ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΚΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ (6ο ΜΕΡΟΣ)

Ο ΑΡΧΙΜ. ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥλΟΣ, ΔΕΙΝΟΣ ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ
ΤΗΣ «ΔΥΝΗΤΙΚΗΣ» ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ
ΤΟΥ ΙΕ' ΚΑΝΟΝΟΣ ΤΗΣ Α' ΚΑΙ Β' ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ
ΣΥΝΟΔΟΥ

Πολλοί, «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ», έργον του Έπιφανίου, άνεξετάστως έκλαμβάνουσιν ώς... ίεράν γραφήν καί παρακατήθηκην! Ήμείς, είς τήν παρούσαν γραφήν, θά άσχοληθώμεν μέ τήν έξέτασιν του κεφαλαίου της «δυνητικής» ερμηνείας του ΙΕ 'Κανόνος. Έπί του προκειμένου: Τήν 9ην Ιουνίου 1969, πεντήκοντα περίπου έτη, άπό της θλιβεράς πτώσεως του πατριαρχείου της Κων/πόλεως, ήγουν, της επισήμου διακηρύξεως της παναιρέσεως του οικουμενισμού (πατριαρχική εγκύκλιος του 1920), ό π. Έπιφάνιος, διά νά άποτρέψη τήν διακοπήν της κοινωνίας καί του μνημόσυνου τοΰ αποδεδειγμένου μασόνου «πατριάρχου» 'Αθηναγόρου (Άντιπαπικά» Α. Καντιώτου σελίς 111 έκδ. 1988) καί όπαδού «του πλέον απαίσιου συγκρητισμού» (γνώμη επίσημος του π. Έπιφανίου, βλ. «ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ» σελίς 26), εξέδωκεν καί έκυκλοφόρησεν έπιστολιμαίαν διατριβήν «ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΓΟΡΟΥ». Έν ή, μεταξύ άλλων, ύπερημύνετο της κοινωνίας καί του μνημόσυνου του 'Αθηναγόρου!!! "Εγραφεν: «Ό Κανών (ΙΕ' της Α' καί Β' Συνόδου) είναι δυνητικός καί ουχί υποχρεωτικός. Δέν άξιοι δηλαδή απαραιτήτως παρά τών κληρικών όπως παύσωσι τό μνημόσυνον του αιρετικά διδάσκοντος Επισκόπου πρό της καταδίκης αύτού, άλλα απλώς παρέχει είς αυτούς τήν δυνατότητα. "Αν τις Κληρικός, λέγει ο Κανών, αποκοπή άπό τοιούτου Επισκόπου «πρό συνοδικής διαγνώσεως», ουδαμώς παρανομεί, διό καί δέν υπόκειται είς έπιτίμησιν, άλλα μάλλον άξιος επαίνου είναι. "Αν όμως έτερος Κληρικός δέν πράξη τούτο, άλλα, χωρίς νά άσπάζηται τάς διδασκαλίας του επισκόπου, συνεχίζη τό μνημόσυνον αύτού, αναμένων «συνοδικήν διάγνωσιν» καί καταδίκην, ουδαμώς κατακρίνεται ύπό του Κανόνος... καί τά εξής («ΤΑ ΔΥΟ ΑΚΡΑ» σελίδες 75-76). Η ευρύτατη διάδοσις της έρμηνείας ταύτης ύπό του π. Έπιφανίου, καθησύχασε τά ενιστάμενα πνεύματα καί όλοι οι εκ της ερμηνείας «βολευόμενοι» (οίκουμενισταί) τόν π. Έπιφάνιον, τόν συμβιβάσαντα τάς περιστάσεις «νέον Ζωναράν» ανέδειξαν! Αλήθεια είναι ότι τοιούτου είδους «εξοικονομήσεις τών περιστάσεων» έπεζήτουν οί άπ' αίώνος αίρετικοί! 'Αλλά προσέκρουον είς τους γρανιτώδεις βράχους τής Όρθοδόξου Πίστεως καί διελύοντο ώς τά έπαφρίζοντα κύματα.
Έρχόμεθα είς τήν «δυνητικήν» έρμηνείαν του «νέου Ζωναρά».
'Από τής θεσπίσεως του 'Ιερού Κανόνος (861 μ.Χ.), παρήλθον ένδεκα καί πλέον αίώνες! Κατά τό χρονικόν αυτό διάστημα έζησαν οί σοφοί έρμηνευταί Ζωναράς, Βάλσαμων, Άριστηνός, παρήλθεν πλήθος Αγίων Πατριαρχών λογίων, καί άλλων τής Ορθοδόξου Εκκλησίας σοφών, Αγίων καί διδασκάλων, Όμολογητών καί Μαρτύρων ό σύλλογος, καί ουδείς έξ' αυτών, ουδέ κατ' όναρ έψαντάσθη μίαν τοιαύτην έρμηνείαν!! Άλλ' αντιθέτως: Πρακτικώς καί θεωρητικώς, ώς προδεδήλωται, ενήργησαν τήν εφαρμογήν του ΙΕ' Ι. Κανόνος! Τί δέ; "Ο,τι αυτοί απώθησαν, ήμεις θά παραδεχθώμεν;;; Άγιώτεροι καί σοφώτεροι εκείνων είμεθα; "Απαγε τοις τοιαύτης άνοίας, ίνα μή είπωμεν πωρώσεως! Έάν, παρ' ελπίδα, παραδεχθώμεν εκείνο τό οποίον αυτοί απώθησαν, άναγκαίως, προσάπτομεν εις αυτούς καταφρόνησιν καί αίσχύνην, είς ημάς δε αυτούς καταλογίζεται ανόητος ανταρσία. Μη γένοιτο!
Διά νά γίνη προδηλοτέρα ή άπόνοια του «νέου κανονολόγου», πρέπει κανείς νά φαντασθή τόν π. Έπιφάνιον είς τήν Κων/πολιν, τήν ήμέραν έκείνην, καθ' ην ό Νεστόριος απεδέχθη τήν βλασφημίαν του συλλείτουργού του, Δωροθέου: «Ει τις Θεοτόκον είναι λέγει τήν Μαρίαν, ούτος ανάθέμα έστω»! Νά ανέρχεται είς τόν άμβωνα, νά σείη τήν χείρα καί νά λέγη προς τόν διιστάμενον κλήρον καί λαόν: «Στώμεν καλώς, μή κάμνετε σχίσμα!... Δέν κατακρίνεστε! Δέν παρανομείτε!! Καί έγώ συμφωνώ μέ υμάς, καλοί μου Χριστιανοί, ότι ό πατριάρχης έξετροχιάσθη! "Οτι βαδίζει είς αίρετικόν έδαφος! "Οτι, τέλος, είναι αίρετικός. Άκριτος, όμως! Επομένως, ... δέν παρανομείτε μεν χωριζόμενοι, καί, πρέπει να μην ασπασθήτε τα κακόδοξα φρονήματα του! Όμως,... δέν έχετε δικαίωμα νά χωρίζεσθε(!!!) άπό τής κοινωνίας αυτού καί νά διακόπτετε τό μνημόσυνον του πρό «συνοδικής διαγνώσεως» καί κατακρίσεως αύτού!!... Τούτο είναι «ζηλωτισμός άκριτος»! Είναι «αφελών και ανοήτων ένέργειαι...»!,.. Καί άλλα, τούτοις όμοια, τά όποια ό π. Έπιφάνιος είς τους Ορθοδόξους προσάπτει, παρ όλας τας διαβεβαιώσεις του ότι οί άφιστάμενοι τής κοινωνίας πρό Συνοδικής κατακρίσεως δέν παρανομούν, διό καί δέν έπιτιμώνται, άλλα άξιοι επαίνου είναι...
Ωσαύτως, στοχασθήτε τόν π. Έπιφάνιον, περί τό έτος 1274 μ.Χ., νά έπιστέλλη τήν ώς άνω έπιστολιμαίαν διατριβήν αυτου προς τους Άγιορείτας Πατέρας τους διαστάντας άπό τής κοινωνίας καί του μνημόσυνου του λατινίσαντος πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου, ύπό τόν άκόλουθον τίτλον, ώς... «έπιταγήν τών καιρών»: «ΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΕΚΚΟΥ»! Μετά πεισμονής δέ, νά διατείνεται ότι είναι «δυνητικός» ό Κανών ΙΕ' τής Α' καί Β Συνόδου καί, ότι οί Άγιορείται... δέν παρανομούσιν άν, χωρίς νά άσπάζωνται τάς ένωτικάς καί βλάσφημους διδασκαλίας του Ιωάννου Βέκκου, συνεχίζουν τήν κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον αυτού, άναμένοντες «συνοδικήν διάγνωσιν» καί καταδίκην του λατινόφρονος, μέ τά επιχειρήματα του...
Ό επιστολογράφος, δέν ήρκέσθη είς τήν «δυνητικήν» έρμηνείαν!! Αλλά εσυνέχισε με δυο νέας θεωρίας 1) Τήν περί «οικονομίας άχρι καιρού». Δηλ. συνέχισιν ... έπ' απειρον(!!!) τής κοινωνίας καί του μνημόσυνου (του κηρύσσοντος κατεγνωσμένην αίρεσιν προέδρου) καί 2) Τήν... περί «ψιλής εύχετικής μνείας του ονόματος του προέδρου είς το έν πρώτοις μνήσθητι».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ