ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΤ΄ ΕΞΟΧΗΝ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΙ ΑΓΙΟΙ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΑΤ΄ ΕΞΟΧΗΝ ΑΝΤΙΠΑΠΙΚΟΙ ΑΓΙΟΙ
ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΑΣ ΣΕΛΙΔΑ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ

whos.amung.us

Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: Περί Μυστικής Θεολογίας




Κεφάλαιο 1 (Ποιος είναι ο θείος γνόφος)


1. Τριάς υπερούσια και υπέρθεη και υπεράγαθη, που εφορεύεις επί της θεοσοφίας των Χριστιανών, οδήγησέ μας στην υπεράγνωστη και υπερφώτεινη και ακρότατη κορυφή των μυστικών Λογίων. οδήγησέ μας εκεί όπου είναι σκεπασμένα τα απλά και απόλυτα και αμετάβλητα μυστήρια της θεολογίας, στον υπέρφωτο γνόφο της κρυφιόμυστης σιγής που με το βαθύ του σκοτάδι υπερλάμπει υπερφανέστατα και, μένοντας ανέγγικτος κι αόρατος, γεμίζει με υπέρκαλη λάμψη τους τυφλωμένους νόες. 

Αυτή την προσευχή είχα να αναπέμψω εγώ. Εσύ δε, αγαπητέ Τιμόθεε, ασχολήσου έντονα με τα μυστικά θεάματα. άφησε τις αισθήσεις και τις νοερές ενέργειες, όλα τα αισθητά και τα νοητά, όλα τα μη όντα και τα όντα, και όσο είναι εφικτό ανυψώσου για να ενωθείς κατά τρόπο ακατάληπτο με αυτόν που είναι επάνω από κάθε ουσία και κάθε γνώση. Διότι, όταν έλθεις σε έκσταση, που θα σε ελευθερώσει τελείως από τον εαυτό σου και από όλα τα πράγματα, όταν αφαιρέσεις τα πάντα και απαλλαγείς από τα πάντα, θα αναχθείς στην υπερούσια ακτίνα του θείου σκότους. 

2. Πρόσεχε όμως να μην ακούσει κανένας αμύητος αυτά τα μυστικά. Κι εννοώ με τον όρο "αμύητοι" εκείνους που είναι εμπεπλεγμένοι στα αισθητά όντα και δεν φαντάζονται ότι υπάρχει κάτι υπερούσιο επάνω από τα όντα, αλλά νομίζουν ότι με την γνωστική τους ικανότητα μπορούν να γνωρίσουν αυτόν που έχει ορίσει το σκότος κρυψώνα του. Αν τώρα οι θείες μυσταγωγίες είναι επάνω από τις δυνάμεις των αμύητων, τι θα έλεγε κανείς για τους περισσότερο αμύστους, οι οποίοι την υπερκειμένη αιτία των όλων χαρακτηρίζουν με βάση τα χαμηλότερα όντα, κι ισχυρίζονται ότι δεν υπερέχει καθόλου από τα αθεϊστικά και πολύμορφα είδωλα που αυτοί κατασκευάζουν; Η αλήθεια είναι ότι πρέπει από το ένα μέρος ν' αποδίδωμε σ' αυτήν καταφατικά όλες τις θέσεις των όντων, σαν αιτία των όλων, κι από το άλλο σωστότερα να τις αποφάσκωμε όλες, με την πεποίθηση ότι υπερβαίνει τα πάντα, και να μη νομίζομε ότι οι απο-φάσεις αντίκενται στις κατα-φάσει, αλλά να νομίζομε ότι αυτή πολύ πρωτύτερα υπερβαίνει τις στερήσεις, διότι ευρίσκεται επάνω από κάθε αφαίρεση και θέση.

3. Με αυτή την έννοια λοιπόν λέγει ο θείος Βαρθολομαίος ότι η θεολογία είναι και πολλή και ελαχίστη, και ότι το ευαγγέλιο είναι από το ένα μέρος πλατύ και μεγάλο και από το άλλο συντετριμμένο. Εμένα μου φαίνεται ότι με αυτά τα λόγια εννοούσε υπερφυώς τούτο. ότι η αγαθή αιτία των πάντων είναι πολύλογη και συγχρόνως βραχύλογη και άφωνη, αφού δεν έχει ούτε λόγο ούτε νόηση, διότι υπέρκειται των όλων υπερουσίως και αποκαλύπτεται φανερά κι αληθινά μόνο σ' εκείνους που ξεπερνούν όλα τα ανόσια και τα καθαρά πράγματα, που υπερβαίνουν κάθε ύψωμα όλων των αγίων κορυφών, που εγκαταλείπουν πίσω τους όλα τα θεία φώτα, όλους τους ουρανίους ήχους και λόγους, για να εισδύσουν στον γνόφο, όπου πραγματικά ευρίσκεται ο επέκεινα των πάντων, όπως λέγουν τα Λόγια.

Πραγματικά ο θείος Μωυσής δεν παίρνει απλώς την εντολή να καθαρθεί πρώτα ο ίδιος κι έπειτα να χωρισθεί από τους ακαθάρτους. αλλά έπειτα από την τελεία κάθαρση ακούει τις πολύφωνες σάλπιγγες, βλέπει πολλά φώτα που στέλλουν αστραπτερές και πολύχυτες ακτίνες. Ύστερα χωρίζεται από τους πολλούς και μαζί με τους εγκρίτους ιερείς φθάνει στην κορυφή των θείων αναβάσεων. Κι εν τούτοις εκεί δεν συναντάται με τον ίδιο τον Θεό και δεν βλέπει αυτόν (διότι αυτός είναι αθέατος), αλλά τον τόπο όπου ευρίσκεται αυτός.

Τούτο νομίζω ότι σημαίνει ότι τα θεία και κορυφαία από τα οράματα και τα νοήματα είναι σπερματικοί λόγοι των πραγμάτων που είναι υποτεταγμένα στον υπέρτατο όλων, με τους οποίους φανερώνεται η επάνω από κάθε κατάληψη παρουσία των που επιβαίνει στις νοητές κορυφές των αγιοτάτων τόπων του. Τότε ο Μωυσής αποδεσμεύεται και από τα ορώμενα και από τους ορώντας, και εισδύει μέσα στο γνόφο της αγνωσίας, τον πραγματικά μυστικόν, όπου αποκλείει όλες τις γνωστικές αντιλήψεις και φθάνει στο εντελώς ανέγγικτο και αόρατο, παραδίδεται ολόκληρος στο επέκεινα όλων, και δεν ανήκει ούτε στον εαυτό του ούτε σε κανένα άλλον. και, κατόπιν της ανενεργησίας κάθε γνώσεως, ενωμένος σε ανώτερο επίπεδο με τον εντελώς άγνωστο, με το να μη γνωρίζει τίποτε, γνωρίζει πέρα από κάθε νόηση.    
 
        

Κεφάλαιο 2 (Πώς πρέπει να ενωθούμε και ν' αναπέμψωμε ύμνους στον αίτιο των όλων τον επάνω από όλα )


Σ' αυτόν τον υπέρφωτο γνόφο ευχόμαστε κι εμείς να φθάσωμε, ώστε δια μέσου της αβλεψίας και της αγνωσίας να ιδούμε και να γνωρίσουμε αυτόν που είναι επάνω από κάθε θέα και γνώση, ακριβώς με το μη ιδείν και με το μη γνώναι (διότι τούτο είναι η πραγματική θέα και γνώσις), και να υμνήσωμε τον υπερούσιο υπερουσίως δια της αφαιρέσεως όλων των όντων, σαν αυτούς που κατασκευάζουν ένα φυσικό άγαλμα. αυτοί αφαιρούν όλα τα πρόσθετα υλικά του αγάλματος που εμποδίζουν την καθαρή θέα της κρυμμένης μορφής και με μόνη αυτή την αφαίρεση επιτρέπουν να φανεί καθαρό το απόκρυφο κάλλος. 

Πρέπει δε, όπως νομίζω, να υμνήσωμε τις αφαιρέσεις κατά τρόπο αντίστροφο προς τις θέσεις. Πράγματι εκείνες μεν, τις θέσεις, τις εθέταμε, ξεκινώντας από τα πρώτα και κατεβαίνοντας δια των μεσαίων προς τα τελευταία. εδώ όμως αφαιρούμε τα πάντα, πραγματοποιώντας τις αναβάσεις από τα τελευταία προς τα αρχικώτερα, για να γνωρίσουμε ακάλυπτη εκείνη την αγνωσία που περικαλύπτεται από το πλήθος των γνώσεων που ευρίσκονται σε όλα στα αισθητά όντα, και για να ιδούμε εκείνον τον υπερούσιο γνόφο που αποκρύπτεται από όλο το φως που ευρίσκεται στα αισθητά όντα.   


Κεφάλαιο 3ο (Ποιες είναι οι καταφατικές και ποιες οι αποφατικές Θεολογίες)


Στις Θεολογικες Υποτυπώσεις υμνήσαμε τα κυριότερα σημεία της καταφατικής Θεολογίας, δηλαδή πώς η θεία και αγαθή φύση αποκαλείται Ενική (ομοούσια) και πώς Τριαδική (τρισυπόστατη). ποιες οι ιδιότητες του Πατρός, ποιες του Υιού.  τι θέλει να δηλώσει η θεολογία που εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα (ΣΗΜΕΙΩΣΙΣ ''ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ'' ΕΔΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΟ. ΕΝΩ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΓΡΑΦΕΙ:«τί βούλεται δηλοῦν ἡ τοῦ πνεύματος θεολογία», O MΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:  " ... τί θέλει νὰ δηλώσει ἡ θεολογία ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα "! Η ΣΩΣΤΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΙΝΑΙ: ''τί θέλει νὰ δηλώσει ἡ θεολογία τοῦ Πνεύματος''. ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ, ΜΕ ΤΗΝ ΣΟΦΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ Κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΗ) 

Στο Περί θείων Ονομάτων περιλαμβάνεται πώς ο Θεός λέγεται αγαθός και ων και ζωή και σοφία και δύναμη και όσα άλλα ανήκουν στη νοητή τάξη των θείων ονομάτων. και στη Συμβολική Θεολογία πώς μεταβαίνουμε από τις ονομασίες των αισθητών σε αυτές των θείων. τι λέμε θείες μορφές, τι θεία σχήματα και μέρη και όργανα, τι θείους τόπους και κόσμους, τι θυμούς και λύπες, τι οργή, τι μέθη και τι κραιπάλη, τι όρκους και τι κατάρες, τι ύπνους και τι εγρηγόρσεις και όσα άλλα αναφέρονται στους συμβολικούς και ιερούς θείους τύπους. 

Και νομίζω πως κι εσύ θα είδες ότι αυτά τα τελευταία απαιτούν πολύ περισσότερα λόγια από τα πρώτα. γιατί οι Θεολογικές Υποτυπώσεις και η ανάπτυξη των Θείων Ονομάτων είναι συντομότερα από τη Συμβολική θεολογία. Επειδή όσο ψηλότερα ανεβαίνουμε, τόσο οι λόγοι που συνοψίζουν τα νοητά περικόπτονται. όπως ακριβώς και τώρα, όσο εισδύουμε στον υπέρθεο γνόφο, όχι μόνο λιγόλογοι γινόμαστε, αλλά χάνουμε εντελώς τη μιλιά μας και το νου μας. Και ενώ εκεί - σε εκείνες τις συγγραφές - ο λόγος όσο κατερχόταν από τα υψηλά στα χαμηλότερα τόσο και πλήθαινε, τώρα, που από κάτω υψώνεται και ανέρχεται, όσο προχωρεί η άνοδος συστέλλεται και στο τέλος της ανόδου σιγά και ολόκληρος ενώνεται με τον Άλεκτο. 

Γιατί όμως λέμε ότι στις καταβάσεις (καταφατική οδός) αρχίζουμε από τα πρώτα ενώ στις αφαιρέσεις (αποφατική οδός) αρχίζουμε από τα τελευταία; 

Επειδή μιλώντας καταφατικά και με ορισμούς δεν μπορούμε να ορίσουμε Εκείνο που ξεπερνά κάθε ορισμό παρά μιλώντας για τα συγγενικά με αυτό και τα πλησιέστερα. Για παράδειγμα: η ζωή και η αγαθότητα δεν είναι πλησιέστερα απ' ότι ο αέρας και το λιθάρι; Όταν πάλι μιλούμε αποφατικά, για να μιλήσουμε γι' Αυτό που ξεπερνά κάθε αφαίρεση, αρχίζουμε τις αφαιρέσεις από τα πιο μακρινά και άσχετα. Για παράδειγμα: πιο μακρινό και άσχετο δεν είναι να πούμε ότι δεν μεθάει και δεν οργίζεται απ' όσο να πούμε ότι δεν λέγεται και δεν νοείται; 


Κεφάλαιο 4 (Ότι δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αισθητά ο καθ' υπεροχήν αίτιος κάθε αισθητού.


Λέμε λοιπόν ότι η αιτία των πάντων, που είναι επάνω απ' όλα, δεν είναι ούτε χωρίς ουσία, ούτε χωρίς ζωή, ούτε άλογη, ούτε χωρίς νου, ούτε σώμα είναι, ούτε σχήμα, ούτε είδος, ούτε ποιότητα ή ποσότητα ή όγκο. ούτε σε τόπο είναι ούτε βλέπεται, ούτε έρχεται σε επαφή, ούτε αισθάνεται ούτε είναι αισθητή, ούτε οδηγείται σε σύγχυση και ταραχή εξαιτίας ενόχλησης υλικών παθών, ούτε είναι αδύναμη υποκύπτοντας σε πάθη των αισθήσεων, ούτε στερείται φωτός. Επίσης δεν υπόκειται σε αλλοίωση ή φθορά ή μερισμό ή στέρηση η ροή ή σε κάτι άλλο αισθητό, ούτε είναι κάτι από αυτά.




Ανεβαίνοντας ακόμη περισσότερο λέμε ότι ο αίτιος των πάντων δεν είναι ούτε ψυχή ούτε νους, ότι δεν έχει φαντασία ή γνώμη, ή λόγο ή νόηση, ούτε λόγος είναι ούτε νόηση, ούτε λέγεται ούτε νοείται. ούτε αριθμός είναι, ούτε τάξις, ούτε μέγεθος ούτε μικρότης, ούτε ισότης ούτε ανισότης, ούτε ομοιότης ή ανομοιότης. ούτε στέκεται ούτε κινείται ούτε ησυχάζει, ούτε δύναμη έχει ούτε δύναμις είναι ούτε φως, ούτε ζει, ούτε ζωή είναι, ούτε ουσία είναι ούτε αιών ούτε χρόνος. ούτε υφίσταται νοητή επαφή μαζί του, ούτε επιστήμη ούτε αλήθεια είναι, ούτε βασιλεία ούτε σοφία. ούτε ένα είναι ούτε ενότης, ούτε θεότης ή αγαθότης, ούτε πνεύμα είναι κατά τα μέτρα της γνωστικής  ικανότητός μας, ούτε υιότης ούτε πατρότης ούτε τίποτε άλλο από τα γνωστά σ' εμάς ή σε κάποιο άλλο ον. δεν είναι κάποιο από τα μη όντα ούτε κάποιο από τα όντα, ούτε τα όντα γνωρίζουν αυτή καθ' εαυτήν ούτε αυτή γνωρίζει τα όντα αυτά καθ' εαυτά. ούτε λόγος υπάρχει γι' αυτή ούτε όνομα ούτε γνώσις,ούτε σκότος είναι ούτε φως, ούτε πλάνη ούτε αλήθεια. ούτε θέσις της υπάρχει καθόλου ούτε αφαίρεσις, αλλά ακόμη και όταν δεχόμαστε τις θέσεις και τις αφαιρέσεις των πραγμάτων που είναι παρακάτω από αυτήν, αυτήν την ίδια ούτε τη θέτομε ούτε την αφαιρούμε. διότι η τελεία και ενιαία αιτία των πάντων είναι επάνω από κάθε θέση και η υπεροχή εκείνου που είναι απηλλαγμένος από όλα γενικώς τα πράγματα κι ευρίσκεται επέκεινα των όλων είναι επάνω από κάθε αφαίρεση. 

7 σχόλια :

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Κεφάλαιο 3ο (Ποιες είναι οι καταφατικές και ποιες οι αποφατικές Θεολογίες)

" ... τι θέλει να δηλώσει η θεολογία που εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα "

KX
Αν αυτό το είχε υπόψη του ο π. Ι. Ρωμανίδης, δεν θα κατηγορούσε μόνο τον ιερό Αυγουστίνο, ότι αυτός ήταν ο κυρίως αίτιος του φιλιόκβε των Δυτικών. Το άγιον Πνεύμα εκπορεύεται και εξ αυτού του ιδίου του αγ. Πνεύματος ! Και πώς, τότε, να μην εκπορεύεται εκ του Πατρός και εκ του Υιού ;

Τι λέμε, ή τι να γράψουμε, τώρα ; Ότι η Α΄ και η Β΄ Οικουμενική δεν μας τα είπαν καλά. Άπαγε.

Δεν γράφω άλλα.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Υστερόγραφο

Για να μη δημιουργώ σύγχυση και εμπλοκή στον αναγνώστη με αυτό το "η θεολογία που εκπορεύεται από το Άγιο Πνεύμα", θα είχα να πω ότι, μάλλον, η μεταφραστική διατύπωση, ως μη όφειλε, πάσχει. Δεν έχω υπόψη μου το πρωτότυπο. Αν ο αγαπητός διαχειριστής του ιστολογίου το γνωρίζει, ας μας βοηθήσει.

Η θεολογία του αγίου Πνεύματος, εκπορευόμενη εκ του Πατρός, πέμπει δια του Υιού, ή μεσιτεία του Υιού, τον Παράκλητο, τον φωτισμό του αγ. Πνεύματος - προς δόξαν του τριαδικού Θεού, ή της θεότητας - στους (κατά Χάριν) αγίους Αυτού : Της Εκκλησίας, Πίστεως, και Θρησκείας.

Ανεξαρτήτως αυτών, εκείνο που πρέπει να τονισθεί κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η αποφατική, ονομαζόμενη, θεολογία, σκοπό έχει να προστατεύσει τον πιστό από την εφάμαρτη πτωτική ροπή της ανθρώπινης φύσης μας. Να αποδίδουμε δηλαδή άκτιστες ιδιότητες στις κτιστές ενέργειες του Θεού.

Η κατά Χάριν θέωση του ανθρώπου, ουδόλως καταργεί το άπειρο, το ακατάληπτο, το άφραστο της θεότητας. Αυτός είναι ο ρόλος και σκοπός της αποφατικής, και κατά Χάριν, τονίζω και πάλι, θεολογίας, την οποία αρθρώνει ο άνθρωπος όταν ελεηθεί από τον άγιο Θεό.

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π είπε...

Ἀγαπητὲ ἀδελφὲ χαῖρε ἐν Κυρίω!

Ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο!!! Ἡ μετάφραση εἶναι ἀπὸ τὸν Σωτήρη Γουνελᾶ, ἔκδ. Ἁρμός, καὶ εἶναι λάθος!

Χαίρομαι ἰδιαιτέρως ὅταν ἔχω τέτοιους φίλους εἰς τὴν σελίδα μου σὰν ἐσένα!

Δικό μου τὸ λάθος διότι ἔχω τὴ ''κακή συνήθεια'' κάποιες σελίδες ποὺ ἐμπιστεύομαι νὰ μὴν πειράζω τὰ ἄρθρα, ἀλλὰ νὰ τὰ ἀφήνω ὡς ἔχουν!

Τὸ πρωτότυπο ἀναφέρει:
«τί βούλεται δηλοῦν ἡ τοῦ πνεύματος θεολογία»,

καὶ ὁ μεταφραστὴς ἀναφέρει

" ... τί θέλει νὰ δηλώσει ἡ θεολογία ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα "!

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π είπε...

Ἡ σωστὴ μετάφραση:

''τί θέλει νὰ δηλώσει ἡ θεολογία τοῦ Πνεύματος''.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν

Ἔχεις ἀπόλυτο δίκιο!!! Ἡ μετάφραση εἶναι ἀπὸ τὸν Σωτήρη Γουνελᾶ, ἔκδ. Ἁρμός, καὶ εἶναι λάθος!

ΚΧ
Καλά το κατάλαβα. Πες μου λοιπόν αν έχω άδικο, διότι αυτό τον κύριο, τον έχω γνωρίσει προσωπικά, όταν ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού "Σύναξη", τέλη του ΄80. Είχαμε πιάσει την κουβέντα για ένα εδάφιο της Καινής Διαθήκης και όταν του είπα τι γράφει σε ένα σημείο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, άνοιξε το συρτάρι και μου έβγαλε την Καινή Διαθήκη του Νεοφύτου Βάμβα (Βιβλικής Εταιρίας). Αυτή συμβουλευόσαστε; ρώτησα. Ναι, μου είπε, και δεν ξαναπάτησα.
Ήταν όμως και άλλη μια, η πρώτη φορά, όταν έγραψα ένα άρθρο για τις μεταμοσχεύσεις, που το δημοσίευσε η "Καθημερινή". Αυτός δεν το δημοσίευσε.

Αυτοί όλοι ("Σύναξη" και η λοιπή θεολογική - ήμαρτον Κύριε - μαφία) είναι πράκτορες του αγγλικανισμού και δεν μου το βγάζεις από το μυαλό.

ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.Π είπε...

Οὐδὲν σχόλιον! Τὰ εἶπες ὅλα ξεκάθαρα!
Χαίρομαι καὶ πάλιν ποὺ ὡς ἕνα σῶμα, ὁ ἕνας συμπληρώνει, διορθώνει, καὶ βοηθᾶ τὸν ἄλλον.
Ἐπαναλαμβάνω, τὸ λάθος δικό μου, διότι ἤμουν ὑποχρεωμένος νὰ ἐρευνήσω τὸ ἄρθρο πρὶν τὸ δημοσιεύσω.
Εὐχαριστοῦμε διὰ τὴν παρέμβαση καὶ ἐνημέρωση!
ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ!

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Αγαπητέ Ιωάννη,
Θα ήταν καλύτερο να αφήσεις αδιόρθωτο το κακοποιημένο εδάφιο του αγ. Διονυσίου και με αστερίσκο, ή παραπομπή, να δείξεις στον αναγνώστη τη φθοροποιό δράση όλων αυτών - της καινοτομίας τα έκγονα - που νόθευσαν και νοθεύουν συστηματικά την Πίστη μας.

Δημοσίευση σχολίου







free counters

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

ΤΑ ΕΚΤΡΟΠΑ ΤΗΣ ΡΑΒΕΝΝΑΣ

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ

Η ΜΕΤΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΛΗΨΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΠΙΚΟΥΣ