Συμπροσευχὴ του Μητροπολίτη Μεσσηνίας με Παπικoύς;

Συμπροσευχὴ του Μητροπολίτου Μεσσηνίας μετὰ Παπικών

Ἡ καθημερινὴ ἐφημερὶς «ΦΩΝΗ» Καλαμάτας τῆς 28–7–2009 ἡμ. Tρίτη γράφει τὰ ἐξῆς:Κατὰ τὴν χειροτονίαν τοῦ Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσοστόμου Σαββάτου, ἐτέθη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τούτου τὸ Εὐαγγέλιον. Οὗτος, τότε, ὡμολόγησεν ὅτι θὰ διαφύλαξη τὰς ἐντολὰς τὰς διαλαμβανομένας εἰς τὸ Εὐαγγέλιον, θὰ σεβασθῆ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας τοὺς ἀναφερομένους εἰς τὸ Ἱερὸν Πηδάλιον καὶ θὰ τηρήση τὴν παράδοσιν τῆς Ὀρθοδὸξου Διδασκαλίας.
Δὲν παρῆλθεν ὅμως πολὺς χρόνος, καὶ ἀθέτησε τὰς ὑποσχέσεις του ταύτας, γράψας τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια εἰς τὰ παλαιά τῶν ὑποδημάτων του.
Ἔτσι, λοιπόν, κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἔτους 2007, μὲ τὸ Ρωμαιοκαθολικὸν ἑορτολόγιον συμπροσευχήθη μὲ τοὺς παπικοὺς στὸ Μπάρι Ἰταλίας. Ἰδοὺ τί ἀναφέρει, μεταξὺ τῶν ἄλλων, τὸ ἔγγραφον, ποὺ ἔχω εἰς χεῖρας μου: «Αὐτὴ τὴ χρονιὰ στὴν Ἀρχιερατικὴ Εὐχαριστία, παραβρέθηκε, μαζὶ μὲ τὸν ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Μπάρι – Μπιτόντο κ.κ. Francesco Cacucci καὶ ὁ ὀρθόδοξος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ.κ. Χρυσόστομος Σαββάτος, καθὼς καὶ πλῆθος πολιτικῶν καὶ στρατιωτικῶν ἀρχῶν…». Ὑπογραφὴ τοῦ ἐγγράφου
Ὁ καθηγούμενος
π. Δαμιανὸς
Οἱ ΜΕ, ΞΕ Ἱεροὶ Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ἀπαγορεύουν συμπροσευχὰς ὀρθοδόξων κληρικῶν μὲ αἱρετικούς, ἀναφέρουν δέ: ὅτι οἱ παραβάται τιμωροῦνται μὲ καθαίρεσιν (ὁρᾶτε σελ. 51–52, 84 Ἱεροῦ Πηδαλίου ἐκδόσεων «Ἀστέρος». Ἀθήνας).
Οἱ συμπροσευχὲς ὅμως, μερικῶν κάλπικων ὀρθοδόξων μὲ τοὺς παπικοὺς εἶναι σήμερον μία συνηθισμένη πρακτικὴ τῶν διμερῶν συναντήσεων. Καὶ τοῦτο, διότι, ὡς ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, οἱ συμπροσευχὲς φανερώνουν ὅτι μερικοὶ κάλπικοι ὀρθόδοξοι κληρικοὶ ἀποδέχονται τὴν αἱρετικὴν πλάνην τῶν παπικῶν καὶ εἶναι ἀπρόθυμοι νὰ ἐλευθερώσουν τοὺς παπικοὺς ἀπὸ τὴν κακοδοξίαν των.
Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος διὰ τοὺς παπικοὺς ἀποφαίνεται: «Ὅσοι δὲν ἀναγεννήθηκαν ἀπὸ τὴν Θείαν Χάριν, ποὺ (αὐτὴ) ἐνεργεῖ μόνον στὴν Μίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν (Ὀρθόδοξον) Ἐκκλησίαν, δὲν συγκροτοῦν καμμίαν ἐκκλησίαν οὔτε ὁρατὴν οὔτε ἀόρατον. Οἱ Ἐκκλησίες Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως ἦταν ἀδελφὲς Ἐκκλησίες πρὶν ἀπὸ τὸ σχίσμα. Μετὰ τὸ σχίσμα δὲν εἶναι ἀδελφὲς ἐκκλησίες “ἐν ὀρθοδόξω πίστει”». Εὐλόγως, λοιπόν, ἀπεφάνθησαν:
1ον) ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς: Οἱ παπικοὶ εἶναι ὄφεις (1ος τόμος ΕΠΕ «Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»),
2ον) ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός: Φεύγετε τοὺς λατίνους, ὄφεις γὰρ εἰσί.
3ον) ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: Νὰ καταρᾶσθε τὸν πάπαν. Αὐτὸς εἶναι αἰτία ὅλων τῶν κακῶν
4ον) ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: Οἱ παπικοὶ εἶναι ψωραλέα πρόβατα
5ον) ὁ Σέρβος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, καθηγητὴς Θεολογίας: Ὁ παπισμὸς εἶναι παναίρεσις.
Ἀντί, ὁ «καλός μας ὁ δεσπότης» ὁ κ.κ. Σαββάτος, νὰ στοιχηθῆ καὶ νὰ ἀκόλουθῆ τὰ ἐντάλματα—veto τῶν εἰρημένων Ἁγίων, ἀντιπράττει πρὸς αὐτά. Ἡ δὲ σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἑλλάδος, ποὺ τὸν ἐξέλεξε, τὸν ἐξέλεξεν ὡς ὀρθόδοξον δεσπότην καὶ οὐχὶ ὡς καθολικὸν καὶ συζευκτὴν ὀρθοδόξου πίστεως – παπικῆς αἱρέσεως……………
Μετὰ τιμῆς
Κωνσταντῖνος Ἀριστ. Παπαδόπουλος


Τό ἔτος 1988 χειροτονήθηκε Διάκονος καί ἔτυχε ὑποτροφίας (1988-1991) ἀπό τή Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία ("Comite Catholique pour la collaboration Culturele") γιά Μεταπτυχιακές σπουδές στή Ρώμη (Pontificio Instituto Orientale καί Pontificio Universita Gregoriana). Τό ἔτος 1990 καί ὕστερα ἀπό πλήρη κύκλο μεταπτυχιακῶν σπουδῶν, προφορική καί γραπτή δοκιμασία καί ὑποβολή μεταπτυχιακῆς ἐργασίας, μέ τίτλο : "Il concetto ‘prosopon' nel pensiero teologico di J. Zizioula", ἔλαβε τό Μεταπτυχιακό δίπλωμα εἰδίκευσης (Master), μέ βαθμό "Ἄριστα" (Summa cum Laude), στήν Πατερική Θεολογία καί στήν Οἰκουμενική Κίνηση.
Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα Ἑλληνικῆς Παλαιογραφίας καί Διπλωματικῆς στήν ἀντίστοιχη "Scuola di Paleografia Diplomatica e Archivistica" τοῦ Κράτους τοῦ Βατικανοῦ.

Κατά τά ἔτη 1990-1991, ὡς ὑπότροφος καί πάλιν τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας, παρακολούθησε τόν τρίτο κύκλο μεταπτυχιακῶν σπουδῶν (διδακτορικοῦ διπλώματος) στό Πανεπιστήμιο τοῦ Στρασβούργου (Faculte de Theologie Catholique) καί ἐγκρίθηκε ἡ ἐκπόνηση διδακτορικῆς διατριβῆς, μέ θέμα : "Les Figures Geometriques du Mystere de la Sainte Trinite a Byzance (1204- 1274)" . Τόν Νοέμβριο τοῦ ἔτους 1990 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος καί ἔλαβε τό Ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου.
http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=244

Τωρα εξηγουνται ολα δια τις προηγουμενες δηλωσεις!!