΄Οπως λοιπόν, οι ψυχικά μολυσμένοι μας επηρεάζουν και μας μολύνουν, έτσι και οί ψυχικά υγιείς, οί κατά Θεόν πορευόμενοι και τις Εντολές τηρούντες -οί άγιοι- μας παιδαγωγούν, μας καθοδηγούν και μας αγιάζουν, όπως στο βίο άλλου αγίου διαβάζουμε: «Ει δέ τις σχήματι ή λόγοις τόν Χριστόν φιλοσοφεί, μη προσέχετε αυτώ... .Ει τις ευρεθή πόθω τάς έντολάς του Χριστού εργαζόμενος και τά έργα αυτού συμφωνή τοις αγαθοίς αυτού λόγοις, πάντοτε έχων καρδίαν συντετριμμένην κατευτελίζει εαυτόν νυκτός και ημέρας. Και ό τοιαύτα ποιών, ούτος έν αληθεία στήκει, και τώ τοιούτω προσκολληθήσεσθε και ώς πατέρα και διδάσκαλον και αδελφόν ...εαυτοίς προσλαμβανώμεθα ... Ό γάρ κολλώμενος άγίοις αγιασθήσεται. Και πάλιν· Μετά ανδρός θυμώδους μη συναυλίζου, μήποτε μάθης τάς οδούς αυτού και λάβης βρόχους τη ψυχή σου"' "φθείρουσι γάρ ήθη χρηστά όμιλίαι κακαί". Έάν δέ προσκολλάσαι, τώ άγαθώ και συνετώ προσκολλού» (Βίος του Όσίου Πατρός ήμών Ύπατίου του έν Ρουφινιαναίς, Dedication-prologue- c.48, s. 9, I.4).
Είναι φανερό λοιπόν, ότι αυτά δέν είναι διδασκαλία μεμονωμένων μόνον Πατέρων, αλλά ή καθολική στάση τής 'Εκκλησίας. Διαβάζουμε στά Πρακτικά της Ε' Οίκουμενικής Συνόδου, τήν έκδοση των οποίων επιμελήθηκε ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος: «Ώσπερ γάρ τά χρονιώτερα τών παθών δυσχερέστατα πώς έστι προς το θεραπεύσαι, ή τάχα που και εις άπαν αρνείται τούτο, ούτω και ψυχή διεστραμμένων εννοιών και δογμάτων σηπεδόνι άρρωστήσασα, δυσαπόβλητον έχει τό πάθος» (Μελετίου Νικοπόλεως, Ή Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος, σελ. 358).
"Ενα τελευταίο κείμενο σ' αυτή τήν ενότητα είναι τού άγιου Κυρίλλου, ό οποίος διά πολλών διδάσκει ότι είναι πνευματικός νόμος, πώς οί ψυχικά ακάθαρτοι, μολύνουν όσους τους εγγίζουν (και κυρίως τους ασθενέστερους στην πίστη και όσους τους πλησιάζουν θεληματικά και άφοβα). Γράφει: «Συγκαταμιαίνονται δέ αυτοίς και οι θιγγάνοντες, ήτοι κολλώμενοι, κατά σχέσιν δέ δηλονότι τής ταυτοβουλίας, ήγουν ταυτοεργίας· "Φθείρουσι γάρ ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί"' καί, "Μερίς μεν ουδεμία πιστώ μετά απίστου"' πολέμιον δέ και ασύμβατον τώ σκότω τό φώς. Και αληθές, ότι "Μετά οσίου οσιωθήση, και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση καί μετά στρεβλού διαστρέψεις"...».
ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΩΝ: ''Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ'' ΣΕΛ. 118-130.
Είναι φανερό λοιπόν, ότι αυτά δέν είναι διδασκαλία μεμονωμένων μόνον Πατέρων, αλλά ή καθολική στάση τής 'Εκκλησίας. Διαβάζουμε στά Πρακτικά της Ε' Οίκουμενικής Συνόδου, τήν έκδοση των οποίων επιμελήθηκε ό Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος: «Ώσπερ γάρ τά χρονιώτερα τών παθών δυσχερέστατα πώς έστι προς το θεραπεύσαι, ή τάχα που και εις άπαν αρνείται τούτο, ούτω και ψυχή διεστραμμένων εννοιών και δογμάτων σηπεδόνι άρρωστήσασα, δυσαπόβλητον έχει τό πάθος» (Μελετίου Νικοπόλεως, Ή Πέμπτη Οικουμενική Σύνοδος, σελ. 358).
"Ενα τελευταίο κείμενο σ' αυτή τήν ενότητα είναι τού άγιου Κυρίλλου, ό οποίος διά πολλών διδάσκει ότι είναι πνευματικός νόμος, πώς οί ψυχικά ακάθαρτοι, μολύνουν όσους τους εγγίζουν (και κυρίως τους ασθενέστερους στην πίστη και όσους τους πλησιάζουν θεληματικά και άφοβα). Γράφει: «Συγκαταμιαίνονται δέ αυτοίς και οι θιγγάνοντες, ήτοι κολλώμενοι, κατά σχέσιν δέ δηλονότι τής ταυτοβουλίας, ήγουν ταυτοεργίας· "Φθείρουσι γάρ ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί"' καί, "Μερίς μεν ουδεμία πιστώ μετά απίστου"' πολέμιον δέ και ασύμβατον τώ σκότω τό φώς. Και αληθές, ότι "Μετά οσίου οσιωθήση, και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση καί μετά στρεβλού διαστρέψεις"...».
ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΩΝ: ''Η ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΟΙΚ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ'' ΣΕΛ. 118-130.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου