Εἴχατε ἕνα ἀσυνήθιστο ὅραμα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Εἴδατε πὼς ὁ
Χριστὸς βγῆκε ἀπ᾽ τὸ ἱερὸ καὶ στάθηκε. Ὕστερα βγῆκε κάποιος σὰν Ἑβραῖος ραββῖνος, καὶ στάθηκε ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ. Τελικὰ βγῆκε πάλι κάποιος μὲ τὴ μαντήλα στὸ κεφάλι, καὶ στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ. Τότε καὶ οἱ δύο τους ἀπὸ τὶς πλευρὲς ἔδωσαν τὰ χέρια στὸν Χριστὸ καὶ ἔκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο ὅραμα εἴχατε. Ἐνῶ σὰν ἑρμηνεία τοῦ δῆθεν ἑρμηνευτῆ ἀνακοινώνετε τὸ ἑξῆς: ὁ Θεὸς θέλει νὰ συμφιλιωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ μία πίστη στὸν κόσμο!
Ὁ καθένας ποὺ εἶναι μυημένος στὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ ὅτι καὶ τὸ ὅραμα εἶναι ψευδὲς καὶ ἡ ἑρμηνεία εἶναι ψευδής. Τὸ φάντασμα ποὺ εἴδατε μπροστὰ σας δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ πάντα σηκώνει τὰ κέρατά του ἐναντίον τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ Πάτερ ἡμῶν τελειώνει μὲ τὴν προσευχὴ στὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ αὐτόν, «ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ». Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ποιὸς μπορεῖ νὰ κάνει χειραψία μὲ τὸν Χριστό; Ποιὸς μπορεῖ νὰ σταθεῖ δίπλα στὸν Θεό; Μὰ δὲν ἔχει πεῖ ὁ Χριστὸς στοὺς Ἑβραίους: «Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ἡμῶν ἔρημος» (Ματθ. 23, 38); Ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε. Οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔχουν οὔτε θυσίες οὔτε ἱερωσύνη. Καὶ τὰ δύο πέρασαν στοὺς βαπτισμένους ἐκείνη τὴ στιγμή, ὅταν τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ σκίστηκε «ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω». Οὔτε οἱ μουσουλμάνοι ἔχουν θυσίες ἢ ἱερωσύνη. Μήπως δὲν ἔχει πεῖ στοὺς Ἑβραίους ὁ Ἑβραῖος Παῦλος, Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ: «Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς» (Ρωμ. 10, 4); Καὶ ἀκόμα : «Ἀναιρεῖ (ὁ Χριστὸς) τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήση» (Ἑβρ. 10, 9); Πῶς, λοιπόν, ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἐρημώσει, ποὺ εἶναι τετελεσμένο, ποὺ εἶναι πεταμένο καὶ ἔχει ἀντικατασταθεῖ μὲ ἄλλο, καινούργιο, μπορεῖ νὰ ἐξισώνεται, καὶ νὰ κάνει χειραψία μὲ τὴ ζωντανὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ; Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μωάμεθ, παρόλο ποὺ δὲν ὑποφέρει τοὺς χριστιανούς, ἀναγνωρίζει καὶ βάζει στὸ Κοράνι ὅτι ὁ Ἰησοῦς, υἱὸς τῆς Μαρίας θὰ κρίνει τὸν κόσμο, ἀναλόγως τοῦ ἰδίου τοῦ Μωάμεθ. Τί ἐξίσωση καὶ ἰσοπέδωση τότε! Ἀπὸ ποὺ τέτοιο ὅραμα, ρωτᾶτε.
Ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ βάζει σὲ πειρασμούς. Ἐπιθεωρῆστε τὴ ζωή σας καὶ θὰ καταλάβετε. Στὶς μέρες μας πολὺ ἀκούγεται —ἀπὸ τοὺς ὀλιγόπιστους, βέβαια— περὶ τῆς συμφιλίωσης καὶ ἐξίσωσης ὅλων τῶν θρησκειῶν. Καὶ ἐσεῖς παραδοθήκατε σὲ τοῦτες τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες. Σᾶς δόθηκε, τὸ δικό σας ὑποκειμενικὸ ὅραμα νὰ τὸ δεῖτε σὰν νὰ εἶναι ἀντικειμενικό. Κι ἐσεῖς τὸ χαίρεστε, σὰν ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ἐγὼ δὲν θὰ ἔλεγα ὅτι τοῦτο εἶναι ἔλεος, πιθανότερα εἶναι ἡ προειδοποίηση. Μπερδέψατε τὶς ἔννοιες. Ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ εἰρήνη καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Καὶ ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ ἐξίσωση στὰ δικαιώματα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν πολιτῶν καὶ ἄλλο ἡ ἰσοπέδωση τῶν θρησκειῶν. Στοὺς χριστιανοὺς ἔχει αὐστηρὰ διαταχθεῖ ἡ ἐλεημοσύνη πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς διαφορὰ στὴν πίστη, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἡ αὐστηρὴ τήρηση τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Ὡς χριστιανὸς ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ θυσιάσετε γιὰ τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ τὴν περιουσία καὶ τὴ ζωή σας, ἀλλὰ μὲ τίποτα τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἐκεῖνο εἶναι, ἐνῶ αὐτὸ ὄχι, δική σας ἰδιοκτησία. Ἐδῶ βρίσκεται ὁ λίθος τοῦ προσκόμματός
σας, σὲ τούτη τὴ μὴ διαφοροποίηση. Ἀπὸ τούτη τὴν μὴ διαφοροποίηση ἦρθε καὶ ἡ σύγχυση στὴν
ψυχή. Στὴν πραγματικότητα ἐσεῖς δὲν εἴδατε οὔτε τὸν Χριστὸ οὔτε τὸν Μωάμεθ εἴδατε μόνο τὴν δική σας ψυχή.
Ὁ Θεὸς ἂς σπεύσει σὲ βοήθειά σας
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται...» – ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, ἐκδόσεις «Ἐν πλῶ», 2009, σελ. 313–315)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
Χριστὸς βγῆκε ἀπ᾽ τὸ ἱερὸ καὶ στάθηκε. Ὕστερα βγῆκε κάποιος σὰν Ἑβραῖος ραββῖνος, καὶ στάθηκε ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ. Τελικὰ βγῆκε πάλι κάποιος μὲ τὴ μαντήλα στὸ κεφάλι, καὶ στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ. Τότε καὶ οἱ δύο τους ἀπὸ τὶς πλευρὲς ἔδωσαν τὰ χέρια στὸν Χριστὸ καὶ ἔκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο ὅραμα εἴχατε. Ἐνῶ σὰν ἑρμηνεία τοῦ δῆθεν ἑρμηνευτῆ ἀνακοινώνετε τὸ ἑξῆς: ὁ Θεὸς θέλει νὰ συμφιλιωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ μία πίστη στὸν κόσμο!
Ὁ καθένας ποὺ εἶναι μυημένος στὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ ὅτι καὶ τὸ ὅραμα εἶναι ψευδὲς καὶ ἡ ἑρμηνεία εἶναι ψευδής. Τὸ φάντασμα ποὺ εἴδατε μπροστὰ σας δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ πάντα σηκώνει τὰ κέρατά του ἐναντίον τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ Πάτερ ἡμῶν τελειώνει μὲ τὴν προσευχὴ στὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἀπαλλάξει ἀπὸ αὐτόν, «ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ». Ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ποιὸς μπορεῖ νὰ κάνει χειραψία μὲ τὸν Χριστό; Ποιὸς μπορεῖ νὰ σταθεῖ δίπλα στὸν Θεό; Μὰ δὲν ἔχει πεῖ ὁ Χριστὸς στοὺς Ἑβραίους: «Ἰδοὺ ἀφίεται ὑμῖν ὁ οἶκος ἡμῶν ἔρημος» (Ματθ. 23, 38); Ἡ προφητεία ἐκπληρώθηκε. Οἱ Ἑβραῖοι δὲν ἔχουν οὔτε θυσίες οὔτε ἱερωσύνη. Καὶ τὰ δύο πέρασαν στοὺς βαπτισμένους ἐκείνη τὴ στιγμή, ὅταν τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ σκίστηκε «ἀπὸ ἄνωθεν ἕως κάτω». Οὔτε οἱ μουσουλμάνοι ἔχουν θυσίες ἢ ἱερωσύνη. Μήπως δὲν ἔχει πεῖ στοὺς Ἑβραίους ὁ Ἑβραῖος Παῦλος, Ἀπόστολος τοῦ Θεοῦ: «Τέλος γὰρ νόμου Χριστὸς» (Ρωμ. 10, 4); Καὶ ἀκόμα : «Ἀναιρεῖ (ὁ Χριστὸς) τὸ πρῶτον ἵνα τὸ δεύτερον στήση» (Ἑβρ. 10, 9); Πῶς, λοιπόν, ἐκεῖνο ποὺ ἔχει ἐρημώσει, ποὺ εἶναι τετελεσμένο, ποὺ εἶναι πεταμένο καὶ ἔχει ἀντικατασταθεῖ μὲ ἄλλο, καινούργιο, μπορεῖ νὰ ἐξισώνεται, καὶ νὰ κάνει χειραψία μὲ τὴ ζωντανὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ; Ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Μωάμεθ, παρόλο ποὺ δὲν ὑποφέρει τοὺς χριστιανούς, ἀναγνωρίζει καὶ βάζει στὸ Κοράνι ὅτι ὁ Ἰησοῦς, υἱὸς τῆς Μαρίας θὰ κρίνει τὸν κόσμο, ἀναλόγως τοῦ ἰδίου τοῦ Μωάμεθ. Τί ἐξίσωση καὶ ἰσοπέδωση τότε! Ἀπὸ ποὺ τέτοιο ὅραμα, ρωτᾶτε.
Ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ βάζει σὲ πειρασμούς. Ἐπιθεωρῆστε τὴ ζωή σας καὶ θὰ καταλάβετε. Στὶς μέρες μας πολὺ ἀκούγεται —ἀπὸ τοὺς ὀλιγόπιστους, βέβαια— περὶ τῆς συμφιλίωσης καὶ ἐξίσωσης ὅλων τῶν θρησκειῶν. Καὶ ἐσεῖς παραδοθήκατε σὲ τοῦτες τὶς σκέψεις καὶ τὶς ἐπιθυμίες. Σᾶς δόθηκε, τὸ δικό σας ὑποκειμενικὸ ὅραμα νὰ τὸ δεῖτε σὰν νὰ εἶναι ἀντικειμενικό. Κι ἐσεῖς τὸ χαίρεστε, σὰν ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ἐγὼ δὲν θὰ ἔλεγα ὅτι τοῦτο εἶναι ἔλεος, πιθανότερα εἶναι ἡ προειδοποίηση. Μπερδέψατε τὶς ἔννοιες. Ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ εἰρήνη καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Καὶ ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ ἐξίσωση στὰ δικαιώματα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν πολιτῶν καὶ ἄλλο ἡ ἰσοπέδωση τῶν θρησκειῶν. Στοὺς χριστιανοὺς ἔχει αὐστηρὰ διαταχθεῖ ἡ ἐλεημοσύνη πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς διαφορὰ στὴν πίστη, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἡ αὐστηρὴ τήρηση τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Ὡς χριστιανὸς ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ θυσιάσετε γιὰ τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ τὴν περιουσία καὶ τὴ ζωή σας, ἀλλὰ μὲ τίποτα τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἐκεῖνο εἶναι, ἐνῶ αὐτὸ ὄχι, δική σας ἰδιοκτησία. Ἐδῶ βρίσκεται ὁ λίθος τοῦ προσκόμματός
σας, σὲ τούτη τὴ μὴ διαφοροποίηση. Ἀπὸ τούτη τὴν μὴ διαφοροποίηση ἦρθε καὶ ἡ σύγχυση στὴν
ψυχή. Στὴν πραγματικότητα ἐσεῖς δὲν εἴδατε οὔτε τὸν Χριστὸ οὔτε τὸν Μωάμεθ εἴδατε μόνο τὴν δική σας ψυχή.
Ὁ Θεὸς ἂς σπεύσει σὲ βοήθειά σας
(Ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται...» – ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ Α΄ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, ἐκδόσεις «Ἐν πλῶ», 2009, σελ. 313–315)
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου