Μὲ ἀφορμὴ ἐνέργειες τοῦ μητροπολίτη Αἰτωλίας π. Κοσμᾶ

Η ΑΙΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ!

Γιατί ὑπηρετεῖτε, Σεβασμιώτατε, τὴν κακόδοξη αὐτὴ πρακτικὴ τῶν Οἰκουμενιστῶν;

Τὸ ἐνδιαφέρον τῶν σημερινῶν Ἐπισκόπων γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη καὶ Παράδοση εἶναι κυρίως θεωρητικό. Στὴν πράξη, ἀποκλίνουν ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, καταπατοῦν Εὐαγγελικὲς ποιμαντικὲς Ἐντολές, (ἀναφερόμαστε κυρίως στὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν) καὶ ἀρνοῦνται τὴν ὁμολογιακὴ στάση-φρόνημα τῶν Ἁγίων. Καὶ ἐνῶ εἶναι τόσο «χαλαροὶ» (ἂν ὄχι φοβισμένοι) στὴν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων, ὅταν πρόκειται γιὰ παρόμοιες ἢ μικρότερης σημασίας παραβάσεις κατωτέρων τους, ἐκεῖ ἐξασκοῦν ὅση δεσποτικὴ δύναμη τοὺς ἐναπέμεινε.

Ἀφορμὴν διὰ τὴν κατάθεση αὐτῆς τῆς ὀδυνηρῆς διαπιστώσεως, ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας π. Κοσμᾶς, ὁ ὁποῖος θεωρητικὰ ἀγωνίζεται κατὰ τῶν Οἰκουμενιστῶν, στὴν πράξη ὅμως τοὺς ἀνέχεται καὶ τοὺς ἀναγνωρίζει.

Διαβάσαμε στὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο» ποὺ κυκλοφορεῖ (21/9/2012, ἀρ. φ. 1942), ὅτι ὁ π. Κοσμᾶς ἐνημέρωσε μὲ Ἐγκύκλιο περὶ τῆς ἀποσκιρτήσεως τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀνατολίου ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ περὶ τῆς προσχωρήσεώς του στοὺς «σχισματικοὺς παλαιοημερολογίτες»· καὶ προέτρεπε τοὺς πιστοὺς «νὰ μὴν ἔχουν καμία πνευματικὴ ἐπικοινωνία καὶ σχέση» μὲ τὸν π. Ἀνατόλιο. Καὶ συνέχιζε: «Ἔχοντας εὐθύνη ὡς Ἐπίσκοπος ἐπισημαίνω σὲ ὅλους καὶ τοὺς προτρέπω νὰ μὴν ἔχουν καμία πνευματικὴ ἐπικοινωνία καὶ σχέση» μὲ αὐτόν.

«Ἀγαπητοὶ (σημειώνει ἀκόμα στὴν Ἐγκύκλιό του), ἡ ὑπακοὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ μᾶς φέρει σωτηρία, ἡ ἀνυπακοὴ ἀπώλεια. Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι νὰ ἀνανήψη ὁ π. Ἀνατόλιος, νὰ ἐπανέλθη μὲ μετάνοια στὴν Ἐκκλησία μας, νὰ ἐπιτύχη τὴ σωτηρία του...».

Σωστὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Ἐπισκόπου π. Κοσμᾶ, ἂν τὴν δεῖ κανεὶς θεσμικά, νομικά, κοντόφθαλμα, ἀπομονωμένη ἀπὸ τὸ πλαίσιο τῆς Πίστεως καὶ τῆς ἁγιοπατερικῆς ζωῆς. Γιατί, πράγματι, ὁ καλὸς ποιμὴν πρέπει νὰ ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ ποιμνίου του.

Ἐδῶ, ὅμως, τίθενται δύο τεράστια –ἀλληλοσχετιζόμενα– θέματα.

α) Ποιοί λόγοι ὁδήγησαν τὸν π. Ἀνατόλιο νὰ προβῆ σ’ αὐτὴν τὴν ἐνέργεια; Δὲν γνωρίζουμε, οὔτε μᾶς ἐνημέρωσε ὁ Μητροπολίτης, ἀλλὰ εἶναι σαφὲς ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς στρέφει πολλοὺς ἀδελφούς μας πρὸς τὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο, καὶ ὑπ’ αὐτὸ τὸ πρῖσμα ἐξετάζουμε τὴν περίπτωση.

β) Γιατί αὐτὴ ἡ ταχύτατη ἀποκήρυξη τοῦ π. Ἀνατολίου καί, ἀντίθετα, ἡ μακροχρόνια ἀνοχὴ πρὸς τὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο καὶ τοὺς ὁμοίους του Οἰκουμενιστὲς ἐπισκόπους; Ἢ μήπως, διὰ τέτοιων ἐνεργειῶν, π. Κοσμᾶ, ἀποδέχεσθε καὶ μᾶς διδάσκετε κι ἐσεῖς ἐμπράκτως τὴν καινοφανῆ οἰκουμενιστικὴ πρακτικὴ, ὅτι ἡ αἵρεση γιὰ τοὺς σημερινοὺς ἐπισκόπους, εἶναι ἀνεκτή, ἐνῶ τὸ σχίσμα εἶναι χειρότερο ἀπὸ τὴν αἵρεση; Δὲν θὰ ἴσχυε σ’ αὐτὴ τὴν περίπτωση –κατ’ ἀναλογίαν, καὶ γιὰ ὅλους μας ἀσφαλῶς, ἂν τὴν υἱοθετήσουμε– ὁ ἔλεγχος τοῦ Κυρίου, «πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, Ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου;» (Ματθ. ζ΄ 4).

Πρὶν ἐκφράσουμε τὶς θέσεις τῆς Ἐκκλησίας στὸ θέμα αὐτό, ἂς δοῦμε ἄλλη μιὰ ἐνέργεια τοῦ Σεβασμιωτάτου π. Κοσμᾶ. Θεώρησε καθῆκον του νὰ ἐνημερώσει τὴν ἐκκλησιαστική του ἀρχή. Ἀλλὰ πρῶτα ἐνημέρωσε (σύμφωνα μὲ τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο»), ὄχι τὴν Ἱ. Σύνοδο (στὴν ὁποία κατήγγειλε ἐκ δευτέρου τὸ γεγονός), ἀλλὰ πρῶτα ἐπικοινώνησε μὲ τὸ Φανάρι καὶ ἔδωσε ἀναφορὰ στὸν ἡγέτη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαῖο!

Α) Γιὰ ποιό λόγο ἔδωσε ἀναφορὰ στὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο ὁ Σεβασμιώτατος; Δὲν εἶναι οἱ πράξεις τοῦ Πατριάρχη καὶ τῶν ἄλλων Οἰκουμενιστῶν ἡ αἰτία, ποὺ οἱ πιστοί, γιὰ νὰ μὴ συμπράττουν μὲ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐξαναγκάζονται νὰ ἀντιδροῦν εἴτε ἐκκλησιαστικά, εἴτε ἀντι-εκκλησιαστικά;

Μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Σεβασμιώτατος, ὅτι διὰ τῆς Ἐγκυκλίου του προβαίνει σὲ ἐνημέρωση τῶν πιστῶν μὲ μόνο σκοπό «τὴ δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καὶ γιὰ τὴ σωτηρία σας». Δὲν ἀναρωτήθηκε ποτέ του ὅμως, ὅτι ἔτσι ὅπως ἐνεργεῖ, δὲν συνεργεῖ στὴ δόξα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴ σωτηρία τῶν πιστῶν; Κι αὐτὸ γιατί, ὄχι μόνο ἀποκρύπτει ἀπὸ τὰ πνευματικά του τέκνα ὅτι ὁ Πατριάρχη Βαρθολομαῖος εἶναι ὁ ἔξαρχος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἀλλὰ δίνει καὶ ἀναφορά, ὡς μὴ ὄφειλε, στὸν κ. Βαρθολομαῖο, ἀναγνωρίζοντας τὴν κυριότητά του καὶ προσφέροντάς του ταπεινὴ ἐκδούλευση.

Αὐτές του οἱ ἐνέργειες, ὅμως, δὲν δίνουν στοὺς ἁπλοὺς πιστοὺς τῆς Μητροπόλεως (καὶ ὅλης τῆς Ἑλλάδος) τὸ σαφὲς μήνυμα, ὅτι ὁ Πατριάρχης πορεύεται εἰς τὰ τῆς Πίστεως ὀρθόδοξα; Δὲν ἀναπαύει καὶ τὴν συνείδηση, ὅσων γνωρίζουν τὰ αἱρετικὰ καμώματά του, ἀλλὰ περιμένουν ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους ποιμένες παράδειγμα ἀντιδράσεως; Ὅταν βλέπουν τὸν π. Κοσμᾶ (ποὺ θεωρεῖται ἀντι-οικουμενιστὴς) νὰ ἀποδέχεται τὸν Πατριάρχη, συμπορεύονται-βολεύονται καὶ αὐτοὶ στὴν ἀντι-ευαγγελικὴ αὐτὴ τακτικὴ τῆς ἀνοχῆς καὶ ἔτσι δυστυχῶς, οἱ πιστοί “καθοδηγοῦνται” ὄχι πρὸς σωτηρίαν, ἀλλὰ πρὸς ἀπώλειαν διὰ τῆς προοδευτικῆς ἀποδοχῆς τῆς δολιοτάτης παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Δηλώσατε, Σεβασμιώτατε, πὼς παρακαλεῖτε «τὸ Θεὸ νὰ φωτίσει τὸν π. Ἀνατόλιο νὰ ἐπιστρέψη»! Ποῦ νὰ ἐπιστρέψει, Σεβασμιώτατε πάτερ, ὁ ἄγνωστός μας π. Ἀνατόλιος; Ἂν ἐπιστρέψει σὲ σᾶς, ποὺ ἐπικοινωνεῖτε καὶ δίνετε ἀναφορὰ γιὰ τὶς πράξεις σας στὸν ἀρχηγὸ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (καὶ ἄρα ψευδεπίσκοπο κατὰ τοὺς Πατέρες), δὲν εἶναι σὰν νὰ ἀναγνωρίζει κι ὁ π. Ἀνατόλιος ὡς ὀρθόδοξο τὸν κ. Βαρθολομαῖο, ὁ ὁποῖος ἔγινε(;) ἡ αἰτία νὰ προσχωρήσει στὸ Παλαιὸ Ἡμερολόγιο; Δὲν εἶναι, σὰν νὰ ἐπιστρέφει στὸν Πατριάρχη, τὸν ἐμμένοντα ἐπὶ χρόνια στὶς αἱρετικὲς θέσεις του; Δὲν εἶναι δηλαδή, σὰν νὰ ἀποδέχεται στὶς κακόδοξες θεωρίες, περὶ «βαπτισματικῆς θεολογίας» καὶ «ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν», τῆς θεωρίας ὅτι «ὅλες οἱ θρησκεῖες ἔχουν τὸν ἴδιο Θεό», κ.λπ.; Δὲν εἶναι σὰν νὰ ἀναγνωρίζει, ὅτι καλῶς κάνετε κι ἐσεῖς, ὡς ποιμενάρχης του, ποὺ δὲν προφυλάσσετε τὸ ποίμνιο ἀπὸ τὶς αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ κ. Βαρθολομαίου; (Ἂν μάλιστα αὐτὴ ἦταν ἡ αἰτία τῆς «ἀποσκιρτήσεως» τοῦ π. Ἀνατόλιου).

Σᾶς θυμίζω, Σεβασμιώτατε, τί λέγατε σὲ Ἐγκύκλιό σας τὰ Χριστούγεννα τοῦ 2007: «Κάθε σχέση μὲ τὶς νεοεποχίτικες ἰδέες τῶν Οἰκουμενιστῶν, ποὺ θέλουν νὰ ζυμώσουν μὲ τὶς διάφορες ψευτοθρησκεῖες τὴν ἀμώμητη Ὀρθοδοξία, εἶναι ἀποστασία! Παπικοὶ καὶ προτεστάντες δὲν ἀποτελοῦν Ἐκκλησία...! Κάθε σχέση μαζί τους εἶναι ἄρνηση τῆς σωτηρίου Ἀληθείας!... Ὅταν σήμερα παρατηροῦμε ἄμβλυνσι τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος καὶ τάσεις κοινωνίας μὲ ὅλους τους κακοδόξους αὐτούς, ἐνῶ παραμένουν ἀμετανόητοι, δὲν ζοῦμε τὴν ἀποστασία ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξο ἀλήθεια;... Σήμερα, ἂς διαχωρίσουμε τὴ θέση μας ἀπὸ τοὺς κακοδόξους».

Ἐπαναλαμβάνω, πὼς δὲν γνωρίζουμε τὰ κίνητρα τοῦ π. Ἀνατόλιου. Ἂν ὅμως, εἴτε αὐτός, εἴτε ὁποιοσδήποτε ἄλλος πιστός, συμφωνεῖ μὲ τὶς παραπάνω διδασκαλίες-συμβουλές σας, ὅτι «κάθε σχέση μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶναι ἄρνηση τῆς σωτηρίου Ἀληθείας», γιατί ἐκπλήττεσθε ποὺ διαχώρισε (αὐτὸς μὲ λάθος τρόπο) τὴ ἔναντί σας θέση του, καθὼς βλέπει πὼς ἐσεῖς ἐπικοινωνεῖτε καὶ μνημονεύετε τὸν σχετιζόμενο μὲ τὸν ἀρχηγὸ τῆς ἀποστασίας, Οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη; Ἐσεῖς δὲν τὸν διδάξατε: «ἂς διαχωρίσουμε τὴ θέση μας ἀπὸ τοὺς κακοδόξους»;

Β) Τί εἶναι χειρότερο, Σεβασμιώτατε; Ἡ αἵρεση ἢ τὸ σχίσμα; Θυμᾶστε τί λέγει ἡ διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησία μας (μὲ τὸ στόμα τοῦ Μ. Βασιλείου) γι’ αὐτὰ τὰ δύο; Ἡ αἵρεση, μᾶς ἀποκόπτει ἀπὸ τὸ Θεό, ἐνῶ τὸ σχίσμα, εἶναι ἰάσιμη κατάσταση, ἐφ΄ ὅσον διατηρεῖται ἡ ὀρθὴ πίστη.

Γ) Προτρέψατε τοὺς πιστοὺς «νὰ μὴν ἔχουν καμία πνευματικὴ ἐπικοινωνία καὶ σχέση» μὲ τὸν π. Ἀνατόλιο, γιατί, ὅποιος κοινωνεῖ μαζί του, καθίσταται ἀκοινώνητος, κατὰ τὸ «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται».

Γιὰ σᾶς, ὅμως, ποὺ ὑποδεχθήκατε τὸν Πατριάρχη στὴν Πάτρα, ἀρνεῖσθε νὰ τὸν κατονομάσετε ὡς Οἰκουμενιστή, καὶ δίνετε ἀναφορὰ σ’ αὐτόν, τὸν ἀρχηγέτη τῆς ἐσχάτης παναιρέσεως στὴν ἱστορία, δὲν ἰσχύει τό: «ὁ κοινωνῶν ἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἔσται»; Γιατί οἱ πιστοί, ἐὰν ἐπικοινωνήσουν μὲ τὸν «ἀποσκιρτήσαντα» ἀρχιμανδρίτη, κινδυνεύουν, καὶ δὲν κινδυνεύουν, ὅταν ἐπισκέπτονται π.χ. τὸ Φανάρι γιὰ νὰ πάρουν τὴν εὐλογία τοῦ Οἰκουμενιστῆ κ. Βαρθολομαίου; (Οἱ ἐπισκέψεις πρὸς τὸ Φανάρι, τελευταῖα, πληθαίνουν, κατ’ ἐπιθυμία τοῦ κ. Βαρθολομαίου).

Τί θὰ μᾶς διδάξετε λοιπόν; Οἱ Οἰκουμενιστὲς Πατριάρχες καὶ Ἐπίσκοποι εἶναι ὀρθόδοξοι; Ἐπίσκοπος ἐσεῖς, δὲν ἔχετε συνειδητοποιήσει ἀκόμα τὶς κακοδοξίες τοῦ πατριάρχη Βαρθολομαίου; Γιατί τοῦ δίνετε ἀναφορά; Γιατί ἐπικοινωνεῖτε μαζί του ἐκκλησιαστικά; Τί νόημα ἔχει ἡ δυναμικὴ προτροπή, νὰ «διαχωρίσουμε τὴ θέση μας ἀπὸ τοὺς κακοδόξους»; Ἔχει πρακτικὸ ἀντίκρισμα, ἢ εἶναι λόγια του ἀέρα; Εἶναι ἔνδειξη ταπείνωσης ἡ ἀνοχὴ τῶν αἱρετικῶν, ἢ ἀντίθετα, παράβαση ὅλης τῆς ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως περὶ καταγγελίας τῶν αἱρετικῶν ψευδοποιμένων καὶ ἀπομακρύνσεως ἀπ’ αὐτούς;

Διδάσκετε τὸν π. Ἀνατόλιο καὶ τοὺς πιστούς: «ἡ ὑπακοὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ μᾶς φέρει σωτηρία, ἡ ἀνυπακοὴ ἀπώλεια». Ποιά εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ ποιά ἡ ὑπακοὴ σ’ αὐτήν, σύμφωνα μὲ τὴν δική σας θέση, τὴν σαφῶς ἐπηρεασμένη ἀπὸ τὴν οἰκουμενιστικὴ ἰδεολογία; Θεωρεῖτε ὅτι κάνει ὑπακοὴ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅποιος ὑπακούει στὸν αἱρετικὸ Πατριάρχη καὶ σὲ ἐσᾶς, ποὺ τὸν ἀποδέχεσθε; Ἢ μήπως δὲν συμφωνεῖτε μαζί του, ἀλλὰ φοβᾶσθε νὰ τὸ ὁμολογήσετε;

Θὰ μποροῦσα νὰ σᾶς παραθέσω ἑκατοντάδες κείμενα Πατέρων. Στὰ πλαίσια, ὅμως, ἑνὸς ἄρθρου δὲν εἶναι αὐτὸ δυνατό. Σταχυολογῶ γι’ αὐτό, λίγες γραμμὲς ποὺ μᾶς δείχνουν τὴν στάση τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ τοῦ μαθητή του Ἰωσὴφ Καλόθετου πρὸς ἕνα προκάτοχο τοῦ κ. Βαρθολομαίου, τὸν Πατριάρχη Καλέκα. Οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Καλέκα δὲν ἦταν περισσότερες, συγκρινόμενες μὲ αὐτὲς ποὺ διατυπώνει καὶ ἐνεργεῖ ὁ κ. Βαρθολομαῖος.

Ὑπ’ ὄψιν ὅτι, ὅταν ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἔλεγε τὰ παρακάτω γιὰ τὸν Καλέκα, ἀνῆκε σὲ ἄλλη ἐπισκοπή, ὁ δὲ Καλέκας δὲν εἶχε κριθεῖ ἀπὸ Σύνοδο ὡς αἱρετικός, ὅπως καὶ σήμερα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν ἔχει κριθεῖ ἀπὸ Σύνοδο, ἀφοῦ αὐτὸς ἐλέγχει τὰ πράγματα, καθόσον ἐσεῖς οἱ Ἐπίσκοποι ἐπικοινωνεῖτε μαζί του, ἀφήνοντάς του ἀνοικτὸ τὸ πεδίο γιὰ τὴν ἐμπέδωση τῆς αἱρέσεως, ὅπως συνέβαινε σὲ ὅλες τὶς περιόδους ποὺ μιὰ αἵρεση ἐπεκτεινόταν.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, λοιπόν, θεωροῦσε τὸν πατριάρχη Καλέκα ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ ὅσα εἶχε κάνει, ἀφοῦ ἦταν μὲν κανονικὸς θεσμικὰ Πατριάρχης (ὅπως σήμερα ὁ κ. Βαρθολομαῖος), ἀλλὰ αἱρετικός. Μᾶς διδάσκει δὲ ὁ Ἅγιος, ποιοί ἀποτελοῦν ἀληθινὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποιοί εἶναι ἀποκομμένοι ἀπ’ αὐτή. Κριτήριο γι’ αὐτὸ θέτει, τὸ ἂν διδάσκουν τὴν Ἀλήθεια, κι ὄχι ἂν ἔχουν θεσμικὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ Πατριάρχη ἢ τὸν τίτλο τοῦ ὀρθόδοξου πιστοῦ. Γράφει: «ὅποιος εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα (σ.σ. σήμερα τὸν κ. Βαρθολομαῖο), τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸ Θεὸ κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστι» («Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας», Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους, σελ. 268).

Στὸ ἴδιο πνεῦμα κινεῖται καὶ ὁ ἱερὸς Ἰωσήφ, μιλώντας γιὰ αἱρετικὴ «ἐκκλησία» τοῦ Καλέκα, καὶ τὴν πραγματικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν, λοιπόν, ὁ πατριάρχης Καλέκας ἀφόρισε τὸν ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ καὶ τοὺς ἄλλους ὁμολογητὲς (1344 μ.Χ.), ἔγραφε: «Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία» ποὺ μᾶς «ἔχει ἀποδιώξει; Ἡ τῶν Ἀποστόλων; Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε ὑποστηρικταὶ τῆς (Ἐκκλησίας τῶν Ἀποστόλων) καὶ συμφωνοῦμε μαζί της… Ἑπομένως δὲν μᾶς ἔχει ἀποβάλει ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία…ἀλλὰ ἡ καινοφανὴς Ἐκκλησία καὶ τὰ παράδοξα δόγματα ποὺ αὐτὸς συνέστησε» (σ.σ. ὁ Καλέκας τότε, καὶ ὁ κ. Βαρθολομαῖος σήμερα). «Ἀφοῦ λοιπὸν ἔγινες ἐργαστήριον κάθε ψεύδους, κάθε συκοφαντίας, ὁποιουδήποτε φαύλου πράγματος, πάσης ἀδικίας, καπηλείας, …ἔπειτα “χειροτονεῖς” καὶ τὸν ἑαυτό σου Ἐκκλησία; Δὲν γνωρίζεις φαίνεται, ὅτι καὶ οἱ Νεστόριος καὶ Μακεδόνιος πιθανῶς νὰ ἰσχυρίσθησαν αὐτὸ ποὺ καὶ ἐσὺ τώρα ἰσχυρίζεσαι, διότι καὶ αὐτοὶ εἶχαν τὸν ἴδιο θρόνο μὲ σένα (σ.σ. καὶ τὸν κ. Βαρθολομαῖο).

»Γιατί εἶσαι Ἐκκλησία; (σ.σ. ἀπευθύνεται στὸν Καλέκα καὶ τὴν ὁμάδα του). Ἀπὸ τὸ ὅτι δωροδοκεῖς; ...Ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν κάνεις διάκριση μεταξὺ τῶν ἀνιέρων καὶ τῶν ἁγίων; Ἀπὸ ὅτι ἐπιτρέπεις τὴν εἴσοδο τοῦ ἱεροῦ σὲ ὅλους τους μολυσμένους καὶ βέβηλους; (σ.σ. ἐπιτρέπεις τὴν εἴσοδο τοῦ Πάπα στὴν Ἐκκλησία καὶ “συλλειτουργεῖς” μαζί του, κ. Βαρθολομαῖε). ... Ἀπὸ τὸ ὅτι πωλεῖς τὴν χάρι τοῦ Ἁγ. Πνεύματος; Ἀπὸ τὸ ὅτι γέμισες τὴν Ἐκκλησία μὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις; ...ἢ ἀπὸ τὸ ὅτι πωλεῖς τὴν εὐσέβειαν τὴν δικήν σου καὶ τῶν Ἐπισκόπων σου καὶ ὅσων σὲ ἀκολουθοῦν, γιὰ τοὺς ὁποίους καὶ καυχᾶσαι ὅτι ἀποτελοῦν καὶ Ἐκκλησία;

»Ἄλλοτε πάλι χαρακτηρίζει τὴν ψευδοεκκλησία τοῦ Καλέκα “σφαλερὰν καὶ πόρω Θεοῦ βάλλουσαν”. Κατὰ συνέπεια ὁ πατριάρχης “δεῖ ὑποταγῆναι τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἧς πρὸ ὀλίγου ἀφηνίασεν ἀποσκιρτήσας”. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁ ἱερὸς Ἰωσὴφ συνιστοῦσε: “Ἀποκοπτέον ἡμᾶς τῆς ἐκείνου κοινωνίας”. Προσέθετε δὲ ὅτι χρειάζονται πηγὲς δακρύων γιὰ νὰ κλαύση κανεὶς τὸ “συντριμμα” τῆς Ἐκκλησίας· τὶς σφαγὲς –ὄχι τῶν σωμάτων– ἀλλὰ τῶν ψυχῶν καὶ τὴν καινοτομία τῆς πίστεως» («Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν..., ὅπ. παρ., σελ. 274-275).

Βλέπετε, Σεβασμιώτατε, ποιός ἔχει ἀποσκιρτήσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία κατὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ποὺ τόσο σέβεσθε; Ὁ ἐπικοινωνῶν μὲ τὴν αἵρεση, ὁ μὴ ἔχων τὴν Ἀλήθεια, ὁ διδάσκων ἐπίμονα καὶ μακροχρόνια τὴν αἵρεση, ἀσχέτως ἂν δὲν ἔχει κριθεῖ ἀκόμα ἀπὸ Σύνοδο. Ἀρνεῖτε τὸ Θεὸ καὶ χάνει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, καθένας ποὺ διδάσκει συνειδητὰ τὴν αἵρεση. Ἔχετε μήπως, νὰ μᾶς ὑποδείξετε κάποια ἄλλη Πατερικὴ διδασκαλία γι’ αὐτό, Σεβασμιώτατε;

Νὰ κλείσω μὲ τὴν θέση τοῦ Πατριάρχη Γενναδίου. Γράφει: «Οἱ Σύνοδοι καὶ οἱ ἄλλοι πατέρες ὁρίζουν ὅτι “αὐτῶν ποὺ ἀποστρεφόμαστε τὸ φρόνημα πρέπει νὰ ἀποφεύγωμε καὶ τὴν κοινωνία”… Πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ὁ Κύριός μας λέγει: “Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ” (Ἰω. ι΄ 5)... Μὴ γένοιτο νὰ κάνω αἱρετικὴν τὴν Ἐκκλησία μου, τὴν ἁγία μητέρα τῶν Ὀρθοδόξων, δεχόμενος τὸ μνημόσυνο τοῦ πάπα, ἐφόσον ὁμολογεῖ καὶ πιστεύει ἐκεῖνα, γιὰ τὰ ὁποία δὲν τὸν δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας… Καὶ θὰ εἶμαι ὁπωσδήποτε ἀκοινώνητος πρὸς τὸν πάπα καὶ ὅσους ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτόν, ὅπως καὶ οἱ Πατέρες μας. Διότι πρέπει νὰ μιμούμαστε τὴν εὐσέβειά τους, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε τὴν ἁγιωσύνη καὶ τὴν σοφία τους”» (ὅπ, παρ., σελ. 303-304).

(Σεβασμιώτατε, μὲ ἰδιαίτερο ἄλγος ψυχῆς γράφονται αὐτά, ἐξ’ αἰτίας καὶ τῆς γνωριμίας μας, καὶ τῶν σχετικῶν συζητήσεων, ἀλλὰ καὶ τῆς συγκεκριμένης βοήθειάς σας πρὸς μέλος τῆς Ἑνώσεώς μας. Ἀλλὰ ἂν «φίλος μὲν Πλάτων, φιλτάτη δὲ ἡ ἀλήθεια», πόσῳ μᾶλλον, ὅταν πρόκειται γιὰ τὴν Ἀλήθεια, ποὺ εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Ἐκκλησία Του).

Θεσσαλονίκη, 24 Σεπτεμβρίου 2012

«ΦΙΛΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΝΩΣΙΣ “ΚΟΣΜΑΣ ΦΛΑΜΙΑΤΟΣ”»