__ Θα έπρεπε πάτερ, να είχετε προσέξει ότι η οικονομία αύτη παρασχέθη <<τοίς παρασυρείσι δι΄ ανάγκην και βίαν>>, ώς και το έτερον όπερ αναφέρεται ολίγον ανωτέρω του αναγνωσθέντος ύφ΄ υμών αποσπάσματος <<περί των δι΄ ανάγκην υποσυρέντων μέν, μή φθαρέντων δέ>>.. Κατά συνέπειαν, αί συνθήκαι, τό καί σπουδαιότερον, διά την ισχύν του επιχειρήματός σας, τυγχάνουν λίαν ΔΙΑΦΟΡΟΙ, εννοώ αί ΤΟΤΕ και αί της ΣΗΜΕΡΟΝ. Διότι, ασφαλώς, ουδέν ΚΟΙΝΟΝ υφίσταται μεταξύ της των Αρειανών μανίας κατά παντός ορθοδοξούντος επισκόπου, πρός την άνεσιν και ελευθερίαν της σήμερον, διά τους βουλομένους ορθοτομείν τον λόγον της αληθείας Σεβασμιωτάτους!
Αναγινώσκω, πρός απόδειξιν των λόγων μου δύο σκηνάς του τότε θεάτρου της Εκκλησίας, ίνα συλλάβωμεν, έστω και αμυδρώς, υπό ποίας συνθήκας έζων οι του καιρού εκείνου ορθόδοξοι, κληρικοί τε και λαικοί.
<<Συναγαγόντες γάρ (οι Αρειανοί) πλήθος βουκόλων και ποιμένων άλλων τε αγοραίων και ασελγών νεωτέρων μετά ΞΙΦΩΝ ΚΑΙ ΡΟΠΑΛΩΝ επήλθον αθρόως τή εκκλησία τή καλουμένη Κυρίνου και τους μέν ΑΠΕΚΤΕΙΝΑΝ, τους δέ κατεπάτησαν, άλλους δέ ΠΛΗΓΑΣ ΚΑΤΑΚΟΨΑΝΤΕΣ είς δεσμωτήριον ενέβαλον και εξώριζον, πολλάς τε γυναίκας τε κατασύροντες είλκον είς το δικαστήριον δημοσία και των τριχών έλκοντες ύβριζον.>> <<...ποιούσι δέ (Αρειανοί) γραφήναι και τοίς έν Αλεξανδρεία δικασταίς περί Αθανασίου και πρεσβυτέρων τινών έξ ονόματος, ίνα, είτε επίσκοπος είτε τις έξ εκείνων ευρεθείη της πόλεως ή των όρων αυτής επιβάς, εξή τώ δικαστή, των ειρημένων τάς ΚΕΦΑΛΑΣ ΑΠΟΤΕΜΝΕΙΝ...>> (Β.Ε.Π.Ε.Σ. 31, 246,251).
Κατά συνέπειαν, πολύ ορθώς η Σύνοδος εφήρμοσεν οικονομίαν είς την ανωτέρω περίπτωσιν, υπενθυμίζουσαν <<εσχάτας ημέρας>> και πολύ ορθώς, φρονώ, ή του λαού συνείδησις τής σήμερον επιθυμεί την τών ερεσχελιών παύλαν, την εκσφενδόνησιν των κακοδόξων απο των θρόνων!... Διότι, σας ερωτώ και πάλιν, π. Βησσαρίων. Ευρίσκονται είς την ιδίαν μοίραν με τους επισκόπους της εποχής του Αρείου, Αθηναγόρας, Ιάκωβος (σ.σ. και σήμερον Βαρθολομαίος, Ζήζιουλας, Κύπρου Χρυσόστομος) και λοιποί συνοδοιπόροι των; Κινδυνεύει ανά στιγμήν η ζωή των; Ασφαλώς όχι! Τότε, διατί εκείνοι μέν κακοδοξούν κατά κόρον, οι δέ συνεπίσκοποί των σιωπούν; Διατί δέ υμείς υπερασπίζετε τα ανυπεράσπιστα;
Ο πατήρ Ιωάννης αίφνης ενεθυμήθη αυτό το οποίον εμελέτα την παρελθούσαν νύκτα είς το κελλίον του.
__ Θα μοί επιτρέψητε π. Θεόδουλε, να επανέλθω είς έν σημείον της χθεσινής μας συζητήσεως και τούτο διότι θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι εκτός αληθείας, το λεχθέν υπό του Γέροντός μου, ότι δηλ. η Εκκλησία__οικονομία χρωμένη__ηνείχετο επί μακρόν τους κακοδοξούντας Λατίνους, παρά τα ίσως αληθή λεχθέντα, κατά της θέσεως ταύτης. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις, ώς παρετήρησα μελετών, καθ΄ άς ή ανοχή δεν υπήρξε καιρική αλλά ΜΟΝΙΜΟΣ.
Η Εκκλησία, πατέρες, είναι βασίλειον Χάριτος και ουχί αυτόφωρον Πλημμελειοδικείον, ουδέ έκτακτον Στρατοδικείον. Ώς τοιαύτη δέ βλέπει πολύ μακράν και εξετάζει πρίν αποφασίση πολλούς παράγοντας... Θελέτε παράδειγμα; Δεν θα αγνοήτε την περίπτωση Αυγουστίνου. Η περί <<απολύτου προορισμού>> διδασκαλία αυτού είναι όλως κακόδοξος, αύτη δέ δεν είναι η μόνη απαντώσα παρ' αυτώ κακοδοξία. Και όμως! Η Εκκλησία, λαβούσα πολλούς παράγοντας ύπ' όψιν, ουδέποτε κατεδίκασεν αυτόν, καίτοι έβλεπε ότι παρήλθον 15 όλοι αιώνες! Εάν έζης τότε και έβλεπες την έναντι των κακοδοξιών του Αυγουστίνου ανοχήν της Εκκλησίας, θα απεκήρυττες αυτήν και θα εξήρχεσο έξ αυτής. Σήμερον θα εύρης και θα παρατάξης πολλάς δικαιολογίας διά την στάσιν αυτήν της Εκκλησίας, άλλ' ήθελον να έζης τότε...
__ Το παράδειγμα σας πάτερ, ουδεμίαν διαφώτισιν παρέχει διά το απσχολούν ημάς θέμα ηκούσθη ζωηρώς να λέγη μία φωνή απο το βάθος της αιθούσης, ήτο ο π. Νικόδημος, ο οποίος πρίν κάν προλάβη ο π. Θεόδουλος να αντικρούση τον π. Ιωάννην, είχεν εγερθή και μετά ζωηρότητος ελάμβανε τον λόγον.
Η Εκκλησία, π. Ιωάννη, ώς έν τή μακραίωνι ιστορία αυτής εμφαίνεται, προβαίνει είς καταδίκας αιρετικών, ευθύς ώς το λογικόν αυτής ποίμνιον θορυβηθή και τεθή ούτω έν κινδύνω η σωτηρία του διά της ποιμάνσεως είς την αιρετικήν <<πόαν>> του κακοδοξούντος. Διότι πολλάκις, διά πλείστους λόγους οι οποίοι δεν είναι του παρόντος, είναι δυνατόν να παρέλθη αιών ή και αιώνες, χωρίς ουδείς να αντιληφθή την κακοδοξίαν. Διό και η Εκκλησία ηνέχθη επί μακρόν τον Ωριγένην, Θεόδωρον Μοψουεστίας, Θεοδώρητον Κύρου και άλλους.
Ειδικώς δέ περί της διδασκαλίας του Αυγουστίνου περί <<απολύτου προορισμού>>, ότε το <<βλάβος>> εγένετο πλέον έκδηλον, ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ επαννειλημένως, αρχής γενομένης έν τή ΣΥΝΟΔΩ ΤΗΣ ΚΩΝ)ΠΟΛΕΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1638. Επίσης σημειώ επί τή ευκαιρία, ότι και ο θείος Γρηγόριος Νύσσης, ώς θα γνωρίζετε, αρκετάς αντορθοδόξους διδασκαλίας συμπεριέλαβεν έν τοίς συγγράμμμασί του, χωρίς έν τούτοις να παύση παρά τοίς πιστοίς και τή Εκκλησία να θεωρήται <<πατήρ πατέρων>>.
Κατά συνέπειαν, γνωρίζω και εγώ τάς τοιαύτας δικαίας οικονομίας της Εκκλησίας, άλλ' ΟΥΔΕΝ ΚΟΙΝΟΝ παρατηρώ μεταξύ των ανωτέρω ανδρών, οίτινες <<γυμνάζοντες εαυτούς περί τούς της ευσεβείας λόγους απεσφάλησαν της αληθείας>> με τάς καθαράς ανατινάξεις δογμάτων και ι. Κανόνων, υπο του Προκαθημένου της Μεγάλης Εκκλησίας και τών σύν αυτώ... Είς την περίπτωσιν ταύτην το <<βλάβος>> εγένετο κατάδηλον τοίς πάσιν <<λαοί ολόκληροι σκανδαλίζονται, ώς πολλοί γράφουν, βλέποντες τον Ορθόδοξον Πατριάρχην Κων)λεως να αθετή - ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! - τούς ιερούς Κανόνας, να ανατρέπη αιωνοβίους Παραδόσεις, να κρημνίζη τείχη ασφαλείας, να μεταίρη όρια ά έθεντο αγιώτατοι Πατέρες της Εκκλησίας!...
Νομίζω ότι και εσείς κάτι παρόμοια ελέγεττε πρό καιρού... Διατί επιθυμείτε να ευρίσκεσθε τή θεωρία ορθοδοξών, έν δέ τή πράξει διαφωνείτε πρός τάς πρακτικάς συνεπείας τών ποτε υφηγήσεών σας;
Ποία Σύνοδος, σας ερωτώ, π. Ιωάννη, κατεδίκασε επισήμως τάς και ύφ΄ υμών πολλάκις χαρακτηρισθείσας <<απαισίας συγκρητιστικάς>> διδασκαλίας του Πατριάρχου; Μήπως ο ανήρ φιλοδοξεί <<καινήν και τελειωτέραν>> διερμήνευσιν τού της ευσεβείας Μυστηρίου, έν μέσω 20ώ αιώνι, όπου ή της Εκκλησίας διδασκαλία ευρίσκεται ΕΝ ΤΗ ΠΛΗΡΕΙ αυτής διατυπώσει; Η μήπως πάλιν φρονείτε, ότι τα Συνοδικά χείλη και καρδίαι πρέπει να φέρωνται φιλοφρόνως και αβροφρόνως πρός τον Primus inter pares τιμής ένεκεν; Πρέπει, οπωσδήποτε, πρέπει, να παύσουν να είναι <<νυκτερινοί θεοσεβείς, μή δυνάμενοι έν φωτί παρρησιασθήναι>>. Πρέπει να μη αγαπούν το Ευαγγέλιον <<λόγω μόνον και γλώσση, αλλά έργω και αληθεία>>.
__Να σας ερωτήσω κάτι άλλο; είπε ο π.Ιωάννης.
Δύνασθαι να μοί εξηγήσετε, π. Νικόδημε, διατί ο πολύς Κύριλλος Αλεξανδρείας <<ωκονόμει μή αποσχίζεσθαι τών της εώας, έν διπτύχοις αναφερόντων τον Θεόδωρον Μοψουεστίας, αιρετικόν όντα;>> Διότι, ώς ευκρινώς υπό του ειρημένου χωρίου σημαίνεται, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας <<ωκονόμει>> τον <<αιρετικόν>> Θεόδωρον! Τι τούτο σαφέστερον θέλετε διά να πεισθήτε ότι και σήμερον έχει τοιούτον δικαίωμα η Εκκλησία; Εννοώ να εφαρμόση και αύτη πρός τον αιρετικόν Πατριάρχην οικονομίαν, βεβαίως, άχρι καιρού;
Η απάντησις του π. Νικοδήμου δεν ήργησε να ακουσθή.
__ Μας παρουσιάσατε πολύ αλλοίαν την αλήθειαν, π. Ιωάννη, και εύχομαι, τουλάχιστον, ουχί εσκεμμένως, να εξηγάγετε τα ανωτέρω αναληθή συμπεράσματά σας. Εννοώ τους υμετέρους χαρακτηρισμούς διά μέν τον άγιον Κύριλλον, ώς σφόδρα <<οικονομικού>> του δέ Θεοδώρου ώς <<αιρετικού>>. Η αλήθεια όμως επί του προκειμένου έχει ώς ακολούθως, βεβαίως βάσει των κειμένων και της αψευδούς ιστορίας.
α) Έν ώ έζη ο πολύς Θεόδωρος Μοψουεστίας (428) ουδείς ετόλμησεν να του απευθύνη την κατηγορίαν του καινοτόμου, πολλώ δέ μάλλον του αιρετικού. Απεναντίας ήτο τοίς πάσιν γνωστός ώς δεινός θεολόγος και διετήρει ιδιαιτέρας σχέσεις φιλίας μετά του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ώς και του αγίου Κυρίλλου. Σημειωτέον δέ ότι εκοιμήθη ώς πιστόν τέκνον της Εκκλησίας.
β) Ή αναφερθείσα άφ΄ υμών περικοπή τυγχάνει φράσις έξ επιστολής ενός μαθητού του αγίου Θεοδώρου, του ικανωτάτου Ναυκρατίου. (9ος αιών). Ο άγιος ανταπαντών, δέχεται τον χαρακτηρισμόν του <<αιρετικού>> όπως ενυπάρχει έν τώ ειρημένω χωρίω, απλούστατα διότι πολύ πρότερον, τώ 553, τον ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ Η ΠΕΜΠΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ. Ζώντος όμως του αγίου Κυρίλλου, ουδαμού και ουδόλως είχε χαρακτηρισθεί ο Θεόδωρος επισήμως ώς αιρετικός, το πρώτον τούτου βεβαιωθέντος έν έτει 553. Είναι αληθές, πάντως, ότι διαμαρτυρίαι διά το ημαρτημένον της εαυτού διδασκαλίας ενεφανίσθησαν μόλις τώ 451, έν τή Δ΄ Οικουμενική Συνόδω, ήτοι 33 ολόκληρα έτη μετά την κοίμησίν του και εσυνεχίσθησαν μέχρι τώ 553, όπου και κατεδικάσθη. Συνεπώς ο άγιος Κύριλλος εκοινώνει πρός ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ Ιεράρχην και ουχί πρός <<αιρετικόν>>.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Αναγινώσκω, πρός απόδειξιν των λόγων μου δύο σκηνάς του τότε θεάτρου της Εκκλησίας, ίνα συλλάβωμεν, έστω και αμυδρώς, υπό ποίας συνθήκας έζων οι του καιρού εκείνου ορθόδοξοι, κληρικοί τε και λαικοί.
<<Συναγαγόντες γάρ (οι Αρειανοί) πλήθος βουκόλων και ποιμένων άλλων τε αγοραίων και ασελγών νεωτέρων μετά ΞΙΦΩΝ ΚΑΙ ΡΟΠΑΛΩΝ επήλθον αθρόως τή εκκλησία τή καλουμένη Κυρίνου και τους μέν ΑΠΕΚΤΕΙΝΑΝ, τους δέ κατεπάτησαν, άλλους δέ ΠΛΗΓΑΣ ΚΑΤΑΚΟΨΑΝΤΕΣ είς δεσμωτήριον ενέβαλον και εξώριζον, πολλάς τε γυναίκας τε κατασύροντες είλκον είς το δικαστήριον δημοσία και των τριχών έλκοντες ύβριζον.>> <<...ποιούσι δέ (Αρειανοί) γραφήναι και τοίς έν Αλεξανδρεία δικασταίς περί Αθανασίου και πρεσβυτέρων τινών έξ ονόματος, ίνα, είτε επίσκοπος είτε τις έξ εκείνων ευρεθείη της πόλεως ή των όρων αυτής επιβάς, εξή τώ δικαστή, των ειρημένων τάς ΚΕΦΑΛΑΣ ΑΠΟΤΕΜΝΕΙΝ...>> (Β.Ε.Π.Ε.Σ. 31, 246,251).
Κατά συνέπειαν, πολύ ορθώς η Σύνοδος εφήρμοσεν οικονομίαν είς την ανωτέρω περίπτωσιν, υπενθυμίζουσαν <<εσχάτας ημέρας>> και πολύ ορθώς, φρονώ, ή του λαού συνείδησις τής σήμερον επιθυμεί την τών ερεσχελιών παύλαν, την εκσφενδόνησιν των κακοδόξων απο των θρόνων!... Διότι, σας ερωτώ και πάλιν, π. Βησσαρίων. Ευρίσκονται είς την ιδίαν μοίραν με τους επισκόπους της εποχής του Αρείου, Αθηναγόρας, Ιάκωβος (σ.σ. και σήμερον Βαρθολομαίος, Ζήζιουλας, Κύπρου Χρυσόστομος) και λοιποί συνοδοιπόροι των; Κινδυνεύει ανά στιγμήν η ζωή των; Ασφαλώς όχι! Τότε, διατί εκείνοι μέν κακοδοξούν κατά κόρον, οι δέ συνεπίσκοποί των σιωπούν; Διατί δέ υμείς υπερασπίζετε τα ανυπεράσπιστα;
Ο πατήρ Ιωάννης αίφνης ενεθυμήθη αυτό το οποίον εμελέτα την παρελθούσαν νύκτα είς το κελλίον του.
__ Θα μοί επιτρέψητε π. Θεόδουλε, να επανέλθω είς έν σημείον της χθεσινής μας συζητήσεως και τούτο διότι θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι εκτός αληθείας, το λεχθέν υπό του Γέροντός μου, ότι δηλ. η Εκκλησία__οικονομία χρωμένη__ηνείχετο επί μακρόν τους κακοδοξούντας Λατίνους, παρά τα ίσως αληθή λεχθέντα, κατά της θέσεως ταύτης. Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις, ώς παρετήρησα μελετών, καθ΄ άς ή ανοχή δεν υπήρξε καιρική αλλά ΜΟΝΙΜΟΣ.
Η Εκκλησία, πατέρες, είναι βασίλειον Χάριτος και ουχί αυτόφωρον Πλημμελειοδικείον, ουδέ έκτακτον Στρατοδικείον. Ώς τοιαύτη δέ βλέπει πολύ μακράν και εξετάζει πρίν αποφασίση πολλούς παράγοντας... Θελέτε παράδειγμα; Δεν θα αγνοήτε την περίπτωση Αυγουστίνου. Η περί <<απολύτου προορισμού>> διδασκαλία αυτού είναι όλως κακόδοξος, αύτη δέ δεν είναι η μόνη απαντώσα παρ' αυτώ κακοδοξία. Και όμως! Η Εκκλησία, λαβούσα πολλούς παράγοντας ύπ' όψιν, ουδέποτε κατεδίκασεν αυτόν, καίτοι έβλεπε ότι παρήλθον 15 όλοι αιώνες! Εάν έζης τότε και έβλεπες την έναντι των κακοδοξιών του Αυγουστίνου ανοχήν της Εκκλησίας, θα απεκήρυττες αυτήν και θα εξήρχεσο έξ αυτής. Σήμερον θα εύρης και θα παρατάξης πολλάς δικαιολογίας διά την στάσιν αυτήν της Εκκλησίας, άλλ' ήθελον να έζης τότε...
__ Το παράδειγμα σας πάτερ, ουδεμίαν διαφώτισιν παρέχει διά το απσχολούν ημάς θέμα ηκούσθη ζωηρώς να λέγη μία φωνή απο το βάθος της αιθούσης, ήτο ο π. Νικόδημος, ο οποίος πρίν κάν προλάβη ο π. Θεόδουλος να αντικρούση τον π. Ιωάννην, είχεν εγερθή και μετά ζωηρότητος ελάμβανε τον λόγον.
Η Εκκλησία, π. Ιωάννη, ώς έν τή μακραίωνι ιστορία αυτής εμφαίνεται, προβαίνει είς καταδίκας αιρετικών, ευθύς ώς το λογικόν αυτής ποίμνιον θορυβηθή και τεθή ούτω έν κινδύνω η σωτηρία του διά της ποιμάνσεως είς την αιρετικήν <<πόαν>> του κακοδοξούντος. Διότι πολλάκις, διά πλείστους λόγους οι οποίοι δεν είναι του παρόντος, είναι δυνατόν να παρέλθη αιών ή και αιώνες, χωρίς ουδείς να αντιληφθή την κακοδοξίαν. Διό και η Εκκλησία ηνέχθη επί μακρόν τον Ωριγένην, Θεόδωρον Μοψουεστίας, Θεοδώρητον Κύρου και άλλους.
Ειδικώς δέ περί της διδασκαλίας του Αυγουστίνου περί <<απολύτου προορισμού>>, ότε το <<βλάβος>> εγένετο πλέον έκδηλον, ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΘΗ επαννειλημένως, αρχής γενομένης έν τή ΣΥΝΟΔΩ ΤΗΣ ΚΩΝ)ΠΟΛΕΩΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1638. Επίσης σημειώ επί τή ευκαιρία, ότι και ο θείος Γρηγόριος Νύσσης, ώς θα γνωρίζετε, αρκετάς αντορθοδόξους διδασκαλίας συμπεριέλαβεν έν τοίς συγγράμμμασί του, χωρίς έν τούτοις να παύση παρά τοίς πιστοίς και τή Εκκλησία να θεωρήται <<πατήρ πατέρων>>.
Κατά συνέπειαν, γνωρίζω και εγώ τάς τοιαύτας δικαίας οικονομίας της Εκκλησίας, άλλ' ΟΥΔΕΝ ΚΟΙΝΟΝ παρατηρώ μεταξύ των ανωτέρω ανδρών, οίτινες <<γυμνάζοντες εαυτούς περί τούς της ευσεβείας λόγους απεσφάλησαν της αληθείας>> με τάς καθαράς ανατινάξεις δογμάτων και ι. Κανόνων, υπο του Προκαθημένου της Μεγάλης Εκκλησίας και τών σύν αυτώ... Είς την περίπτωσιν ταύτην το <<βλάβος>> εγένετο κατάδηλον τοίς πάσιν <<λαοί ολόκληροι σκανδαλίζονται, ώς πολλοί γράφουν, βλέποντες τον Ορθόδοξον Πατριάρχην Κων)λεως να αθετή - ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ! - τούς ιερούς Κανόνας, να ανατρέπη αιωνοβίους Παραδόσεις, να κρημνίζη τείχη ασφαλείας, να μεταίρη όρια ά έθεντο αγιώτατοι Πατέρες της Εκκλησίας!...
Νομίζω ότι και εσείς κάτι παρόμοια ελέγεττε πρό καιρού... Διατί επιθυμείτε να ευρίσκεσθε τή θεωρία ορθοδοξών, έν δέ τή πράξει διαφωνείτε πρός τάς πρακτικάς συνεπείας τών ποτε υφηγήσεών σας;
Ποία Σύνοδος, σας ερωτώ, π. Ιωάννη, κατεδίκασε επισήμως τάς και ύφ΄ υμών πολλάκις χαρακτηρισθείσας <<απαισίας συγκρητιστικάς>> διδασκαλίας του Πατριάρχου; Μήπως ο ανήρ φιλοδοξεί <<καινήν και τελειωτέραν>> διερμήνευσιν τού της ευσεβείας Μυστηρίου, έν μέσω 20ώ αιώνι, όπου ή της Εκκλησίας διδασκαλία ευρίσκεται ΕΝ ΤΗ ΠΛΗΡΕΙ αυτής διατυπώσει; Η μήπως πάλιν φρονείτε, ότι τα Συνοδικά χείλη και καρδίαι πρέπει να φέρωνται φιλοφρόνως και αβροφρόνως πρός τον Primus inter pares τιμής ένεκεν; Πρέπει, οπωσδήποτε, πρέπει, να παύσουν να είναι <<νυκτερινοί θεοσεβείς, μή δυνάμενοι έν φωτί παρρησιασθήναι>>. Πρέπει να μη αγαπούν το Ευαγγέλιον <<λόγω μόνον και γλώσση, αλλά έργω και αληθεία>>.
__Να σας ερωτήσω κάτι άλλο; είπε ο π.Ιωάννης.
Δύνασθαι να μοί εξηγήσετε, π. Νικόδημε, διατί ο πολύς Κύριλλος Αλεξανδρείας <<ωκονόμει μή αποσχίζεσθαι τών της εώας, έν διπτύχοις αναφερόντων τον Θεόδωρον Μοψουεστίας, αιρετικόν όντα;>> Διότι, ώς ευκρινώς υπό του ειρημένου χωρίου σημαίνεται, ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας <<ωκονόμει>> τον <<αιρετικόν>> Θεόδωρον! Τι τούτο σαφέστερον θέλετε διά να πεισθήτε ότι και σήμερον έχει τοιούτον δικαίωμα η Εκκλησία; Εννοώ να εφαρμόση και αύτη πρός τον αιρετικόν Πατριάρχην οικονομίαν, βεβαίως, άχρι καιρού;
Η απάντησις του π. Νικοδήμου δεν ήργησε να ακουσθή.
__ Μας παρουσιάσατε πολύ αλλοίαν την αλήθειαν, π. Ιωάννη, και εύχομαι, τουλάχιστον, ουχί εσκεμμένως, να εξηγάγετε τα ανωτέρω αναληθή συμπεράσματά σας. Εννοώ τους υμετέρους χαρακτηρισμούς διά μέν τον άγιον Κύριλλον, ώς σφόδρα <<οικονομικού>> του δέ Θεοδώρου ώς <<αιρετικού>>. Η αλήθεια όμως επί του προκειμένου έχει ώς ακολούθως, βεβαίως βάσει των κειμένων και της αψευδούς ιστορίας.
α) Έν ώ έζη ο πολύς Θεόδωρος Μοψουεστίας (428) ουδείς ετόλμησεν να του απευθύνη την κατηγορίαν του καινοτόμου, πολλώ δέ μάλλον του αιρετικού. Απεναντίας ήτο τοίς πάσιν γνωστός ώς δεινός θεολόγος και διετήρει ιδιαιτέρας σχέσεις φιλίας μετά του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ώς και του αγίου Κυρίλλου. Σημειωτέον δέ ότι εκοιμήθη ώς πιστόν τέκνον της Εκκλησίας.
β) Ή αναφερθείσα άφ΄ υμών περικοπή τυγχάνει φράσις έξ επιστολής ενός μαθητού του αγίου Θεοδώρου, του ικανωτάτου Ναυκρατίου. (9ος αιών). Ο άγιος ανταπαντών, δέχεται τον χαρακτηρισμόν του <<αιρετικού>> όπως ενυπάρχει έν τώ ειρημένω χωρίω, απλούστατα διότι πολύ πρότερον, τώ 553, τον ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ Η ΠΕΜΠΤΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ. Ζώντος όμως του αγίου Κυρίλλου, ουδαμού και ουδόλως είχε χαρακτηρισθεί ο Θεόδωρος επισήμως ώς αιρετικός, το πρώτον τούτου βεβαιωθέντος έν έτει 553. Είναι αληθές, πάντως, ότι διαμαρτυρίαι διά το ημαρτημένον της εαυτού διδασκαλίας ενεφανίσθησαν μόλις τώ 451, έν τή Δ΄ Οικουμενική Συνόδω, ήτοι 33 ολόκληρα έτη μετά την κοίμησίν του και εσυνεχίσθησαν μέχρι τώ 553, όπου και κατεδικάσθη. Συνεπώς ο άγιος Κύριλλος εκοινώνει πρός ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ Ιεράρχην και ουχί πρός <<αιρετικόν>>.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου