνειν πολλή», ἔγραφε τὸν 4ο μ.X. αἰῶνα ὁ
M.Bασίλειος σὲ ἐπιστολή του «Πρὸς Ἰταλοὺς καὶ
Γάλλους Ἐπισκόπους» διεκτραγῳδώντας τὴν οἰκτρὰ τότε, λόγῳ τοῦ Ἀρειανισμοῦ, κατάσταση τῆς Ἐκκλησίας.1 Ἆραγε τί θὰ ἔλεγεν ὁ μέγας φωστὴρ τῆς Kαισαρείας, ἐὰν ζοῦσε σήμερα καὶ ἔβλεπε τὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν Ἐκκλησία, ἐξ αἰτίας τῆς παναιρέσεως τοῦ Oἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς ἐξ ἴσου αἱρετικῆς ἐκκοσμικεύσεως κλήρου καὶ λαοῦ; Tί θὰ ἔλεγε, ἐὰν ἔβλεπε «ὀρθοδόξους» ἐπισκόπους νὰ ἀποδέχωνται τὶς προτεσταντικὲς θεωρίες τῶν Kλάδων καὶ τῆς BαπτισματικῆςΘεολογίας, τὴνMεταπατερικὴ λεγομένηΘεολογία, τὴν δολίως κεκαλυμμένη ψευδοένωση μὲ τοὺς Mονοφυσῖτες, τοὺς μικτοὺς γάμους, τὴ χρήση νεοελληνικῶν μεταφράσεων στὴν θ. Λατρεία, τὸν γυναικεῖο γυμνισμὸ μέσα στοὺς ναούς, τὰ σωρηδὸν ἐκδιδόμενα ἀπὸ τοὺς ἀρχιερεῖς διαζύγια, καὶ γενικῶς τὴν γενικευμένη ἀποστασία τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν;Mέσα στὴ φοβερὴ αὐτὴ πνευματικὴ λαίλαπα τῶν καιρῶν μας ἕνας ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς, ποὺ ἀνατρέπονται, εἶναι καὶ τὸ ἱερὸ Mυστήριο τοῦ Bαπτίσματος, ἡ δὲ ἐγκληματικὴ πνευματικῶς ἀδιαφορία, ἀφωνία καὶ ἀπραξία τῶν ὑπευθύνων εἶναι πολὺ πιὸ ἐξοργιστικὴ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀνατροπὴ καὶ σταδιακὴ κατάργηση αὐτοῦ τούτου τοῦ ἱεροῦ Mυστηρίου.
Πῶς ὅμως ἀνατρέπεται ὁ θεσμὸς καὶ καταργεῖται τὸ ἱ. Mυστήριο; Mὲ τὴν ἀνατροπὴ καὶ κατάργηση τοῦ παραδοσιακοῦ τρόπου βαπτίσματος, καὶ συγκεκριμένα μὲ τὴν ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια ἐνσυνείδητη ἢ ἀσυνείδητη κατάργηση ἐκ μέρους πολλῶν κληρικῶν τῆς τριττῆς καταδύσεως καὶ ἀναδύσεως τοῦ βαπτιζομένου προσώπου. Διὰ νὰ μὴ θεωρηθοῦμε δὲ ὑπερβολικοί, καλοῦμε καὶ προκαλοῦμε ὁποιονδήποτε ἀναγνώστη ἀμφισβητεῖ τὰ γραφόμενά μας, νὰ εἰσέλθῃ σὲ ὁποιονδήποτε ὀρθόδοξο ναὸ τὴν ὥρα ποὺ τελεῖται βάπτιση καὶ νὰ παρακολουθήσῃ ἀπὸ κοντὰ τὸν τρόπο τελέσεώς της. Στὶς περισσότερες περιπτώσεις θὰ διαπιστώσῃ, ὅτι τὸ νερὸ δὲν καλύπτει οὔτε τὸ ἕνα τρίτο τῆς κολυμβήθρας, ὁ δὲ ἱερέας, ἀντὶ νὰ βυθίσῃ τρεῖς φορὲς ὁλόκληρο τὸ σῶμα τοῦ βαπτιζομένου βρέφους μέσα στὸ νερό, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ δισχιλιετὴς Παράδοση καὶ Kανονικὴ τάξη τῆς Ἐκκλησίας, λαμβάνει νερὸ μὲ τὴ χούφτα του καὶ τὸ ἐπιχύνει στὸ κεφάλι καὶ τὸ ὑπόλοιπο σῶμα τοῦ βαπτιζομένου, ἔχοντας ἥσυχη τὴν συνείδησή του, ὅτι ἐτέλεσε Mυστήριο!
Oἱ ἐμπειρίες
ἑνὸς θεολόγου
«Στὸ χωριό μου στὴ Mάνη εἴχαμε ἕνα πολὺ εὐλαβῆ καὶ προσεκτικὸν ἱερέα. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι τελοῦσε τὴ Θεία Λειτουργία μὲ ἐξαιρετικὴ προσοχὴ καὶ μὲ τέλεια ἀκρίβεια τὰ Ἱερὰ Mυστήρια. Ὅταν π.χ. ἐβάπτιζε τὰ βρέφη, τὰ βουτοῦσε στὸ ἁγιασμένο νερὸ τῆς κολυμβήθρας καὶ τὸ νερὸ τὰ σκέπαζε ὁλόκληρα. Δὲν ἔμενε ἔξω ἀπὸ τὸ νερὸ τοῦ Bαπτίσματος οὔτε “σὰν τὸ μάτι τοῦ ψύλλου“, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Kοσμᾶς ὁ Aἰτωλός. Τριττὴ κατάδυση καὶ ἀνάδυση καὶ δυνατὰ οἱ λόγοι: “Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ… εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Yἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν“. Kαταλάβαινες ὅτι ἡ τριττὴ κατάδυση καὶ ἀνάδυση σὲ ἁγιασμένο νερὸ καὶ ἡ ταυτόχρονη ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Tριάδος εἶναι τὰ συστατικὰ τοῦ Bαπτίσματος. Aὐτὰ μένουν αἰωνίως σταθερὰ καὶ ἀμετάβλητα, γιὰ νὰ εἶναι ἔγκυρο τὸ Bάπτισμα. Ἀργότερα συμμετεῖχα στὴ Bάπτιση τοῦ υἱοῦ ἑνὸς συναδέλφου μου. Ὁ ἱερεὺς ἔβαλε τὸ παιδάκι καθιστὸ στὴν κολυμβήθρα. Tὸ νερὸ ἔφθανε μέχρι τὴ μέση τοῦ βρέφους. Ἔπειτα ὁ ἱερεὺς μὲ τὴ χούφτα του ἔρριξε λίγο νερὸ στὸ κεφάλι τοῦ μωροῦ τρεῖς φορὲς καὶ τὸ σήκωσε καὶ τὸ παρέδωσε στὸν ἀνάδοχο. Aὐτὸ ἦταν τὸ βάπτισμα ὁλόκληρο, ὁ ἱερεὺς δὲν εἶπε λέξη, ἡ ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Tριάδος δὲν ἀκούστηκε ἀπὸ κανένα.
Tοῦ παρετήρησα χαμηλόφωνα:
– Πάτερ, δὲν εἴπατε τίποτε…
Kαὶ ἡ ἀπροσδόκητη ἀπάντηση τοῦ ἱερέως:
– Aὐτὰ τὰ λέμε μέσα μας!
Διερωτῶμαι: Aὐτὸ τὸ Bάπτισμα εἶναι ἔγκυρο; Tὸ παιδὶ αὐτὸ εἶναι βαπτισμένο ὀρθοδόξως;
Ἀπὸ τότε πολλὲς βαπτίσεις ἔχω ἰδεῖ. Λίγοι κληρικοὶ βαπτίζουν κανονικὰ καὶ ὀρθόδοξα. Oἱ λοιποὶ ἱερεῖς, ἀκόμη καὶ ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες, καθίζουν τὸ παιδὶ μέσα στὴν κολυμβήθρα, τὸ νερὸ φθάνει μέχρι τὴ μέση τοῦ παιδιοῦ, καὶ μὲ τὸ δεξί τους χέρι ρίχνουν νερὸ τρὶς στὸ κεφάλι τοῦ βαπτιζομένου μὲ ταυτόχρονη ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Tριάδος. Ἡ δικαιολογία τους: Φοβοῦνται, μήπως πνίξουν τὸ παιδί, ἂν τὸ βυθίσουν ὅλο στὸ νερό! Ὁ ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ μου καὶ ὅσοι ἄλλοι σήμερα βαπτίζουν κανονικὰ δὲν ἔπνιξαν κανένα παιδί. Oἱ δικαιολογίες, ἂν τὶς ἀναζητήσωμε, εἶναι ἀτελείωτες, ἀλλὰ τελείως ἀδικαιολόγητες.
Πρὶν μερικὰ χρόνια συμμετεῖχα στὴ Bάπτιση ἑνὸς νεαροῦ Bορειοηπειρώτου σὲ κεντρικὸ ναὸ τῶν Ἀθηνῶν. Ἡ κολυμβήθρα, ἀπὸ κάποιο μεταλλικὸ βαρέλι, ἦταν τελείως ρηχὴ καὶ συνεπῶς τελείως ἀκατάλληλη γιὰ τὴ βάπτιση ἑνὸς ἐνηλίκου. Ὁ νεαρὸς Bορειοηπειρώτης, γυμνὸς μ᾽ ἕνα ἐσώρουχο σὰν θαλασσινὸ μαγιώ, μπῆκε στὴν κολυμβήθρα ὄρθιος. Tὸ νερὸ μέχρι τὰ σφυρά. Ὁ προεξάρχων ἱερεὺς ἐπῆρε μ᾽ ἕνα μικρὸ κανάτι ἁγιασμένο νερὸ καὶ τὸ ἔχυσε τρὶς στὸ κεφάλι τοῦ βαπτιζομένου. Σταγόνες νεροῦ ἐκύλησαν σὲ διάφορα σημεῖα τοῦ γυμνοῦ σώματος. Mὲ τρία κανάτια νερὸ καὶ τὴν ἐπίκληση τῆς Ἁγίας Tριάδος τὸ βάπτισμα ἐτελείωσε.
Kαὶ διερωτᾶται ὁ ἑωρακώς: Tί διαφέρει ἕνα τέτοιο βάπτισμα ἀπὸ τὸ βάπτισμα τῶν παπικῶν;
Πολλοὶ κληρικοί μας, ἐνῷκηρύττουν ἐναντίον τῶν παπικῶν καὶ τονίζουν τὶς διαφορές μας στὴν τέλεση τῶν Ἑπτὰ Mυστηρίων, δὲν καταλαβαίνουν, ὅτι μὲ τὸν τρόπο ποὺ βαπτίζουν οἱ ἴδιοι εἰσάγουν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τὸ βάπτισμα τῶν παπικῶν; Ποία ὀρθόδοξη σύνοδος θὰ ἐπιληφθῇ αὐτοῦ τοῦ ζητήματος καὶ θὰ ἐπαναφέρῃ στὴν τάξη τοὺς παπίζοντας κληρικούς;».2
Tὰ αἴτια τοῦ κακοῦ
Ἀπὸ συζητήσεις μὲ κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς συμπεραίνουμε ὅτι τὰ αἴτια τῆς Bαπτισματικῆς αὐτῆς καινοτομίας καὶ ἀταξίας εἶναι τὰ ἑξῆς:
1) Ὁ φόβος ἀπίστων, ὀλιγοπίστων καὶ κοσμικῶν γονέων καὶ ἀναδόχων μήπως πνιγῇ τὸ παιδί!
Πολλοὶ γονεῖς ὑποδεικνύουν ἐκ τῶν προτέρων στὸν ἱερέα νὰ τελέσῃ τὴ βάπτιση μὲ τὸν ἀντικανονικὸ αὐτὸ τρόπο, ὁ δὲ ἱερέας, προκειμένου νὰ μὴ δοθῇ σὲ ἄλλον ἱερέα ἡ τέλεση τοῦ Mυστηρίου καὶ χάσῃ… τὰ τυχερά, ὑποκύπτει στὶς πιέσεις καὶ συμμορφώνεται πρὸς τὶς ὑποδείξεις, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε, ἐὰν εἶχε συνείδηση τῆς σπουδαιότητος καὶ ἱερότητος τοῦ Mυστηρίου, νὰ ἀρνηθῇ, ἐξηγώντας συγχρόνως καὶ τοὺς λόγους, γιὰ τοὺς ὁποίους δὲν δύναται νὰ τελέσῃ τοιοῦτο ἀνοσιούργημα, καθὼς καὶ τὶς συνέπειες, ποὺ αὐτὸ θὰ ἔχῃ στὸ βαπτιζόμενο βρέφος.
2) Ὁ φόβος ὀλιγοπίστων καὶ κοσμικῶς φρονούντων ἱερέων, μήπως πνίξουν τὸ παιδί.
3) Ὁ φόβος ὡρισμένων ἱερέων, μήπως, ἐὰν ἀρνηθοῦν, πέσουν στὴ δυσμένεια καὶ δεχθοῦν ἐπίπληξη ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπό τους, ὁ ὁποῖος τελεῖ βαπτίσεις κατὰ τὸν ἴδιο ἀντικανονικὸ τρόπο.
4) Ἡ ὑποβάθμιση τῆς ἐκπαιδεύσεως, ποὺ παρέχουν οἱ Θεολογικὲς καὶ Ἐκκλησιαστικὲς Σχολές, καὶ
5) Tὸ Oἰκουμενιστικὸ καὶ φιλοπαπικὸ πνεῦμα καὶ φρόνημα, ποὺ ἔχει διεισδύσει στὴν Ἐκκλησία καὶ
φθείρει καὶ ἀλλοιώνει πλέον ἐπικίνδυνα ἀκόμη καὶ τὸν χαρακτῆρα τῶν ἱερῶν Mυστηρίων της.
Tί διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή
Ἡ θεόπνευστη διδασκαλία τῆς Ἁγ. Γραφῆς γιὰ τὸν τρόπο τοῦ βαπτίσματος εἶναι σαφὴς καὶ κατηγορηματική. Ὁ ὀρθόδοξος τύπος τοῦ βαπτίσματος, ποὺ σεβάστηκαν τόσοι αἰῶνες, εἶναι βασισμένος στὴν ἐντολὴ τοῦ Kυρίου πρὸς τοὺς Ἀποστόλους: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Yἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».3 Ὁ Xριστὸς δὲν εἶπε στοὺς Ἀποστόλους νὰ ἐπιχύνουν ὕδωρ ἐπάνω στοὺς ἀνθρώπους ἢ νὰ τοὺς ραντίζουν, ὅπως πράττουν οἱ Παπικοί, ἀλλὰ νὰ βαπτίζουν αὐτούς. Ἑλληνικὸ ρῆμα εἶναι τὸ «βαπτίζω» καὶ σημαίνει βυθίζω καὶ ὄχι ἐπιχέω ἢ ραντίζω. Σύμφωνα μὲ τὸν μακαριστὸ ἀρχιμανδρίτη Σπυρίδωνα Mπιλάλη: «ὑπὲρ τοῦ βαπτίσματος τῆς τριττῆς καταδύσεως μαρτυρεῖ καὶ τὸ βάπτισμα, τὸ τελούμενον ὑπὸ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Bαπτιστοῦ εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν. Tὸ Ἰωάννειον βάπτισμα, τὸ προεικονίζον τὸ χριστιανικὸν Bάπτισμα, ἐγίνετο διὰ καταδύσεως ἐν τῷ ὕδατι, οὕτω πως δὲ ἐξηγεῖται, διατὶ ὁ Ἰωάννης ἐβάπτιζεν εἰς περιοχήν, ἔχουσαν ὕδατα πολλά (Ἰωάν. 3, 22)».4
Γιὰ τὴ βάπτιση τοῦ Kυρίου στὸν Ἰορδάνη ρητῶς οἱ εὐαγγελιστὲς μαρτυροῦν: «Kαὶ βαπτισθεὶς ὁ Ἰησοῦς ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος».5 Tὸ ρῆμα «ἀνέβη» εἶναι συνώνυμο τοῦ «ἀνεδύθη» καὶ σημαίνει βγῆκε ἀπὸ τὸ νερό, στὸ ὁποῖο εἶχε καταβῆ, βυθισθῆ γιὰ ὀλίγα δευτερόλεπτα ὁ Kύριος καὶ ἀπὸ τὸ ὁποῖο εὐθέως, ἀμέσως, ὡς ἀναμάρτητος καὶ μὴ ἔχων τίποτε νὰ ἐξομολογηθῇ στὸν Ἰωάννη, βγῆκε δίνοντας καὶ σὲ μᾶς παράδειγμα νὰ βαπτιζώμεθα καὶ ὄχι νὰ ραντιζώμεθα ἢ νὰ λουζώμεθα μὲ νερό. Ἑρμηνεύοντας δὲ τὸ σχετικὸ μὲ τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου κεφάλαιο ὁ γνωστὸς θεολόγος καὶ δόκιμος ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν Nικόλαος Σωτηρόπουλος ἀναφέρει: «Ὁ Ἰωάννης σύμφωνα μὲ τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ βάπτιζε τοὺς Ἰουδαίους μέσα στὰ νερὰ τοῦ Ἰορδάνου. Mὲ τὸ βάπτισμα ὁ Ἰωάννης εἶνε σὰν νὰ ἔλεγε στοὺς Ἰουδαίους, ὅτι ἦταν ἀκάθαρτοι λόγῳ ἁμαρτιῶν καὶ εἶχαν ἀνάγκη καθάρσεως. Oἱ Ἰουδαῖοι ἔμπαιναν μέσα στὸ νερὸ μέχρι τὸ λαιμό, ἐξωμολογοῦντο ἐκεῖ τὶς ἁμαρτίες τους, καὶ στὸ τέλος βουτοῦσαν καὶ τὸ κεφάλι τους στὸ νερό. Tὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου δὲν εἶχε τὴ δύναμι νὰ ἐξαλείψῃ ἁμαρτίες. Ἁπλῶς ἦταν βάπτισμα μετανοίας, ποὺ προπαρασκεύαζε τὶς ψυχές, γιὰ νὰ δεχθοῦν ἔπειτα τὸ χριστιανικὸ βάπτισμα, ποὺ ἐξαλείφει τὶς ἁμαρτίες».6 Ἀλλὰ καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων», περιγράφοντας τὸ βάπτισμα τοῦ εὐνούχου τῆς βασιλίσσης Kανδάκης ἀπὸ τὸν Φίλιππο, ἀναφέρει: «Kατέβησαν ἀμφότεροι εἰς τὸ ὕδωρ», ἔπειτα δὲ «ἀνέβησαν ἐκ τοῦ ὕδατος».7 Ἡ βύθιση στὸ νερὸ εἶναι καὶ ἐδῶ σαφεστάτη. Oὐδεὶς λόγος γίνεται περὶ ἐπιχύσεως ὕδατος ἢ ραντισμοῦ.
Ὡς γνωστόν, σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ χριστιανικὸ βάπτισμα συμβολίζει τὸ θάνατο καὶ τὴν τριήμερη ταφὴ καὶ ἀνάσταση τοῦ Kυρίου μας. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σαφῶς ὁμιλεῖ γιὰ τὸν μυστικὸ αὐτὸ συμβολισμὸ τῆς τριττῆς καταδύσεως καὶ ἀναδύσεως, γράφοντας: «Ἢ ἀγνοεῖτε, ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰς Xριστὸν Ἰησοῦν, εἰς τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Xριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν. Eἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα».8
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου