Δεν είναι λίγες καί οι προεικονίσεις της Παρθένου Μαρίας, τ(ς οποίες συναντούμε στην Π. Διαθήκη, καί οί οποίες πιστοποιοϋν καί επικυρώνουν τήν υψίστη αποστολή Της ώς Άειπαρθένου καί Θεοτόκου.
Αρχικά αναφέρουμε τό φλεγόμενο καί μή καιόμενο βάτο (Έξοδ. Γ 1-4), τό παράδοξο εκείνο θέαμα πού αντίκρισε ό θεόπτης Μωυσής στό όρος Χωρήβ.
Ο βάτος αυτός της Π. Διαθήκης προεικόνιζε τήν Παναγία, Διότι ή Άειπάρθενος, ώς άλλη "βάτος άκατάφλεκτος", έφερε μέσα Της τό "καταναλίσκον πύρ" της θεότητας, τόν ίδιο τό Θεό, πού είναι φωτιά πού κατακαίει τά πάντα. Έφερε, δηλαδή, εντός Της τόν σαρκωθέντα Υιό του Θεού, χωρίς νά κατακαεί η νά ύποστεί φθορά ή Παρθενία Της!
Καί ό Θεοδώρητος στην προτύπωση αυτή της Παναγίας ~ώς άφλεκτου βάτου- τή δύναμη καί τή φιλανθρωπία του Θεού εντοπίζει καί γράφει:
'Τή δύναμη κηρύττει του Θεού καί τή φιλανθρωπία, διότι αν καί ήταν (ή Παναγία) σάν τά φρύγανα, δέν Τήν κατέτρωγε ή φωτιά, νομίζω δέ καί άλλα μέ αυτό φανερώνονται... Καί καθώς ό Μονογενής άφού ένανθρώπησε καί άφού κατοίκησε σέ παρθενική κοίλία θα φυλάξει την παρθενία άθικτη'' (Ρ.G. 80, 2297).
Στους ύμνους του Άκαθίστου άκουμε οτι ή προεικόνιση της Παναγίας ώς άφλεκτου βάτου συνδέεται μέ αυτήν των τριών Παίδων, άφού ψάλλουμε: 'Μωσής κατενόησεν εν βάτω τό μέγα Μυστήριον του τόκου Σου. Παίδες προεικονισαν τούτο εμφανέστατα, μέσον πυρός ιστάμενοι και μή φλεγόμενοι ακήρατε, αγία Παρθένε· Οθεν Σέ ύμνούμεν είς πάντας τους αιώνας".
Μία άλλη προεικόνιση της Θεοτόκου είναι εκείνη, που την παρουσιάζει ώς τή "Σκηνή του Θεοϋ καί Λόγου". Εάν ή αρχαία εκείνη σκηνή, ή Σκηνή του Μαρτυρίου, αποτελούσε στά χρόνια της Π. Διαθήκης τό αισθητό σύμβολο της παρουσίας του Θεού, πού έκεί προσκαλοΰνταν ο ί Ισραηλίτες άπό τό Θεό γιά νά τους άναγγείλει βουλές Του (Έξοδ. ΚΒ' 42-46), ή Παναγία υπήρξε "ή άληθεστέρα Σκηνή"', "ή τήν έμψυχον τής οικονομίας κιβωτόν βαστάσασα", όπως γράφει ό άγιος Πρόκλος. Μέσα Της σαρκώθηκε ό Λόγος τοϋ Θεού! Έγινε τό κατοικητήριο της Θεότητας! Άπό τά σπλάγχνα Της προήλθε ό Ίησούς Χριστός, ό Λυτρωτής καί Σωτήρας μας! Σ' αυτή τήν προτύπωση αναφέρεται καί ή προσφώνηση- ύμνος τοϋ Θεόδωρου Στουδίτη: "Χαίρε Σκηνή, άφ' ής αυτοπροσώπως ωμίλησε ό Θεός άνθρώποις".
Ακόμη ή ολόχρυση στάμνα μέ τό "μάννα"( Εξοδ. ΙΣΤ 32-34) προτύπωναν τήν Παναγία. Ή ολόχρυση εκείνη στάμνα μέ τό "μάννα" ήταν σύμβολο καί προτύπωση τής Άειπαρθένου Μαρίας, ή Όποία έφερε μέσα Της τόν 'Άρτον τής ζωής" (Ίω. ΣΤ 35), τόν Κύριο Ίησού, ό ΌποΤος μέ τό Μυστήριο τής Θείας Κοινωνίας είναι γιά τούς πιστούς τροφή πνευματική, άσυγκρίτως γλυκυτέρα του παλιού εκείνου "μάννα". Γι' αυτό καί ό υμνωδός του Ακαθίστου ύμνου ψάλλει: 'Χαίρε, στάμνα μάννα φέρουσα τό γλυκαίνον τά τών χριστιανών αίσθητήρια".
Τό θαύμα τής έξανθίσεως τής ξηρής ράβδου (ράβδος του Ααρών) υπήρξε προτύπωση τής Γεννήσεως τοϋ Κυρίου άπό τήν Παρθένο Μαρία, ή Όποία, άν καί Παρθένος, έγέννησε Υίό. Γι' αυτό καί ό ύμνογράφος τής Εκκλησίας μας ψάλλει: "Ράβδος η μυστική, άνθος τό άμάραντον ή έξανθήσασα, Χαίρε, Δέσποινα".
Άλλα καί ή Τράπεζα τών άρτων τής προθέσεως (Έξοδ. ΚΕ' 22-29) αποτελούσε τύπο τής Θεοτόκου. Ή Θεομήτωρ είναι" ή έμψυχος Τράπεζα", ή όποία χώρησε "τόν Άρτον τής ζωής" (Ίω. ΣΤ' 35). Δέχθηκε μέσα Της, όπως λέει ένας άρχαίος έκκλησιαστικός συγγραφέας "τόν άρτον τόν νοητόν, δι' ού πάσα τρέφεται ψυχή καί συνίσταται". Οί χριστιανοί μπορούμε νά πλησιάζουμε τήν Αγία Τράπεζα καί νά μετέχομε στην κοινωνία του Σώματος καί τοϋ Αίματος τοϋ Κυρίου, επειδή ή Παναγία υπήρξε ή έμψυχος Τράπεζα "ή τόν άχώρητον Θεόν εν γαστρί χωρήσασα".
Ή άειπάρθενος Κόρη είναι ακόμη καί ή αληθινή, φαεινή Λυχνία. Ή πρώτη λυχνία τής αρχαίας Σκηνής φώτιζε μέ τό φυσικό φώς τά "Αγια τών Αγίων" (Έξόδ. ΚΕ' 30-40). Μ Κόρη της Ναζαρέτ έγινε τό όργανο τοϋ Θεού, μέ τό όποίο έλαμψε στον κόσμο τό "φώς τοϋ κόσμου" (Ίω. Η Ί2), πού είναι ό Χριστός. Όπως ψάλλουμε στον Κανόνα τής Ακολουθίας τών χαιρετισμών, η Θεοτόκος είναι ό "φαεινός όρθρος" η "τον ήλιον φέρουσα Χριστόν.
Στήν πρώτη του ομιλία γιά τήν Κοίμηση της Θεοτόκου ο άγιος Ιωάννης ό Δαμασκηνός συνοψίζει ~σ' ένα θαυμάσιο κείμενο- σχεδόν όλες τίς παλαιοδιαθηκικές προεικονισεις πού άφοροϋν στήν Υπεραγία Θεοτόκο καί αναφέρει: " Εσένα πού κρατείς τό σπόρο γιά ένα δεύτερο κόσμο, Έσένα προεικόνισε ή Κιβωτός· διότι Έσύ γέννησες το Χριστο, τη σωτηρία του κόσμου, πού καταπόντισε τήν αμαρτία καί ησύχασε τά κύματα της... Ή Κιβωτός του νόμου Εσένα προεμήνυσε· ή χρυσή στάμνα καί ή λυχνία καί ή τράπεζα καί τό ραβόί του Ααρών, τό όποιο βλάστησε, ολοφάνερα ήταν δική Σου προτύπωση. Άπό Σέ, αλήθεια, ή φωτιά της Θεότητας, ή απεικόνιση καί έκφραση του Πατέρα, τό όλόγλυκο καί ουρανόσταλτο μάννα, τό ανώνυμο όνομα, πού είναι επάνω άπό όλα τά ονόματα, τό άνέσπερο καί απρόσιτο φως, της ζωής ό άρτος, ό ουράνιος, ό άγεώργητος καρπός άπό Σέ σωματικά άναβλάστησε". (Έλλ. Πατρολογία Ρ.G. 96, 712, Κ.Ε.Π.Ε. Αθήναι 1989).
'Άλλά άς σημειώσουμε καί μερικές ακόμα προεικονίσεις τής Παναγίας.
Τά "Άγια τών Αγίων", πού αποτελούσαν μέρος τής Σκηνής του Μαρτυρίου, ήταν καί αύτά προεικόνιση της Θεοτόκου. Διότι καί ή Παναγία αναδείχθηκε "μείζων" καί άπό τά " 'Άγια τών 'Άγίων". Στά" 'Άγια τών Αγίων" εισερχόταν μόνο ό Άρχιερέας, καί αύτός "άπαξ του ένιαυτοϋ" (Έβρ. Β' 7).Καί στήν Παρθένο Μαρία εισήλθε μόνο ό μέγας Αρχιερέας καί Κύριος μας, ο Ίησούς Χριστός καί Αυτός γιά μία καί μοναδική φορά.
Άλλα καί ή Ερυθρά θάλασσα τήν Παρθένο συμβολίζει. Μέ τρόπο εξαιρετικό τονίζει ό ίερός υμνωδός της Εκκλησίας μας τό γεγονός αυτό στό δοξαστικό του Έσπερινού του πλαγίου Α' ήχου: "Έν τη Ερυθρα θαλάσση τής άπειρογάμου Νύμφης είκών διεγράφη ποτέ. Εκεί Μωυσής διαιρέτης του ύδατος, ενθάδε Γαβριήλ υπηρέτης του θαύματος· τότε τόν βυθόν έπέζευσεν άβρόχως Ισραήλ, νυν δέ τόν Χριστόν έγέννησεν άσπόρως ή Παρθένος· ή θάλασσα μετά τήν πάροδον του Ισραήλ έμεινεν άβατος· ή άμεμπτος μετά τήν κύησιν του Εμμανουήλ έμεινεν άφθορος".
Τήν ίδια αλήθεια διακηρύττει καί ό ποιητής του 'Ακαθίστου "Υμνου, όταν ψάλλει προς τή Θεοτόκο: "Χαίρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τόν νοητόν". Δηλαδή, Χαίρε, Παρθένε, πού μέ τή γέννηση του Χριστού καταπόντισες τόν τύραννο διάβολο.
Δέν θά πρέπει νά παραληφθεί ή προεικόνιση, ή όποία μας φέρει κατά νού τήν κλίμακα τοϋ Ιακώβ. Τό βιβλίο τής Γενέσεως μας πληροφορεί ότι:"Ένώ κοιμόταν ό Ιακώβ αξιώθηκε άπό τό Θεό νά δεί ένα θείο καί ίερό ενύπνιο. Είδε στον ύπνο του, μιά πανύψηλη σκάλα, τής οποίας ή βάση ήταν στηριγμένη στό έδαφος καί ή κορυφή της έφθανε στόν ουρανό. Οί άγγελοι του Θεού ανέβαιναν καί κατέβαιναν πάνω σ'αύτή.Ό δέ Θεός είχε στηριχθεί στό πάνω μέρος τής σκάλας".(ΚΗ' 12-13).
Άλλα καί ή Παρθένος Μαρία έγινε ή κλίμακα γιά νά κατέβη σέ μας ό Θεός, ό Όποίος έλαβε τήν ασθενική μας φύση, Γήν ένωσε μέ τή δική Του καί έκανε τόν ανθρώπινο νού ίκανό νά θεωρεί τό Θεό. Κατ' αυτόν τό τρόπο ή Θεοτόκος έγινε το μέσο γιά νά πλησιάσουν τά πρίν διεστώτα. Γιά τούτο κατέβηκαν άγγελοι γιά νά υπηρετήσουν τόν Υίό Της καί Θεό.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου