EINAI ΑΡΑΓΕ ΔΥΝΑΤΗ Η ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ;

«Μόνο ὁρισμένοι ὑψηλά ἱστάμενοι μοντέρνοι θεολόγοι κάμουν πώς δέν καταλαβαίνουν καί σπέρνουν δαιμονική σύγχυση στούς ἁπλουστέρους ἀδελφούς μας». [π. Ἰω. Φωτόπουλος]

[…] Eἶναι λοιπόν δυνατή ἡ καθαρότητα τῆς καρδίας στούς ἀλλοθρήσκους; Ἄς δοῦμε τούς Ἁγίους Πατέρες. Ὁ ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος μᾶς λέγει ὅτι καθαρότητα τῆς καρδίας σημαίνει ἁγιότητα καί τελείωση τοῦ ἀνθρώπου καί ἐξηγεῖ πῶς ἐπιτυγχάνεται: «Οὐ γὰρ ἡ ἀποχὴ τῶν κακῶν αὕτη ἐστὶν ἡ τελείωσις, ἀλλ᾽ εἰ εἰσῆλθες εἰς τὸν νοῦν τὸν ἠφανισμένον καὶ ἀπέκτεινας τὸν ὄφιν τὸν κατώτερον τοῦ νοῦ καὶ βαθύτερον τῶν λογισμῶν, εἰς τὰ λεγόμενα ταμιεῖα καὶ ἀποθήκας τῆς ψυχῆς, φονεύοντά σε καὶ φωλεύοντα· ἄβυσσος γάρ ἐστιν ἡ καρδία. Εἰ τοίνυν ἐκεῖνον ἐφόνευσας, καὶ πᾶσαν τὴν ἐν σοὶ ἀκαθαρσίαν ἐξέβαλες· ὅλοι γὰρ οἱ φιλόσοφοι καὶ ὁ νόμος καὶ οἱ Ἀπόστολοι καὶ ἡ τοῦ Σωτῆρος ἔλευσις περὶ καθαρότητος τὸν λόγον ποιοῦνται. Πᾶς γὰρ ἀνθρώπων εἴτε Ἰουδαίων εἴτε Ἑλλήνων ἀγαπᾷ τὴν καθαρότητα εἰ καὶ οὐ δύνανται καθαρεύειν. Χρὴ οὖν ἐπιζητῆσαι πῶς καὶ διὰ τίνων δύναται τὸ καθαρὸν τῆς καρδίας γενέσθαι· οὐδαμῶς ἑτέρωθεν, εἰμή διά τοῦ ὑπέρ ἡμῶν σταυρωθέντος· αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ ὁδός, ἡ ζωή, ἡ ἀλήθεια, ἡ θύρα, ὁ μαργαρίτης, ὁ ζῶν καὶ ὁ οὐράνιος ἄρτος· καὶ οὐκ ἐγχωρεῖ τινὰ ἄνευ ἐκείνης τῆς ἀληθείας ἀλήθειαν γνῶναι ἢ σωθῆναι». Μετάφραση: «Τελείωση (τοῦ Χριστιανοῦ) δέν εἶναι ἡ ἀποχή τῶν κακῶν, ἀλλά (τότε εἶσαι τέλειος) ἄν εἰσῆλθες στό νοῦ τόν ἀφανισμένο καί φόνευσες τόν ὄφι πού εἶναι πιό κάτω ἀπό τόν νοῦ, πιό βαθιά ἀπό τούς λογισμούς στά λεγόμενα ταμεῖα καί στίς ἀποθῆκες τῆς ψυχῆς, πού σέ φονεύει καί φωλιάζει (ἐκεῖ). Ἄν λοιπόν ἐφόνευσες ἐκεῖνον, τότε ἔβγαλες ἀπό μέσα σου κι ὅλη τήν ἀκαθαρσία σου. Ὅλοι οἱ φιλόσοφοι καί ὁ (Μωσαϊκός) νόμος καί οἱ Ἀπόστολοι καί ὁ Σωτήρας πού ἦλθε στόν κόσμο ὁμιλοῦν περί καθαρότητος. Κάθε ἄνθρωπος εἴτε ἀπό τούς Ἰουδαίους εἴτε ἀπό τούς Ἕλληνες ἀγαπᾶ τήν καθαρότητα, ἄν καί δέν μποροῦν ὅλοι αὐτοί νά τήν φθάσουν. Πρέπει λοιπόν νά ἐπιζητήσουμε πῶς καί μέ ποιά μέσα μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ ἡ καθαρότητα τῆς καρδίας. Μέ κανένα ἄλλο τρόπο (δέν μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ) παρά διά τοῦ Σταυρωθέντος ὑπέρ ἡμῶν, γιατί αὐτός εἶναι ἡ ὁδός , ἡ ζωή, ἡ ἀλήθεια, ἡ θύρα, τό μαργαριτάρι, ὁ ζῶν καί οὐράνιος ἄρτος. Καί δέν εἶναι δυνατόν κάποιος χωρίς ἐκείνη τήν Ἀλήθεια νά γνωρίσει τήν ἀλήθεια ἤ νά σωθεῖ».
. Σαφέστατος ὁ ἅγιος Μακάριος, σαφές τό Εὐαγγέλιο καί ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Κι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί ἔχουν αὐτή τήν ξεκαθαρισμένη πίστη ὅτι δηλαδή δέν μποροῦν νά καθαρθοῦν ἄνευ τοῦ Χριστοῦ, ἄνευ τῆς χάριτος. Ἴσως μόνο ὁρισμένοι ὑψηλά ἱστάμενοι μοντέρνοι θεολόγοι κάμουν πώς δέν καταλαβαίνουν καί σπέρνουν δαιμονική σύγχυση στούς ἁπλουστέρους ἀδελφούς μας, ἀφορμές γιά σχίσματα σέ ἄλλους, ἀγανάκτηση καί ἀπόπτυση ἀπό τρίτους τόσο τῶν ἀντιχρίστων ἀπόψεων, ὅσο καί αὐτῶν τῶν ἰδίων πού ἐκφράζουν τέτοιες βλασφημίες κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
. Ἄς δοῦμε ὅμως κάπως ἀναλυτικώτερα πῶς ἐννοεῖ ἡ εὐαγγελική καί πατερική διδασκαλία τήν καθαρότητα τῆς καρδίας. Οἱ ὅσιοι πατέρες μας Ἰγνάτιος καί Κάλλιστος οἱ Ξανθόπουλοι γράφουν: «…τότε μὲν ἐν τῇ θείᾳ μήτρᾳ, δηλονότι τῇ ἱερᾷ κολυμβήθρᾳ, δωρεὰν τὸ ὅλον τελείαν τὴν θείαν χάριν δεχόμεθα· εἰ δέ πως ἐς ὕστερον, τῇ τῶν προσκαίρων παραχρήσει καὶ τῇ τῶν βιοτικῶν πραγμάτων φροντίδι καὶ τῶν παθῶν ἀχλύϊ ταύτην ὡς μὴ ὤφελε, συγκαλύψομεν, ἔξεστιν ἡμῖν καὶ οὕτω διὰ μετανοίας καὶ τῆς τῶν θεουργῶν ἐντολῶν ἐκπληρώσεως, αὖθις ἐπαναλαβεῖν τὴν ταύτης ὑπερφυᾶ φαιδρότητα καὶ ἀνακτήσασθαι καὶ τὴν ταύτης φανέρωσιν κατιδεῖν τηλαυγέστατα». Μετάφραση: «Τότε μέσα στή θεία μήτρα, τήν ἱερά κολυμβήθρα, δωρεάν τήν πλήρη καί τελείαν χάριν δεχόμεθα. Ἄν δέ μέ κάποιο τρόπο, ὕστερα, μέ τήν παράχρηση τῶν προσκαίρων καί τίς φροντίδες γιά τά βιοτικά πράγματα καί μέ τήν σκοτεινιά τῶν παθῶν τήν συγκαλύψουμε, ἐνῷ δέν ἔπρεπε, εἶναι καί πάλι δυνατόν διά τῆς μετανοίας καί τῆς τηρήσεως τῶν θεουργῶν ἐντολῶν, νά λάβουμε αὐτή τήν ὑπέρ φύσιν λαμπρότητα, νά τήν ξανααποκτήσουμε καί νά δοῦμε πολύ καθαρά τήν φανέρωσή της».

Ἔχουμε λοιπόν δύο στάδια:

Ι ) τήν Χάρη, πού καθαίρει τήν ψυχή μας τήν λαμβάνουμε μέ τό ἅγιο Βάπτισμα, ἀκέραιη, ὁλόκληρη.

ΙΙ) ὅταν τήν συγκαλύψουμε ἐξ αἰτίας τῶν μεριμνῶν καί τῶν παθῶν, μποροῦμε καί πάλι μέ τήν μετάνοια καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ νά τήν ἀποκτήσουμε σ᾽ ὅλη της τήν λαμπρότητα. Ἀλλά ὁ ἀγῶνας εἶναι ἐπίπονος γιά νά ἀποκτήσει κανείς καρδία κεκαθαρμένη κι ὁ κάματος πολύς. Γράφει ὁ ἅγιος Μακάριος: «Χρεία οὖν καμάτου καὶ κόπου πολλοῦ, ἵνα τις ζητήσῃ καὶ ἀποθῆται τὸ θεμέλιον, ἕως ὅτου ἔλθῃ εἰς τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων πῦρ καὶ ἄρξηται περικαθαίρειν τὰς ἀκάνθας, καὶ οὕτως ἄρχονται ἁγιάζεσθαι δοξάζοντες Πατέρα, Àἱὸν καὶ ἅγιον Πνεῦμα…». Σ᾽ αὐτόν τόν ἀγῶνα κύρια θέση, ὡς «ἀρχή πάσης θεοφιλοῦς ἑργασίας» κατέχει «ἡ μετὰ πίστεως ἐπίκλησις τοῦ σωτηρίου ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι αὐτὸς ἀπεφήνατο· χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», γράφουν οἱ Πατέρες μας Ἰγνάτιος καί Κάλλιστος. Ὅλοι δέ οἱ Πατέρες μας βοοῦν γιά τόν κόπο αὐτῆς τῆς νοερᾶς ἐργασίας, γιά τόν πόλεμο τῶν δαιμόνων καί τῶν λογισμῶν, ἀλλά καί γιά τό σωματικό κόπο τῆς νηστείας, τῆς ἀγρυπνίας, τῶν μετανοιῶν κ.λ.π. διά τῶν ὁποίων οἱ ἅγιοι φθάνουν «εἰς τὴν τῆς καρδίας καὶ τοῦ νοῦ τελείαν καὶ ἀληθῆ καὶ μονιμωτάτην καθαρότητα». Κι ἔτσι καθαρθέντες καί φωτισθέντες φθάνουν στή θέα τοῦ Θεοῦ. Μόλις πού χρειάζεται νά ὑπενθυμίσουμε τόν Μακαρισμό τοῦ Κυρίου «Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοὶ τὸν Θεὸν ὄψονται» (Mατθ. ε´ 8). Ἡ κάθαρσις τῆς καρδίας εἶναι δῶρο λοιπόν τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί προσφέρεται στούς Ἁγίους, φανερούς ἤ κρυφούς, στόν κόσμο ἤ στά μοναστήρια, σ᾽ ἄνδρες καί γυναῖκες, ἀλλά μέ τήν προϋπόθεση τῆς θείας μήτρας, τῆς ἁγίας κολυμβήθρας, καί τήν ἐπίπονη ἄσκηση τῆς νοερᾶς ἐργασίας καί γενικότερα τῆς τηρήσεως τῶν θεουργῶν ἐντολῶν.
. Ἐρωτοῦμε λοιπόν ὅσους διαδίδουν ψευδοδιδασκαλίες: ἔχουν καί οἱ ἄθεοι Ἑβραῖοι καί Μουσουλμάνοι «καθαρότητα καρδίας»; καί πῶς τάχα τήν ἀπέκτησαν; Ποιό «πνεῦμα» τούς τήν ἔδωσε; Κι αὐτοί εἶναι πού θά «ἐκφράσουν τήν οὐσία τῆς θρησκείας τους» καί θά μᾶς τήν διδάξουν; Καί τί νά τήν κάνουμε αὐτή τήν «οὐσία» τῶν ψευτοθρησκειῶν τοῦ Κορανίου καί τοῦ Ταλμούδ, τά ὁποῖα γέμουν βλασφημιῶν κατά τοῦ Χριστοῦ;

Πρωτ. Ἰω. Φωτοπούλου «Θεανθρώπινη Καθολικότητα ἢ Πανθρησκειακὴ Παγκοσμιότητα», Ἀθῆναι 2003, σελ. 135-139
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»