Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Που αγάπην προς τον Πατριάρχην;

Προσφάτως μετέβη στὸ ῞Αγιον ῎Ορος ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαῖος, καὶ῾Ιερὲς Μονὲς τοῦ ἐπιφύλαξαν θερμὴ ὑποδοχή. ᾿

Ολίγοι μόνο μοναχοὶ διαμαρτυρήθηκαν γιὰ τὶς δηλώσεις του καὶ τὶς ἐνέργειές του σὲ βάρος τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως.

Βεβαίως ὁ Πατριάρχης στὸ ῞Αγιον ῎Ορος δήλωσε, ὅτι δὲν ἀπεμπολεῖ τίποτε ἀπὸ τὴν Πίστι.

᾿Αλλ᾿ αὐτὴ ἡ δήλωσι ὀφείλεται στὴ διπλωματία καὶ διγλωσσία τοῦ Πατριάρχου. ῾

Ο Προκαθήμενος τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἶνε τόσο πολὺ Οἰκουμενιστής, ὥστε καὶ κατὰ τὴ διπλωματικὴ δήλωσί του δὲν μπόρεσε ν᾿ ἀποκρύψῃ τὸν Οἰκουμενισμό του.

Διότι ὡμίλησε γιὰ «Ρωμαιοκαθολικὴ ᾿Εκκλησία» καὶ γιὰ «ἕνωσι τῶν ᾿Εκκλησιῶν».

Παρὰ τὴν ὑποκριτικότητά του ἔδειξε δηλαδή, ὅτι πιστεύει στὴν ὕπαρξι πολλῶν ᾿Εκκλησιῶν, ὄχι μιᾶς κατὰ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, καὶ τὸν Παπισμὸ θεωρεῖ ᾿Εκκλησία.

Πῶς λοιπὸν ἔγινε δεκτὸς ἀπὸ τὶς ῾Ιερὲς Μονές, στὶς ὁποῖες μετέβη; Καὶ πῶς ἡγούμενοι τὸν ἐγκωμίασαν;

῾Η ἀγάπη εἶνε ἡ κορυφαία τῶν ἀρετῶν, ἢ μᾶλλον ἡ συνισταμένη τῶν ἀρετῶν καὶ «πλήρωμα νόμου» (Ρωμ. ιγ´ 10).

Καὶ ἐρωτοῦμε· Οἱ μοναχοί, οἱ ὁποῖοι διὰ τοῦ Μοναχισμοῦ ἐπιδιώκουν τὴν τελειότητα καὶ λέ γουν, ὅτι μεταξὺ μοναχοῦ καὶ λαϊκοῦ ὑπάρχει τεραστία ἀπόστασι, ἔχουν ἀγάπη; ᾿

Αγαποῦν εἰλικρινῶς τὸν Πατριάρχη;

᾿Ολίγες ἐξαιρέσεις ὑπάρχουν βεβαίως. ᾿

Αλλ᾿ οἱ πολλοὶ μοναχοὶ δὲν ἀγαποῦν πραγματικῶς τὸν Πατριάρχη.

῍Αν τὸν ἀγαποῦσαν πραγματικῶς, θὰ τὸν ἤλεγχαν ὡς φορέα τῆς παναιρέσεως καὶ πανθρησκείας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γιὰ νὰ μετανοήσῃ καὶ νὰ σωθῇ.

῾Ο ἰατρός, ποὺ ἀγαπᾷ τὸν ἀσθενῆ, δίνει σ᾿ αὐτὸν πικρὰ φάρμακα, γιὰ ν᾿ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ τὴν ἀσθένεια καὶ νὰ γίνῃ ὑγιής.

Δυστυχῶς τὸ κομποσχοῖνι δὲν συνυπάρχει πάντοτε μὲ τὴν ἀγάπη.

Δυστυχῶς μοναχοί, μάλιστα οἱ ἡγούμενοι, ὑπηρετοῦν τὴ σκοπιμότηταν.

Τὸ ῞Αγιον ῎Ορος ἦταν ἄλλοτε ἡ ᾿Ακρόπολι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿

Αλλὰ τώρα δὲν δικαιώνει αὐτὸ τὸν ὑψηλὸ χαρακτηρισμό.

Δόξα ὅμως τῷ Θεῷ, διότι στὸ ῞Αγ. ῎Ορος ὑ πάρχουν καὶ ὀλίγοι μοναχοὶ ἄξιοι τῆς μοναχικῆς ἰδιότητός των.

Καὶ ὅσον ὀλιγώτεροι εἶνε, τόσον ἀξιώτεροι εἶνε.

Παναγιώτατε!

῞Οσοι σᾶς ἐπαινοῦν καὶ σᾶς ἐγκωμιάζουν, αὐτοὶ δὲν σᾶς ἀγαποῦν μὲ ἀληθινὴ ἀγάπη.

῞Οσοι λυποῦνται γιὰ τὶς παρεκκλίσεις σας ἀπὸ τὴν Πίστι καὶ προσεύχονται γιὰ σᾶς καὶ σᾶς ἐλέγχουν, αὐτοὶ σᾶς ἀγαποῦν εἰλικρινῶς, διότι θέλουν νὰ διορθώσετε τὴν πνευματικὴ πορεία σας γιὰ τὴ δόξα τῆς ᾿Ορθοδοξίας καὶ γιὰ τὴ δική σας σωτηρία.

᾿Ορθοποδήσετε πρὸς τὴν ἀλήθεια, ὀρθοτομήσετε τὸ λόγο τῆς ἀληθείας, καὶ τότε, ὅσοι ἀληθῶς σᾶς ἀγαποῦν, θὰ εὐφρανθοῦν, διότι ἐξ αἰτίας σας θὰ δοξασθῇ ὁ Θεὸς καὶ ἡ ᾿Εκκλησία του, καὶ θὰ τύχετε καὶ σεῖς «σωτηρίας μετὰ δόξης αἰωνίου» (Β´ Τιμ. β´ 10).

ΠΗΓΗ ''ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ'' ΑΡ. ΦΥΛ. 1902