«οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (16ο ΜΕΡΟΣ)

Η πρόφασις των οκνηρών: Επρεπε να έξαφανισθή ο διάβολος…

Ναι, λέγει, έπρεπε να έξαφανισθή ό διάβολος και όλοι θα σώζονταν. Αυτά ισχυρίζονται μερικοί από τους ράθυμούς, προφασιζόμενοι.
Πρέπει να ευχάριστης, άνθρωπε, διότι νικάς έναν τέτοιο αντίπαλο, όταν θέλης, και συ αγανακτείς λέγοντας τά λόγια ενός ύπναρά και νωθρού στρατιώτη; Αν θέλης, γνωρίζεις τίς αφορμές. Πρόσεχε άπό παντού. Όχύρωνε τόν εαυτό σου. Διότι ή πάλη δέν είναι μόνον εναντίον του διαβόλου, άλλά καί εναντίον των δυνάμεων εκείνου.
Πώς, λοιπόν, λέγει, θά αντιμετωπίσουμε τό σκοτάδι; Όταν γίνουμε φώς. Πώς τά πνευματικά όντα της πονηρίας; Γινόμενοι αγαθοί. Διότι ή πονηρία είναι αντίθετη μέ τό αγαθό καί τό φώς απομακρύνει τό σκοτάδι. Άν ό μως καί μείς οί ίδιοι είμαστε σκοτάδι, οπωσδήποτε θά πέσουμε στά χέρια τού εχθρού.
Πώς λοιπόν, θά γίνουμε άνώτεροί του; Άν γίνουμε έμείς μέ τήν θέλησί μας, ό,τι είναι εκείνος άπό τή φύσι του, δηλαδή, χωρίς σάρκα καί αίμα. ΄Ετσι θά τους καταβάλουμε.
Επειδή, βέβαια, ήταν φυσικό νά έκδιώκωνται αύτοί άπό πολλούς, μή νομίστε, λέγει, ότι αυτοί μας πολεμούν. Οί δαίμονες πού ενεργούν σ' αυτούς είναι πού μας πολεμούν. Εναντίον εκείνων πρέπει να πολεμήσουμε.

Τά πάθη μας, ας είναι όπλα εναντίον τού διαβόλου

Έάν κάποιος έχη εχθρό, άν κάποιος έχη άδικηθή άπό αυτόν, έάν κάποιος είναι άγριος, αφού συγκέντρώση όλο εκείνον τόν θυμό, ας τόν άδειάση στό κεφάλι τού διαβόλου. Έδώ ό θυμός είναι καλό, έδώ ή οργή είναι χρήσιμη, έδώ ή μνησικακία πρέπει νά έπαινήται. Διότι, όπως ακριβώς, αυτή ή μνησικακία, όταν ύπάρχη στους ανθρώπους είναι κακή, έτσι όταν υπάρχη στην περίπτωσι αυτή, είναι καλό πράγμα. Επομένως, άν κάποιος έχη ελαττώματα, ας τά άποθέση εδώ. Διαφορετικά άν δέν μπορής εσύ νά τά ά πομακρύνης, απομάκρυνε τα μέ τά δικά σου τα μέλη, έ στω. Σέ πρόσβαλε κάποιος; Νά γίνης μνησίκακος εναντίον τού διαβόλου, καί ποτέ νά μή διάλυσης τήν εναντίον του έχθρα. Αλλά δέν σέ πρόσβαλε; καί έτσι νά γίνης μνησίκακος, διότι ύβρισε τον δεσπότη σου, διότι τον πολέμησε, διότι καταστρέφει πολλούς άπό τους αδελφούς.

Παντοτινοί εχθροί του

Πάντοτε νά είσαι εχθρός, πάντοτε πικρός, πάντοτε άγριος. "Ετσι θά είναι εκείνος ταπεινός, θά είναι εύκαταφρόνητος, θά πέφτη εύκολα. Έάν εμείς είμαστε άγριοι άπέναντί του, εκείνος δέ θά μας άγριεύη. Έάν όμως εμείς είμαστε επιεικείς, τότε εκείνος θά είναι άγριος. "Οχι όπως συμβαίνει στους αδελφούς μας. Είναι εχθρός καί πολέμιος καί της ζωής καί της σωτηρίας της δικής μας καί της δικής του. Έάν δέν αγαπά τόν εαυτό του, πώς θά μπόρεση να αγαπήση εμάς;
΄Ας είμαστε, λοιπόν, σέ παράταξι μάχης καί ας τόν χτυπάμε, έχοντας δυνατό σύμμαχο τόν Κύριο Ιησού Χριστό, ό Όποίος θά μπόρεση νά κάνη καί μας ακατάβλητους στίς παγίδες εκείνου καί άξιους τών μελλόντων αγαθών... (Προς Έφεσίους ΚΒ' ΕΠΕ 21,288-298. ΡG 62,160-164)

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ

1. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (1ο ΜΕΡΟΣ)
2. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (2ο ΜΕΡΟΣ)
3. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (3ο ΜΕΡΟΣ)
4. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (4ο ΜΕΡΟΣ)
5. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (5ο ΜΕΡΟΣ)
6. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (6ο ΜΕΡΟΣ)
7. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (7ο ΜΕΡΟΣ)
8. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (8ο ΜΕΡΟΣ)
9. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (9ο ΜΕΡΟΣ)
10. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (10ο ΜΕΡΟΣ)
11. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (11ο ΜΕΡΟΣ)
12. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (12ο ΜΕΡΟΣ)
13. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (13ο ΜΕΡΟΣ)
14. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (14ο ΜΕΡΟΣ)
15. «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου» (15ο ΜΕΡΟΣ)