ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ ΠΑΠΙΚΩΝ

Όπως είναι γνωστό σε όλο το Χριστιανικό κόσμο (και ιδίως στους θεολόγους και τους κληρικούς) μία από τις πολλές δογματικές διαφορές, που χωρίζουν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη και Διδασκαλία απ’ εκείνη της δυτικής -Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, είναι και η «Άσπιλη Σύλληψη» της Θεομήτορος. Το δόγμα, δηλαδή, της Παπικής θεολογίας, ότι ΟΠΩΣ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός συλλήφθηκε (και γεννήθηκε), ως άνθρωπος, εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς η Μητέρα Του Μαρία να έχει έρθει σε σαρκική επαφή με τον μνηστήρα της Ιωσήφ, ΕΤΣΙ, ακριβώς, δηλαδή με τον ίδιο τρόπο, ΚΑΙ η Θεομήτωρ Μαρία συλλήφθηκε (και γεννήθηκε) ως άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς η μητέρα της Άννα να έχει έλθει προηγουμένως σε σαρκική επαφή με το σύζυγό της Ιωακείμ!

Και καθ’ όσον μεν αφορά στον Κύριο Ιησού Χριστό, τόσον η παρθενία της Μητέρας Του Μαρίας, όσον και η εκ Πνεύματος Αγίου, άνευ σαρκικής επαφής, πραγματικά Άσπιλη Σύλληψή Του αναφέρονται ρητώς και βεβαιώνονται σαφώς στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (που αποτελεί Πηγή και Θεμέλιο της Χριστιανικής Πίστης και Διδασκαλίας) από τους Ευαγγελιστές Ματθαίο (1: 18-25) και Λουκά (1:26-35)’ και για τον λόγο αυτό η υπερφυσική αυτή ενσάρκωση του Λόγου του Θεού [που είχε προφητευθεί και αναφέρεται και στην Παλαιά Διαθήκη από τους Προφήτες Ησαΐα (7:14) και Μιχαία (5:1-4)] απετέλεσε από την αρχή της ίδρυσης επί της γης και πρώτης και αδιάσπαστης Εκκλησίας του Χριστού, και θ’ αποτελεί έως συντέλειας των αιώνων αδιαμφισβήτητο, πανθομολογούμενο και απαρασάλευτο ΔΟΓΜΑ της Χριστιανικής Πίστης και Διδασκαλίας.

Παρόμοια, όμως, αναφορά περί Άσπιλης Σύλληψης της Θεομήτορος Μαρίας ΔΕΝ υπάρχει, ούτε καθ’ υπαινιγμό, μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Εν τούτοις στη Δογματική της Παπικής Θεολογίας, η «Άσπιλη Σύλληψη» της Μαρίας, που απαξιώνει, ευτελίζει και αναιρεί την Άσπιλη Σύλληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ως ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ θαυμαστού ιστορικού (κατά την Καινή Διαθήκη και την πίστη των Χριστιανών) γεγονότος, και έχει οδηγήσει τους Ρωμαιοκαθολικούς στην ΜΑΡΙΟΛΑΤΡΕΙΑ, έχει καθιερωθεί ως «Δόγμα».

Πως όμως και με ποιά θεολογικά κριτήρια και επιχειρήματα εμφυτεύτηκε στο νου των Παπικών το «δόγμα» αυτό, που νοθεύει την Χριστιανική Πίστη και Διδασκαλία με την «ανίερη εξίσωση» του Θεανθρώπου Κυρίου Ιησού Χριστού (ως ενσαρκωμένου Λόγου και Προσώπου της Άκτιστης Τριαδικής Θεότητάς μας) και τη μητέρα Του – άνθρωπο και κτίσμα;

Την απάντηση τη δίνει, μέσα από μία ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ αλλά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ και ΣΥΓ-ΚΛΟ-ΝΙ-ΣΤΙ-ΚΗ ομολογία ο Καρδηνάλιος και Ειδικός Εξορκιστής του Βατικανού Κορράντο Μπαλντούτσι (Monsignor Corrado Balducci) ο οποίος, στο βιβλίο του με τον τίτλο «La possessione diabolica, που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά και κυκλοφορεί στην Ελλάδα από το 1980 με τον τίτλο «Στην Εξουσία του Διαβόλου» γράφει κατά λέξη τα εξής (σελ. 250-251):

«Θέλω να τελειώσω με μία διήγηση με τον τίτλο «Ο ποιητής δαίμονας» που πήρα απ’ το περιοδικό «Ο φίλος του κλήρου» (Κιέτι, 1 [1949], τομ. ΧΧΧΙV, 3). Tό επεισόδιο αναφέρεται επίσης στο «Η φωνή του Πίου ΙΧ» (Ρώμη, 1 [1995], τομ. ΙΙ, 12).

Στα 1823 στο Αντριανό της Πούλια, στην περιοχή του Αβελίνο, ένα δωδεκάχρονο παιδί, αναλφάβητο, κυριεύτηκε από το δαίμονα. Μετά από διάφορες περιπέτειες κατέφυγαν στον εξορκισμό.

Δυό μεγάλοι ιερείς, οι δομηνικανοί πατέρες Γκασίτι και Πανιατάρο, που βρίσκονταν εκεί για μία αποστολή, επέβαλαν στο Σατανά, στο όνομα του Θεού, να αποδείξει θεολογικά, με ένα ποίημα με ρίμα, την Άσπιλη Σύλληψη της Παρθένου, που τόσο συζητούσαν εκείνο τον καιρό.

Ο μικρός διαμονισμένος είπε τότε το εξής ποίημα:

Πραγματική Μητέρα είμαι εγώ ενός Θεού που είναι Υιός κι είμαι Κόρη Του, αν και Μητέρα του.

Στην αιωνιότητα γεννήθηκε Αυτός κι είναι Υιός μου,

Στον χρόνο γεννήθηκα εγώ κι όμως είμαι μητέρα Του.

Είναι ο Δημιουργός μου και είναι Υιός μου, εγώ είμαι Δημιούργημά του κι είμαι Μητέρα Του,

ήταν θαύμα που έγινε Υιός μου

ένας αιώνιος Θεός, και νάχει εμέ Μητέρα.

Το είναι σχεδόν κοινό είναι μεταξύ Μητέρας και Υιού

Γιατί το είναι απ’ τον Υιό πήρε η Μητέρα

Και το είναι της Μητέρας πήρε κι ο Υιός.

Κι αν το είναι του Υιού πήρε η Μητέρα,

Η θα πούμε ότι στιγματίστηκε ο Υιός

Η χωρίς στίγμα θα πούμε ότι είναι η Μητέρα.

Μετά από τριάντα χρόνια, στα 1854, ο Πίος ΙΧ, απάγγειλε το δόγμα της Άσπιλης Συλλήψεως.

Την ίδια χρονιά ο Πάπας άκουσε αυτό το ποίημα που ήλθε απ’… την κόλαση προς τιμήν της Μαρίας. Συγκινήθηκε και θαύμασε, εξαιτίας της ακρίβειας των λέξεων, τον μοναδικό ποιητή.»

Αυτά γράφει ο Corrado Balducci και περιμένουμε να δούμε τι λέει το Βατικανό και προπαντός και δούμε ΕΑΝ, στο Διάλογο για την ‘Ένωση των Δυό Εκκλησιών, οι Ορθόδοξοι Κληρικοί και Θεολόγοι, θα έχουν – μετά τη δημοσιοποίηση της συγκλονιστικής ομολογίας του Corrado Balducci – τη διάθεση και το σθένος να ζητήσουν από τους Παπικούς την κατάργηση του «δόγματος» της «Άσπιλης Σύλληψης» της Μαρίας ως δαιμονόπνευστης «φυτείας» που πρέπει, κατά τα λόγια του Κυρίου μας (ΜΑΤΘ. 15 : 13) «να εκριζωθεί»! Και το ερώτημα ενός ταπεινού Χριστιανού σαν κι αυτόν που υπογράφει το παρόν είναι το εξής:

Εάν οι Παπικοί κληρικοί και Θεολόγοι (λέμε ΕΑΝ) είχαν καταλάβει, πίστευαν και εφάρμοζαν τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (που απαγόρευε στους δαίμονες ακόμη και να ομολογούν κι αυτή τη Θεότητά Του (ΜΑΡΚ.1:23-26,34/3:11-12 ΛΟΥΚ 4:33-35,41)] και του Αποστόλου Παύλου (που υπαγορεύει στους Χριστιανούς να έχουν επικοινωνία και συνομιλίες με τους δαίμονες (ΚΟΡΙΝΘ. Α’ 10-20)) θα είχαν παραπλανηθεί απ’ τον «μετασχηματισμένο» πονηρό σε «μοναδικό ποιητή» (!) και θα είχαν περιπέσει στην παγίδα του ψεύτικου, απατηλού και βλάσφημου «δόγματος» της «Άσπιλης Σύλληψης» της Μαρίας;

Συντάκτης: ΠΑΛΑΙΤΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2010