ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ
Μητροπολίτου Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίου
1. Τὸ πολυτιμότερο
πράγμα, ἀδελφοὶ χριστιανοί, εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας. Ἡ πίστη μας
αὐτὴ εἶναι θεία ἀποκάλυψη. Δὲν εἶναι δηλαδὴ ἐφεύρημα τῶν παπάδων καὶ τῶν
δεσποτάδων, δὲν εἶναι ἀνακάλυψη ἀνθρώπινου νοῦ, ἀλλὰ εἶναι ἀποκάλυψη. Ἀποκάλυψη
τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ σαρκώθηκε καὶ ἦρθε σὲ μᾶς καὶ μᾶς τὴν φανέρωσε. Καὶ ἡ
πίστη μας αὐτὴ ἔφτασε σὲ μᾶς μὲ ἀγῶνες καὶ θυσίες πολλές, χωρὶς κἂν νὰ ἀλλοιωθεῖ
οὔτε στὸ παραμικρό. Αὐτό, χριστιανοί μου, εἶναι θαῦμα.
. Γιὰ νὰ
καταλάβετε τὸ θαῦμα αὐτό, φανταστεῖτε κάποιον νὰ κρατᾶ στὰ χέρια του μία γυάλα
γεμάτη μὲ ἕνα πολύτιμο ὑγρό, νὰ περπατάει σὲ ἕναν ὀλισθηρὸ δρόμο καὶ γύρω του
ἄνθρωποι νὰ τὸν σπρώχνουν καὶ νὰ τὸν πιέζουν συνεχῶς γιὰ νὰ τοῦ πέσει ἡ γυάλα
καὶ νὰ τοῦ χυθεῖ τὸ ὑγρό. Καὶ ὅμως ὁ ἄνθρωπος αὐτός, μὲ τὰ τόσα ἐμπόδια ἀπὸ τοὺς
γύρω του, περπάτησε τὸν μακρὺ – μακρὺ ὀλισθηρὸ δρόμο του, χωρὶς νὰ τοῦ χυθεῖ
οὔτε μία σταγόνα ἀπὸ τὸ πολύτιμο καὶ ἀκριβὸ ὑγρὸ ποὺ κρατοῦσε.
.
Αὐτὸ εἶναι ἡ πίστη μας, ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας, ἀδελφοί μου χριστιανοί. Τὴν
πολέμησαν πολλοί, βασάνισαν τοὺς πιστούς, βάλθηκαν νὰ τὴν ἐξαφανίσουν ἢ νὰ τὴν
νοθεύσουν καὶ ὅμως ἡ πίστη μας κρατήθηκε ἀναλλοίωτη, ὅπως τὴν παρέδωσε ὁ Ἰησοῦς
Χριστὸς στοὺς Ἀποστόλους Του καὶ ὅπως αὐτοὶ τὴν παρέδωσαν στοὺς διαδόχους τους.
Χωρὶς νὰ χυθεῖ οὔτε μία σταγόνα, χωρὶς δηλαδὴ νὰ παραλλαγεῖ «οὔτε μία κεραία
οὔτε ἕνα ἰῶτα» ἀπὸ τὰ δόγματά της. Ἡ γυάλα – τὸ ποτήρι δόθηκε ἀπὸ χέρι σὲ χέρι,
ἀπὸ γενεὰ σὲ γενεά, καὶ ἔφτασε μέχρι τὰ δικά μας χέρια, ὅπως ἀκριβῶς δόθηκε ἀπὸ
τὸ πρῶτο χέρι. Αὐτὸ ὅμως, χριστιανοί μου, δημιουργεῖ καὶ σὲ μᾶς τὴν ὑποχρέωση νὰ
παραδώσουμε τὴν Ὀρθόδοξη πίστη μας ὅπως καὶ τὴν παραλάβαμε, δηλαδὴ χωρὶς νὰ τὴν
παραλλάξουμε καὶ νὰ τὴν ἀλλοιώσουμε οὔτε στὸ παραμικρό. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη μας
εἶναι σὰν τὸ μάτι μας. Τὸ μάτι μας δὲν δέχεται μέσα του οὔτε μία τρίχα. Ἔτσι καὶ
ἡ πίστη μας δὲν δέχεται οὔτε ἕνα «γιώτα».
2. Καὶ ἐπειδὴ ἡ σειρὰ τῶν μαθημάτων μας εἶναι γιὰ τὴν Ἁγία Τριάδα, ναί, γιὰ ἕνα «ι» (γιῶτα) δόθηκαν μεγάλες μάχες στὴν Ἐκκλησία μας. Καὶ τὸ ἐξηγῶ αὐτό: Πιστεύουμε, Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον. Ὥστε λοιπόν, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ΟΜΟΟΥΣΙΟΣ μὲ τὸν Πατέρα. Θεὸς ὁ Πατέρας, Θεὸς ὁμοούσιος καὶ ὁ Υἱός, Θεὸς ὁμοούσιος καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Οἱ αἱρετικοὶ ἀρειανοὶ στὴ λέξη ὁμοούσιος, ἔβαζαν ἕνα «γιώτα» καὶ διάβαζαν ὁμΟΙούσιος. Οἱ ὀρθόδοξοι ἔλεγαν τὸν Χριστό, ὁμοούσιο μὲ τὸν Πατέρα, ὅπως ἔτσι εἶναι. Οἱ αἱρετικοὶ ὅμως τὸν ἔλεγαν ὁμΟΙούσιο. Δηλαδὴ ἡ διαφορά μας ἦταν σὲ ἕνα «γιῶτα». Καὶ ὅμως, χριστιανοί μου, ἡ Ἐκκλησία μας γι᾽ αὐτὸ τὸ «γιῶτα» ἔδωσε πολλὲς καὶ σκληρὲς μάχες. Γιατί, ἂν ποῦμε τὸν Χριστὸ ὁμοούσιο μὲ τὸν Πατέρα, ὅπως τὸν λέμε οἱ ὀρθόδοξοι, τότε τὸν ὁμολογοῦμε γιὰ Θεό. Ἂν ὅμως τὸν ποῦμε ὁμΟΙούσιο μὲ τὸν Πατέρα, τότε τὸν δεχόμαστε ὡς ἄνθρωπο ποὺ ὁμοιάζει μὲ τὸν Θεό, ὄχι ὅμως Θεό, ποὺ ἔχει τὴν ἴδια οὐσία μὲ Αὐτόν, δηλαδὴ ΟΜΟΟΥΣΙΟ.
3. Ὅλη
ἡ πίστη μας, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ξεκινάει
ἀπὸ τί Θεὸ ἔχουμε.
Καὶ ὁ Θεός μας εἴπαμε εἶναι Τριαδικός: Πατήρ, Υἱὸς καὶ Ἅγιον Πνεῦμα,
Τριάδα ὁμοούσιος καὶ ἀχώριστος. Εἶναι ὁ γλυκὸς Θεός, «ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν»,
ὅπως Τὸν ψάλλουμε στὴν Ἐκκλησία μας. Εἶναι ὁ Θεός μας, πού, ἂν καὶ εἴμαστε
παραβάτες τῶν ἐντολῶν Του, ὅμως τοῦ λέμε τὸ «Κύριε ἐλέησέ μας» καὶ τοῦ μιλᾶμε
ἐλεύθερα. Τοῦ λέμε τὸν πόνο μας, ἀκόμη καὶ τὸ παράπονό μας. Γλυκὸς Θεός! «Ἰησοῦ
γλυκύτατε Χριστέ, Ἰησοῦ μακρόθυμε»!
. Καὶ ὅλο αὐτὸ εἶναι γιατί,
ὅπως εἴπαμε στὰ μαθήματά μας, οἱ ἅγιοι Πατέρες κάνουν διάκριση μεταξὺ οὐσίας καὶ
ἐνεργείας στὸν Θεό, ὥστε: Ἂν καὶ δὲν μποροῦμε νὰ ᾽ρθοῦμε σὲ κοινωνία μὲ τὴν
οὐσία τοῦ Θεοῦ, ὅμως ὁ Θεὸς μὲ τὶς θεῖες Του ἐνέργειες μᾶς ἀγκαλιάζει καὶ μᾶς
λούζει καὶ εἶναι πολὺ κοντά μας. Εἶναι μέσα μας! Καὶ ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι μιλᾶμε
γιὰ ἐν- Τριάδωση καὶ ἐν-Χρίστωση. Μέσα μας ἔχουμε τὸν Θεό μας! Ὁ Θεὸς ὅμως
τῶν Φραγκο- λατίνων, τῶν
Ρωμαιοκαθολικῶν δηλαδή, ὅπως λέγονται,
εἶναι φρικτός. Δὲν μπορῶ νὰ προσευχηθῶ σὲ ἕναν τέτοιο
Θεό, ὅπως τὸν δέχονται οἱ Παπικοί.
. Οἱ Παπικοὶ δὲν δέχονται τὴν
διάκριση οὐσίας καὶ ἐνεργείας στὸν Θεό, ὅπως κάνουν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας, ἀλλὰ
δέχονται ἕναν Θεὸ ὡς οὐσία μόνο. Δηλαδή, οἱ Παπικοὶ ἔχουν ἕνα Θεὸ μὲ τὸν ὁποῖον
ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει κοινωνία. Πραγματικά, ἂν ὁ Θεὸς εἶναι οὐσία μόνο, τότε δὲν μπορεῖ νὰ ἔχουμε
κοινωνία μαζί Του, γιατί δὲν μποροῦμε νὰ μετέχουμε στὴν οὐσία τοῦ Θεοῦ.
Δὲν τὸν θέλουμε
τὸν Θεὸ τῶν Δυτικῶν.
Δὲν εἶναι
καλὸς
Θεός. Ἀλλὰ οὔτε καὶ τὰ δικά τους τὰ παιδιὰ δὲν τὸν θέλουν καὶ
δὲν τὸν δέχονται αὐτὸν τὸν Θεό, γι᾽ αὐτὸ καὶ μὲ πανώ στοὺς δρόμους τὰ παιδιὰ τῶν
Δυτικῶν διαλαλοῦν καὶ λέγουν: «ΠΕΘΑΝΕ Ο ΘΕΟΣ»!…Ποιὸς Θεὸς
πέθανε; Ὁ Θεὸς τῶν
Δυτικῶν, ὅπως τοὺς τὸν δίνουν οἱ Πάπες τους. Καλὰ τοὺς τὸ
ἔλεγε ὁ δικός μας ἅγιος Γρηγόριος
ὁ Παλαμᾶς, ποὺ κήρυττε
Θεὸ ὄχι μόνο μὲ θεία
οὐσία, ἀλλὰ καὶ
μὲ θεῖες ἐνέργειες.
Ἔλεγε στοὺς Δυτικούς: «Θεὸς
ἀνενέργητος, ἄρα ΘΕΟΣ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ»! Ἡ ἄλλη
δὲ πλάνη τῶν Παπικῶν περὶ τοῦ Φιλιόκβε, γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχουμε μιλήσει, μπερδεύει
ἀκόμη περισσότερο τὴν ἔννοια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν κάνει περισσότερο ἀποκρουστική. Τί
Θεὸ τέλος πάντων ἔχουν αὐτοὶ οἱ Παπικοί;!…
4. Τὸ Τριαδικὸ δόγμα, ἀδελφοὶ χριστιανοί, ὅπως καὶ ὅλα τὰ δόγματα, μᾶς δόθηκαν ὄχι γιὰ νὰ γνωρίζουμε θεωρητικὰ ὁρισμένες ἀλήθειες, ἀλλὰ γιὰ νὰ μᾶς γίνονται οἱ ἀλήθειες αὐτὲς ζωή. Καὶ ἡ ἑνότητα τῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸ ὁμοούσιον δηλαδὴ τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μᾶς διδάσκει καὶ μᾶς ἐπιβάλλει καὶ τὴν δική μας ἑνότητα ὡς χριστιανῶν. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὅταν παρακαλοῦσε τὸν Πατέρα Του γιὰ τὴν ἀγάπη τῶν ἰδικῶν Του καὶ γιὰ τὴν ἑνότητα μεταξύ τους, ἀναφέρθηκε στὴν ἑνότητα τῶν προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος (βλ. Ἰωάν. ιζ´ 11). Γι᾽ αὐτὸ καὶ στὴν Θεία Λειτουργία, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν οἱ χριστιανοὶ τὴν πίστη τους στὸν Θεό, τὸν Πατέρα, τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὁ ἱερέας τοὺς λέει πρῶτα τὸ «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους». Γι᾽ αὐτὸ πάλι καὶ ἀββάδες, Ρῶσοι συνήθως, ἀφιερώνουν κάποιο Μοναστήρι ποὺ κτίζουν στὴν Ἁγία Τριάδα, γιὰ νὰ εἶναι ἀγαπημένοι καὶ ἑνωμένοι οἱ Μοναχοὶ ποὺ θὰ ἀσκοῦνται σ᾽ αὐτό.
Μὲ πολλὲς εὐχές,
† Ὁ
Μητροπολίτης Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας
ΠΗΓΗ:
agiostherapon.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου