Η Δευτέρα και όντως φοβερά Παρουσία του Κυρίου είναι απόλυτα θεμελιωμένη στην Αγία Γραφή. Στην Παλαιά Διαθήκη οι θεόπνευστοι προφήτες προείδαν το μεγάλο και συγκλονιστικό αυτό γεγονός. Ο Ησαΐας προφήτευσε ως εξής: «Ιδού γαρ Κύριος ως πυρ ήξει (σ.σ.: θα έρθει) και ως καταιγίς τα άρματα αυτού και αποδούναι εν θυμώ εκδίκησιν αυτού και αποσκορακισμόν αυτού εν φλογί πυρός. Εν γαρ τω πυρί Κυρίου κριθήσεται πάσα η γη και εν τη ρομφαία αυτού πάσα σαρξ. [...] Είπε Κύριος, καγώ τα έργα αυτών και τον λογισμόν αυτών επίσταμαι. Έρχομαι συναγαγείν πάντα τα έθνη και τας γλώσσας και ήξουσι και όψονται την δόξαν μου» (Ησ.66,1518). Ομιλεί ο μεγάλος προφήτης για τη μελλοντική δικαία κρίση, διότι έχει υπόψη του την αδικία που βασιλεύει στη Γη.
Ο Ιωήλ προφήτευσε: «Σαλπίσατε σάλπιγγι έν Σιών, κηρύξατε έν όρει άγίω μου, και συγχυθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες τήν γήν, διότι πάρεστιν ήμερα Κυρίου, ότι εγγύς, ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης, ώς όρθρος χυθήσεται επί τά όρη λαός πολύς και ισχυρός· όμοιος αυτώ ού γέγονεν άπό του αιώνος και μετ' αυτόν ού προστεθήσεται εώς ετών είς γενεάς γενεών» (Ιωήλ 2,1-2).
Ομοίως ο Μαλαχίας προείπε ότι «ιδού ήμερα Κυρίου έρχεται καιομένη ώς κλίβανος και φλέξει αυτούς, και έσονται πάντες οι αλλογενείς και πάντες οι ποιούντες άνομα καλάμη, και ανάψει αυτούς ή ημέρα ή ερχόμενη, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, και ού μή υπολειφθή έξ αυτών ρίζα ουδέ κλήμα, και άνατελεί ύμίν τοις φοβουμένοις τό όνομά μου ήλιος δικαιοσύνης και ίασις έν ταίς πτέρυξιν αυτού, και έξελεύσεσθε και σκιρτήσετε ώς μοσχάρια έκ δεσμών άνειμένα» (Μαλ.4,1-2).
Ο Σοφονίας προφήτευσε ότι «Εὐλαβεῖσθε
ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ, διότι ἐγγὺς ἡμέρα
τοῦ Κυρίου, ὅτι ἡτοίμακε Κύριος τὴν θυσίαν αὐτοῦ,
καὶ ἡγίακε τοὺς κλητοὺς αὐτοῦ. καὶ ἔσται ἐν
ἡμέρᾳ θυσίας Κυρίου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς
ἄρχοντας καὶ ἐπὶ τὸν οἶκον τοῦ
βασιλέως καὶ ἐπὶ πάντας τοὺς ἐνδεδυμένους ἐνδύματα
ἀλλότρια· καὶ ἐκδικήσω
ἐπὶ πάντας ἐμφανῶς ἐπὶ τὰ πρόπυλα ἐν
ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, τοὺς πληροῦντας τὸν
οἶκον Κυρίου Θεοῦ αὐτῶν ἀσεβείας καὶ δόλου. καὶ ἔσται ἐν
τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ, λέγει Κύριος, φωνὴ κραυγῆς
ἀπὸ πύλης ἀποκεντούντων καὶ ὀλολυγμὸς ἀπὸ
τῆς δευτέρας καὶ συντριμμὸς μέγας ἀπὸ τῶν
βουνῶν. θρηνήσατε, οἱ
κατοικοῦντες τὴν κατακεκομμένην, ὅτι ὡμοιώθη πᾶς ὁ
λαὸς Χαναάν, ἐξωλοθρεύθησαν πάντες οἱ ἐπῃρμένοι ἀργυρίῳ. καὶ ἔσται ἐν
τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξερευνήσω τὴν Ἱερουσαλὴμ
μετὰ λύχνου καὶ ἐκδικήσω ἐπὶ τοὺς ἄνδρας
τοὺς καταφρονοῦντας ἐπὶ τὰ φυλάγματα αὐτῶν.
οἱ δὲ λέγοντες ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν·
οὐ μὴ ἀγαθοποιήσῃ Κύριος, οὐδ᾿ οὐ μὴ
κακώσῃ, καὶ ἔσται ἡ
δύναμις αὐτῶν εἰς διαρπαγὴν καὶ οἱ οἶκοι
αὐτῶν εἰς ἀφανισμόν, καὶ οἰκοδομήσουσιν οἰκίας
καὶ οὐ μὴ κατοικήσουσιν ἐν αὐταῖς καὶ
καταφυτεύσουσιν ἀμπελῶνας καὶ οὐ μὴ πίωσι τὸν
οἶνον αὐτῶν. Ὅτι ἐγγὺς
ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη, ἐγγὺς καὶ ταχεῖα
σφόδρα· φωνὴ ἡμέρας Κυρίου πικρὰ καὶ σκληρὰ
τέτακται. δυνατὴ ἡμέρα
ὀργῆς ἡ ἡμέρα ἐκείνη, ἡμέρα θλίψεως καὶ
ἀνάγκης, ἡμέρα ἀωρίας καὶ ἀφανισμοῦ, ἡμέρα
γνόφου καὶ σκότους, ἡμέρα νεφέλης καὶ ὁμίχλης, ἡμέρα σάλπιγγος
καὶ κραυγῆς ἐπὶ τὰς πόλεις τὰς ὀχυρὰς
καὶ ἐπὶ τὰς γωνίας τὰς ὑψηλάς. καὶ ἐκθλίψω
τοὺς ἀνθρώπους, καὶ πορεύσονται ὡς τυφλοί, ὅτι τῷ
Κυρίῳ ἐξήμαρτον· καὶ ἐκχεεῖ τὸ αἷμα
αὐτῶν ὡς χοῦν καὶ τὰς σάρκας αὐτῶν
ὡς βόλβιτα. καὶ τὸ ἀργύριον
αὐτῶν καὶ τὸ χρυσίον αὐτῶν οὐ μὴ
δύνηται ἐξελέσθαι αὐτοὺς ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς
Κυρίου, καὶ ἐν πυρὶ ζήλου αὐτοῦ καταναλωθήσεται πᾶσα
ἡ γῆ, διότι συντέλειαν καὶ σπουδὴν ποιήσει ἐπὶ
πάντας τοὺς κατοικοῦντας τὴν γῆν». (Σοφ.1,7-18).
Ολοι οι θεόπνευστοι προφήτες προείδαν διά του Αγίου Πνεύματος τη μεγάλη και επιφανή Δευτέρα του Κυρίου Παρουσία και την περιγράφουν με αυτόν τον μεγαλειώδη τρόπο, διότι θα είναι το πιο μεγαλειώδες γεγονός από καταβολής κόσμου.
Στην Καινή Διαθήκη έχουμε ξεκάθαρη πρόρρηση για τη Δευτέρα Παρουσία από τον ίδιο τον Κύριο. Στην Πρώτη Παρουσία Του είπε ότι «ού γάρ άπέστειλεν ό θεός τόν υιόν αύτου είς τόν κόσμον ίνα κρίνη τόν κόσμον, άλλ' ίνα σωθή ό κόσμος δι' αύτού» (Ιωάν.3,17), αλλά δήλωσε ξεκάθαρα ότι μελλοντικά θα καταστεί κριτής «εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν. 12,48) και ότι «η κρίσις η εμή δικαία εστί» (Ιωάν.5,30).
Αλλού περιγράφει με καταπληκτική λεπτομέρεια την κρίση Του:
Ὅταν δὲ ἔλθῃ
ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ
αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿
αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν
αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς
ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ
πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ
μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια
ἐξ εὐωνύμων» (Ματθ.25,30-31). Θα δουν οι άνθρωποι «τον υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής [...] διότι εγγίζει η απολύτρωσις υμών» (Λουκ.21,27-28), «όψονται τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί των νεφελών του ουρανού» (Ματθ.25,31), «όψεσθε τον υιόν του ανθρώπου εκ δεξιών καθήμενον της δυνάμεως και ερχόμενον μετά των νεφελών του ουρανού» (Μάρκ. 14,62), «ώσπερ γαρ η αστραπή αστράπτουσα έκτης υπό τον ουρανόν λάμπει, ούτως έσται ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα Αυτού» (Λουκ. 17,24) και «τούτο γαρ εστί το θέλημα του Πατρός μου, ίνα πας ο θεωρών τον Υιόν και πιστεύων εις Αυτόν έχη ζωήν αιώνιον, και αναστήσω αυτόν εγώ εν τη εσχάτη ημέρα» (Ιωάν.6,4). Μας διαβεβαιώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι στο μέλλον θα μας κρίνει ως κριτής δίκαιος και ένδοξος.
Ο απόστολος Πέτρος τόνισε με έμφαση στο κήρυγμα του ότι ο Χριστός «παρήγγειλεν ήμίν κηρύξαι τω λαώ και διαμαρτύρασθαι ότι αυτός έστιν ό ώρισμένος ύπό του Θεού κριτής ζώντων και νεκρών» (Πραξ.10,42)· Θα κριθούν όλοι, ζωντανοί και νεκροί, οι οποίοι θα αναστηθούν για να κριθούν και να τους αποδοθούν τα δίκαια. Ο απόστολος Παύλος ανήγγειλε στους Αθηναίους ότι ο Θεός «έστησεν ήμέραν έν ή μέλλει κρίνειν τήν οίκουμένην έν δικαιοσύνη» (Παρ. 17,31). Τόνισε στους χριστιανούς της Ρώμης ότι κανένας άνομος και αμαρτωλός δεν θα ξεφύγει από τη δίκαιη κρίση του Χριστού, «ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καὶ ἀποκαλύψεως καὶ
δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ, ὃς ἀποδώσει
ἑκάστῳ κατὰ ἔργα αὐτοῦ, τοῖς μὲν
καθ᾿ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ
τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσι ζωὴν αἰώνιον,τοῖς δὲ ἐξ
ἐριθείας, καὶ ἀπειθοῦσι μὲν τῇ ἀληθείᾳ,
πειθομένοις δὲ τῇ ἀδικίᾳ, θυμὸς καὶ ὀργή»([Ρωμ.2,5-8).
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ονομάζεται στην Αγία Γραφή «ημέρα» (Α' Κορ.3,13), «ημέρα εκείνη» (Ματθ.7,22.24,36. Λουκ.6,23), «εσχάτη ημέρα» (Ιωάν.6,39.11,24.12,48), «ημέρα Κυρίου» (Α' Κορ.5,5. Α' Θεσ.5,2), «ημέρα Χριστού» (Φιλιπ.1,10.2,16), «ημέρα Χριστού Ιησού» (Φιλιπ. 1,6), «ημέρα του Κυρίου Ιησού Χριστού» (Α' Κορ.1,8), «ημέρα επισκοπής» (Α' Πετρ.2,12), «ημέρα κρίσεως» (Ματθ.10,15.12,15,36. Ιωάν.4,170, «παρουσία» (Ματθ.24,3), «επιφάνεια του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (A' Τιμ.6,14), «επιφάνεια της δόξης του μεγάλου Θεού και σωτήρος ημών Χριστού Ιησού» (Τιτ.2,13), «αποκάλυψις του Κυρίου Ιησού» (Β' Θεσ.1,7), «αποκάλυψις της δόξης» (σ.σ.: Αυτού) (A' Πετρ.4,13), «βασιλεία» (Β' Τιμ.4,1) κ.λπ. (βλ. Ν. Μητσόπουλου, ό.π., σελ. 373-374).
Η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου ήταν ισχυρό βίωμα των πρώτων Χριστιανών, οι οποίοι περίμεναν, αδημονώντας καθημερινά, την έλευση του Κυρίου. Είχαν τη βεβαιότητα ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα σήμανε το τέλος αυτού του άδικου και διεφθαρμένου κόσμου. Θα γινόταν η αποκατάσταση των πιστών στην προπτωτική τους κατάσταση και θα καταργούνταν το κακό, ο θάνατος και ο διάβολος. Γι' αυτό πολλοί πιστοί είχαν ως πρόσφορο χαιρετισμό το «ο Κύριος εγγύς». Απαραίτητη ευχή στην καθημερινή τους προσευχή ήταν το «Ναι, έρχου ταχύ. Κύριε». Μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις η ευσεβής προσμονή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού είχε φτάσει σε υπερβολές και είχε δημιουργήσει επίσης σοβαρά προβλήματα στις χριστιανικές κοινότητες. Μας έχει διασωθεί ένα τέτοιο περιστατικό και κλήθηκε να το αντιμετωπίσει ο απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Θεσσαλονίκης οι οποίοι, απ' ό,τι φαίνεται, είχαν παραδοθεί στην προσμονή της άμεσης έλευσης του Κυρίου και είχαν παραμελήσει ολότελα τη ζωή τους, γεγονός που στηλίτευσε ο μεγάλος απόστολος.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου