ΣΤΗΝ ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου δημοσιεύτηκε κείμενο τοῦ Μητροπολίτου Κωνσταντίας – Ἀμμοχώστου κ Βασιλείου, ἐκπροσώπου τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου στὸΠαγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησι
ῶν, μὲ τίτλο «Ἡ φυσιογνωμία τοῦ χριστιανισμοῦ σήμερα καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»καὶ ἡμερομηνία 10/3/2010. Τὸ κείμενο ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος ἔκθεσης ποὺ καταγράφει τὰ ἀποτελέσματα τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν. Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρεται σὲ «περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες μὴ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες υἱοθέτησαν στοιχεῖα διδασκαλίας καὶ πνευματικότητας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» γιὰ νὰ μᾶς παρουσιάσει τοὺς καρποὺς τῆς συμμετοχῆς τῶνὈρθοδόξων στὸ ΠΣΕ. Πιὸ κάτω μάλιστα ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρει: «ἕνεκα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στοὺς διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς θεολογικοὺς διαλόγους, κατόρθωσαν νὰ πείσουν πχ τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ ἄλλους νὰ ἀφαιρέσουν τὸ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, νὰ ἀναπτύξουν τὴν Πνευματολογία πού ἔλειπε μέχρι τὸν 19ο αἰώνα καὶ νὰ εἰσαγάγουν τὴν Ἐπίκληση στὴν εὐχαριστιακή τους Ἀναφορά, νὰ ἀναπτύξουν τὴ θεολογία τῆς εἰκόνας καὶ νὰ ἀρχίσουν δειλὰ δειλὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν εἰκόνα στὴ λατρεία τους, νὰ θεωροῦν ἀπαραίτητη τὴν τιμὴ πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κ.λπ.».
Εἶναι ὅμως πράγματι τόσο σημαντικὲς οἱ «ἐπιτυχίες» τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ; Ποιὰ ἀξία ἔχει ἂν οἱ Ἀγγλικανοὶ ἀφαίρεσαν τὸ filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη περὶ Ἁγίου Πνεύματος διδασκαλία; Καὶ πολλοὶ Οὐνίτες ἀποφεύγουν νὰ λένε τὸ filioque κατὰ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ἀλλὰ οὐδόλως υἱοθετοῦν τὴν ὀρθόδοξη περὶ Ἁγίου Πνεύματος θεολογία. Τί κι ἂν οἱ Ἀγγλικανοὶ εἰσήγαγαν τὴν Ἐπίκληση στὴν Ἁγία Ἀναφορά, τὴ στιγμὴ ποὺ στεροῦνται τῆςΧάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὰ μυστήρια τους, μὲ ἢ χωρὶς τὴν ἐπίκληση, εἶναι ἄκυρα καὶ ἀνύπαρκτα; Τί κι ἂν ἄρχισαν νὰ χρησιμοποιοῦν εἰκόνες στὴ λατρεία τους, ὅταν προσκυνοῦν τὰ εἰκονιζόμενα πρόσωπα γιὰ τὰ ὁποῖα λανθασμένα θεολογοῦν καὶ πιστεύουν;
Δυστυχῶς τὰ ἀποτελέσματα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ εἶναι ψευδεπίγραφα (ΠΣΕυδεπίγραφα). Ἀντίθετα ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ συμμετέχουν στὸ ΠΣΕ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπόστασης τῶν ἑτεροδόξων αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους ὀνομάζουν «ἐκκλησίες» καὶ τιμοῦν ὡς «ἀδελφοὺς Χριστιανοὺς» ἀπομακρύνει ὁριστικὰ τὴν «καλὴ ἀνησυχία» τῶν αἱρετικῶν γιὰ τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Κανεὶς αἱρετικὸς δὲν ἐγκατέλειψε τὴν αἵρεση γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ. Καὶ αὐτὴ ἡ ὀδυνηρὴ πραγματικότητα ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ ὄχι μόνο δὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ καὶ βλάπτει τοὺς αἱρετικούς. Χρέος τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι νὰ ἐπισημάνουν μὲ ἀγάπη στοὺς αἱρετικούς τά λάθη τους καὶ νὰ τοὺς ὑποδείξουν τὴν ὁδὸ τῆς μετάνοιας μέσω τῆς ὁποίας θὰ ὁδηγηθοῦν στὴ σώζουσα ἀλήθεια τῆς Μίας, Ἁγίας Ἐκκλησίας.
Εἶναι ἐπίσης ἀξιοπρόσεκτη ἡ προσπάθεια τοῦ Μητροπολίτου Κωνσταντίας νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ εἶναι ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν Ὀρθοδόξων.
Σημειώνει ὁ Μητροπολίτης: «Τὸ ΠΣΕ ἱδρύθηκε καὶ μὲ τὴν πρωτοβουλία καὶ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μεταξύ των ὁποίων καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Σήμερα δύο μόνον Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν συμμετέχουν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἐγκατέλειψαν τὸ Συμβούλιο ἕνεκα ἐσωτερικῶν τους προβλημάτων». Δυστυχῶς ὁ Μητροπολίτης δὲν ἀποδίδει τὴν ἀποχώρηση τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ἀπὸ τὸ ΠΣΕ στὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ γραμμὴ τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πιστῶν τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τὴν παρουσιάζει ὡς ἀποτέλεσμα «ἐσωτερικῶν προβλημάτων». Ἐκτὸς κι ἂν γιὰ τὸ Μητροπολίτη Κωνσταντίας ἀποτελεῖ «πρόβλημα» τό νὰ ἀφουγκράζονται οἱ ἐπίσκοποι τὶς ἐναγώνιες ὀρθόδοξες φωνὲς κατώτερων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τους.
Εἶναι δὲ παράδοξη ἡ ἀποσιώπηση ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου τοῦ γεγονότος ὅτι σὲ πολλὲς ἀπὸ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ποὺ συνεχίζουν νὰ μετέχουν στὸ ΠΣΕ, ὑπάρχουν πολλὲς φωνές, ἐπισκοπικὲς καὶ ὄχι μόνο, ποὺ ζητοῦν ἐπιτακτικὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν Ἐκκλησιῶν τους ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τοῦ ΠΣΕύδους. Γιὰ νὰ φανεῖ ξεκάθαρα τό μέγεθος τῆς ἀντίδρασης τῶν Ὀρθοδόξων στὴ συμμετοχὴ στὸ ΠΣΕ ἀναφέρουμε ἐνδεικτικα τά ἑξῆς:
1. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ποὺ ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸ ΠΣΕ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας εἶχε ἀποφασίσει σὲ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατὰ τὸ Μάιο – Ἰούνιο τοῦ 1997 νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ἀπόφαση ποὺ δυστυχῶς δὲν ἐφαρμόστηκε στὴ συνέχεια1.
2. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία ἀνήκει ὁ Μητροπολίτης Κωνσταντίας, παλαιότερα σὲ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διχάσθηκε. Ἰσοψήφισαν τὰ μέλη της κατὰ τὴν σχετικὴ συνεδρία, καὶ μόνον τὸ βάρος τῆς ψήφου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔσωσε τὴν ἀπόφαση τῆς παραμονῆς στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν ἀρνητικὲς συνέπειες στὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς νήσου2.
3. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐξάλλου, πρόσφατα (Μάιος 2008) ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ μὲ Ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκλογὴ νέου «Ἐπισκόπου» τῶν ἐν Ἑλλάδι οὐνιτῶν μὲ ἀπόφαση τοῦ Πάπα, ζητοῦσε «ὅπως ἐπανεκτιμήσωμεν τὴν μετοχὴν ἡμῶν εἰς τὸ συμπίλημα τῶν αἱρετικῶν παραφυάδων τοῦ παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν» ὡς καὶ τὸ λυσιτελὲς ἢ μὴ τῆς μετοχῆς ἡμῶν εἰς τοὺς λοιποὺς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διαλόγους».
4. Τέλος 20.000 καὶ πλέον πιστοί, μεταξύ τῶν ὁποίων πλῆθος ἡγουμένων, κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἀλλὰ καὶ ὀκτὼ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι (οἱ τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) διακήρυξαν κατὰ τὸ τρέχον ἔτος μὲ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ὅτι «ἡ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», αὐτὴ καθʼ ἑαυτή, ὡς πράξη, σημαίνει ἀπόρριψη τῆς ἐκκλησιολογικῆς της αὐτοσυνειδησίας, ὡς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ υἱοθέτηση τῆς νέας ἐκκλησιολογίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
Εἶναι περισσότερο ἀπὸ φανερὸ πὼς ἡ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ ΠΣΕ ὄχι μόνο δὲν φέρει τὸν ἐπιθυμητὸ καρπὸ τῆς μετάνοιας τῶν αἱρετικῶν ἀλλὰ βλάπτει καὶ τὴν ἴδια τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ δείχνει νὰ χάνει τὴν ἐκκλησιολογικὴ της αὐτοσυνειδησία. Εἶναι καιρὸς πλέον σοβαρὰ καὶ σὲ ἐπίπεδο Συνόδων νὰ μελετηθεῖ ἡ πλήρης ἀποχώρηση τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τοῦ ΠΣΕύδους.
Οἱ αἱρετικὲς χριστιανικὲς ψευδοεκκλησίες καθημερινὰ ἀπομακρύνονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τελευταῖες συνέπειες τῆς ἀπομάκρυνσης αὐτῆς εἶναι ἡ ἔκρηξη σκανδάλων παιδοφιλίας κληρικῶν τῆς παπικῆς ψευδεκκλησίας καὶ οἱ προτεσταντικὲς χειροτονίες γυναικῶν καὶ ὁμοφυλοφίλων. Καὶ μόνη ἡ ἁπλὴ λογικὴ ὁδηγεῖ τοὺς πιστούς τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν ὁμάδων στὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἴδια ὅμως ἁπλὴ λογική τους λέει ὅτι αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι «ἀδελφή» τῆς πλάνης, τῆς ὁποίας βιώνουν γύρω τους τὶς συνέπειες.
Τώρα ποὺ οἱ ἑτερόδοξοι προκόβουν «ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»3, οἱ Ὀρθόδοξοι ὀφείλουμε νὰ βιώσουμε ἐντονότερα τὴν Ἀλήθεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ποὺ κατέχουμε καὶ νὰ τὴν προσφέρουμε ἀνόθευτη στοὺς ἑτεροδόξους, ὄχι μέσα στὴ σύγχυση τῶν πλανῶν τοῦ ΠΣΕ ἀλλὰ ὡς Μία καὶ μοναδικὴ Ἀλήθεια, ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὶς πλάνες τῶν ψευδοχριστιανῶν (ΠΣΕυδοχριστιανῶν).
Ἡ ἀποχώρηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ ΠΣΕ καὶ τὴν ἴδια θὰ καθαρίσει ἀπὸ τὸ ἐπικίνδυνο μικρόβιο τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ στοὺς ἑτερόδοξους θὰ προσφέρει τὴ διέξοδο καὶ τὸ φῶς ποὺ ἀναζητοῦν χαμένοι στὸ σκοτάδι καὶ τὰ ἀδιέξοδα, ὅπου τούς ὁδήγησαν οἱ πλανεμένοι ψευδοχριστιανοὶ ἡγέτες τῶν ὁμολογιῶν τους.
Παραπομπὲς
1. Πορίσματα Διορθόδοξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου μὲ θέμα «Οἰκουμενισμός: Γένεση –Προσδοκίες – Διαψεύσεις», «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», ἔτος Στ΄, τεῦχος 4, Ὀκτώβριος -Δεκέμβριος 2004.
2. Αὐτόθι.
3. Β΄Τιμ. γ΄, 13
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 2/4/2010
ῶν, μὲ τίτλο «Ἡ φυσιογνωμία τοῦ χριστιανισμοῦ σήμερα καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν»καὶ ἡμερομηνία 10/3/2010. Τὸ κείμενο ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος ἔκθεσης ποὺ καταγράφει τὰ ἀποτελέσματα τῆς συμμετοχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν. Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρεται σὲ «περιπτώσεις, κατὰ τὶς ὁποῖες μὴ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καὶ Ὁμολογίες υἱοθέτησαν στοιχεῖα διδασκαλίας καὶ πνευματικότητας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» γιὰ νὰ μᾶς παρουσιάσει τοὺς καρποὺς τῆς συμμετοχῆς τῶνὈρθοδόξων στὸ ΠΣΕ. Πιὸ κάτω μάλιστα ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρει: «ἕνεκα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στοὺς διμερεῖς καὶ πολυμερεῖς θεολογικοὺς διαλόγους, κατόρθωσαν νὰ πείσουν πχ τοὺς Ἀγγλικανοὺς καὶ ἄλλους νὰ ἀφαιρέσουν τὸ Filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, νὰ ἀναπτύξουν τὴν Πνευματολογία πού ἔλειπε μέχρι τὸν 19ο αἰώνα καὶ νὰ εἰσαγάγουν τὴν Ἐπίκληση στὴν εὐχαριστιακή τους Ἀναφορά, νὰ ἀναπτύξουν τὴ θεολογία τῆς εἰκόνας καὶ νὰ ἀρχίσουν δειλὰ δειλὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὴν εἰκόνα στὴ λατρεία τους, νὰ θεωροῦν ἀπαραίτητη τὴν τιμὴ πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων κ.λπ.».Εἶναι ὅμως πράγματι τόσο σημαντικὲς οἱ «ἐπιτυχίες» τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ; Ποιὰ ἀξία ἔχει ἂν οἱ Ἀγγλικανοὶ ἀφαίρεσαν τὸ filioque ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ δεχθοῦν τὴν Ὀρθόδοξη περὶ Ἁγίου Πνεύματος διδασκαλία; Καὶ πολλοὶ Οὐνίτες ἀποφεύγουν νὰ λένε τὸ filioque κατὰ τὴν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ἀλλὰ οὐδόλως υἱοθετοῦν τὴν ὀρθόδοξη περὶ Ἁγίου Πνεύματος θεολογία. Τί κι ἂν οἱ Ἀγγλικανοὶ εἰσήγαγαν τὴν Ἐπίκληση στὴν Ἁγία Ἀναφορά, τὴ στιγμὴ ποὺ στεροῦνται τῆςΧάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὰ μυστήρια τους, μὲ ἢ χωρὶς τὴν ἐπίκληση, εἶναι ἄκυρα καὶ ἀνύπαρκτα; Τί κι ἂν ἄρχισαν νὰ χρησιμοποιοῦν εἰκόνες στὴ λατρεία τους, ὅταν προσκυνοῦν τὰ εἰκονιζόμενα πρόσωπα γιὰ τὰ ὁποῖα λανθασμένα θεολογοῦν καὶ πιστεύουν;
Δυστυχῶς τὰ ἀποτελέσματα τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ εἶναι ψευδεπίγραφα (ΠΣΕυδεπίγραφα). Ἀντίθετα ἡ ἀποδοχὴ ἀπὸ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων ποὺ συμμετέχουν στὸ ΠΣΕ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὑπόστασης τῶν ἑτεροδόξων αἱρετικῶν, τοὺς ὁποίους ὀνομάζουν «ἐκκλησίες» καὶ τιμοῦν ὡς «ἀδελφοὺς Χριστιανοὺς» ἀπομακρύνει ὁριστικὰ τὴν «καλὴ ἀνησυχία» τῶν αἱρετικῶν γιὰ τὴν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Κανεὶς αἱρετικὸς δὲν ἐγκατέλειψε τὴν αἵρεση γιὰ νὰ ἐπιστρέψει στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐξαιτίας τῆς συμμετοχῆς τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ. Καὶ αὐτὴ ἡ ὀδυνηρὴ πραγματικότητα ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ ὄχι μόνο δὲν ὠφελεῖ ἀλλὰ καὶ βλάπτει τοὺς αἱρετικούς. Χρέος τῶν Ὀρθοδόξων εἶναι νὰ ἐπισημάνουν μὲ ἀγάπη στοὺς αἱρετικούς τά λάθη τους καὶ νὰ τοὺς ὑποδείξουν τὴν ὁδὸ τῆς μετάνοιας μέσω τῆς ὁποίας θὰ ὁδηγηθοῦν στὴ σώζουσα ἀλήθεια τῆς Μίας, Ἁγίας Ἐκκλησίας.
Εἶναι ἐπίσης ἀξιοπρόσεκτη ἡ προσπάθεια τοῦ Μητροπολίτου Κωνσταντίας νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ συμμετοχὴ τῶν Ὀρθοδόξων στὸ ΠΣΕ εἶναι ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύνολο σχεδὸν τῶν Ὀρθοδόξων.
Σημειώνει ὁ Μητροπολίτης: «Τὸ ΠΣΕ ἱδρύθηκε καὶ μὲ τὴν πρωτοβουλία καὶ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μεταξύ των ὁποίων καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου. Σήμερα δύο μόνον Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες δὲν συμμετέχουν, ἡ Ἐκκλησία τῆς Γεωργίας καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας, οἱ ὁποῖες ἐγκατέλειψαν τὸ Συμβούλιο ἕνεκα ἐσωτερικῶν τους προβλημάτων». Δυστυχῶς ὁ Μητροπολίτης δὲν ἀποδίδει τὴν ἀποχώρηση τῶν Ἐκκλησιῶν τῆς Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ἀπὸ τὸ ΠΣΕ στὴν ὀρθόδοξη πατερικὴ γραμμὴ τῶν ἐπισκόπων καὶ τῶν πιστῶν τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν, ἀλλὰ τὴν παρουσιάζει ὡς ἀποτέλεσμα «ἐσωτερικῶν προβλημάτων». Ἐκτὸς κι ἂν γιὰ τὸ Μητροπολίτη Κωνσταντίας ἀποτελεῖ «πρόβλημα» τό νὰ ἀφουγκράζονται οἱ ἐπίσκοποι τὶς ἐναγώνιες ὀρθόδοξες φωνὲς κατώτερων κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν τῶν Ἐκκλησιῶν τους.
Εἶναι δὲ παράδοξη ἡ ἀποσιώπηση ἐκ μέρους τοῦ Μητροπολίτου τοῦ γεγονότος ὅτι σὲ πολλὲς ἀπὸ τὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ποὺ συνεχίζουν νὰ μετέχουν στὸ ΠΣΕ, ὑπάρχουν πολλὲς φωνές, ἐπισκοπικὲς καὶ ὄχι μόνο, ποὺ ζητοῦν ἐπιτακτικὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν Ἐκκλησιῶν τους ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τοῦ ΠΣΕύδους. Γιὰ νὰ φανεῖ ξεκάθαρα τό μέγεθος τῆς ἀντίδρασης τῶν Ὀρθοδόξων στὴ συμμετοχὴ στὸ ΠΣΕ ἀναφέρουμε ἐνδεικτικα τά ἑξῆς:
1. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς Ἐκκλησίες Βουλγαρίας καὶ Γεωργίας ποὺ ἀποχώρησαν ἀπὸ τὸ ΠΣΕ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας εἶχε ἀποφασίσει σὲ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατὰ τὸ Μάιο – Ἰούνιο τοῦ 1997 νὰ ἀποχωρήσει ἀπὸ τὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ἀπόφαση ποὺ δυστυχῶς δὲν ἐφαρμόστηκε στὴ συνέχεια1.
2. Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, στὴν ὁποία ἀνήκει ὁ Μητροπολίτης Κωνσταντίας, παλαιότερα σὲ συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου διχάσθηκε. Ἰσοψήφισαν τὰ μέλη της κατὰ τὴν σχετικὴ συνεδρία, καὶ μόνον τὸ βάρος τῆς ψήφου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἔσωσε τὴν ἀπόφαση τῆς παραμονῆς στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», ὥστε νὰ ἀποφευχθοῦν ἀρνητικὲς συνέπειες στὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς νήσου2.
3. Στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἐξάλλου, πρόσφατα (Μάιος 2008) ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφεὶμ μὲ Ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκλογὴ νέου «Ἐπισκόπου» τῶν ἐν Ἑλλάδι οὐνιτῶν μὲ ἀπόφαση τοῦ Πάπα, ζητοῦσε «ὅπως ἐπανεκτιμήσωμεν τὴν μετοχὴν ἡμῶν εἰς τὸ συμπίλημα τῶν αἱρετικῶν παραφυάδων τοῦ παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν» ὡς καὶ τὸ λυσιτελὲς ἢ μὴ τῆς μετοχῆς ἡμῶν εἰς τοὺς λοιποὺς μετὰ τῶν ἑτεροδόξων διαλόγους».
4. Τέλος 20.000 καὶ πλέον πιστοί, μεταξύ τῶν ὁποίων πλῆθος ἡγουμένων, κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν ἀλλὰ καὶ ὀκτὼ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι (οἱ τρεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος) διακήρυξαν κατὰ τὸ τρέχον ἔτος μὲ τὴν «Ὁμολογία Πίστεως κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» ὅτι «ἡ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας στὸ «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», αὐτὴ καθʼ ἑαυτή, ὡς πράξη, σημαίνει ἀπόρριψη τῆς ἐκκλησιολογικῆς της αὐτοσυνειδησίας, ὡς τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ υἱοθέτηση τῆς νέας ἐκκλησιολογίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ».
Εἶναι περισσότερο ἀπὸ φανερὸ πὼς ἡ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ ΠΣΕ ὄχι μόνο δὲν φέρει τὸν ἐπιθυμητὸ καρπὸ τῆς μετάνοιας τῶν αἱρετικῶν ἀλλὰ βλάπτει καὶ τὴν ἴδια τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ποὺ δείχνει νὰ χάνει τὴν ἐκκλησιολογικὴ της αὐτοσυνειδησία. Εἶναι καιρὸς πλέον σοβαρὰ καὶ σὲ ἐπίπεδο Συνόδων νὰ μελετηθεῖ ἡ πλήρης ἀποχώρηση τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ἀπὸ τὸ Συμβούλιο τοῦ ΠΣΕύδους.
Οἱ αἱρετικὲς χριστιανικὲς ψευδοεκκλησίες καθημερινὰ ἀπομακρύνονται ὅλο καὶ περισσότερο ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ. Τελευταῖες συνέπειες τῆς ἀπομάκρυνσης αὐτῆς εἶναι ἡ ἔκρηξη σκανδάλων παιδοφιλίας κληρικῶν τῆς παπικῆς ψευδεκκλησίας καὶ οἱ προτεσταντικὲς χειροτονίες γυναικῶν καὶ ὁμοφυλοφίλων. Καὶ μόνη ἡ ἁπλὴ λογικὴ ὁδηγεῖ τοὺς πιστούς τῶν αἱρετικῶν αὐτῶν ὁμάδων στὴν ἀναζήτηση τῆς ἀληθινῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἴδια ὅμως ἁπλὴ λογική τους λέει ὅτι αὐτὴ ἡ ἀληθινὴ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι «ἀδελφή» τῆς πλάνης, τῆς ὁποίας βιώνουν γύρω τους τὶς συνέπειες.
Τώρα ποὺ οἱ ἑτερόδοξοι προκόβουν «ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι»3, οἱ Ὀρθόδοξοι ὀφείλουμε νὰ βιώσουμε ἐντονότερα τὴν Ἀλήθεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ ποὺ κατέχουμε καὶ νὰ τὴν προσφέρουμε ἀνόθευτη στοὺς ἑτεροδόξους, ὄχι μέσα στὴ σύγχυση τῶν πλανῶν τοῦ ΠΣΕ ἀλλὰ ὡς Μία καὶ μοναδικὴ Ἀλήθεια, ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς ἀπέναντι ἀπὸ τὶς πλάνες τῶν ψευδοχριστιανῶν (ΠΣΕυδοχριστιανῶν).
Ἡ ἀποχώρηση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπὸ τὸ ΠΣΕ καὶ τὴν ἴδια θὰ καθαρίσει ἀπὸ τὸ ἐπικίνδυνο μικρόβιο τοῦ οἰκουμενισμοῦ καὶ στοὺς ἑτερόδοξους θὰ προσφέρει τὴ διέξοδο καὶ τὸ φῶς ποὺ ἀναζητοῦν χαμένοι στὸ σκοτάδι καὶ τὰ ἀδιέξοδα, ὅπου τούς ὁδήγησαν οἱ πλανεμένοι ψευδοχριστιανοὶ ἡγέτες τῶν ὁμολογιῶν τους.
Παραπομπὲς
1. Πορίσματα Διορθόδοξου Θεολογικοῦ Συνεδρίου μὲ θέμα «Οἰκουμενισμός: Γένεση –Προσδοκίες – Διαψεύσεις», «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ», ἔτος Στ΄, τεῦχος 4, Ὀκτώβριος -Δεκέμβριος 2004.
2. Αὐτόθι.
3. Β΄Τιμ. γ΄, 13
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ 2/4/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου