Το δέντρο της απιστίας δεν θα κοπή μονάχα με τα χτυπήματα της απολογητικής. Αλλά και μ' εκείνα που θα του καταφέρη το ορθόδοξο βίωμα και η ορθόδοξη έκφρασις. Ένα μέρος από το φύλλωμα του και τους καρπούς του πέφτουν μέσα στον νοητό χώρο της ευσεβείας.
Η Εκκλησία πολεμά το πνεύμα του Κακού και έξω απο τα τείχη της, στο πρόσωπο της απροκάλυπτης αθείας, και μέσα στα τείχη της, στο πρόσωπο της φωτοειδούς πλάνης. Η πλάνη αυτή ξεκινάει απο τις απλές νεωτερίστικες ροπές και φτάνει ώς την αίρεσι.
Πιστεύουμε και και το κηρύχνουμε κατηγορηματικά και διατρανωτικά, πως στο βάθος των νεωτεριστικών τάσεων υπάρχει πάντα, αφανές και ύπουλο, το αίτιο της απιστίας. Και πως για να αρχίση ένας αγώνας εναντίον αυτών των τάσεων, είναι απαραίτητο να ειπωθή μια τέτοια βασική και τρομακτική αλήθεια. Δεν έχει σημασία άν όσοι ακολουθούν αυτές τις ροπές το αισθάνονται ή όχι. Σε πολλές περιπτώσεις η αμαρτία απεργάζεται την πνευματική καταστροφή του ανθρώπου χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει, διατηρώντας την ιδέα ότι βρίσκεται σε κατάσταση θρησκευτικής υγείας.
Η αξίνα, λοιπόν, πρέπει να πέση μ' ορμή και δύναμι στη ρίζα των έστω και ελαφρά ανορθοδόξων φανερωμάτων που σημειώνονται στη σκέψι και το αίσθημα του νεοελληνικού χριστιανισμού. Και η ρίζα αυτή είναι η υποσυνείδητη απιστία.
Ίσαμε τώρα διεξάγεται ένας ένδοξος αγώνας εναντίον της αρνήσεως στη χώρα μας. Ένας αγώνας έξω απο τα τείχη, με τον αντίπαλο αφτιασίδωτο και χειροπιαστόν. Τώρα είναι καιρός να ενταθή η μάχη εναντίον της ευσεβόσχημης πλάνης. Ο πόλεμος αυτός είναι αιώνιος. Αλλά σήμερα, ύστερα απο κάποια αναντίρρητη ύφεσι, πρέπει να συγκεντρώσει ξανά το ενδιαφέρον όλων μας και να δή στο πεδίο του περισσότερους στρατιώτες.
Το σύνθημα, με το οποίο κατεβαίνουμε στον αγώνα αυτόν, που διεξάγεται intra muros, μέσα στα τείχη της Εκκλησίας, είναι ΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Ένα τέτοιο σύνθημα μονάχα χαλασμένες πνευματικά καρδιές και θολωμένα μυαλά θα το θεωρήσουν μπαιράκι υψωμένο απο φανατική ιδιοτροπία. Γιατί, αντίθετα, είναι λάβαρο τυπωμένο απο τον φλογερό πόθο που κατακαίει κάθε ορθόδοξη ελληνική ψυχή.
Ποιός τολμάει να πή ότι υπάρχει σοβαρότερο και πλέον επείγον μέλημα άπ' αυτό; Ποιός θα προέτεινε άλλο μέσον απο το ξαναβάφτισμά μας μέσα στα ζωηφόρα και καθαρώτατα νάματα της Παραδόσεως, για να ξαναπάρη η ευσέβεια του λαού μας την αρχαία ευρωστία;
Κι όμως υπάρχουν τόσες ψυχές που έχουν πάθει αγκύλωση μπροστά στην Παράδοσι και στέκονται μακριά απ' αυτή. Φοβούνται, άν και δεν το λένε, πως εκεί μέσα είναι το σαβάνωμα της σκέψεως και το τέλμα το πνευματικό.
Η αξιολύπητη αυτή κατάστασις, που, επαναλαμβάνουμε οφείλεται σε βαθύτερη απιστία, σε κούρασι μπροστά στον αληθινό Χριστό, απο την οποία προέρχονται οι φυγάδες της Παραδόσεως, πρέπει να αντιμετωπισθή, από όσους πονάμε την Εκκλησία, αυστηρότατα. Γιατί η διάκρισις και η αβρή μεταχείρισις δεν οφελούν σε παρόμοιες περιστάσεις.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Η Εκκλησία πολεμά το πνεύμα του Κακού και έξω απο τα τείχη της, στο πρόσωπο της απροκάλυπτης αθείας, και μέσα στα τείχη της, στο πρόσωπο της φωτοειδούς πλάνης. Η πλάνη αυτή ξεκινάει απο τις απλές νεωτερίστικες ροπές και φτάνει ώς την αίρεσι.
Πιστεύουμε και και το κηρύχνουμε κατηγορηματικά και διατρανωτικά, πως στο βάθος των νεωτεριστικών τάσεων υπάρχει πάντα, αφανές και ύπουλο, το αίτιο της απιστίας. Και πως για να αρχίση ένας αγώνας εναντίον αυτών των τάσεων, είναι απαραίτητο να ειπωθή μια τέτοια βασική και τρομακτική αλήθεια. Δεν έχει σημασία άν όσοι ακολουθούν αυτές τις ροπές το αισθάνονται ή όχι. Σε πολλές περιπτώσεις η αμαρτία απεργάζεται την πνευματική καταστροφή του ανθρώπου χωρίς ο ίδιος να το καταλαβαίνει, διατηρώντας την ιδέα ότι βρίσκεται σε κατάσταση θρησκευτικής υγείας.
Η αξίνα, λοιπόν, πρέπει να πέση μ' ορμή και δύναμι στη ρίζα των έστω και ελαφρά ανορθοδόξων φανερωμάτων που σημειώνονται στη σκέψι και το αίσθημα του νεοελληνικού χριστιανισμού. Και η ρίζα αυτή είναι η υποσυνείδητη απιστία.
Ίσαμε τώρα διεξάγεται ένας ένδοξος αγώνας εναντίον της αρνήσεως στη χώρα μας. Ένας αγώνας έξω απο τα τείχη, με τον αντίπαλο αφτιασίδωτο και χειροπιαστόν. Τώρα είναι καιρός να ενταθή η μάχη εναντίον της ευσεβόσχημης πλάνης. Ο πόλεμος αυτός είναι αιώνιος. Αλλά σήμερα, ύστερα απο κάποια αναντίρρητη ύφεσι, πρέπει να συγκεντρώσει ξανά το ενδιαφέρον όλων μας και να δή στο πεδίο του περισσότερους στρατιώτες.
Το σύνθημα, με το οποίο κατεβαίνουμε στον αγώνα αυτόν, που διεξάγεται intra muros, μέσα στα τείχη της Εκκλησίας, είναι ΑΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Ένα τέτοιο σύνθημα μονάχα χαλασμένες πνευματικά καρδιές και θολωμένα μυαλά θα το θεωρήσουν μπαιράκι υψωμένο απο φανατική ιδιοτροπία. Γιατί, αντίθετα, είναι λάβαρο τυπωμένο απο τον φλογερό πόθο που κατακαίει κάθε ορθόδοξη ελληνική ψυχή.
Ποιός τολμάει να πή ότι υπάρχει σοβαρότερο και πλέον επείγον μέλημα άπ' αυτό; Ποιός θα προέτεινε άλλο μέσον απο το ξαναβάφτισμά μας μέσα στα ζωηφόρα και καθαρώτατα νάματα της Παραδόσεως, για να ξαναπάρη η ευσέβεια του λαού μας την αρχαία ευρωστία;
Κι όμως υπάρχουν τόσες ψυχές που έχουν πάθει αγκύλωση μπροστά στην Παράδοσι και στέκονται μακριά απ' αυτή. Φοβούνται, άν και δεν το λένε, πως εκεί μέσα είναι το σαβάνωμα της σκέψεως και το τέλμα το πνευματικό.
Η αξιολύπητη αυτή κατάστασις, που, επαναλαμβάνουμε οφείλεται σε βαθύτερη απιστία, σε κούρασι μπροστά στον αληθινό Χριστό, απο την οποία προέρχονται οι φυγάδες της Παραδόσεως, πρέπει να αντιμετωπισθή, από όσους πονάμε την Εκκλησία, αυστηρότατα. Γιατί η διάκρισις και η αβρή μεταχείρισις δεν οφελούν σε παρόμοιες περιστάσεις.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου