O τότε Πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος, έδωκεν από του Βήματος τής Βουλής την αρμόζουσαν λύσιν, διέταξε τόν σκληρόν και άπάνθρωπον διωγμόν, όστις έπραγματοποιήθη δι' εκδόσεως εντολών συλλήψεως και σωματικού περιορισμού των αρχιερέων εις μεμακρυσμένας και δυσπρόσιτους Ιεράς Μονάς, δι' άποσχηματισμού και άποκάρσεως σεβαστών λειτουργών του Υψίστου, δια φυλακίσεως και ξυλοδαρμών, δια κλεισίματος Ιερών Ναών, δια φυλακίσεως ευσεβών Χριστιανών, με μόνην τήν κατηγορίαν ότι είναι Παλαιοημερολογίται και δι' όλων έν γένει τών βιαίων και αντιχριστιανικών μέτρων, αφηγουμένων, ως θα ιδή ό αναγνώστης, ύπ' αυτών τούτων τών παθόντων ως και υπό αυτόπτων μαρτύρων.
Προ τής εκδόσεως τής προαναφερθείσης καταπτύστου 45ης πράξεως, το Γραφείον Τύπου τής Επισήμου Εκκλησίας, έξέδωκεν ανακοινωθέν δημοσιευθέν εις τάς πρωϊνάς εφημερίδας τής 25 Νοεμβρίου 1950.
Ό Πρόεδρος τής Ιεράς Συνόδου και ή Ιερά Σύνοδος τών Γ.Ο.Χ. απήντησαν καταλλήλως τόσον εις τά ανωτέρω ύπομνήματα, δσον και εις τάς λοιπάς ανακοινώσεις.
Εις το ανακοιν
ωθέν τής Συνόδου τής Εκκλησίας περί του ημερολογιακού ζητήματος ή Εκκλησία τών Γνησίων Όρθοδόξων απήντησε ως εξής:
«...Το Συνοδικόν ανακοινωθέν ψέγει ημάς, διότι έκηρύξαμεν τήν καινοτόμησαν Ίεραρχίαν ως Σχισματικήν, τά δε Μυστήρια ιύτων ως στερούμενα άγιαστικής χάριτος και διότι έπιβάλλομεν εις τους προσερχόμενους νεοημερολογίτας εις τήν έκκλησίαν τών παλαιοημερολογιτών, νά άποκηρύξωσιν το Γρηγοριανόν ήμερολόγιον και διότι τους προσχωρούντας εις το παλαιόν έορτολόγιον χρίομεν δι' Αγίου Μύρου, ορθοδόξου προελεύσεως και εις το τέλος το ανακοινωθέν κάμνει μίαν έρώτησιν, πόθεν προμηθευόμεθα το όρθόδοξον Μύρον. Εις όλους αυτούς τους διϊσχυρισμούς, δι' ων πειρώνται νά καλύψωσι τήν καινοτομίαν αυτών, έχομεν νά άνακοινώσωμεν και νά άπαντήσωμεν προς τούτους διά τών εξής κανονικών επιχειρημάτων. Το ότι ή Ιεραρχία τής κρατούσης εκκλησίας διά τής αύθαιρέτου και μονομερούς ημερολογιακής καινοτομίας κατέστη σχισματική, ως αποσχίσασα εαυτήν εν τω εορτασμώ των εορτών, τη τελέσει τών νηστειών, και τών λοιπών τής ψυχής καθαρμών του καθολικού κορμού τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τούτο το διεκήρυξε πρώτος διά τής υπογραφής του ό εμπνευστής τής καινοτομίας ταύτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος έν τη εκθέσει τής ειδικής έπι τού ήμερολοίου επιτροπής, καθ' ην ή μονομερής εφαρμογή τού νέου ημερολογίου έν τη Έλληνική Έκκλησία θά δημιουργήση λόγον σχίσματος, διά τάς άλλας Εκκλησίας, θα καταστρέψη την ενότητα της εκκλησίας και θά έπενέγκη και βλάβην εις τά εθνικά συμφέροντα. Ως συνέπεια τής εκθέσεως ταύτης, εξεδόθη τότε το άπό 181-1923 Νομοθετικόν Διάταγμα, δι' ου, διά μέν τήν Πολιτείαν καθιερώθη το νέον ήμερολόγιον διά δέ τήν έκκλησίαν έκυρώθη :αι πολιτειακώς τό παλαιόν ήμερολόγιον διά τάς θρησκευτικάς έορτάς και τελετάς. Όσον δ' αφορά τό ότι ύποχρεούμεν τους προσερχόμενους εις τήν έκκλησίαν ημών νά άποκηρύττωσιν τήν καινοτομίαν του Γρηγοριανού ημερολογίου, του κατεδικασμένου υπό Πανορθοδόξων Συνόδων τούτο είναι και λογικόν και άπαραίτητον, έφ' όσον μεταξύ ημών και τών καινοτόμων υπάρχει θρησκευτική διαφορά. Και αν τά νήπια τών νεοημερολογιτών, προσερχόμενα εις τους κόλπους τής εκκλησίας ημών άναμυρώνονται, τούτο συμβαίνει έκ τής θρησκευτικής διαφοράς μεταξύ τών Γνησίων Όρθοδόξων και τών Νεοημερολογιτών. Εκείνο όμως όπερ είναι άντικανονικόν και άπόβλητον, είναι ή έπανάληψις τών μυστηριακών πράξεων τών ισταμένων έπι τού εδάφους τών Κανόνων και τών όρθοδόξων δεσμών υπό τών Νεοημερολογιτών κληρικών προς καταρράκωσιν του θείου κύρους των μυστηρίων. Και όταν ή Διοικούσα Σύνοδος τής Κρατούσης Εκκλησίας, έκ λόγων αντιπολιτεύσεως και εμπάθειας προς τους Παλαιοημερολογίτας Αρχιερείς, κηρύττη άκυρους τάς μυστηριακάς πράξεις αυτών και επαναλαμβάνει ταύτας επί μεγίστη ζημία τού κύρους τών εκκλησιαστικών μυστηρίων, πως ασχάλλουσιν οι καινοτόμοι Συνοδικοί, διότι ημείς χρίομεν διά τού Αγίου Μύρου τά νήπια τών Νεοημερολογιτών εις ένδειξιν ότι ταύτα άποπτύουσι τήν αινοτομίαν και έρχονται προς τήν 'Ορθοδοξίαν; Προκειμένου δέ περί του κακόβουλου ερωτήματος πόθεν έφοδιαζόμεθα τό όρθόδοξον μύρον, διαβεβαιούμεν τους ερωτώντας, ότι τούτο έχορήγησεν εις τήν ήμετέραν Έκκλησίαν τό "Αγιον Όρος, όπερ είχεν εις ποσότητα μεγάλην πριν ή επαχθή έν τη Έλληνική Έκκλησία ή καινοτομία...». (Έδημοσιεύθη εις τάς ημερησίας εφημερίδας «Άκρόπολιν» και «Έθνικόν Κήρυκα» τής 28ης Νοεμβρίου του έτου 1950).
Εις τό προς τήν Κυβέρνησιν υπόμνημα τής Κρατούσης Εκκλησίας άπαντήσασα ή Εκκλησία τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών τής Ελλάδος μεταξύ άλλων λέγει τά εξής:
«Πώς δύνανται οί Παλαιοημερολογίται νά δεχθώσιν έπ' Εκκλησίας αυτών μνημόσυνον τών Νεοημερολογιτών Αρχιερέων, χωρίς νά διακυβεύωσι και ούτοι την όρθοδοξίαν τού φρονήματος αυτών, αφού τό επ΄ Εκκλησίαις μνημόσυνον του Επισκόπου είναι ένδειξις τής ταυτότητος τής πίστεως και του φρονήματος μεταξύ του πνευματικού ποιμένος και του λογικού ποιμνίου;».
Τό Συνοδικόν δικαστήριον κατεδίκασε τους Σεβασμιωτάτους Ιητροπολίτας Χριστιανουπόλεως και Διαυλείας εις καθαίρεσιν και σωματικόν περιορισμόν εις απόκεντρους Μονάς.
Ή άδεια τής καταδύσεως τοΰ Τιμίου Σταυρού εις τό Παλαιόν Φάληρον εδόθη, κατόπιν αγώνος. Κατόπιν τής καταδύσεως τού Τιμίου Σταυρού, τά βίαια μέτρα ένετάθησαν, έξεδόθησαν αποφάσεις περί συλλήψεως τών Αρχιερέων, ήρχισε τό κλείσιμον τών Ιερών Ναών, έγιναν οι άποσχηματισμοι και αί άποκάρσεις τών ιερέων και αί φυλακίσεις αυτών, ώς και αί ποικίλοι άλλαι διώξεις Μοναχών και πιστών.
Οί Αρχιερείς έκρύβησαν τότε εις διαφόρους οικίας.
Αστυνομικοί κατ' επανάληψιν είσώρμησαν εις τά Γραφεία τής Εκκλησίας τών Γ.Ο.Χ. αναζητούντες τούτους.
Η Ιερά Σύνοδος τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών τής Ελλάδος έξέδωκε τότε τήν εξής έγκύκλιον:
Προ τής εκδόσεως τής προαναφερθείσης καταπτύστου 45ης πράξεως, το Γραφείον Τύπου τής Επισήμου Εκκλησίας, έξέδωκεν ανακοινωθέν δημοσιευθέν εις τάς πρωϊνάς εφημερίδας τής 25 Νοεμβρίου 1950.
Ό Πρόεδρος τής Ιεράς Συνόδου και ή Ιερά Σύνοδος τών Γ.Ο.Χ. απήντησαν καταλλήλως τόσον εις τά ανωτέρω ύπομνήματα, δσον και εις τάς λοιπάς ανακοινώσεις.
Εις το ανακοιν
ωθέν τής Συνόδου τής Εκκλησίας περί του ημερολογιακού ζητήματος ή Εκκλησία τών Γνησίων Όρθοδόξων απήντησε ως εξής:
«...Το Συνοδικόν ανακοινωθέν ψέγει ημάς, διότι έκηρύξαμεν τήν καινοτόμησαν Ίεραρχίαν ως Σχισματικήν, τά δε Μυστήρια ιύτων ως στερούμενα άγιαστικής χάριτος και διότι έπιβάλλομεν εις τους προσερχόμενους νεοημερολογίτας εις τήν έκκλησίαν τών παλαιοημερολογιτών, νά άποκηρύξωσιν το Γρηγοριανόν ήμερολόγιον και διότι τους προσχωρούντας εις το παλαιόν έορτολόγιον χρίομεν δι' Αγίου Μύρου, ορθοδόξου προελεύσεως και εις το τέλος το ανακοινωθέν κάμνει μίαν έρώτησιν, πόθεν προμηθευόμεθα το όρθόδοξον Μύρον. Εις όλους αυτούς τους διϊσχυρισμούς, δι' ων πειρώνται νά καλύψωσι τήν καινοτομίαν αυτών, έχομεν νά άνακοινώσωμεν και νά άπαντήσωμεν προς τούτους διά τών εξής κανονικών επιχειρημάτων. Το ότι ή Ιεραρχία τής κρατούσης εκκλησίας διά τής αύθαιρέτου και μονομερούς ημερολογιακής καινοτομίας κατέστη σχισματική, ως αποσχίσασα εαυτήν εν τω εορτασμώ των εορτών, τη τελέσει τών νηστειών, και τών λοιπών τής ψυχής καθαρμών του καθολικού κορμού τής Ορθοδόξου Εκκλησίας, τούτο το διεκήρυξε πρώτος διά τής υπογραφής του ό εμπνευστής τής καινοτομίας ταύτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος έν τη εκθέσει τής ειδικής έπι τού ήμερολοίου επιτροπής, καθ' ην ή μονομερής εφαρμογή τού νέου ημερολογίου έν τη Έλληνική Έκκλησία θά δημιουργήση λόγον σχίσματος, διά τάς άλλας Εκκλησίας, θα καταστρέψη την ενότητα της εκκλησίας και θά έπενέγκη και βλάβην εις τά εθνικά συμφέροντα. Ως συνέπεια τής εκθέσεως ταύτης, εξεδόθη τότε το άπό 181-1923 Νομοθετικόν Διάταγμα, δι' ου, διά μέν τήν Πολιτείαν καθιερώθη το νέον ήμερολόγιον διά δέ τήν έκκλησίαν έκυρώθη :αι πολιτειακώς τό παλαιόν ήμερολόγιον διά τάς θρησκευτικάς έορτάς και τελετάς. Όσον δ' αφορά τό ότι ύποχρεούμεν τους προσερχόμενους εις τήν έκκλησίαν ημών νά άποκηρύττωσιν τήν καινοτομίαν του Γρηγοριανού ημερολογίου, του κατεδικασμένου υπό Πανορθοδόξων Συνόδων τούτο είναι και λογικόν και άπαραίτητον, έφ' όσον μεταξύ ημών και τών καινοτόμων υπάρχει θρησκευτική διαφορά. Και αν τά νήπια τών νεοημερολογιτών, προσερχόμενα εις τους κόλπους τής εκκλησίας ημών άναμυρώνονται, τούτο συμβαίνει έκ τής θρησκευτικής διαφοράς μεταξύ τών Γνησίων Όρθοδόξων και τών Νεοημερολογιτών. Εκείνο όμως όπερ είναι άντικανονικόν και άπόβλητον, είναι ή έπανάληψις τών μυστηριακών πράξεων τών ισταμένων έπι τού εδάφους τών Κανόνων και τών όρθοδόξων δεσμών υπό τών Νεοημερολογιτών κληρικών προς καταρράκωσιν του θείου κύρους των μυστηρίων. Και όταν ή Διοικούσα Σύνοδος τής Κρατούσης Εκκλησίας, έκ λόγων αντιπολιτεύσεως και εμπάθειας προς τους Παλαιοημερολογίτας Αρχιερείς, κηρύττη άκυρους τάς μυστηριακάς πράξεις αυτών και επαναλαμβάνει ταύτας επί μεγίστη ζημία τού κύρους τών εκκλησιαστικών μυστηρίων, πως ασχάλλουσιν οι καινοτόμοι Συνοδικοί, διότι ημείς χρίομεν διά τού Αγίου Μύρου τά νήπια τών Νεοημερολογιτών εις ένδειξιν ότι ταύτα άποπτύουσι τήν αινοτομίαν και έρχονται προς τήν 'Ορθοδοξίαν; Προκειμένου δέ περί του κακόβουλου ερωτήματος πόθεν έφοδιαζόμεθα τό όρθόδοξον μύρον, διαβεβαιούμεν τους ερωτώντας, ότι τούτο έχορήγησεν εις τήν ήμετέραν Έκκλησίαν τό "Αγιον Όρος, όπερ είχεν εις ποσότητα μεγάλην πριν ή επαχθή έν τη Έλληνική Έκκλησία ή καινοτομία...». (Έδημοσιεύθη εις τάς ημερησίας εφημερίδας «Άκρόπολιν» και «Έθνικόν Κήρυκα» τής 28ης Νοεμβρίου του έτου 1950).
Εις τό προς τήν Κυβέρνησιν υπόμνημα τής Κρατούσης Εκκλησίας άπαντήσασα ή Εκκλησία τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών τής Ελλάδος μεταξύ άλλων λέγει τά εξής:
«Πώς δύνανται οί Παλαιοημερολογίται νά δεχθώσιν έπ' Εκκλησίας αυτών μνημόσυνον τών Νεοημερολογιτών Αρχιερέων, χωρίς νά διακυβεύωσι και ούτοι την όρθοδοξίαν τού φρονήματος αυτών, αφού τό επ΄ Εκκλησίαις μνημόσυνον του Επισκόπου είναι ένδειξις τής ταυτότητος τής πίστεως και του φρονήματος μεταξύ του πνευματικού ποιμένος και του λογικού ποιμνίου;».
Τό Συνοδικόν δικαστήριον κατεδίκασε τους Σεβασμιωτάτους Ιητροπολίτας Χριστιανουπόλεως και Διαυλείας εις καθαίρεσιν και σωματικόν περιορισμόν εις απόκεντρους Μονάς.
Ή άδεια τής καταδύσεως τοΰ Τιμίου Σταυρού εις τό Παλαιόν Φάληρον εδόθη, κατόπιν αγώνος. Κατόπιν τής καταδύσεως τού Τιμίου Σταυρού, τά βίαια μέτρα ένετάθησαν, έξεδόθησαν αποφάσεις περί συλλήψεως τών Αρχιερέων, ήρχισε τό κλείσιμον τών Ιερών Ναών, έγιναν οι άποσχηματισμοι και αί άποκάρσεις τών ιερέων και αί φυλακίσεις αυτών, ώς και αί ποικίλοι άλλαι διώξεις Μοναχών και πιστών.
Οί Αρχιερείς έκρύβησαν τότε εις διαφόρους οικίας.
Αστυνομικοί κατ' επανάληψιν είσώρμησαν εις τά Γραφεία τής Εκκλησίας τών Γ.Ο.Χ. αναζητούντες τούτους.
Η Ιερά Σύνοδος τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών τής Ελλάδος έξέδωκε τότε τήν εξής έγκύκλιον:
Η Ιερά Σύνοδος τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών
Προς
Τους απανταχού τής Ελλάδος ευλαβέστατους
και σκληρώς δοκιμαζόμενους Κληρικούς και ευσεβείς
Χριστιανούς τής καθ' ημάς άγιωτάτης Εκκλησίας.
και σκληρώς δοκιμαζόμενους Κληρικούς και ευσεβείς
Χριστιανούς τής καθ' ημάς άγιωτάτης Εκκλησίας.
Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά
Χάρις ύμίν και ειρήνη από Θεού και Σωτήρας ημών Ιησού Χριστού, του δι' ημάς και διά τήν ήμετέραν σωτηρίαν πτώχευσαντος, όνειδισμούς και μάστιγας και σταυρόν ύπομείναντος, παρ' ημών δέ ευχή και ευλογία.
Ας αντλώμεν δύναμιν και θάρρος έν όψει τού άμειλίκτως καθ' ημών έγερθέντος πολέμου και ας ηχεί εσαεί και έν πάσιν εις τά ώτα ημών πάντων τό Άρχαγελλικόν ρήμα «Στώμεν καλώς Στώμεν μετά φόβου».
Άπίστευτον τυγχάνει ότι ζώμεν έν εικοστώ αιώνι, όταν έκ τών γεγονότων καταφαίνεται ότι ή Ελλάς, ή δώσασα τά φώτα του πολιτισμού εις όλην τήν ανθρωπότητα, έπανήλθεν εις τους χρόνους εκείνους τής βαρβαρότητας και τής αθλιότητας, έφ' όσον ή Κυβέρνησίς της χρησιμοποιεί βάρβαρα και απάνθρωπα μέτρα προς κατάπνιξιν τής ορθοδόξου συνειδήσεως ενός έκατομμυρίου ευσεβούς Ελληνικού Λαού.
Διώξεις Αρχιερέων, συλλήψεις Ιερέων, εμπαιγμοί, ραβδισμοί, μαστιγώσεις, φυλακίσεις, άποσχηματίσεις, ξυρίσματα, και διαπομπεύσεις ευλαβών ίερέων, έπι σειράν ετών έπιτελεσάντων τήν θείαν και άναίμακτον ίερουργίαν και θεραπευσάντων τάς ΐνάγκας τόσων χιλιάδων Χριστιανών.
Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά!
Βλέπομεν υμάς ώς πρόβατα άνευ ποιμένων.
Μη δμως άποθαρρύνεσθε, διότι ποιμήν ημών πάντων είναι ό Σωτήρ ημών Χριστός, όστις εις τάς συγκεντρώσεις υμών έν τοις Ίεροίς Ναοίς, ευλογεί και αγιάζει υμάς άοράτως, επιδεικνύων αμα προς υμάς τάς πληγάς τών άχραντων Αυτού χειρών και ποδών, ίνα ύπενθυμίση εις πάντας τό «Γινώσκετε ότι έμέ πρώτον πάντων υμών έδίωξαν...».
Τά όργανα αυτών τήν 1ην Φεβρουαρίου 1951 συλλαμβάνουσι τόν Πρόεδρον τής Ιεράς Συνόδου τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών εις τήν παρά τήν Σταμάταν - Αττικής οικίαν του κ. Κουτράκη και όδηγούσιν αυτόν, ώς λέγει ό Θεοφάνης ό Γραπτός... «Τόπον έκ τόπου συνεχώς διαμείβοντες» άπό κρατητηρίου εις κρατητήριον τών Διοικήσεων και τών Τμημάτων Μεταγωγών.
Όδηγείται ακολούθως εις τό Όρφανοτροφείον τής Βουλιαγμένης.
Συγχρόνως άνω τών δύο χιλιάδων (2.000) πιστοί μετέβησαν έν σώματι και έπέδωκαν ψήφισμα διαμαρτυρίας εις τόν Άνακτα.
Τήν έπομένην αφέθη «ελεύθερος» ό Πρόεδρος, διά νά μεταβή εις τήν οίκίαν του καί νά έλθη εις έπαφήν μέ τους Αρχιερείς καί Λαϊκούς παράγοντας.
Εννοείται, ότι ή οικία του έφρουρείτο υπό τών αστυνομικών οργάνων και ό ορισθείς χρόνος διά τάς διαπραγματεύσεις ήτο τριήμερος μόνον.
Τό απόγευμα τής ιδίας ημέρας επεσκέφθησαν τόν Πρόεδρον οί δικηγόροι, κ. κ. Κλεάνθης Θεοφανόπουλος, Άριστείδης Ζαχαρίας καί Δημήτριος Μαύρος καθώς και πλήθος άλλων προσωπικοτήτων.
Τήν έσπέραν συνεκροτήθη σύσκεψις, καθ' ήν μετέσχον οί Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, Κυκλάδων Γερμανός, Χριστιανουπόλεως Χριστόφορος, Διαυλείας Πολύκαρπος, Πρόεδρος Π.Θ.Ε.Ο.Κ. Νικόλαος Χειλαδάκης, Γενικός Γραμματεύς Διονύσιος Μπατιστάτος, ό Δικηγόρος του Αγώνος κ. Αριστείδης Ζαχαρίας και ο κ. Καραμήτσος - Γαμβρούλιας.
Έπειτα απο την σύσκεψιν ταύτην ο πρ. Φλωρίνης δεν συμφώνησε μετά της Κρατούσης Εκκλησίας και τότε αστυνομική δύναμις παρέλαβεν τον Ίεράρχην καί τόν ώδήγησεν εις τό πλοίον καί εκείθεν εις τήν Νήσον Λέσβον.
Ή «Καθημερινή» έδημοσίευσεν ανταπόκρισιν έξ Αμερικής καθ' ήν τό μόνον τό όποιον εξευτελίζει τήν Ελλάδα εις τά όμματα τών ξένων είναι ό διωγμός τών Παλαιοημερολογιτών.
Καί μόνον τά θρησκευτικά περιοδικά «Ζωή» και «Καινή Κτίσις» δέν εύρισκαν δύο λέξεις διά νά στηλιτεύσωσι τους αγρίους διωγμούς και νά έκδηλώσωσιν άπλήν συμπάθειαν προς τόν Γέροντα Ίεράρχην.
Χάρις ύμίν και ειρήνη από Θεού και Σωτήρας ημών Ιησού Χριστού, του δι' ημάς και διά τήν ήμετέραν σωτηρίαν πτώχευσαντος, όνειδισμούς και μάστιγας και σταυρόν ύπομείναντος, παρ' ημών δέ ευχή και ευλογία.
Ας αντλώμεν δύναμιν και θάρρος έν όψει τού άμειλίκτως καθ' ημών έγερθέντος πολέμου και ας ηχεί εσαεί και έν πάσιν εις τά ώτα ημών πάντων τό Άρχαγελλικόν ρήμα «Στώμεν καλώς Στώμεν μετά φόβου».
Άπίστευτον τυγχάνει ότι ζώμεν έν εικοστώ αιώνι, όταν έκ τών γεγονότων καταφαίνεται ότι ή Ελλάς, ή δώσασα τά φώτα του πολιτισμού εις όλην τήν ανθρωπότητα, έπανήλθεν εις τους χρόνους εκείνους τής βαρβαρότητας και τής αθλιότητας, έφ' όσον ή Κυβέρνησίς της χρησιμοποιεί βάρβαρα και απάνθρωπα μέτρα προς κατάπνιξιν τής ορθοδόξου συνειδήσεως ενός έκατομμυρίου ευσεβούς Ελληνικού Λαού.
Διώξεις Αρχιερέων, συλλήψεις Ιερέων, εμπαιγμοί, ραβδισμοί, μαστιγώσεις, φυλακίσεις, άποσχηματίσεις, ξυρίσματα, και διαπομπεύσεις ευλαβών ίερέων, έπι σειράν ετών έπιτελεσάντων τήν θείαν και άναίμακτον ίερουργίαν και θεραπευσάντων τάς ΐνάγκας τόσων χιλιάδων Χριστιανών.
Τέκνα έν Κυρίω αγαπητά!
Βλέπομεν υμάς ώς πρόβατα άνευ ποιμένων.
Μη δμως άποθαρρύνεσθε, διότι ποιμήν ημών πάντων είναι ό Σωτήρ ημών Χριστός, όστις εις τάς συγκεντρώσεις υμών έν τοις Ίεροίς Ναοίς, ευλογεί και αγιάζει υμάς άοράτως, επιδεικνύων αμα προς υμάς τάς πληγάς τών άχραντων Αυτού χειρών και ποδών, ίνα ύπενθυμίση εις πάντας τό «Γινώσκετε ότι έμέ πρώτον πάντων υμών έδίωξαν...».
Τά όργανα αυτών τήν 1ην Φεβρουαρίου 1951 συλλαμβάνουσι τόν Πρόεδρον τής Ιεράς Συνόδου τών Γνησίων Όρθοδόξων Χριστιανών εις τήν παρά τήν Σταμάταν - Αττικής οικίαν του κ. Κουτράκη και όδηγούσιν αυτόν, ώς λέγει ό Θεοφάνης ό Γραπτός... «Τόπον έκ τόπου συνεχώς διαμείβοντες» άπό κρατητηρίου εις κρατητήριον τών Διοικήσεων και τών Τμημάτων Μεταγωγών.
Όδηγείται ακολούθως εις τό Όρφανοτροφείον τής Βουλιαγμένης.
Συγχρόνως άνω τών δύο χιλιάδων (2.000) πιστοί μετέβησαν έν σώματι και έπέδωκαν ψήφισμα διαμαρτυρίας εις τόν Άνακτα.
Τήν έπομένην αφέθη «ελεύθερος» ό Πρόεδρος, διά νά μεταβή εις τήν οίκίαν του καί νά έλθη εις έπαφήν μέ τους Αρχιερείς καί Λαϊκούς παράγοντας.
Εννοείται, ότι ή οικία του έφρουρείτο υπό τών αστυνομικών οργάνων και ό ορισθείς χρόνος διά τάς διαπραγματεύσεις ήτο τριήμερος μόνον.
Τό απόγευμα τής ιδίας ημέρας επεσκέφθησαν τόν Πρόεδρον οί δικηγόροι, κ. κ. Κλεάνθης Θεοφανόπουλος, Άριστείδης Ζαχαρίας καί Δημήτριος Μαύρος καθώς και πλήθος άλλων προσωπικοτήτων.
Τήν έσπέραν συνεκροτήθη σύσκεψις, καθ' ήν μετέσχον οί Πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, Κυκλάδων Γερμανός, Χριστιανουπόλεως Χριστόφορος, Διαυλείας Πολύκαρπος, Πρόεδρος Π.Θ.Ε.Ο.Κ. Νικόλαος Χειλαδάκης, Γενικός Γραμματεύς Διονύσιος Μπατιστάτος, ό Δικηγόρος του Αγώνος κ. Αριστείδης Ζαχαρίας και ο κ. Καραμήτσος - Γαμβρούλιας.
Έπειτα απο την σύσκεψιν ταύτην ο πρ. Φλωρίνης δεν συμφώνησε μετά της Κρατούσης Εκκλησίας και τότε αστυνομική δύναμις παρέλαβεν τον Ίεράρχην καί τόν ώδήγησεν εις τό πλοίον καί εκείθεν εις τήν Νήσον Λέσβον.
Ή «Καθημερινή» έδημοσίευσεν ανταπόκρισιν έξ Αμερικής καθ' ήν τό μόνον τό όποιον εξευτελίζει τήν Ελλάδα εις τά όμματα τών ξένων είναι ό διωγμός τών Παλαιοημερολογιτών.
Καί μόνον τά θρησκευτικά περιοδικά «Ζωή» και «Καινή Κτίσις» δέν εύρισκαν δύο λέξεις διά νά στηλιτεύσωσι τους αγρίους διωγμούς και νά έκδηλώσωσιν άπλήν συμπάθειαν προς τόν Γέροντα Ίεράρχην.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου