Η ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση, Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τοῦ Παν/μίου Θεσσαλονίκης. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ τῆς συμπροσευχῆς μέ τούς αἱρετικούς ἀπασχολεῖ σοβαρά τίς τελευταῖες δεκαετίες τό ὀρθόδοξο πλήρωμα, διότι ἔχουν πληθυνθῆ οἱ παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι μέ ἀναμφισβήτητη σαφήνεια καταδικάζουν τίς συμπροσευχές. Ἡ πράξη τῆς Ἐκκλησίας ἐπί μακρά σειρά αἰώνων ἐσέβετο καί ἐτηροῦσε τήν ἱεροκανονική τάξη. Ἀκόμη καί ἡ πρωτοστατοῦσα τώρα στίς συμπροσευχές καί κακόν παράδειγμα δίδουσα Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως δέν τόλμησε ἐπισήμως νά ὑποστηρίξει τήν κατάργηση τῶν Ἱερῶν κανόνων, μολονότι μεμονωμένες φωνές ἰσχυρῶν ἐκπροσώπων της θεωροῦν ἀναχρονιστική τήν ἐφαρμογή τους. Δυστυχῶς ἡ ἄνευ σοβαρῶν ἐμποδίων πρόοδος τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἡ συνακόλουθη ἄμβλυνση τῆς ὀρθοδόξου εὐαισθησίας ἐπί δεκαετίες, λόγῳ ἀφωνίας καί ἀπραξίας τῶν ἐντεταλμένων νά φρουροῦν καί νά φυλάττουν αὐτά, πού παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες, συνετέλεσαν στήν ἐνθάρρυνση τῶν Οἰκουμενιστῶν νά ὀργανώνουν «ἑβδομάδες συμπροσευχῆς», μέ συμμετοχή κληρικῶν καί καθηγητῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, νά λαμβάνουν μέρος ἀδεῶς στίς ἀκολουθίες τῶν ἑτεροδόξων, μερικοί δέ καί νά ξεπερνοῦν τήν «κόκκινη γραμμή», πού θέτουν ὁρισμένοι ὡς ἔσχατο ὅριο ἀνοχῆς, καί νά μετέχουν τῆς ἀτέλεστης καί ἀχαρίτωτης «Θείας Εὐχαριστίας» τῶν ἑτεροδόξων «ἀζυμῖται γινόμενοι». Ἤδη ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὡς ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, ὅπως ὁ ἴδιος ἀπεκάλυψε ὁμιλῶν πρός ὀρθοδόξους ἱερεῖς τῆς Γερμανίας, κατά μαρτυρίαν τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ, συνιστοῦσε στούς ἱερεῖς νά μεταλαμβάνουν τούς ἑτεροδόξους, ὅπως ἔπραξε καί ὁ πατριάρχης Βαρθολομαῖος πρό ἐτῶν στήν Ραβέννα μεταδώσας τήν Θ. Κοινωνία σέ ἑτεροδόξους. Ἀκόμη καί στήν πάλαι ποτέ παραδοσιακή Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἱερεύς, καθηγητής τῆς Νομικῆς Σχολῆς, ὁ πρωτοπρεσβύτερος Κώστας Μπέης, ἐκαυχήθη ἐγγράφως ὅτι ἔλαβε μέρος σέ οἰκουμενιστική «Θεία Λειτουργία», στή Σύρο, καί μετέλαβε τήν παπική ὄστια, χωρίς οὔτε ὁ ἐπίσκοπός του νά τόν ἐλέγξει οὔτε ἡ Ἱερά Σύνοδος νά ἀσχοληθεῖ μέ τόν «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί προπετεῖ τῇ γλώσσῃ» καταφρονητή τῶν Ἱερῶν Κανόνων. ᾽Αποκορύφωμα ὅλων αὐτῶν τῶν παραβάσεων σέ ὑψηλότατο ἐπίπεδο ἀποτελοῦν ὅσα ἄθεσμα, ἀντιπατερικά καί πρωτοφανῆ συνέβησαν κατά τήν ἐπίσκεψη τοῦ πάπα Βενεδίκτου ΙΣΤ´ στό Φανάρι κατά τήν θρονική ἑορτή τοῦ Πατριαρχείου, στίς 30 Νοεμβρίου τοῦ 2006. Ἐξέστησαν τότε ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ, ἐπί τῇ θέᾳ τοῦ αἱρεσιάρχου πάπα «ἑστῶτος ἐν τόπῳ ἁγίῳ» (Ματθ. 24,15), ὑμνουμένου καί εὐλογουμένου ὡς Σωτῆρος -«εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»-, κατασπαζομένου ὑπό τοῦ πατριάρχου ὡς ἁγιωτάτου ἐπισκόπου Ρώμης, φέροντος ἀρχιερατικό ὠμόφορο καί ἀπαγγέλλοντος τό «Πάτερ ἡμῶν», καί πλεῖστα ἄλλα. Ἐλέγξαμε τότε μέ ἄρθρα μας αὐτήν τήν καταπάτηση καί περιφρόνηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, τήν διακοπή τῆς ὀρθοδόξου διαδοχῆς καί τῆς πατερικῆς πορείας μέ συνέπεια νά μᾶς διαμηνύσουν ἐγγράφως ἀπό τό Φανάρι ὅτι δέν ἔχουμε πλέον θέση στίς τάξεις τῶν κληρικῶν τοῦ Πατριαρχείου καί πρέπει νά τούς πληροφορήσουμε σέ ποιά Μητρόπολη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θέλουμε νά στείλουν τό ἀπολυτήριό μας, ὅπερ καί ἐπράξαμε, συναριθμηθέντες μεταξύ τῶν κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, μέ τήν εὐλογία καί συγκατάθεση τοῦ Παναγιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ἀνθίμου. Ἀντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς τήν προσπάθεια νά φιμωθοῦν οἱ ὀρθόδοξες φωνές καί νά ἀποδυναμωθοῦν οἱ ἀντιστάσεις, ὥστε νά φθάσουμε στήν ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν» καί στή διακοινωνία ἀπό κάτω, σιγά-σιγά, ἀπό τή βάση, μέ ἐξοικείωση τοῦ κόσμου στίς συμπροσευχές καί στά συλλείτουργα. Αὐτό ὅμως δέν πρόκειται νά γίνει, ἄν ὁ παναιρετικός πάπας δέν ἀποκηρύξει τίς πλάνες καί τίς αἱρέσεις του καί δέν ἐπιστρέψει ἐν μετανοίᾳ στίς ἀγκάλες τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, φειδόμενος τῆς σωτηρίας ἑκατομμυρίων μελῶν τῆς δῆθεν Καθολικῆς Ἐκκλησίας. * * * Ἡ ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνισχύεται· «ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται» (Βʼ Τιμ. 2, 9). Πλῆθος μελετῶν, ἄρθρων καί βιβλίων γιά τό θέμα τῆς συμπροσευχῆς μέ τούς αἱρετικούς παρουσιάζουν τήν ὀρθόδοξη στάση καί ἐπικρίνουν τούς παραβάτας τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Ἐλάχιστοι καί στρατευμένοι στόν Οἰκουμενισμό οἱ ὑποστηρικτές τῆς συμπροσευχῆς, μέ ἀσθενῆ καί ἑτοιμόρροπη ἐπιχειρηματολογία. Μεταξύ δέ τῶν ὅσων ἔχουν γραφῆ ἀπό ὀρθοδόξου πλευρᾶς τό καλύτερο ὅλων, τό ἄριστο, εἶναι τό βιβλίο τοῦ π. Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου, εὐλογημένου καί προικισμένου κληρικοῦ, ὄχι μόνον τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πατρῶν, ἀλλά ὁλόκληρης τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὡς πανεπιστημιακός δάσκαλος, ἐθισμένος ἐπί δεκαετίες νά ἀξιολογῶ καί νά βαθμολογῶ κείμενα καί μελέτες αἰσθάνθηκα μεγάλη χαρά, ὅταν πῆρα στά χέρια μου τήν α´ ἔκδοση τοῦ βιβλίου γιά δύο βασικούς λόγους. Ἐν πρώτοις γιά τήν πληρότητα στήν παρουσίαση τοῦ θέματος, ὡς πρός τήν γνώση τῶν πηγῶν καί τῆς σχετικῆς βιβλιογραφίας. Θά μποροῦσε κάλλιστα νά ὑποβληθεῖ ὡς διδακτορική διατριβή στόν χῶρο τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Ἐκπλήσσει ἡ εὐρύτης τῆς γνώσεως τῆς ἱεροκανονικῆς γραμματείας. Ὁ δεύτερος καί σημαντικότερος λόγος ἔγκειται εἰς τό ὅτι ὁ π. Ἀναστάσιος μέ εὐγενῆ τρόπο διαλέγεται μέ τούς ἀντιθέτους ἐν παρρησίᾳ, ἔστω καί ἄν αὐτοί εἶναι ὑψηλόβαθμοι κληρικοί ἤ καί καθηγηταί του στήν Θεολογική Σχολή τῶν Ἀθηνῶν, ἀπό τήν ὁποία ἀπεφοίτησε, καί τῆς Θεσσαλονίκης. Δέν ἀρκεῖται στήν ἁπλή παράθεση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά καί τούς ἀντιλέγοντας ἐλέγχει μέ πολλή ἐπιτυχία καί ἀκαταμάχητη ἐπιχειρηματολογία. Μεταξύ δέ τῶν ἐλεγχομένων εἶναι καί μερικοί ἐκ τῶν τά πρῶτα φερόντων στό χῶρο τῆς Δογματικῆς καί τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου. Ἰσχύει στήν περίπτωσή τους τό «Φάσκοντες εἶναι σοφοί ἐμωράνθησαν» (Ρωμ. 1, 22). Δεχθήκαμε γιʼ αὐτό ὁλοπρόθυμα, «ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας», τήν πρόταση τοῦ π. Ἀναστασίου νά συμπεριλάβουμε τό μοναδικό γιά τήν πληρότητα καί ἐπιχειρηματολογία βιβλίο του στίς ἐκδόσεις «Θεοδρομία» τῆς Ἑταιρείας Ὀρθοδόξων Σπουδῶν, ὡς β´ ἔκδοση, βελτιωμένη καί συμπληρωμένη. Πράγματι ἐκτός τῶν τυποτεχνικῶν βελτιώσεων καί ἀλλαγῶν, πού δέν ἄγγιξαν καθόλου τό ἄριστο περιεχόμενο, ἡ παροῦσα β´ ἔκδοση συμπληρώνεται μέ παράρτημα, πού περιλαμβάνει α) Σχολιασμό στό ἄρθρο τοῦ καθηγητοῦ Βλ. Φειδᾶ ὑπέρ τῆς συμπροσ ευχῆς καί β) τήν ἀλληλογραφία τοῦ π. Ἀναστασίου μέ τόν Μ. Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Τέτση, ὁ ὁποῖος ἐπεκαλέσθη τό ἄρθρο τοῦ καθηγητοῦ Βλ. Φειδᾶ, γιά νά ὑποστηρίξει καί αὐτός τίς οἰκουμενιστικές συμπροσ ευχές. Ἐκφράζουμε τή χαρά μας, γιατί προσφέρουμε στό ὀρθόδοξο πλήρωμα ἕνα σπουδαῖο πατερικό βιβλίο, πού ἀντιμετωπίζει μέ πληρότητα τό θέμα τῆς συμπροσευχῆς, καί τήν ἀγαλλίαση, διότι ὁ Θεός ἐγείρει ἐκ τῶν νεωτέ ρων ταλαντούχους ὑπερασπιστάς καί ὁμολογητάς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως ἐνώπιον τῶν κατά κόσμον ἰσχυρῶν προϊσταμένων τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.