ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ Η ΔΙΑΣΠΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ (3ο ΜΕΡΟΣ)

Τήν καταστροφή τῆς «ὀρθῆς πίστεως» ἀνέλαβαν κυρίως οἱ Θεολογικές Σχολές καί οἱ θεολόγοι τους.

Οἱ Πατέρες ξεκαθάρισαν τό τί εἶναι «θεολογία» καί ποιοί εἶναι πραγματικοί «θεολόγοι». Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ θεολόγος π.χ. λέει ὅτι θεολόγοι εἶναι ὅσοι ἔφτασαν στή «θεωρία τοῦ Θεοῦ», ἤ τό ἐλάχιστον, ὅσοι διανύουν τό στάδιο τῆς καθάρσεως. Γι’ αὐτό ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι φειδωλή στήν ἀπονομή τοῦ τίτλου «θεολόγος», μολονότι ὅλοι οἱ θεούμενοι εἶναι πραγματικοί θεολόγοι. Ἐξαιρετικά ὀνόμασε θεολόγους μόνο τρεῖς ἁγίους της, τόν Ἰωάννη τό Θεολόγο, τό Γρηγόριο τό Θεολόγο καί τόν Συμεών τό νέο Θεολόγο.

Γιά τούς Πατέρες «θεολογία» εἶναι ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως, ποῦ ἀπόκτησαν οἱ ἅγιοί της. Γι’ αὐτό ἡ ἐμπειρία τῆς θεώσεως αὐτῆς εἶναι τό θεμέλιό της Ὀρθοδοξίας. Χωρίς αὐτή δέν ὑπάρχει Ὀρθοδοξία.

β. Γιά τούς Φράγκους θεολόγοι εἶναι οἱ ἀσχολούμενοι σχολαστικά μέ τή στοχαστική ἐνασχόληση μέ τή γνώση τοῦ Θεοῦ. Ὁ στοχασμός εἶναι τό θεμέλιό της σχολαστικῆς θεολογίας, ὅπως τή διαμόρφωσε ὁ Θωμάς Ἀκινάτης. Τή θεολογία αὐτή, ποῦ εἶναι θεολογία τοῦ παπισμοῦ, πάντα τήν πολέμησαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως ὁ ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς.

Αὐτή θέλησαν νά μεταφυτεύσουν στήν Ὀρθοδοξία οἱ Φράγκοι, ἀφοῦ παρόμοιο ἐγχείρημά τους τόν 14ο αἰώνα ἐπί ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ ἀπέτυχε.

γ. Γιά τό σκοπό αὐτό ἱδρύθηκαν οἱ Θεολογικές Σχολές στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ Κοσμᾶς Φλαμιάτος, ὅταν τόν 19ο αἰώνα ἱδρύθηκε ἡ Θεολογική Σχολή τῆς Χάλκης, μέ τή διορατικότητά του ἀπoκάλυψε ὅτι ὁ σκοπός ποῦ ἱδρύονται τέτοιες Σχολές στό χῶρο τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι το νά διαπλάσουν ἕνα νέο τύπο θεολόγου, πέρα ἀπ’ τίς Ὀρθόδοξες προδιαγραφές, προκειμένου τά ἄτομα αὐτά νά γίνουν ἐπίσκοποι καί νά συνέλθουν κάποια μέρα σέ Οἰκουμενική Σύνοδο, γιά ν’ ἀποφασίσουν τήν κατάργηση τῆς Ὀρθοδοξίας!

Οἱ καθηγητές, ποῦ διορίστηκαν ἀπ’ τήν ἀρχή γιά νά διδάσκουν σ’ αὐτές τίς θεολογικές Σχολές, ἦταν σπουδαγμένοι εἴτε στή Δύση, εἴτε στή Ρωσία. Οἱ μέν πρῶτοι ἦταν συνήθως φιλελεύθεροι, οἱ δέ ἄλλοι συντηρητικοί.

΄Ἔτσι, οἱ «Ὀρθόδοξες» αὐτές Θεολογικές Σχολές ἄρχισαν νά «παράγουν» θεολόγους φιλελεύθερους, ἤ συντηρητικούς. Ὄχι ὅμως «παραδοσιακούς», δηλ. φορεῖς τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως, ποῦ νά διδάσκουν πῶς φτάνει ὁ πιστός στήν κατάσταση τῆς θεώσεως. Ἀντιλαμβάνεται λοιπόν ὁ καθένας, τό πόση ζημιά προκάλεσαν στήν Ὀρθοδοξία οἱ Θεολογικές Σχολές, ἀπό τίς ὁποῖες ἀποφοίτησαν κατά καιρούς οἱ κληρικοί της, ἀλλά καί οἱ θεολόγοι, ποῦ διδάσκουν τήν Ὀρθοδοξία τά νέα παιδιά στά σχολεῖα.

Γιά τήν καταστροφή τῆς «ὀρθῆς ζωῆς» τῶν πιστῶν στό χῶρο της Ὀρθοδοξίας εὐθύνονται κυρίως οἱ λεγόμενες θρησκευτικές ὀργανώσεις. Μέ τόν «εὐσεβισμό», ποῦ ἔφεραν στό τόπο μας, ἀντικατέστησαν τόν ἀσκητικό βίο, ὡς μέθοδο θεραπείας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου, μέ τά «καλά ἔργα»!

Γι’ αὐτό κηρύχτηκε ἕνας ὑπόγειος κατατρεγμός καί διασυρμός τῶν μοναχῶν, τάχα ὡς ἀγράμματων, ἄξεστων καί ἀποτυχημένων στήν κοινωνία ἀτόμων, μέ τά ὁποῖα δέν ἀξίζει τό κόπο ν’ ἀσχολεῖται κανένας. Δέν πρέπει νά ἀμφιβάλλει κανένας, ὅτι οἱ θρησκευτικές ὀργανώσεις ξεπήγασαν ἀπό τή Δύση. Ἕνας ἄνθρωπος, ποῦ συντέλεσε στήν ἐμφάνισή τους στόν τόπο μας, εἶναι ὁ Ἀπόστολος Μακράκης, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀντιπροσωπευτικός τύπος της ἀπό-ὀρθοδοξοποιημένης Ὀρθοδοξίας!

Ἀπό τό κίνημα τοῦ πλανεμένου αὐτοῦ ἀνθρώπου προῆλθε ὁ ἱερομόναχος Εὐσέβιος Ματθόπουλος, ὁ ἱδρυτής τῆς γνωστῆς ἀδελφότητας, ἡ ὁποία ἔμελλε τόν περασμένο αἰώνα νά κυριαρχήσει στήν πνευματική καί ἐκκλησιαστική ζωή τοῦ τόπου μας.

Εἶναι ἀξιοπερίεργό το ὅτι ὁ ἱερομόναχος αὐτός, ὁ Εὐσέβιος Ματθόπουλος, ποῦ ἐνῶ προερχόταν ἀπ’ τό μοναχισμό, δέν τόν εἶχε ἀγγίξει καθόλου ἡ ἀσκητική ζωή, ποῦ διδάσκουν οἱ Πατέρες ὡς μέθοδο γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Τίς ἰδέες τοῦ μάλιστα, ὁ Εὐσέβιος Ματθόπουλος, τίς ἀποτύπωσε σέ ἕνα βιβλίο του, ποῦ φέρει τόν τίτλο «ὁ Προορισμός τοῦ ἀνθρώπου», κι ἀποτέλεσε τό ἀγαπημένο ἐντρύφημα τῶν ἀνθρώπων τῶν ὀργανώσεων τόν περασμένο αἰώνα.

Τίς κατευθύνσεις, ποῦ ἔπρεπε νά ἀκολουθεῖ ἡ λεγόμενη Ὀρθοδοξία στό τόπο μᾶς περιγράφει ἕνας μασόνος ὑπουργός, ὁ Ἀνδρέας Μιχαλακόπουλος, ὁ ὁποῖος μέ ἐπιστολή ποῦ ἔστειλε τό 1916 στόν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, τοῦ πρότεινε νά καλέσει ἀπό τήν Κύπρο, τόν ἐκεῖ μασόνο Μητροπολίτη Κιτίου Μελέτιο Μεταξάκη, ν’ ἀναλάβει τήν πρωτοκαθεδρία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά νά ἐφαρμόσει περαιτέρω τά προδοτικά σχέδια τῶν ξένων. Ἡ ἐπιστολή αὐτή ἀξίζει νά διαβαστεῖ ἀπό κάθε πιστό.

Ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος πράγματι κάλεσε τόν Μελέτιο Μεταξάκη καί τόν ἀνέδειξε Μητροπολίτη Ἀθηνῶν. Ἀργότερα δόθηκε στόν Μητροπολίτη Ἀθηνῶν, ὁ τίτλος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου. Ἤδη, τό πεδίον ἦταν ἐλεύθερο, νά σύρουν ὅπου ἤθελαν οἱ ξένοι, σύμφωνα μέ τά σχέδιά τους καί χωρίς ἀντιδράσεις, τόν προδομένο καί ἀπό-ὀρθοδοξοποιημένο λαό τῆς Ἑλλάδας.

Τό Πατριαρχεῖο, μέ Πατριαρχική Ἐγκύκλιο τό 1919, εἶχε ἀνοίξει τό δρόμο. Ὁ Μελέτιος Μεταξάκης εἶχε καταλάβει τόν Πατριαρχικό θρόνο καί μποροῦσε πλέον νά προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του στήν ἐκτέλεση τῶν σχεδίων τῶν ξένων. Εἶχε συγκαλέσει τό λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο», ποῦ ἐνέκρινε τίς μεταρρυθμίσεις ποῦ ἐπεδίωξε, μεταξύ των ὁποίων καί τήν ἀποδοχή τοῦ Φράγκικου ἤ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου. Ἤδη, εἶχαν δρομολογηθεῖ τά πάντα, γιά τή διάλυση τῆς Ὀρθοδοξίας.

Τό ἀπροσδόκητο ὅμως γεγονός τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἄλλαξε κάπως τήν κατάσταση. Ἐνάμιση ἑκατομμύριο περίπου ξεριζωμένου ἑλληνισμοῦ βρῆκε καταφύγιο στήν Ἑλλάδα. Ὁ ἑλληνισμός αὐτός, οἱ πρόσφυγες, δέν εἶχαν ἀπεμπολήσει τήν Ὀρθοδοξία, ὅπως οἱ Ἑλλαδίτες. Μέσα στή δυστυχία τούς ἔκπληκτοι εἶδαν τήν κατάντια τῆς Ὀρθοδοξίας στό τόπο μας. Δέν εἶχαν ἀχρηστευθεῖ τά ἀντανακλαστικά τους. Καί ὅταν ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος στίς 10 Μαρτίου 1924 θέλησε νά εἰσαγάγει τό φράγκικο ἡμερολόγιο, αὐτοί κυρίως ξεσηκώθηκαν. Μαζί τους ξεσηκώθηκαν καί ὅσοι ἀπ’ τήν Ἑλλάδα, διατήρησαν κάτι ἀπ’ τήν Ὀρθοδοξία. Δέν ξεσηκώθηκε ὅμως κανένας ἐπίσκοπος, ἤ θεολόγος, δεῖγμα τοῦ φραγκέματός τους.

Ὁ λαός αὐτός ἀπέδωσε τήν ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου στό «φράγκεμα» τῶν Ὀρθοδόξων. Γι’ αὐτό ἀπέκοψε κάθε «κοινωνία» μέ τήν καινοτόμο Ἱεραρχία. ΄Ἔτσι, προκλήθηκε τό ἡμερολογιακό σχίσμα τοῦ 1924., μέ ὑπαιτιότητα τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί τῆς περί αὐτόν Ἱεραρχίας.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ