Ο ιερός Χρυσόστομος μας διδάσκει λέγοντας «Οὐδέν γάρ ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων· ὥσπερ οὖν οὐδέ τοὐναντίον, δογμάτων ὑγιῶν, ἐάν βίος ᾖ διεφθαρμένος» (᾿Ιω. Χρυσοστόμου ΡG 59,369). Μας λέγει με απλά λόγια ότι εις τίποτα δεν μας ωφελεί εαν έχουμε καθαρό βίο αλλά διδάσκουμε και πιστεύουμε διεφθαρμένα δόγματα. Όμως μας λέγει και το αντίθετο. Εις τίποτα επίσης δεν μας ωφελεί εαν διδάσκουμε και πιστεύουμε ορθά τα δόγματα, αλλά έχουμε βίο διεφθαρμένο.
Τα δύο αυτά πρέπει να εβρίσκονται εις πλήρη αρμονία μεταξύ τους «τά ὑγιῆ δόγματα σπουδάζωμεν ἐναποτίθεσθαι ταῖς ἑαυτῶν ψυχαῖς καί μετά τούτων καί βίου ἀκρίβειαν ἐπιδείκνυσθαι, ἵνα καί ὁ βίος μαρτυρῇ τοῖς δόγμασι...», διότι «τόν χριστιανόν οὐδέν ὀνίνησι τά ὀρθά δόγματα, ἐάν τῆς κατά τόν βίον πολιτείας ἀμελῇ». (Κλήμεντος ᾿Αλεξανδρέως, Στρωματεῖς 7,15· ΡG 9,525Α· ΕΠΕ 4,452-454).
Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς που έχουν ορθό βίο και διεφθαρμένα δόγματα διότι είναι ταλαίπωροι άνθρωποι, αλλά με αυτούς που έχουν την ορθή ομολογία περί δογμάτων όμως δεν έχουν ορθό βίο.
Θα ασχοληθούμε με αυτούς διότι πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι ορθόδοξοι γνωρίζουν το ποιά είναι η ορθή δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά, είτε απο αδυναμία λόγω έλλειψης καθαρού βίου, είτε απο πλάνη του νοός τους, εκτίθουν την ίδια την εκκλησία διότι αφ΄ ενός μεν διδάσκουν ορθά περί την των δογμάτων ακρίβειαν, αφ΄ ετέρου δε εκτίθονται διότι έχουν εντελώς τον αντίθετο βίο!
Πρέπει να προσέχουμε διότι είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κάποιος απο την ορθή ομολογία λησμονώντας τον ορθό βίο, τον προσωπικό αγώνα της καθάρσεως του εαυτού του απο τα πάθη.
Η ομολογία εκ του «καναπέ» είναι αρκετά εύκολη, θα λέγαμε και ενα είδος πλάνης, τραβώντας εις τα δίχτυα της αρκετούς ορθοδόξους χριστιανούς διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους δια τα κακώς κείμενα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Είναι πλάνη εκ του πονηρού προερχομένη δια να λησμονεί ο χριστιανός τα της προσωπικής του σωτηρίας, της καθάρσεώς του απο τα πάθη, ασχολούμενος μόνο με τα των «δογμάτων ακρίβειαν»!!! Όμως, όπως αναφέραμε άνωθεν, μηδαμινό το όφελος εαν δεν υπάρχει η πλήρης αρμονία ορθής δογματικής διδασκαλίας και ορθής ακρίβειας βίου. Πως θα φανεί όμως εαν ο χριστιανός έχει και τις δυο αυτές προυποθέσεις δια την εν Χριστώ σωτηρία του; Μας το λέγει ο ίδιος ο Κύριος «ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται» (Ματθ. 12, 33).
Δια τούτο πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί διότι εαν άραγε μας ζητηθεί να ομολογήσουμε, όχι εκ του «καναπέ» του σπιτιού μας, αλλά να ομολογήσουμε έμπρακτα την πίστη μας, θα το κάνουμε;
Εαν π.χ. τα επόμενα χρόνια καταργηθεί εντελώς ο εκκλησιαστικός προσδιορισμός της λέξεως ''αιρετικός'' απαγορεύοντάς μας να τον χρησιμοποιούμε, διότι τάχα θίγονται τα τάδε δικαιώματα του τάδε ανθρώπου ή η τάδε θρησκεία του, και μας τρέχουν εις τα δικαστήρια φυλακίζοντάς μας (λέμε εμείς τώρα), είμαστε και είστε έτοιμοι να δεινοπαθήσετε δια την αγάπη του Χριστού;;;;
Εαν δεν έχουμε τις δυο αυτές αναγκαίες προυποθέσεις της σωτηρίας μας που είναι το δόγμα και η ηθική εντολή, τα οποία αμφότερα σώζουν, όπως μας λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, δεν θα μπορέσουμε να αψηφήσουμε τις δυσκολίες που θα έρθουν, και θα δειλιάσουμε εις την πρώτη κιόλας έμπρακτη ομολογία πίστεώς μας. Θα δειλιάσουμε όπως δειλιάζουμε έναντι των παθών μας, διότι ομολογία πίστεως και αγάπης εις τον Χριστό είναι και η κάθαρση απο τα πάθη μας. Έτσι δείχνουμε το πόσο τον αγαπάμε πραγματικά και όχι υποκριτικά.
Σίγουρα όμως η ΠΡΩΤΗ προυπόθεσις σωτηρίας είναι η ορθόδοξος πίστις, έν ταύτη ενυπάρχει η μεγάλη ελπίς, καί έκ ταύτης τής πίστεως προέρχεται ή ώς επιστέγασμα μείζων πάντων έν Χριστώ αγάπη (Α΄ Κορ. ιγ΄ 13).
Τα δύο αυτά πρέπει να εβρίσκονται εις πλήρη αρμονία μεταξύ τους «τά ὑγιῆ δόγματα σπουδάζωμεν ἐναποτίθεσθαι ταῖς ἑαυτῶν ψυχαῖς καί μετά τούτων καί βίου ἀκρίβειαν ἐπιδείκνυσθαι, ἵνα καί ὁ βίος μαρτυρῇ τοῖς δόγμασι...», διότι «τόν χριστιανόν οὐδέν ὀνίνησι τά ὀρθά δόγματα, ἐάν τῆς κατά τόν βίον πολιτείας ἀμελῇ». (Κλήμεντος ᾿Αλεξανδρέως, Στρωματεῖς 7,15· ΡG 9,525Α· ΕΠΕ 4,452-454).
Εμείς δεν θα ασχοληθούμε με αυτούς που έχουν ορθό βίο και διεφθαρμένα δόγματα διότι είναι ταλαίπωροι άνθρωποι, αλλά με αυτούς που έχουν την ορθή ομολογία περί δογμάτων όμως δεν έχουν ορθό βίο.
Θα ασχοληθούμε με αυτούς διότι πιστεύουμε ότι οι περισσότεροι ορθόδοξοι γνωρίζουν το ποιά είναι η ορθή δογματική διδασκαλία της Εκκλησίας μας αλλά, είτε απο αδυναμία λόγω έλλειψης καθαρού βίου, είτε απο πλάνη του νοός τους, εκτίθουν την ίδια την εκκλησία διότι αφ΄ ενός μεν διδάσκουν ορθά περί την των δογμάτων ακρίβειαν, αφ΄ ετέρου δε εκτίθονται διότι έχουν εντελώς τον αντίθετο βίο!
Πρέπει να προσέχουμε διότι είναι πολύ εύκολο να παρασυρθεί κάποιος απο την ορθή ομολογία λησμονώντας τον ορθό βίο, τον προσωπικό αγώνα της καθάρσεως του εαυτού του απο τα πάθη.
Η ομολογία εκ του «καναπέ» είναι αρκετά εύκολη, θα λέγαμε και ενα είδος πλάνης, τραβώντας εις τα δίχτυα της αρκετούς ορθοδόξους χριστιανούς διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους δια τα κακώς κείμενα της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού. Είναι πλάνη εκ του πονηρού προερχομένη δια να λησμονεί ο χριστιανός τα της προσωπικής του σωτηρίας, της καθάρσεώς του απο τα πάθη, ασχολούμενος μόνο με τα των «δογμάτων ακρίβειαν»!!! Όμως, όπως αναφέραμε άνωθεν, μηδαμινό το όφελος εαν δεν υπάρχει η πλήρης αρμονία ορθής δογματικής διδασκαλίας και ορθής ακρίβειας βίου. Πως θα φανεί όμως εαν ο χριστιανός έχει και τις δυο αυτές προυποθέσεις δια την εν Χριστώ σωτηρία του; Μας το λέγει ο ίδιος ο Κύριος «ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται» (Ματθ. 12, 33).
Δια τούτο πρέπει να είμαστε αρκετά προσεκτικοί διότι εαν άραγε μας ζητηθεί να ομολογήσουμε, όχι εκ του «καναπέ» του σπιτιού μας, αλλά να ομολογήσουμε έμπρακτα την πίστη μας, θα το κάνουμε;
Εαν π.χ. τα επόμενα χρόνια καταργηθεί εντελώς ο εκκλησιαστικός προσδιορισμός της λέξεως ''αιρετικός'' απαγορεύοντάς μας να τον χρησιμοποιούμε, διότι τάχα θίγονται τα τάδε δικαιώματα του τάδε ανθρώπου ή η τάδε θρησκεία του, και μας τρέχουν εις τα δικαστήρια φυλακίζοντάς μας (λέμε εμείς τώρα), είμαστε και είστε έτοιμοι να δεινοπαθήσετε δια την αγάπη του Χριστού;;;;
Εαν δεν έχουμε τις δυο αυτές αναγκαίες προυποθέσεις της σωτηρίας μας που είναι το δόγμα και η ηθική εντολή, τα οποία αμφότερα σώζουν, όπως μας λέγει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, δεν θα μπορέσουμε να αψηφήσουμε τις δυσκολίες που θα έρθουν, και θα δειλιάσουμε εις την πρώτη κιόλας έμπρακτη ομολογία πίστεώς μας. Θα δειλιάσουμε όπως δειλιάζουμε έναντι των παθών μας, διότι ομολογία πίστεως και αγάπης εις τον Χριστό είναι και η κάθαρση απο τα πάθη μας. Έτσι δείχνουμε το πόσο τον αγαπάμε πραγματικά και όχι υποκριτικά.
Σίγουρα όμως η ΠΡΩΤΗ προυπόθεσις σωτηρίας είναι η ορθόδοξος πίστις, έν ταύτη ενυπάρχει η μεγάλη ελπίς, καί έκ ταύτης τής πίστεως προέρχεται ή ώς επιστέγασμα μείζων πάντων έν Χριστώ αγάπη (Α΄ Κορ. ιγ΄ 13).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου