Δυστυχώς στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε πολλοί είναι που προσπαθούν να παρουσιάσουν την έννοια της ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ως σχίσμα, φοβίζοντας τους πιστούς και παρετρέποντάς τους να συνεχίζουν να συμμετέχουν είς τις ακολουθίες τους, λέγοντας τους ότι είναι ΑΝΤΑΡΣΙΑ να διακόψουν το μνημόσυνό τους άνευ των Στρατηγών (Επισκόπων) τους!
Γράφει ο ‘Άγιος Νικόδημος ο ‘Αγιορείτης: «Αιρετικοί δέ ονομάζονται εκεινοι, των οποίων η διαφορά παρευθύς καί αμέσως ειναι περί της εις Θεόν πίστεως, ήτοι οι κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα χωρισμένοι από τούς ορθοδόξους καί παντελως απομεμακρυσμένοι» (βλ. «Πηδάλιον», εκδ. «’Αστήρ», σ. 588). Σημειώνει δέ ότι πολλοί άγιοι επισημαίνουν ότι ακόμη καί μία μικρά παρέκκλισις από τήν ορθήν πίστιν αποτελει αθέτησιν του νόμου του Θεου, τουτέστιν αίρεσιν. Παραδείγματος χάριν, η Β' Οικ. Σύνοδος (Ζ' Κανών) θεωρει αιρετικούς τούς λεγομένους Τεσσαρεσκαιδεκατίτας, επειδή αυτοί εώρταζον τό Πάσχα όχι αναγκαστικως ημέραν Κυριακήν, αλλ’ οιανδήποτε ημέραν ετύγχανε η σελήνη δεκατεσσάρων ημερων, άν καί κατά τά άλλα ησαν ορθόδοξοι (βλ. «Πηδάλιον», σ. 163).
Ακόμα αντιφάσκουν πρός τον εαυτόν τους, διότι, αφενός μέν αναγνωρίζουν ότι ο 15ος Κανών της ΑΒ' δίδει τό δικαίωμα της αποτειχίσεως καί ότι ο Κανών λέγει σαφως ότι οι αποτειχιζόμενοι δέν κάμνουν σχίσμα, αλλά ειναι άξιοι επαίνου, αφετέρου δέ κατακρίνουν ως σχισματικούς όσους κάμνουν χρήσιν αυτού του δικαιώματος! Διότι, κατά τους ιδίους, τήν αποτείχισιν πρέπει νά τήν αποφασίσουν οι «αξιωματικοί» καί όχι οι στρατιώται!.
«’Αξιωματικούς» δέ θεωρούν τούς «επισκόπους» πού επί πολλάς δεκαετίας κοινωνούν μέ τήν αίρεσιν του Οικουμενισμού, χρώμενοι «οικονομίας» εις τό διηνεκές , ενω τούς αποτειχισθέντας ’Επισκόπους τούς θεωρούν «εκτός ’Εκκλησίας»! Τονίζουν ακόμη ότι πρίν ο πιστός αποκηρύξει τούς Οικουμενιστάς «ψευδεπισκόπους» (όρος του 15ου Κανόνος της ΑΒ'), θά πρέπη ν’ απαντήση θετικως εις τό ακόλουθον ερώτημα: «Πιστεύω ότι σύμπασα η ανά τήν Οικουμένην ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία κατεπόθη υπό της πλάνης καί μόνον εγώ καί ολίγοι ακόμη εμείναμεν διασώζοντες τήν αλήθειαν;». Δηλαδή, η αποκήρυξις των «ψευδεπισκόπων» δέν επιτρέπεται πρίν αυτοί προλάβουν νά καταστρέψουν ολοσχερως τήν ’Εκκλησίαν!
Κατά τήν τελευταίαν εικοσαετίαν, έχει αποδειχθεί επανειλημμένως καί διά μακρων ότι αι διδασκαλίαι αυταί αντίκεινται εις τήν ‘Αγίαν Γραφήν καί τήν ‘Ι. Παράδοσιν. Συνεπώς, δέν χρειάζεται νά παραθέσωμεν καί πάλιν τάς εκατοντάδας των χωρίων πού υπάρχουν, αλλά καί των παραδειγμάτων συμπεριφοράς των αγίων εις αναλόγους περιστάσεις, τά οποια αποδεικνύουν του λόγου τό αληθές. ’Εξ άλλου, ο ‘Άγιος Μάρκος Ευγενικός συνοψίζει μέ συντομίαν καί σαφήνειαν τήν ’Ορθόδοξον διδασκαλίαν επί του θέματος ως εξης: «‘Άπαντες οι της ’Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι Σύνοδοι καί πάσαι αι θείαι Γραφαί φεύγειν τούς ετερόφρονας παραινουσι καί της αυτών κοινωνίας διΐστασθαι» (P.G. 160, σ. 101).
Δυστυχώς, όμως, οι θεωρίες αυτές προξενούν πολύ μεγαλυτέραν ζημίαν απ’ όσην προξενουν αι αιρέσεις. ‘Ο λόγος ειναι ότι έχουν ορθόδοξον προσωπείον καί συνίσταντο εις τό νά αποτρέπουν τόν πόλεμον της ’Εκκλησίας κατά του Οικουμενισμού μέ «πραγματικά πυρά», δηλαδή μέ τήν αποκήρυξιν των αιρετικών επισκόπων. ’Επιτρέπουν μόνον φραστικάς καί γραπτάς διαμαρτυρίας, δηλαδή μόνον τόν «χαρτοπόλεμον», όπως ευστόχως έχει χαρακτηρίσει τάς αντιδράσεις αυτάς ο Καθηγητής κ. ’Ι. Κορναράκης. ’Έτσι, όμως, παθαίνουν σύγχυσιν ακόμη καί αληθινοί στρατιώται του Χριστου, οι οποίοι αφοπλίζονται καί ακινητοποιουνται, αποδυναμώνεται καί παραλύει ο αντιαιρετικός αγών της ’Εκκλησίας, επικρατεί η αίρεσις του Οικουμενισμού καί χάνονται πολλαί εκλεκταί ψυχαί, ακόμη καί μοναχοί! Διότι όλοι αυτοί είτε δέχονται τόν Οικουμενισμόν, εξαπατωντες τήν συνείδησίν των μέ τάς ψευδείς αγαπολογίας των Οικουμενιστων, είτε διαφωνούν μέν, αλλά παραμένουν εις κοινωνίαν μετ’ αυτου «άχρι καιρού». Παραμένουν «στενάζοντες», υποτασσόμενοι «άχρι καιρου» εις «ψευδεπισκόπους»!
Ο λόγος διά τόν οποιον η ’Εκκλησία ανέκαθεν ενίκα τάς αιρέσεις ειναι ότι έχει ενσωματωμένον ένα, ούτως ειπείν, αυτόματον διορθωτικόν μηχανισμόν, ο οποιος συνίσταται εις τήν αποτελεσματικήν αντίδρασιν (καί όχι εις «χαρτοπόλεμον»!) των υγιών μελών Της πρός τάς αιρετικάς διδασκαλίας καί πράξεις των «ψευδεπισκόπων» καί των ψευδοδιδασκάλων. ‘Η μόνη δέ αποτελεσματική αντίδρασις σήμερον ειναι η αποτείχισις από τόν Οικουμενισμόν καί τούς κήρυκάς του.
Γράφει ο ‘Άγιος Νικόδημος ο ‘Αγιορείτης: «Αιρετικοί δέ ονομάζονται εκεινοι, των οποίων η διαφορά παρευθύς καί αμέσως ειναι περί της εις Θεόν πίστεως, ήτοι οι κατά τήν πίστιν καί τά δόγματα χωρισμένοι από τούς ορθοδόξους καί παντελως απομεμακρυσμένοι» (βλ. «Πηδάλιον», εκδ. «’Αστήρ», σ. 588). Σημειώνει δέ ότι πολλοί άγιοι επισημαίνουν ότι ακόμη καί μία μικρά παρέκκλισις από τήν ορθήν πίστιν αποτελει αθέτησιν του νόμου του Θεου, τουτέστιν αίρεσιν. Παραδείγματος χάριν, η Β' Οικ. Σύνοδος (Ζ' Κανών) θεωρει αιρετικούς τούς λεγομένους Τεσσαρεσκαιδεκατίτας, επειδή αυτοί εώρταζον τό Πάσχα όχι αναγκαστικως ημέραν Κυριακήν, αλλ’ οιανδήποτε ημέραν ετύγχανε η σελήνη δεκατεσσάρων ημερων, άν καί κατά τά άλλα ησαν ορθόδοξοι (βλ. «Πηδάλιον», σ. 163).
Ακόμα αντιφάσκουν πρός τον εαυτόν τους, διότι, αφενός μέν αναγνωρίζουν ότι ο 15ος Κανών της ΑΒ' δίδει τό δικαίωμα της αποτειχίσεως καί ότι ο Κανών λέγει σαφως ότι οι αποτειχιζόμενοι δέν κάμνουν σχίσμα, αλλά ειναι άξιοι επαίνου, αφετέρου δέ κατακρίνουν ως σχισματικούς όσους κάμνουν χρήσιν αυτού του δικαιώματος! Διότι, κατά τους ιδίους, τήν αποτείχισιν πρέπει νά τήν αποφασίσουν οι «αξιωματικοί» καί όχι οι στρατιώται!.
«’Αξιωματικούς» δέ θεωρούν τούς «επισκόπους» πού επί πολλάς δεκαετίας κοινωνούν μέ τήν αίρεσιν του Οικουμενισμού, χρώμενοι «οικονομίας» εις τό διηνεκές , ενω τούς αποτειχισθέντας ’Επισκόπους τούς θεωρούν «εκτός ’Εκκλησίας»! Τονίζουν ακόμη ότι πρίν ο πιστός αποκηρύξει τούς Οικουμενιστάς «ψευδεπισκόπους» (όρος του 15ου Κανόνος της ΑΒ'), θά πρέπη ν’ απαντήση θετικως εις τό ακόλουθον ερώτημα: «Πιστεύω ότι σύμπασα η ανά τήν Οικουμένην ’Ορθόδοξος ’Εκκλησία κατεπόθη υπό της πλάνης καί μόνον εγώ καί ολίγοι ακόμη εμείναμεν διασώζοντες τήν αλήθειαν;». Δηλαδή, η αποκήρυξις των «ψευδεπισκόπων» δέν επιτρέπεται πρίν αυτοί προλάβουν νά καταστρέψουν ολοσχερως τήν ’Εκκλησίαν!
Κατά τήν τελευταίαν εικοσαετίαν, έχει αποδειχθεί επανειλημμένως καί διά μακρων ότι αι διδασκαλίαι αυταί αντίκεινται εις τήν ‘Αγίαν Γραφήν καί τήν ‘Ι. Παράδοσιν. Συνεπώς, δέν χρειάζεται νά παραθέσωμεν καί πάλιν τάς εκατοντάδας των χωρίων πού υπάρχουν, αλλά καί των παραδειγμάτων συμπεριφοράς των αγίων εις αναλόγους περιστάσεις, τά οποια αποδεικνύουν του λόγου τό αληθές. ’Εξ άλλου, ο ‘Άγιος Μάρκος Ευγενικός συνοψίζει μέ συντομίαν καί σαφήνειαν τήν ’Ορθόδοξον διδασκαλίαν επί του θέματος ως εξης: «‘Άπαντες οι της ’Εκκλησίας διδάσκαλοι, πάσαι αι Σύνοδοι καί πάσαι αι θείαι Γραφαί φεύγειν τούς ετερόφρονας παραινουσι καί της αυτών κοινωνίας διΐστασθαι» (P.G. 160, σ. 101).
Δυστυχώς, όμως, οι θεωρίες αυτές προξενούν πολύ μεγαλυτέραν ζημίαν απ’ όσην προξενουν αι αιρέσεις. ‘Ο λόγος ειναι ότι έχουν ορθόδοξον προσωπείον καί συνίσταντο εις τό νά αποτρέπουν τόν πόλεμον της ’Εκκλησίας κατά του Οικουμενισμού μέ «πραγματικά πυρά», δηλαδή μέ τήν αποκήρυξιν των αιρετικών επισκόπων. ’Επιτρέπουν μόνον φραστικάς καί γραπτάς διαμαρτυρίας, δηλαδή μόνον τόν «χαρτοπόλεμον», όπως ευστόχως έχει χαρακτηρίσει τάς αντιδράσεις αυτάς ο Καθηγητής κ. ’Ι. Κορναράκης. ’Έτσι, όμως, παθαίνουν σύγχυσιν ακόμη καί αληθινοί στρατιώται του Χριστου, οι οποίοι αφοπλίζονται καί ακινητοποιουνται, αποδυναμώνεται καί παραλύει ο αντιαιρετικός αγών της ’Εκκλησίας, επικρατεί η αίρεσις του Οικουμενισμού καί χάνονται πολλαί εκλεκταί ψυχαί, ακόμη καί μοναχοί! Διότι όλοι αυτοί είτε δέχονται τόν Οικουμενισμόν, εξαπατωντες τήν συνείδησίν των μέ τάς ψευδείς αγαπολογίας των Οικουμενιστων, είτε διαφωνούν μέν, αλλά παραμένουν εις κοινωνίαν μετ’ αυτου «άχρι καιρού». Παραμένουν «στενάζοντες», υποτασσόμενοι «άχρι καιρου» εις «ψευδεπισκόπους»!
Ο λόγος διά τόν οποιον η ’Εκκλησία ανέκαθεν ενίκα τάς αιρέσεις ειναι ότι έχει ενσωματωμένον ένα, ούτως ειπείν, αυτόματον διορθωτικόν μηχανισμόν, ο οποιος συνίσταται εις τήν αποτελεσματικήν αντίδρασιν (καί όχι εις «χαρτοπόλεμον»!) των υγιών μελών Της πρός τάς αιρετικάς διδασκαλίας καί πράξεις των «ψευδεπισκόπων» καί των ψευδοδιδασκάλων. ‘Η μόνη δέ αποτελεσματική αντίδρασις σήμερον ειναι η αποτείχισις από τόν Οικουμενισμόν καί τούς κήρυκάς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου