ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΛΗ ΜΝΗΜΗ ΜΙΑ ΜΙΚΡΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ

Για άλλη μια φορά οι Οικουμενιστές «κληρικοί» καταπατούν και τους Ιερούς Κανόνες αλλά και τους λόγους των αγίων. ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΜΩΣ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΣ

Ἐγώ, ἤμουν Ἰουδαίος φανατικός καί ακριβής τηρητής τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου. Συνειδητοποίησα ὅμως ὅ,τι ὁ Ἰουδαϊσμός δέν δύναται νά μέ σώση, γιατί ἦταν μόνον ἡ σκιά τοῦ δένδρου. Ἐγκατέλειψα τήν μέχρι τότε λανθασμένη ὀδό καί ἦλθα στόν Χριστιανισμό πού είναι ὁ καρπός τοῦ δένδρου καί ἡ πραγματική Σωτηρία μας. Αἰσθάνθηκα ἀμέσως τήν λύτρωση, ἀγάπησα τόν Χριστό καί κηρύττω διαρκῶς πώς ὁ ἂνθρωπος σώζεται διά τῆς πίστεως εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί ὄχι μόνον ἐκ τῆς τηρήσεως τοῦ νόμου» (Γαλάτας β΄ 16).

65ος Αποστολικός κανόνας:
«Εί τις κληρικός, ή λαϊκός εισέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων, ή αιρετικών προσεύξασθαι, ο μεν καθαιρείσθω, ο δε αφοριζέσθω».

10ος Αποστολικός κανόνας:
«Εί τις ακοινωνήτω, κάν εν οίκω συνεύξηται, ούτος αφοριζέσθω».

45ος Αποστολικός κανόνας:
«Επίσκοπος ή πρεσβύτερος, ή διάκονος αιρετικοίς συνευξάμενος, μόνον αφοριζέτω· ει δε επέτρεψεν αυτοίς, ως κληρικοίς ενεργήσαί τι, καθαιρήσθω».

«Κι απ’ οποιοδήποτε χάνι ο χώρος της Συναγωγής είναι πιο εξευτελιστικός. Κι αυτό γιατί δεν είναι των ληστών κι απατεώνων μόνο, αλλά και των δαιμόνων καταφύγιο, κι όχι μόνο οι Συναγωγές μα πιο πολύ οι ίδιες οι ψυχές των Ιουδαίων. [Λόγος Α' §δ']

● Να αποφεύγετε λοιπόν τις συγκεντρώσεις τους και τις Συναγωγές τους,… [Λόγος Α' §ε']

● …δεν τρομάζεις με το να έρχεσαι και να κοινωνείς από την αγία τράπεζα και να παίρνεις μέρος στην κοινωνία του τιμίου αίματος συ που επικοινώνησες μ’ εκείνους πού έχυσαν το αίμα του Χριστού; Δεν ανατριχιάζεις, δε φοβάσαι που έκανες τέτοιες παρανομίες; [Λόγος Β' §γ']

● Εκείνοι σταύρωσαν το Χριστό που εσύ προσκυνείς. Πώς λοιπόν πηγαίνεις σ’ εκείνους τους φονιάδες; [Λόγος Δ' §γ']

● Τί τρέχεις να δεις στη συναγωγή των θεομάχων Ιουδαίων; Πρέπει να κάθεσαι στην οικία σου και ν’ αναστενάζεις για εκείνους και να δακρύζεις, γιατί αντιμάχονται το πρόσταγμα του Θεού, γιατί έχουν το διάβολο μαζί τους που χορεύει. [Λόγος Δ' §ζ']... Περισσότερα

● …ακολουθείς αυτούς που αγωνίζονται πεισματικά πάντοτε να κάνουν και να λένε όσα αντίκεινται στους νόμους του Θεού και τρέχεις στις συναγωγές τους; Και δε φοβάσαι μήπως πέσει κεραυνός από ψηλά και σου κάψει το κεφάλι; […] …τρέχεις να πας εκεί όπου, υβρίζεται ο Πατέρας, βλασφημείται ο Υιός και δεν γίνεται παραδεκτό το άγιο και ζωοποιό Πνεύμα; Και δε φοβάσαι ούτε ανατριχιάζεις με το να οδηγής τον εαυτό σου στους βέβηλους κι ακάθαρτους εκείνους τόπους; Ποια δικαιολογία θα έχεις και πώς θα συγχωρηθής όταν, με τη θέληση σου, σπρώχνεις τον εαυτό σου στο γκρεμό; [Λόγος ΣΤ' §στ']

● Αυτό πρέπει να φοβάστε, μήπως την ημέρα εκείνη ακούσετε από Εκείνον που πρόκειται να σας κρίνει: “Πηγαίνετε, δε σας γνωρίζω. Γιατί συναναστραφήκατε εκείνους που με σταύρωσαν” [Λόγος ΣΤ' §ζ']»

Λόγος Κατά Ιουδαίων Α’, 5 (PG 48, 850E):«Επειδή όμως υπάρχουν μερικοί που θεωρούν και τη Συναγωγή σαν τόπο ιερό, είναι ανάγκη να πούμε και σ’ αυτούς λίγα λόγια. Για ποιον λόγο σέβεστε τον τόπο εκείνον, τον οποίον πρέπει να καταφρονείτε, να το συχαίνεστε και να τον αποφεύγετε; Στον χώρο αυτόν, απαντούν, βρίσκεται ο νόμος και τα βιβλία των Προφητών. Και τί σχέση έχει αυτό; Όπου υπάρχουν δηλαδή τέτοια βιβλία, θα θεωρείται και ο τόπος άγιος; Οπωσδήποτε όχι».

.

Στην εποχή του, λοιπόν, ο ι. Χρυσόστομος διαπιστώνει ότι υπάρχει «χαλεπώτατον νόσημα» εν τω σώματι της Εκκλησίας. Και ποιο είναι αυτό; ερωτά και ο ίδιος απαντά. Το ότι μερικοί, ενώ μας διαβεβαιώνουν πως είναι ομόφρονές μας, ταυτόχρονα ακολουθούν Ιουδαϊκά έθιμα, ή τηρούν την αργία του Σαββάτου, παρακολουθούν τις εορτές των Ιουδαίων ή ακόμα και συνεορτάζουν με αυτούς. Και θέλω αυτή την πονηρή συνήθεια να την αποβάλλουν[1]. Γι’ αυτό εκ των προτέρων, όσο είναι ακόμα καιρός, πριν αρχίσουν οι γιορτές των Ιουδαίων, αναλαμβάνω αυτό το αγώνισμα, όπως δια των ομιλιών μου τους βοηθήσω να μη λάβουν μέρος στις εορτές των Ιουδαίων, για να μη «μετάσχωσι της παρανομίας εκείνων»[2].
Στην συνέχεια τους λέγει: Γνωρίζω πως πολλοί σέβονται τους Ιουδαίους και «σεμνήν νομίζουσιν είναι την εκείνων πολιτείαν». Γι’ αυτό επειγόντως θέλω να ξεριζώσω αυτήν την ολέθρια γνώμη που έχουν γι’ αυτούς.
Σας είπα (συνεχίζει) ότι η συναγωγή είναι χειρότερη από ένα θέατρο στο οποίο παίζονται αισχρά έργα, γιατί οι Ιουδαίοι είναι ασεβείς, αφού σταύρωσαν τον Χριστό και είναι θεομάχοι[3]. Και θα μου πουν μερικοί, ότι και οι Ιουδαίοι «τον Θεόν προσκυνούσιν». Αλλά όχι, προς Θεού, κανένας να μην ισχυρισθεί αυτό! «Ουδείς Ιουδαίος προσκυνεί τον (αληθινόν) Θεόν». Και ποιος το λέει αυτό; θα ερωτήσετε. Σας απαντώ. Το λέγει το αδιάψευστο στόμα του ίδιου του Χριστού: «Ει τον Πατέρα γαρ μου ήδειτε (γνωρίζατε), καμέ ήδειτε αν· ούτε δε εμέ οίδατε, ούτε τον Πατέρα μου οίδατε»[4].
Άρα, στη Συναγωγή δεν προσκυνείται ο αληθινός Θεός, αλλά είναι χώρος ειδωλολατρίας. Και όμως, μερικοί εκλαμβάνουν εκείνο τον τόπο της Συναγωγής ως σεμνό![5]. Κι ακόμα χειρότερα, ο τόπος εκείνος είναι δαιμόνων τόπος[6]. Γι’ αυτό σας τα προλέγω αυτά, ώστε να προλάβουμε, κι ο καθένας να προσπαθήσει ακόμα δια της βίας να αποσπάσει και να βγάλει τον αδελφό του από αυτήν την παγίδα του διαβόλου[7]. Γιατί όλοι έχουμε ευθύνη. Όποιος γνωρίζει εκείνον που πράττει τα πονηρά και τον κρύβει, του επιτρέπει να κάνει το κακό ευκολότερα.
Και πώς δεν είναι παράλογο, τους πονηρούς μεν ανθρώπους, που με τις πονηρίες βλάπτουν τους συνανθρώπους τους, να τους αποφεύγουμε, όσους δε βρίζουν το Θεό να τους κάνουμε παρέα, κι εμείς που προσκυνούμε τον αληθινό Θεό, να συνεορτάζουμε με τους σταυρωτές Του;[8] «Τούτο γαρ ου μόνον ανοίας, αλλά και της εσχάτης μανίας εστίν».
Και για όσους νομίζουν ότι η Συναγωγή είναι τόπος «σεμνός» γράφει: Αλήθεια, γιατί ποιο λόγο σέβεστε τη Συναγωγή, ενώ έπρεπε να την καταφρονείτε «και βδελύττεσθαι και αποπηδάν; Εγώ δε δια τούτο μάλιστα μισώ την συναγωγήν και αποστρέφομαι» γιατί εκεί περιπαίζουν «τους αγίους. Ώστε διά τούτο μάλλον αν είεν βέβηλοι και εναγείς», διότι ενώ και αυτοί έχουν τους προφήτες, τους πολεμούν («πολεμία αυτοίς κέχρηνται γνώμη»).
Γι’ αυτό σας παρακαλώ να αποφεύγετε τους θρησκευτικούς χώρους των Ιουδαίων, γιατί προκαλείται μεγάλη βλάβη στους ασθενεστέρους στην πίστη και πρόφαση για παρόμοιες πράξεις. Γιατί αλήθεια, όταν οι νέοι χριστιανοί, δουν εσάς τους πιστούς, να συμμετέχετε και να χαρακτηρίζετε ως σεβαστές τις γιορτές τους, πώς δεν θα εκλάβουν ως σωστά τα των Ιουδαίων και κατώτερα τα δικά μας; όταν σεις που πιστεύετε τον εσταυρωμένο Χριστό, τρέχετε στις γιορτές τους και τους ιερούς τόπους τους (τις Συναγωγές), δηλαδή εκεί όπου αυτοί δυσφημούν και βλασφημούν τον Χριστό; Εάν κάποιος αδύνατος στην πίστη σε δει να πηγαίνεις στη Συναγωγή, δεν θα παρακινηθεί στο να θαυμάζει τα Ιουδαϊκά θρησκευτικά ήθη και έθιμα;[9]
Μακριά λοιπόν από τους θρησκευτικούς χώρους των Ιουδαίων, από τους οποίους έχει απομακρυνθεί ο Σταυρός, και όπου βλασφημείται ο μόνος Τριαδικός Θεός και κυριαρχεί η ασέβεια[10]. Και «Άκουσον του Θεού, μεθ' όσης αυτάς αποστρέφεται της υπερβολής· Μεμίσηκα, απώσμαι τας εορτάς υμών. Ο Θεός μισεί, και συ κοινωνείς; Και ουκ είπε, τήνδε …την εορτήν, αλλά πάσας ομού».
Και συνεχίζει δριμύτερος ο Άγιος, αποκαλώντας παράφρονες αυτούς τους ορθόδοξους, που συνέρχονται μετά Ιουδαίων και συνεορτάζουν με αυτούς στις Συναγωγές τους, που είναι βέβηλοι τόποι, και τους οποίους ο Θεός έχει εγκαταλείψει για τις πράξεις τους και την θεοκτονία. Γιατί, συμπεραίνει, όχι μόνο οι ασεβείς, αλλά κι εκείνοι που παρευρίσκονται στους θρησκευτικούς τόπους «κολάζονται»[11].
Και επισημαίνει, ότι ακόμα και τους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου προσβάλλουν, όσοι συμμετέχουν στις θρησκευτικές τελετές των Ιουδαίων.
«Διά τούτο μάλιστα μεν μισώ την συναγωγὴν, επειδή τον νόμον έχει και τους προφήτας, και πλέον αυτήν μισώ νυν, ή ει μηδέν είχε τούτων». Και για ποιο λόγο; Διότι οι απλούστεροι χριστιανοί νομίζουν ότι έχουμε κάποια πράγματα κοινά με τους σύγχρονους Ιουδαίους (και πως έχουμε τον ίδιο Θεό), αντίληψη που αποτελεί μεγάλη απάτη και παγίδα.
Ως κατάληξη, παραθέτουμε το παρακάτω απόσπασμα:
«Διαμαρτύρομαι υμίν τον ουρανόν και την γην, ότι εάν τις ή των παρόντων υμών, ή των απόντων, προς την θεωρίαν απέλθη των σαλπίγγων, ή εις την συναγωγήν απαντήση, ή εις τα Ματρώνης ανέλθη, ή νηστεία κοινωνήση, ή σαββάτων μετάσχη, ή άλλο τι μικρόν ή μέγα Ιουδαϊκόν έθος επιτελέση, καθαρός εγώ από του αίματος υμών πάντων…».

[1] «…πολλοί των μεθ' ημών τεταγμένων και τα ημέτερα λεγόντων φρονείν, οι μεν επί την θέαν απαντώσι των εορτών, οι δε και συνεορτάζουσι… Και τούτο το πονηρόν έθος βούλομαι της Εκκλησίας απελάσαι νυν».
[2] Ο δριμύς έλεγχος του ι. Χρυσοστόμου δεν στοχεύει να δημιουργήσουν μίσος κατά των Ιουδαίων, αφού αναφέρεται κυρίως στο θρησκευτικό επίπεδο και όχι στις προσωπικές καθημερινές σχέσεις, όπου πρέπει να επικρατεί η αγάπη, αλλά και η θυσία με σκοπό τη σωτηρία τους. Αντίθετα στοχεύει να καταδείξει την αγεφύρωτη διαφορά μεταξύ της Εκκλησίας και του Ιουδαϊσμού. Η ειρηνιστική βέβαια, «πολιτική» και οι ενέργειες του κ. Βαρθολομαίου κινούνται στον αντίποδα του ιερού Χρυσοστόμου.
[3] «…ουχί θέατρον μόνον εστίν η συναγωγή, αλλά και σπήλαιον ληστών…, μείζων γαρ η παρανομία εκείνης αύτη· εκεί αμαρτία το γινόμενον, ενταύθα δε ασέβεια... Τι τρέχεις ιδείν εν τη συναγωγή των θεομάχων Ιουδαίων;».
[4] «Αλλά πάντως ερούσιν, ότι και αυτοί τον Θεόν προσκυνούσιν· αλλά μη γένοιτο τούτο ειπείν! Ουδείς Ιουδαίος προσκυνεί τον Θεόν…».
[5] «Ου προσκυνείται Θεός εκεί, μη γένοιτο· αλλ' ειδωλολατρείας εκείνο το χωρίον λοιπόν εστιν· αλλ' όμως τινές ως σεμνοίς εκείνοις τοις τόποις προσέχουσι».
[6] «Ου γαρ ληστών ουδέ καπήλων απλώς, αλλά δαιμόνων εστί καταγώγιον».
[7] «…ίνα έκαστος υμών επισπάσηται τον αδελφόν ώστε εξελέσθαι αυτόν της του διαβόλου παγίδος, και της κοινωνίας απαλλάξαι των Χριστοκτόνων».
[8] «Πως ουν ουκ άτοπον τους μεν εις άνθρωπον γενομένους πονηρούς μετά τοσαύτης φεύγειν σπουδής, τους δε εις αυτόν υβρίσαντας τον Θεόν ποιείσθαι κοινωνούς, και τους προσκυνούντας τον εσταυρωμένον τοις εσταυρωκόσι συνεορτάζειν;».
[9] «Όταν γαρ ίδωσιν υμάς τους προσκυνούντας τον υπ' αυτών σταυρωθέντα Χριστόν, τα εκείνων διώκοντας και σεμνοποιούντας, πως ουχ ηγήσονται άριστα αυτοίς άπαντα πεπράχθαι, και ουδενός άξια είναι τα ημέτερα, όταν οι πρεσβεύοντες αυτά και θεραπεύοντες υμείς, προς τους καθαιρούντας αυτά τρέχητε; Εαν τις ίδη σε τον έχοντα γνώσιν εις συναγωγήν απερχόμενον, και σάλπιγγας εωρούντα, ουχί η συνείδησις αυτού ασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις το θαυμάζειν τα Ιουδαϊκά πράγματα;».
[10] «Φεύγετε τοίνυν και τους συλλόγους, και τους τόπους αυτών… Όπου Χριστοκτόνοι συνέρχονται, όπου σταυρός ελαύνεται, όπου βλασφημείται Θεός, όπου Πατήρ αγνοείται, όπου Υιός υβρίζεται, όπου Πνεύματος αθετείται χάρις, μάλλον δε και αυτών όντων δαιμόνων, ου μείζων εντεύθεν η βλάβη; Εκεί μεν γαρ γυμνή και περιφανής η ασέβεια».
[11] «…τους τον Δεσπότην παροξύναντας, τούτους κοινωνούς ποιείσθαι εν εορταίς; Του Δεσπότου σου τον Υιόν ανείλον, και τολμάς αυτοίς εις ταυτόν συνιέναι; …συ δε αυτόν ούτως ατιμάζεις, ως τους εκείνου φονέας και σταυρώσαντας αυτόν τιμάν και θεραπεύειν τη των εορτών κοινωνία, και εις τους βεβήλους αυτών τόπους απαντάν, και των ακαθάρτων επιβαίνειν προθύρων, και κοινωνείν τραπέζης δαιμονίων… Αλλ' ώσπερ εκείνοις εγκαλούμεν ότι παρανομούσιν, (αφού «τω προστάγματι του Θεού μάχονται, ότι τον διάβολον έχουσι μεθ' εαυτών χορεύοντα»), ούτω και πολλώ μάλλον υμίν, ότι τοις παρανομούσι συνέρχεσθε. Ουχ οι ασεβούντες μόνον, αλλά και οι δυνάμενοι μεν απαγαγείν της ασεβείας, μη βουλόμενοι δε η δι' όκνον η δια νωθρίαν, ομοίως κολάζονται».