Πολλών οι διαλογισμοί έκ της «δυνητικής» ερμηνείας του ΙΕ' Κανόνος διεσαλεύθησαν. Καί ευλόγως διηρωτήθησαν: «Πώς δυνάμεθα νά μνημονεύωμεν τόν κηρύττοντα την αίρεσιν πρόεδρον, χωρίς νά ψευδώμεθα ενώπιον του φρικτού Θυσιαστηρίου, ότι όρθοτομεί τόν λόγον της αληθείας»; Ό π. Έπιφάνιος δεν εδίστασεν εις τό τόλμημα!! Ιδού πώς απήντησε: «Θά ήθελα ακόμη να διασαφήσω τήν έννοιαν ύφ' ην λέγεται τό «... ορθοτομούντα τόν λόγον της αληθείας», διότι βλέπω ποιάν τινα σύγχυσιν τών πραγμάτων έν τη επιστολή σου. Λοιπόν, τα τρία επίθετα, «σώον», «έντιμον», «υγιά», καί αί δύο μετοχαί «μακροημερεύοντα» καί «όρθοτομούντα» δεν είναι επιθετικοί προσδιορισμοί καί επιθετικαί μετοχαί, αλλά κατηγορούμενα. Λέγοντες δηλαδή τό «Έν πρώτοις μνήσθητι, κύριε, του 'Αρχιεπισκόπου...» δεν παρέχομεν πιστοποιητικά ότι ό Επίσκοπος είναι «σώος» καί «έντιμος» και «υγιής» καί όρθοτομεί τήν άλήθειαν! "Οχι! Άλλα παρακαλούμεν απλώς τόν Κύριον νά χορηγή εις τόν Έπίσκοπον εντιμότητα, ύγείαν, όρθοτομίαν τής αληθείας κ.τ.λ. («όν χάρισαι ταίς αγίαις Σου Έκκλησίαις, έν ειρήνη σώον, εντιμον κλπ.». Ευχήν έκφράζομεν, δεν χορηγούμεν βεβαιώσεις! Αλλώς θα έψευδόμεθα ενώπιον του Θεού, λέγοντες ού μόνον τό «ορθοτομούντα» αλλά καί τό «έντιμον» καί «υγιά», δεδομένου ότι ενίοτε ό Επίσκοπος ενδέχεται νά είναι ουχί «έντιμος», αλλά προδήλως ανέντιμος, ή ενδέχεται νά είναι ουχί υγιής, αλλά βαρέως ασθενής καί κατάκοιτος. Εύχόμεθα λοιπόν, δέν πιστοποιούμεν». («ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ» σελίς 82).
Συντακτικόν καί Γραμματικήν έγνώριζον καί οί Άγιοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τής Όρθοδόξου Εκκλησίας, άλλ' ουδείς, ουδέ ψιλώ νοήματι διενοήθη τοιούτου είδους τόλμημα!
Κατ' αρχήν, τό «Έν πρώτοις μνήσθητι», πού έπέλεξεν ανωτέρω ό π. Έπιφάνιος, φαίνεται οτι όντως αποτελεί ευχήν.
Όμως, αναπέμπεται... καί μία άλλη ευχή, ην καλούνται όλοι να εκφωνούν ενώπιον του θυσιαστηρίου περί τής οποίας... απόλυτον σιωπήν έκράτησεν!
Καί ή οποία εκκλησιαστική ευχή, άρχεται ΕΠΙΣΗΣ διά τών λέξεων «Έν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε», καί διά τής οποίας (ίνα χρησιμοποιήσωμεν τάς ιδίας αυτού ανωτέρω λέξεις), οί οπαδοί τής «δυνητικής» ερμηνείας του π. Έπιφανίου ΚΑΙ ψεύδονται ενώπιον του Θεού, ΚΑΙ παρέχουν πιστοποιητικά ορθοτομίας τής Αληθείας εις έν γνώσει των αιρετικούς, ΚΑΙ χορηγούν διαβεβαιώσεις, ΚΑΙ πιστοποιούν κυνικώς!!... Ή ευχή έχει ούτω:
«Έν πρώτοις μνήσθητι. Κύριε, τής Ιεράς ημών Συνόδου, τής ορθοτομούσης τόν λόγον τής σής αληθείας»!!!
Όχι «ήν χάρισαι όρθοτομούσαν»!!... Άλλα ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ: «Τής ορθοτομούσης»!!!
Ας έξετάσωμεν καί τό άλλο «έν πρώτοις μνήσθητι», εκείνο πού έπέλεξεν ό π. Έπιφάνιος, ώς ευχερέστερον εις παρερμηνείαν: Διότι, ώς είπομεν, είναι ΔΥΟ εδω τά «έν πρώτοις μνήσθητι»!... Ή μάλλον ΤΡΙΑ «μνήσθητι πάσης Επισκοπής, Όρθοδόξων, τής όρθοτομούσης τόν λόγον τής ση αληθείας»!...
Ώφειλεν ό π. Έπιφάνιος νά έλεγεν ή νά έγραφεν, ότι ό τάδε Άγιος, ή ό δείνα διδάσκαλος τής Όρθοδόξου Εκκλησίας ούτω καί ούτω ηρμήνευσεν τήν έν λόγω λειτουργικήν ευχήν, εις αυτού τήν γνώμην νά στοιχώμεν! Δέν έποίησεν ούτω!
Ιστορεί ό Δοσίθεος Ιεροσολύμων (έν βιβλ. Γ, σελ. 159 «Δωδεκαβίβλου» έκδ. Ρηγόπουλου):
«Ό Χαρτοφύλαξ καί ό Έκκλησιάρχης ύπό του πατριάρχου (σ.σ. Μητροφάνους του από Κυζίκου, του λατινόφρονος) καί τών αρχόντων καί αυτού του βασιλέως, κολακευθέντες, βιασθέντες, άπειληθέντες πολλάκις, ουκ εκοινώνησαν τω άνόμω πατριάρχη. 'Έλεγον οί άρχοντες οί μεσάζοντες τω Χαρτοφύλακι καί Έκκλησιάρχη, ότι μήτε ημείς λεγομεν γεγονέναι τά έν Φλωρεντία καλώς, όμως, δι' οίκονομίαν καί τό συμφέρον τής πατρίδος μεινάτω ό όρος αργός, καί μόνον δεχθήτε τό μνημόσυνον του Πάπα, όπερ εστί λόγος ψιλός, οί δέ άντέλεγον θεολογικώς, ότι πολύς εστίν ο του μνημοσύνου λόγος, εκείνοι γάρ μνημονεύονται έπ' Εκκλησίας, όσοι είσίν ορθόδοξοι καί κοινωνικοί προς τήν αυτήν Έκκλησίαν, οί δέ άκοινώνητοι ουδέ μνημονεύονται. Ουδέ γάρ έχει άδειαν τις τών Ιερωμένων εύχεσθαι έπ' Εκκλησίας υπέρ άκοινωνήτου, ό δέ πάπας εστίν άκοινώνητος, πώς ούν μνημονευθήσεται ό άκοινώνητος μετά τών κοινωνικών; Ό δέ μεσάζων είπεν ό Νοταράς, ούκ έστιν αυτό μνημόσυνον ευχής, καί τά εξής, οί δέ τέλος είπόντες, εκείνοι μνημονεύονται, όσοι όρθοτομούσιν, ό δέ πάπας εισάγει νόθα, όρθοτομεί δέ ό τέμνων τά νόυα, ούχ ό είσάγων αυτά».
"Ομως, νομίζομεν ότι πρέπει νά γνωρίσωμεν έκ πατερικών κειμένων τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής έν λόγω λειτουργικής ευχής.
Ή έν λόγω λειτουργική ευχή, διετυπώθη τό πρώτον ύπό του Αγίου 'Ιακώβου του Άδελφοθέου, πρώτου Άρχιερέως τών Ιεροσολύμων, είς τήν παρ' αύτού συνταχθείσαν Άκολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας, ούτω: «Έν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε ό Θεός ημών, του οσίου πατρός ημών, του Άγιωτάτου ημών Αρχιεπίσκοπου δείνος· γήρας αύτώ τίμιον χάρισαι, μακροχρόνιον αυτόν διαφύλαξον, ποιμένοντα τω λαώ σου έν πάσει εύσεβεία καί σεμνότητι» (Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Άδελφοθέου, τύποις φοίνικος 1929, σελ. 23). Τήν λειτουργικήν αυτήν εύχήν περιέλαβεν καί ό Άγιος Βασίλειος είς τήν ύπ' αύτού συνταχθείσαν Ακολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας, ώς ακολούθως: «Έν πρώτοις μνήσθητι. Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), όν χάρισαι ταίς άγίαις σου Έκκλησίαις έν είρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, καί όρθοτομούντα τον λόγον τής σής αληθείας». Ό Άγιος Βασίλειος, είχεν πόθον μέγαν νά συντάμη τήν άκολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας του Άδελφοθέου, προς έλάφρωσιν τών Χριστιανών καί περί τούτου παρεκάλει τόν Άγιον Θεόν. «Έφάνη (γράφει ό Συναξαριστής μηνός Ιανουαρίου σελίς 32, εκδόσεως π. Βίκτωρος Ματθαίου) λοιπόν είς αυτόν, ωσάν νά κατήλθεν ό Χριστός μετά τών Αποστόλων, ω τής συγκαταβάσεώς σου, φιλάνθρωπε Κύριε, καί κατά τήν άρχιερατικήν τάξιν έτέλεσεν τήν θείαν Μυσταγωγίαν μετ' αυτών πλην δέν έλεγε τάς εύχάς ό Κύριος ώς είναι γεγραμμέναι είς τήν λειτουργίαν τοΰ Άδελφοθέου 'Ιακώθου, αλλά συνέτεμνε ταύτας κατά τόν τρόπον διά του οποίου συνέθεσεν αύτάς κατόπιν ό "Αγιος Βασίλειος. Ταύτην τήν όπτασίαν ιδών ό Αγιος καί εύχαριστήσας τόν Θεόν τόν επακούσαντα της δεήσεως αυτού, συνέγραψε τήν θείαν Λειτουργίαν συντομωτέραν, όπως ευρίσκεται σήμερον». Τήν αυτήν εύχήν άντέγραψεν καί ό "Αγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος έν τη υπ αυτού, κατά τόν αυτόν τρόπον συγγραφείσαν Θείαν Λειτουργίαν. Αυτήν δε τήν εύχήν «διεσάφησεν», ώς ανωτέρω ανεφέρθη, ό π. Έπιφάνιος. Άλλ' ας ίδωμεν.
"Εν έτει 373 μ.Χ. ό Μέγας Βασίλειος, ό θεοπνεύστως συγγράψας τήν ανωτέρω λειτουργικήν εύχήν, έπιέσθη ύπό του επισκόπου Εύσεβίου Σαμοσάτων νά δεχθή είς κοινωνίαν καί νά μνημονεύση τόν Εύστάθιον Σεβαστείας. Ό 'Άγιος άντέλεγεν εις τόν πιέζοντα, επειδή ό Ευστάθιος Σεβαστείας δέν παρείχεν σαφείς διαβεβαιώσεις Ορθοδόξου Πίστεως καί ομολογίας. Έγραφεν ό άοίδιμος: «"Εως δ' αν μηδέν γένηται τούτων, σύγγνωθι, θεοφιλέστατε πάτερ, μή δυναμένω μεθ' ύποκρίσεως θυσιαστηρίω Θεού παρεστάναι». Έάν, δηλ. ό Ευστάθιος Σεβαστείας δέν δώση Όρθόδοξον Όμολογίαν Πίστεως, νά μέ συγχώρησης θεοφιλέστατε πάτερ, αλλά δέν ημπορώ νά παρίσταμαι εις τό θυσιαστήριον του Θεού μέ ύποκρισίαν (Ε.Π.Ε. Έπιστολαί Άγ. Βασιλείου, Τόμ. Α', σελ. 275).
Ολοι οί Ορθόδοξοι μεγάλην άκρίβειαν είχον είς τήν προκειμένην ύπόθεσιν, ώς λέγει ό Νικόλαος Βούλγαρης: «Επειδή είς τά δίπτυχα έστεκε νά δοξάζωνται άπό τήν Εκκλησίαν οί άγιοι ώς άγιοι. Νά μακαρίζωνται οί Όρθόδοξοι ώς Όρθόδοξοι. Νά καταδικάζωνται οί αίρεσιάρχαι καί αποστάται διά καθηρημένοι καί άκοινώνητοι. Τά δίπτυχα ήτονε τών ψυχών ό λύδιος λίθος, ή πέτρα ή Ήρακλεία (μαγνήτις).,. 'Ήτονε τριών λογιών. Δίπτυχα τών Αγίων, Δίπτυχα τών ζώντων καί Δίπτυχα τών κεκοιμημένων... Τά άνάγνωθεν ό διάκονος τούταις ταίς ώραις έμπροσθεν του θυσιαστηρίου μετά το εν πρώτοις μνήσθητι... Άν καλά καί παλαιότερον είς επήκοον πάντων νά έγένετο αυτή τών Δίπτυχων η ανάγνωσις καί έπ' άμβωνος... Τά Δίπτυχα τώ 'Άμβωνι, Τω "Αμβωνι τά Δίπτυχα. Τά Δίπτυχα άρτι φέρε».
Συντακτικόν καί Γραμματικήν έγνώριζον καί οί Άγιοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τής Όρθοδόξου Εκκλησίας, άλλ' ουδείς, ουδέ ψιλώ νοήματι διενοήθη τοιούτου είδους τόλμημα!
Κατ' αρχήν, τό «Έν πρώτοις μνήσθητι», πού έπέλεξεν ανωτέρω ό π. Έπιφάνιος, φαίνεται οτι όντως αποτελεί ευχήν.
Όμως, αναπέμπεται... καί μία άλλη ευχή, ην καλούνται όλοι να εκφωνούν ενώπιον του θυσιαστηρίου περί τής οποίας... απόλυτον σιωπήν έκράτησεν!
Καί ή οποία εκκλησιαστική ευχή, άρχεται ΕΠΙΣΗΣ διά τών λέξεων «Έν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε», καί διά τής οποίας (ίνα χρησιμοποιήσωμεν τάς ιδίας αυτού ανωτέρω λέξεις), οί οπαδοί τής «δυνητικής» ερμηνείας του π. Έπιφανίου ΚΑΙ ψεύδονται ενώπιον του Θεού, ΚΑΙ παρέχουν πιστοποιητικά ορθοτομίας τής Αληθείας εις έν γνώσει των αιρετικούς, ΚΑΙ χορηγούν διαβεβαιώσεις, ΚΑΙ πιστοποιούν κυνικώς!!... Ή ευχή έχει ούτω:
«Έν πρώτοις μνήσθητι. Κύριε, τής Ιεράς ημών Συνόδου, τής ορθοτομούσης τόν λόγον τής σής αληθείας»!!!
Όχι «ήν χάρισαι όρθοτομούσαν»!!... Άλλα ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ: «Τής ορθοτομούσης»!!!
Ας έξετάσωμεν καί τό άλλο «έν πρώτοις μνήσθητι», εκείνο πού έπέλεξεν ό π. Έπιφάνιος, ώς ευχερέστερον εις παρερμηνείαν: Διότι, ώς είπομεν, είναι ΔΥΟ εδω τά «έν πρώτοις μνήσθητι»!... Ή μάλλον ΤΡΙΑ «μνήσθητι πάσης Επισκοπής, Όρθοδόξων, τής όρθοτομούσης τόν λόγον τής ση αληθείας»!...
Ώφειλεν ό π. Έπιφάνιος νά έλεγεν ή νά έγραφεν, ότι ό τάδε Άγιος, ή ό δείνα διδάσκαλος τής Όρθοδόξου Εκκλησίας ούτω καί ούτω ηρμήνευσεν τήν έν λόγω λειτουργικήν ευχήν, εις αυτού τήν γνώμην νά στοιχώμεν! Δέν έποίησεν ούτω!
Ιστορεί ό Δοσίθεος Ιεροσολύμων (έν βιβλ. Γ, σελ. 159 «Δωδεκαβίβλου» έκδ. Ρηγόπουλου):
«Ό Χαρτοφύλαξ καί ό Έκκλησιάρχης ύπό του πατριάρχου (σ.σ. Μητροφάνους του από Κυζίκου, του λατινόφρονος) καί τών αρχόντων καί αυτού του βασιλέως, κολακευθέντες, βιασθέντες, άπειληθέντες πολλάκις, ουκ εκοινώνησαν τω άνόμω πατριάρχη. 'Έλεγον οί άρχοντες οί μεσάζοντες τω Χαρτοφύλακι καί Έκκλησιάρχη, ότι μήτε ημείς λεγομεν γεγονέναι τά έν Φλωρεντία καλώς, όμως, δι' οίκονομίαν καί τό συμφέρον τής πατρίδος μεινάτω ό όρος αργός, καί μόνον δεχθήτε τό μνημόσυνον του Πάπα, όπερ εστί λόγος ψιλός, οί δέ άντέλεγον θεολογικώς, ότι πολύς εστίν ο του μνημοσύνου λόγος, εκείνοι γάρ μνημονεύονται έπ' Εκκλησίας, όσοι είσίν ορθόδοξοι καί κοινωνικοί προς τήν αυτήν Έκκλησίαν, οί δέ άκοινώνητοι ουδέ μνημονεύονται. Ουδέ γάρ έχει άδειαν τις τών Ιερωμένων εύχεσθαι έπ' Εκκλησίας υπέρ άκοινωνήτου, ό δέ πάπας εστίν άκοινώνητος, πώς ούν μνημονευθήσεται ό άκοινώνητος μετά τών κοινωνικών; Ό δέ μεσάζων είπεν ό Νοταράς, ούκ έστιν αυτό μνημόσυνον ευχής, καί τά εξής, οί δέ τέλος είπόντες, εκείνοι μνημονεύονται, όσοι όρθοτομούσιν, ό δέ πάπας εισάγει νόθα, όρθοτομεί δέ ό τέμνων τά νόυα, ούχ ό είσάγων αυτά».
"Ομως, νομίζομεν ότι πρέπει νά γνωρίσωμεν έκ πατερικών κειμένων τήν Όρθόδοξον έρμηνείαν τής έν λόγω λειτουργικής ευχής.
Ή έν λόγω λειτουργική ευχή, διετυπώθη τό πρώτον ύπό του Αγίου 'Ιακώβου του Άδελφοθέου, πρώτου Άρχιερέως τών Ιεροσολύμων, είς τήν παρ' αύτού συνταχθείσαν Άκολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας, ούτω: «Έν πρώτοις μνήσθητι, Κύριε ό Θεός ημών, του οσίου πατρός ημών, του Άγιωτάτου ημών Αρχιεπίσκοπου δείνος· γήρας αύτώ τίμιον χάρισαι, μακροχρόνιον αυτόν διαφύλαξον, ποιμένοντα τω λαώ σου έν πάσει εύσεβεία καί σεμνότητι» (Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Άδελφοθέου, τύποις φοίνικος 1929, σελ. 23). Τήν λειτουργικήν αυτήν εύχήν περιέλαβεν καί ό Άγιος Βασίλειος είς τήν ύπ' αύτού συνταχθείσαν Ακολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας, ώς ακολούθως: «Έν πρώτοις μνήσθητι. Κύριε, του Αρχιεπισκόπου ημών (δείνος), όν χάρισαι ταίς άγίαις σου Έκκλησίαις έν είρήνη, σώον, έντιμον, υγιά, μακροημερεύοντα, καί όρθοτομούντα τον λόγον τής σής αληθείας». Ό Άγιος Βασίλειος, είχεν πόθον μέγαν νά συντάμη τήν άκολουθίαν τής Θείας Λειτουργίας του Άδελφοθέου, προς έλάφρωσιν τών Χριστιανών καί περί τούτου παρεκάλει τόν Άγιον Θεόν. «Έφάνη (γράφει ό Συναξαριστής μηνός Ιανουαρίου σελίς 32, εκδόσεως π. Βίκτωρος Ματθαίου) λοιπόν είς αυτόν, ωσάν νά κατήλθεν ό Χριστός μετά τών Αποστόλων, ω τής συγκαταβάσεώς σου, φιλάνθρωπε Κύριε, καί κατά τήν άρχιερατικήν τάξιν έτέλεσεν τήν θείαν Μυσταγωγίαν μετ' αυτών πλην δέν έλεγε τάς εύχάς ό Κύριος ώς είναι γεγραμμέναι είς τήν λειτουργίαν τοΰ Άδελφοθέου 'Ιακώθου, αλλά συνέτεμνε ταύτας κατά τόν τρόπον διά του οποίου συνέθεσεν αύτάς κατόπιν ό "Αγιος Βασίλειος. Ταύτην τήν όπτασίαν ιδών ό Αγιος καί εύχαριστήσας τόν Θεόν τόν επακούσαντα της δεήσεως αυτού, συνέγραψε τήν θείαν Λειτουργίαν συντομωτέραν, όπως ευρίσκεται σήμερον». Τήν αυτήν εύχήν άντέγραψεν καί ό "Αγιος Ιωάννης ό Χρυσόστομος έν τη υπ αυτού, κατά τόν αυτόν τρόπον συγγραφείσαν Θείαν Λειτουργίαν. Αυτήν δε τήν εύχήν «διεσάφησεν», ώς ανωτέρω ανεφέρθη, ό π. Έπιφάνιος. Άλλ' ας ίδωμεν.
"Εν έτει 373 μ.Χ. ό Μέγας Βασίλειος, ό θεοπνεύστως συγγράψας τήν ανωτέρω λειτουργικήν εύχήν, έπιέσθη ύπό του επισκόπου Εύσεβίου Σαμοσάτων νά δεχθή είς κοινωνίαν καί νά μνημονεύση τόν Εύστάθιον Σεβαστείας. Ό 'Άγιος άντέλεγεν εις τόν πιέζοντα, επειδή ό Ευστάθιος Σεβαστείας δέν παρείχεν σαφείς διαβεβαιώσεις Ορθοδόξου Πίστεως καί ομολογίας. Έγραφεν ό άοίδιμος: «"Εως δ' αν μηδέν γένηται τούτων, σύγγνωθι, θεοφιλέστατε πάτερ, μή δυναμένω μεθ' ύποκρίσεως θυσιαστηρίω Θεού παρεστάναι». Έάν, δηλ. ό Ευστάθιος Σεβαστείας δέν δώση Όρθόδοξον Όμολογίαν Πίστεως, νά μέ συγχώρησης θεοφιλέστατε πάτερ, αλλά δέν ημπορώ νά παρίσταμαι εις τό θυσιαστήριον του Θεού μέ ύποκρισίαν (Ε.Π.Ε. Έπιστολαί Άγ. Βασιλείου, Τόμ. Α', σελ. 275).
Ολοι οί Ορθόδοξοι μεγάλην άκρίβειαν είχον είς τήν προκειμένην ύπόθεσιν, ώς λέγει ό Νικόλαος Βούλγαρης: «Επειδή είς τά δίπτυχα έστεκε νά δοξάζωνται άπό τήν Εκκλησίαν οί άγιοι ώς άγιοι. Νά μακαρίζωνται οί Όρθόδοξοι ώς Όρθόδοξοι. Νά καταδικάζωνται οί αίρεσιάρχαι καί αποστάται διά καθηρημένοι καί άκοινώνητοι. Τά δίπτυχα ήτονε τών ψυχών ό λύδιος λίθος, ή πέτρα ή Ήρακλεία (μαγνήτις).,. 'Ήτονε τριών λογιών. Δίπτυχα τών Αγίων, Δίπτυχα τών ζώντων καί Δίπτυχα τών κεκοιμημένων... Τά άνάγνωθεν ό διάκονος τούταις ταίς ώραις έμπροσθεν του θυσιαστηρίου μετά το εν πρώτοις μνήσθητι... Άν καλά καί παλαιότερον είς επήκοον πάντων νά έγένετο αυτή τών Δίπτυχων η ανάγνωσις καί έπ' άμβωνος... Τά Δίπτυχα τώ 'Άμβωνι, Τω "Αμβωνι τά Δίπτυχα. Τά Δίπτυχα άρτι φέρε».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου